Hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn stiefzoon (11) beter luistert zonder dat hij steeds commentaar oid heeft?

Mijn stiefzoon woont niet bij ons maar is vaak bij ons.
Hij heeft adhd en zit op bijzonder onderwijs.
Probleem is vaak dat waneer ik hem iets vraag om bv te gaan douchen, huiswerk maken, of niet te lang achter de computer te spelen, dan wordt hij vreselijk sjagerijnig en doet het niet meteen maar na een waarschuwing of 2-3 en begint dan te mokken en heeft standaard een antwoord terug waneer ik bv zeg dat het tijd voor huiswerk is, dan zegt hij dat dat niet hoeft waneer ik het zeg en dat hij alles al weet.
Ook raakt hij vaak verwikkeld in vechtpartijden op school en het is nooit zijn schuld.
De leraren vindt hij allemaal stom en luisteren vindt hij erg moeilijk en onzinvol.
Zijn vader is veel van huis ivm zijn werk dus het merendeel van de tijd ben ik met zijn zoon.
Naar zijn vader luistert hij wat beter overigens.
Zijn vader en ik zitten wel op een lijn qua opvoeding maar is toch wat minder consequent en wat ongeduldiger.
Ook kan mijn partner veel heftiger boos worden waneer zijn zoon iets heeft gedaan wat niet mag.
Dus zijn zoon is dan eerder een soort van bang ipv dat hij werkelijk respect heeft heb ik het gevoel.
Steeds vaker irriteer ik me mateloos aan het gedrag van mijn stiefzoon en vind het moeilijk om hem echt lief te vinden.
Overigens ben ik naast consequent wel kindvriendelijk en probeer hem een goede basis te bieden en knuffel en beloon hem ook waneer hij goed bezig is.
Hoe kan ik hier beter mee omgaan ook mbt mijn "negatieve' gevoelens van binnen?

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

in: Ouderschap & Opvoeding

2.9K

2.9K keer bekeken

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ik kan de vraag niet meer bewerken (vol) maar de moeder wil en kan mede ivm haar depressie en een borderline stoornis niet meer voor haar zoon zorgen naar eigen zeggen.
Zin wordt momenteel onderzocht en het is mogelijk dat zij ook niet meer voor haar kind mag zorgen gezien het een onveilige thuissituatie voor haar zoon zou zijn bij haar.
Haar zoon wil graag bij ons wonen naar eigen zeggen.
Daarom komt het grote deel van de opvoeding nu en wss in de toekomst op mij terecht waneer mijn partner de meeste uren werkt waneer zijn zoon thuis is.
Dit alles is in overleg met de moeder, vader en mij gegaan.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Is het we jouw taak om hem op te voeden? Ik bedoel zij vader was er eerst en opeens kom jij zijn leven in, ikzelf zou het dan ook helemaal niks vinden als diegene me zomaar zou vertellen wat te doen. Verder weet ik natuurlijk niks van jullie relatie enzo, en ga ik me daar ook niet mee bemoeien.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ik vind je een superkanjer!

jodyenboyke

13 jaar geleden

Ten eerste diep respect voor jou! Naast alle reacties en antwoorden waar veel tips bij zitten, even een tip in het stukje, luisteren/ taken uitvoeren. Geef even van te voren aan: over ....minuten, wil ik dat je bijv: gaat douchen of stopt met computeren enz. Soms kan een dag of weekschema helpen die je samen met hem maakt. I.p.v. steeds maar te moeten zeggen, kan je op het schema wijzen. Op internet kan je veel informatie vinden of sluit je aan bij bijv. een emaillijst (ouders van kinderen met adhd e.d.)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

oef, lees net pas je toevoeging hier en reacties. heel pittig hoor, maar van mij ook petje af!!!!!! super dat je dit doet en ook WIL doen en dat je zoekt naar een oplossing voor hetgeen wat er maar even op je dak komt in feite. ECHT klasse!!!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank jullie wel voor de warme lieve reacties!

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

Het beste antwoord

de beleving van een ADHD er is heel anders, dus ik denk dat dit puur onbegrip is naar elkaar wat inmiddels beladen is geworden en de sfeer heeft bepaald.

een ADHD er schakelt niet even om van het ene naar het andere, maar heeft hier tijd voor nodig. (je gaat 'nu' of ik wil dat je 'nu'... is heel moeilijk)

bij mijn zoontje (ADHD) geef ik eigenlijk de hele dag door aan wat de plannen zijn. binnen deze grenzen kan hij zelf deels invullen wat hij doet en wanneer. feit is wel: eest het minderleuke, dan het leuke (motivatie)

ondanks de afspraken raakt ie het continu kwijt: jij gaat zo eventjes.... weet je nog? (dus niet op het moment zelf)
vervolgens: nog even (tijd afgrenzen zodat het geen begrip blijft).. en dan ga je...... doen.
als het tijd is herinner ik hem er nog een keer aan. zo kan hij zich schikken zonder geëmmer.

