Help!! Hoe om te gaan met een peuterpuber!!!

Question

Hoe ga je om met een dochter (2 1/2) die de hele aan het uittesten is met b.v jengelen, huilen (zonder tranen) schreeuwen, gooien en zelfs slaan in mama's gezicht, bij dit laatste pak ik haar op en zet d'r in haar bed, doe de deur dicht ( zodat mama beneden even tot tien kan tellen) het doet me van binnen veel verdriet en weet niet hoe ik hier mee om moet gaan!

 · Answer

Word maar eens een xtje ontzettend boos.   Zorg dat ze schrikt en zich realisiseerd dat ze te ver gaat

anneliez · Answer

Consequent blijven. Maar in bed zetten is niet zo'n goed idee lijkt me. Dan gaat ze bed als straf zien, en dan ben je nog verder van huis. Ofwel dan is het iedere avond een gevecht om haar er in te krijgen

Toegevoegd na 15 uur:
En ook bij dat gooien en schreeuwen mag je haar best wel even apart zetten. Ze denkt al snel dat ze toch wel wint als je haar haar gang laat gaan

 · Answer

Kappen met dat verdriet van binnen, dat is een goeie manier.
Soms moet je gewoon streng zijn. Als dit dan ook vanuit je hart komt en niet vermengd is met schuldgevoel, kom je duidelijker over.

Verder zijn tweejarigen soms gewoon regelrechte bengeltjes. Dat hoort nu eenmaal bij de leeftijd.
Hoe rustiger jij van binnen bent, hoe rustiger je bengeltje.
Echter een bengeltje zal ze nog wel even blijven ;)

Toegevoegd na 1 minuut:
en idd, net wat anneliez zegt: niet in bed zetten.
Bedje is om te slapen en geen strafplek.

 · Answer

Het is duidelijk dat jullie beiden verdrietig zijn en van jou kan ik me dat voorstellen.
Jouw kindje heeft een probleem, dat probeert ze in ieder geval duidelijk te maken. Misschien is het een vorm van aandacht vragen. Je zou tussen je huishoudelijke taken door, even iets leuks met haar kunnen gaan doen. bv een verhaaltje voorlezen, of knutselen, of laat haar jou een beetje helpen, zodat ze zich belangrijk gaat vinden.  Zeker een keer op de dag een speciaal uurtje voor haar incalculeren.
Een vriendinnetje kan ook vaak uitkomst bieden. Als het gedrag echt de spuigaten uit gaat lopen, moet je heel consequent blijven en haar bv op een strafstoeltje zetten.
Probeer eens te achterhalen wanneer het gedrag van haar begon, misschien vind je daar het antwoord.
Je kan hier natuurlijk ook mee naar het consultatiebureau, zij zouden je kunnen verwijzen naar een gedragstherapeut.

Ik wens jullie heel veel sterkte beiden.

 · Answer

Peuterpuberteit is kort samengevat een fase waarin een kind grenzen verkent, zich losmaakt en op eigen benen probeert te staan.In feite maakt je kindje rond 2 jaar zo’n soort fase door. Ze krijgt een eigen willetje en laat dat ook gelden.

Schopt of slaat ze of gaat ze dingen kapotmaken, stel dan duidelijke grenzen. Geef zeker niet toe. Dat geeft je kind de indruk dat ze met een driftbui iets kan bereiken. 
Leid haar af. Bij jonge kinderen lukt dit redelijk makkelijk. Gooit ze met spullen, wijs dan naar iets leuks op tv of in een boekje. Natuurlijk is ieder kindje anders en je moet uitvinden wat bij jouw peuter het meest effectief is.

Soms helpt negeren. Je hoeft niet altijd op jengelen te reageren. Geef haar wél aandacht als ze stopt met jengelen. Tracht met andere dingen ook de focus van je aandacht te leggen bij het positief stimuleren (prijs haar wanneer ze iets goed doet) en niet de nadruk te leggen op de negatieve dingen die ze doet. Kortom beloon of bevestig je dochtertje als ze iets goed doet!

Houd moed, het aantal driftbuien neemt af zodra ze beter kan praten. Rond 4 jaar wordt ze vanzelf heel wat rustiger :)

 · Answer

Voor zover ik het kan bekijken na je tekst gelezen te hebben, is er al een boel door jou getolereerd, wat al eerder gestopt had moeten worden.
Klinkt misschien hard, maar zo zie ik het.
Dat betekent, dat je nu fermer zult moeten optreden!

Dat houdt voor jezelf in: je bent en blijft heel rustig, ook vanbinnen. Jij bent de volwassene en de opvoeder. Voel je assertief vanbinnen en wees zeker van jezelf. Je verdrietig voelen is absoluut nergens voor nodig. 
Dit een normale fase waar ieder kind doorheen gaat, dus de jouwe ook. Haar gedrag heeft niks met jou als persoon te maken, dus je hoeft je niet persoonlijk aangesproken te voelen. Jij bent verantwoordelijk voor haar en je gaat haar hiermee helpen.

Zodra ze begint met ongewenst gedrag (en echt meteen!) moet je haar uit die sfeer halen. Dat kan door afleiden, naar een andere ruimte brengen, op een harde toon toespreken, haar licht laten schrikken, haar uit balans brengen, iets doen wat ze niet van je gewend is. Uiteraard binnen de grenzen van het aanvaardbare ;-) 
Haar in de gang zetten, op een plek uit de ruimte waar jij bent is ook prima. Naar haar kamer in bed lijkt mij niet zo goed, omdat ze dan haar kamer associeert met straf/iets negatiefs.

Zodra ze stopt met haar gedrag: meteen belonen. Bijvoorbeeld met een knuffel, een zachte stem, iets liefs zeggen, aai over de bol, zeggen dat je trots op haar bent, iets leuks doen met haar.

Het is heel belangrijk dit altijd zeer consequent te doen. Niets tolereren van haar en meteen ongewenst gedrag in de kiem smoren.

Dat betekent, dat je heel erg moet opletten/alert moet zijn; ook als je geen zin hebt optreden, of als het net effe niet uitkomt. 
Consequent, assertief en geduldig. Want omdat het al zo ver is ontwikkeld, zal het waarschijnlijk niet van de ene op de andere dag over zijn.
Heel veel succes.

 · Answer

rustig blijven in eerste instantie....

jengelen is om aandacht te vragen, word je boos of zit er een reactie aan vast is dit ook aandacht. gewoon doen of er niets aan de hand is. vraag je wat en geeft ze geen antwoord, dan ook zelf niet reageren en je ding gaan doen.

bij schreeuwen kan je waarschuwen ;ik wil niet dat je schreeuwt' gaat ze door dan even op een trap of krukje zetten. (het gaat protest opleveren, ze zal er vanaf gaan, dus erg belangrijk VOLHOUDEN tot ze blijft zitten)
blijft ze zitten gaat de tijd in (2 tot 3 minuten) en kan je vragen of ze van het krukje kan zonder te schreeuwen.
is het nee en is ze nog boos? nieuw kans, nieuwe minuten op het krukje. 
ze zal rustig worden, en dan kan je vragen: weet je waarom je op het krukje/trap zat. je zat er omdat je schreeuwde en dat wil ik niet. laat haar sorry zeggen, geen een knuffel, vergeet en vergeef en pak de draad weer op.

slaan heeft natuurlijk geen waarschuwing nodig, dan is het gelijk op het krukje.
bij gooien uit woede hetzelfde verhaal.

het bed of slaapkamertje niet voor straf gebruiken hoor. dit moet gewoon een prettige plek met ontspannen associaties blijven. 
bovendien kan je nu de deur nog dichtdoen, maar als je haar niet in de hand hebt sta je op een gegeven moment alle 2 aan een deurkruk: zij wil m open, jij wil m dicht. voor beiden een frustratie, en het probleem met woede en ongenoegen zal zich verplaatsen naar een vervolgactie en enkel erger worden (uitbreiden dus) mama kan niet tot 10 tellen en beiden worden verdrietig van de manier waarop het gaat.

ik heb er 2 gehad in deze fase en het overleefd. ik was niet streng maar wel heel consequent. als een kind eenmaal weet wat de consequenties zijn van een bepaalde gedraging zijn de grenzen duidelijk en liggen dan ook vast. ze hoeven het dan niet meer te testen om te kijken of de aanhouder wint en of ze er toch niet overheen kunnen gaan.

nu grijp je pas in na het jengelen, schreeuwen, gooien en komt het tot slaan (woede bouwt zich op, voor beiden niet prettig) dus eerder je grenzen aangeven, aan blijven geven en je hieraan vasthouden.

het hielp mij enorm en heb zo die van mij 'overleefd' zonder uitputting, frustratie en eigen woede aanvallen schreeuwerij en andere negatieve stoestanden :)

succes!!