een ADHD-er heeft over het algemeen ENORM veel ervaring met negatieve reacties (vader even als voorbeeld) het is dus van belang om begripvol te zijn, en niet de bestraffende.

geeft hij aan dat hij alles al kent: nou laat je huiswerkt een zien, (waar hebben jullie het over, ...toon interesse in wat hij doet, laat hem vertellen)
je kan vragen of je hem moet overhoren om te kijken of ie het idd wel weet.
maak hierdesnoods SAMEN met hem afspraken over, zet ze op papier... ADHD-ers ZIJN vergeetachtig, en ze hebben geen overzicht op de momenten dat het nodig is)

een stukje tegemoet komen helpt enorm: ik begrijp dat je boos bent, maar.....
ik snap dat je eerst wat anders wil doen, maar.....

elk kind vind leeraren stom. vecht hij echt vaak kan dit uiten zijn van de frustratie die hij thuis oploopt en op school uit. is het dan nog nooit zijn schuld bv als deze woede komt door onbegrip?

mijn ADHD blijft bv stuiteren, OOK als ik hem 100x moet zeggen dat een bank niet is om op te springen. ik wordt dan niet meer boos HOE vaak moet ik je nu nog vertellen...... maar zeg nu: (naam) je springt weer.
hij gaat dan weer (eventjes) zitten zoals ook bij gemopper, maar voor ieder in het gezin is deze manier veel prettiger.

het zijn echt de kleine dingen die het hem doen en die een verschil kunnen maken en uiteindelijk ook over een groot geheel omdat het hierin doorwerkt.

(Lees meer...)

Bronnen:

3 personen in 1 huis. 1 ADHD en 2 ADD (argh!) :))

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Hier zie je duidelijk de ervaring. Geen pedagoog die het beter had kunnen zeggen. Dikke plus!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

*bloos* dank je wel mokummer. ik vroeg me laatst af hoe ik hier de de reacties naar elkaar kon verbeteren en heb mijn zoon dochter en mezelf een blaadje gegeven met de volgende vragen:
-ik vind het niet leuk dat/als mama....
-ik vind het niet leuk dat/als broer (of zus)....
-ik vind het niet leuk dat/als ik....
vervolgens:
-ik zou willen dat mama.....
-ik zou willen dat broer/zus....
-ik zou willen dat ik..... de antw. van de eerste 3 vragen brengen het probleem aan het licht, andere 3 de oplossing.
hier heb ik over door gevraagd. bv mijn dochtertje gaf aan:
ik vind het niet leuk als mama doet of ik niet besta.
-waarom denk je dat mama dit doet?
haar antw: omdat ik door kan drammen.
ik weer: dat kan je soms idd doen, maar weer je ook waarom je dat doet?
haar antw: omdat dingen niet gaan zoals ik dat wil
ik: waarom vind je het moeilijk dat dingen anders gaan dan jij wil
dochter: ik weet wel dat het niet altijd kan zoals ik het wil en we rekening met elkaar moeten houden maar ik kan niets doen aan dat gevoel wat me zo boos maakt.
ik:(ze heeft ADD en haar faalangst speelt nog regelmatig op) kan het zo zijn dat je moeite hebt met veranderingen?
conclusie: dat klopt (wist ik wel maar wou dat ze het zelf ook inzag en dat dit de reden is)
heb aangegeven dat dit helemaal niet erg is maar juist goed om te weten omdat we er nu allemaal rekening mee kunnen houden (begrip dus) en samen kijken wat we hiermee kunnen.
zo kon ik uitleggen dat ik dit doe als ze heel boos is (ik vind dan geen ingang) en wil voorkomen dat ik heel boos ga worden we dingen die niet prettig zijn, en haar straf moet geven omdat ze een grote mond heeft.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