 · Answer

voor een peuter op die leeftijd is het normaal gedrag ze gaan testen hoe ver ze kunnen gaan om hun eigen zin door te drijven en dit doen ze echt niet om jou te pesten dit hoort gewoon bij de leeftijd.
Wat je doet om haar in haar bedje te zetten om zelf af te koelen vind ik heel goed.
Ik ben het er mee eens dat je beter een plekje dichtbij kunt zoeken bijvoorbeeld op een stoeltje of in de hal maar dat jezelf tot 10 telt zodat je boze reacties vermijd vind ik heel goed van je.
Wat jou dochter doet is negatieve aandacht vragen je kunt dit voorkomen door na haar gedrag te negeren en zoals je al doet haar te straffen als ze iets doet wat echt niet mag.
Maar als ze daarna iets goeds doet bijvoorbeeld na haar klap en straf weer lekker gaan spelen dan moet je haar positief belonen.
door bijvoorbeeld te zeggen wat ben je mooi aan het spelen mama vind het leuk als je zo mooi aan het spelen bent. ze leeft daar helemaal van op en zal de volgende keer weer mooi gaan spelen omdat ze dan aandacht van je krijgt.
elke keer als je boos word omdat ze iets doet wat jij niet wil heeft ze wel jou aandacht want je bent continu met haar bezig dus probeer zoveel mogelijk complimenten te geven als ze iets leuks doet.
succes want opvoeden is best moeilijk, en het zal niet 1-2-3 goed gaan.

 · Answer

Wat er ook gebeurt, jij bent de volwassenene. Schat het gedrag dan ook op waarde. Het is geen gelijkwaardige volwassene die jou iets 'aandoet'. Zorg dus dat je NEVER NOOIT echt kwaad wordt, of verdrietig. Sta er boven!
Hoe kalmer jij bent, hoe beter het is.
Dat wil niet zeggen dat je dat gedrag moet accepteren; integendeel. Grijp in, vóórdat je echt boos wordt! Je mag best doen alsof je boos bent, maar als je echt gekrenkt bent, ga je misschien dingen zeggen of doen, die je niet wilt.

Een strafplekje is prima, maar het bed is daar niet zo geschikt voor; naar bed gaan, kan dan geassocieerd worden met straf. Neem een willekeurig ander hoekje: een bepaalde stoel, poef of desnoods deurmat.

Een peuter van 2,5 begrijpt best wat je zegt. Leg dus uit wat er aan de hand is;
"Mamma wil niet dat jij mamma slaat, daarom krijg je straf en moet je hier een poosje zitten." Je stem mag best boos klinken maar schreeuw niet. 
Komt ze er weer af, dan herhaal je de zin (verder zeg je niets) en  zet je haar desnoods 300 x terug op die plek, net zolang tot ze het accepteert. 
BLIJF ONDER ALLE OMSTANDIGHEDEN INWENDIG IJZIG KALM! Jij bent tenslotte de volwassene en die veiligheid heeft je kind nodig.
Een goede norm voor straf is de leeftijd x 1 minuut, dus een 2 jarige 2 minuten straf, een 3jarige 3 minuten enz.

Belangrijk is daarna het goedmaakritueel. Vraag of het kind begrijpt waarom het straf gekregen heeft, laat het sorry zeggen en natuurlijk een dikke knuffel.

 · Answer

Ook ik heb een neefje die dat deed, dingen gooien enz. Maar achteraf, na jaren, bleek hij een stoornis te hebben. Let op dat dat het niet is. Want dan kun je straffen wat je wilt. Het werkt niet altijd. Ik wil hier niet aangeven dat elk kind dat heeft als het met dingen gooit en zijn moeder slaat. Maar houd daar ook eventueel rekening mee, als blijkt dat alles niet helpt en je denk dat jij en je kind gek aan het worden zijn :-)

 · Answer

Wees gerust wat jij mee maakt is een fase die iedere ouder meemaakt, en kan soms erg frustrerend overkomen
maar je moet het uit het standpunt van je dochter bekijken

als ze geboren word draait alles om haar leventje, ouders van een baby zijn constant bezig in het voorzien van haar behoefte. De baby huilt iemand komt haar voeden, de baby huilt iemand komt haar verschonen, de baby huilt iemand pakt haar op om haar te troosten. Dit is absoluut niet verkeerd en zelfs nodig

Het is een belangrijke manier waardoor jij/jullie je taak als verzorgers vervullen

In haar beleving is zij de koningin van een land dat word bevolkt door grote mensen die er zijn om haar te dienen.

Als een kind een jaar of 2 is word er een eind gemaakt aan deze illusie omdat de rol van de ouder verschuift van verzorger naar onderwijzer.

Ze gaat nu merken dat haar ouders niet meer doen wat zij wil maar dat van haar word verwacht dat ze naar jullie luistert. Het voelt voor haar dat ze van de troon gestoten is en ze zal niet zo blij zijn met het nieuwe regime wat haar gefrustreerd maakt en het soort reacties uitlokt die je beschrijft.

Maar HOUD VOL in die moeilijke periode moeten ouders de teugels goed in handen  houden. als ze dat op een resolute maar liefdevolle manier doen zal je dochter zich in haar nieuwe rol schikken. Dan is de basis gelegd voor verdere groei

het sleutel woord is dus GEDULD en CONSEQUENT, en bedenk dat ze ook moet wennen aan haar nieuwe rol en dat het leerproces geleidelijk gaat en probeer daarom te volharden en dit met liefde te doen dus niet gaan schreeuwen of schelden maar geduldig haar langzaam maar zeker naar de volwassenheid loodsen en leren welk gedrag wel geaccepteerd wordt

Je dochter zal beter reageren als je op een liefdevolle manier leiding geeft.

ikzelf probeer altijd raad uit gods woord toe te passen en heb aan mijn eigen kinderen gemerkt dat het echt werkt. daarom wil ik graag besluiten met de goede raad uit 
spreuken 19:11  Een verstandig mens houdt zijn woede in toom, het siert hem als hij fouten door de vingers ziet. (N.B.)

Ps: houd alsjeblieft vol je geduld zal beloond worden!

 · Answer

De peuterpuberteit ; tijd van grenzen verleggen.

Wat je kunt doen :
- heel duidelijk en consequent zijn
- een strak dagritme vasthouden zodat ze weet wat wanneer komt
- beperkte keuzes geven zodat ze het idee heeft dat ze de regie heeft, maar geen volledig vrije keus. (Dus : wil je je rode trui aan of je blauwe ? En niet : welke trui wil je aan ? )
- GEEN vragen stellen waarop ze nee zou kunnen antwoorden (wil je even je jas ophangen ? Ruim je dat even op ? ) maar opdrachten geven en navolgen.

En natuurlijk allang ingrijpen voor het te laat is, niet pas als je schopt, bijt of slaat.

Belangrijk daarbij zijn : 
- vind het kind niet zielig omdat het huilt
- wees niet bang dat ze je niet meer aardig vindt ; ze WIL juist grenzen
- JIJ bent de ouder, JIJ bepaalt de regels en de uitvoering. 
- Bedenk een time-out-plek / strafstoel die NIET haar slaapkamer is !! Daarmee loop je namelijk ook nog een risico op slaapproblemen, en die wil je er echt niet bij hebben.

Toegevoegd na 3 minuten:
Oh, en nog een heel klein dingetje dat veel oververmoeide moeders vaak vergeten : negeer ongewenst gedrag en maak daar niet te veel woorden aan vuil, en beloon positief gedrag en moedig dat aan. Aandacht vragen is ook een stukje dat er bij hoort, en dat kan positief of negatief, maar die aandacht moeten ze krijgen. Positief is voor beiden prettiger.

 · Answer

Toen mijn dochter in die fase zat, ging ik haar een brief schrijven. Ik vertelde haar wat ze deed en wat dat deed bij mij.

Ik vroeg me dan ook af waarom dit gebeurde.
Het kon toch niet zo zijn dat we elkaar moesten gaan haten!

Tijdens het schrijven kwam ik dan op antwoorden.
En die antwoorden lagen altijd bij mijzelf. 
Ik was degene die haar meer ruimte moest bieden.
Ik was degene die achterbleef in ons gezamelijke groeiproces.
Ik had ergens onverwerkt verdriet. En mijn dochter probeerde dat eruit te slaan.

Hoe jong ze ook is, ze weet meer dan je denkt.
Ze is hier ook voor jou.
Ze vertelt je dingen.

Toegevoegd na 21 uur:
Ik heb toen heel veel gehad aan de website,

www.fluisterkind.nl

 · Answer

Het is inderdaad niet goed om je kind in bed te leggen als ze iets fouts heeft gedaan, want dan ziet ze idd. naar bed gaan als straf. Mijn nicht zet haar kind bij de trap, legt haar kind uit waarom ze naar de trap moet. Als ze wegloopt bij de trap, dan zet je haar gewoon weer terug bij de trap en zeg je dat het niet goed is dat zij wegloopt en dat ze daarom opnieuw die tijd moet uitzitten. ( het gaat om minuten naar leeftijd).Na de straf, kun je erover praten. Misschien helpt het om positieve gedrag te belonen en negatieve tot zoverre te negeren. Bij E.H.B.O. (eerste hulp bij opvoeding), dat wordt vaak uitgezonden op tv, daar kun je ook veel van leren.

 · Answer

Simpel, spiegeltje spelen. Doe maar eens net als zij.

 · Answer

Mijn huilkindje dat inmiddels 7 is daar werkte dit perfect bij: 
bij ongewenst gedrag zetten we haar op de trap of een apart plekje. voor een twee jarige 2 voor een drie jarige 3 minuten enz... We zetten een kookwekker. Als die afgaat mag ze eraf, of weer terug komen.

komt ze voor die tijd terug, dan pak je haar op zonder woorden en zet haar er weer neer. je negeert haar verder volkomen.

Als de minuten om zijn en ze heeft ze volbracht op een rustige manier uiteindelijk ( het is de bedoeling dat dat daar naartoe gaat), dan beloon je haar goede gedrag.

Bij slaan geef je een zelfde soort tik terug. Daar schrikt een kind van. Ze weet dan al dat je de bal terug kan verwachten als je hem kaatst. das een paar keer en dan houdt dat wel op. Veel kids hebben zo'n periode. gewoon een tik, niks meer, bijvoorbeeld op haar vingers. So0mmige kinderen moeten zelf ervaren om te begrijpen dat zoiets niet kan.

schreeuwen en jengelen worden genegeerd. 
Als de buren komen klagen kun je bij een wat groter kind trouwens ook nog haar excuses aan laten bieden bij de buren. Worden ze een stuk rustiger van. Wel even met de buren afspreken dat ze het spelletje met een knipoog meespelen misschien afhankelijk van de situatie.

sterkte met deze vermoeiende fase. 
Bedenk ook waarom ze zo reageert wat is er mis? en kan daarin iets overen worden gekomen zodat een volgende keer kan worden voorkomen? Voor een kindje van die leeftijd is het niet altijd even makkelijk haar pijn en verdriet en onenigheid onder woorden te brengen, maar ouders voelen vaakl toch wel wat er scheef zit... Los het op samen. Jullie verdienen het alle drie.

 · Answer

ik denk dat het beste is, laten zien dat je het gedrag niet accepteert, en ervoor zorgen dat ze weet dat jij de baas bent.

 · Answer

Met straffen en belonen verander haar gedrag. Je kan belonen met stickers en dit werkt prima! je kan een een kaartje maken net als bv een plas kaartje. dit kaartje moet je zelf een naam bedenken. bij gewenste gedrag samen een sticker plakken. na een 5,6,7 of 10 een cadeautje kiezen. En over de cadeau elke dag praten. en veel aandacht geven. Samen kan je ook een  kinderboek lezen over dit probleem. (luisteren, ondeugend) en als dat allemaal niet helpt dan gewoon doen zoals je hebt gedaan, in bed doen en zegen als je niet wilt leren of luisteren dan moet je even voelen.

Help!! Hoe om te gaan met een peuterpuber!!!

Antwoorden (18)

Weet jij het beter..?