tussendoor heb ik gevraagd hoe ze zich voelt, maar ook vertelt hoe ik me voel (zij voelt zich boos en verdietig als ik haar 'negeer', en ik vertel dat ik dan ook makkelijk boos kan worden, maar van binnen ook heel verdrietig ben omdat ze zo boos is en niet lekker in haar vel zit, en heel verdrietig kan zijn als ik boos op haar wordt.) toen de vraag: wat kunnen wij doen om jou te helpen beter om te gaan met veranderingen?
-nog meer en duidelijker aangeven als er dingen veranderen
-begrip tonen omdat ze dit moeilijk vindt
-wij aan moeten geven dat ze boos aan het worden is en zich even terug moet trekken (niet voor straf, maar even naar haar kamertje om rustig te worden zodat we erover kunnen praten)
de vraag wat ze #zelf# kan proberen:
-herkennen wanneer ze boos is, dit ook aangeven, en zelf even naar haar kamer gaan om om rustig te worden. de afspraak:
boos zijn mág! maar niet waar anderen er last van hebben
zelf aangeven wat je voelt en even rust zoeken
accepteren dat een ander aangeeft dat je even rust moet zoeken
praten nádat je weer rustig bent
elkaar eraan herinneren (dus ook vriendjes die hier spelen) dat ze moeite heeft met veranderingen om te voorkomen dat het escaleert. en dit was nog maar de 1e vraag over 1 persoon.
de kinderen hier 9 en 7 jaar maar er is ZOveel duidelijkheid gekomen naar iedereen. er zijn geweldige en simpele oplossing gekomen en we hebben goede afspraken gemaakt hierover, en de aandachtspunten staan op papier. en natuurlijk heb ik laten weten dat ik RETE trots op ze ben, en dat ik het goed vind dat ze eerlijk zijn OOK als je dingen moet vertellen die voor een ander misschien niet zo leuk zijn om te horen, maar dat dit wél HEEL belangrijk is als we wat willen veranderen. en ja: moeders hier is ook een mens, en ook ik heb dus een lijstje met afspraken/aandachtspunten. voor mezelf, maar ook naar een ander toe. we hebben afgesproken een vast moment van de dag te vertellen aan elkaar wat er nog niet helemaal is gelukt (jezelf én een ander) maar vooral ook wat er heel goed ging.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

en over het klikken: dat mag maar niet meer: máááám...! hij/zij doet dit of dat.
maar: mááám, hij/zij doet dit OMDAT #ik#.......(stukje zelfbewustzijn) :) kortom: niet het 'begrenzen' door/en je bevindingen afvuren op een persoon, maar het open gooien naar alle kanten en hier over mogen praten zodat je er ook wat mee KAN en iedereen hier wat aan heeft.
hier liggen de mogelijkheden, niet bij wat (nog) NIET kan. ik heb gemerkt dat het de sfeer ENORM ten goede komt en we elkaar meer begrijpen en vooral HELPEN, ipv ons eraan te ergeren/tegen te verzetten omdat we het zien als de persoon zelf, en niet als een beperking (want dit is het simpelweg....) excuus voor mijn lange verhaal, maar ik hoop dat het bij anderen ook zo goed kan werken als dat het hier doet.
de jongen is 11 jaar, en hier zijn de kinderen 9 en 7 jaar, en soms viel ik achterover van het feit HOE ze dingen kunnen verwoorden, en HOE ze op de dingen kijken.
voor mij was het een manier om te kunnen lokaliseren wát we sámen kunnen doen om die punten (het 'probleem') te verbeteren/accepteren van elkaar, en hiermee elkaar te kunnen helpen. dat is een hele andere invalshoek dan: ja maar jij....
(dit was hier verboden bij het bespreken en beantwoorden van de vragen. elkaar uit laten praten zonder aanval/verdediging. gewoon hoe iemand het kan zien, ervaren HIER gaat het tenslotte om)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank voor je lange verhaal Euc en dat je dit hebt willen delen!
Zoals je weet ben ik niet voor lange teksten, maar het stapje voor stapje uitwerken hier vind ik zeer zinvol en geeft het proces duidelijk weer.
Ik ben het niet overal mee eens, hetgeen ook totaal irrelevant is hahahaha, maar veel is bruikbaar denk ik voor elk kind. Niet specifiek voor (vorm van) ADHD of met welke beperking dan ook bedoel ik.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

dank je:)
als je wil delen waar je het niet mee eens bent en waarom steek ik er misschien wat van op waar voor mij (en de kids) weer waardevol kan zijn.
(inzicht, rekening houden met, toepasbaar maken) :)))

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Moeilijk om precies onder woorden te brengen wat het punt is voor mij.... ergens voelt het voor mij TE ver gaan, als je jezelf als ouder TE kwetsbaar/ TE open opstelt naar jonge kinderen toe.
En dat is dan meteen weer een punt van discussie; wat is TE en is dat dan erg...
Ik denk dat het goed is voor jonge kinderen om ouders als een soortement van autoriteit te zien, omdat ze daarop kunnen bouwen. Geef je TEveel van jezelf bloot, dan kan dat verwarring geven bij kinderen, zeker bij kinderen met een beperking.
TEveel discussie met jonge kinderen (ik noem dat met name nog een keer, omdat dit m.i. zeer bepalend is voor de leeftijd van het kind) kan TEveel zijn voor ze en is een simpel "zo doen we dat hier niet: nee dus" duidelijk en consequent. Dat kan autoritair overkomen en is het misschien ook wel..... maar ik heb daar persoonlijk niet zoveel moeite mee.
DiAls voorbeeld een recente ervaring met een moeder en een kind van ongeveer 6 jaar in een winkel: oeoeoeoeverloze discussies tussen beiden waaróm iets niet mag, hoe dat op de een overkomt, wat de ander daar dan mee doet, wat de ervaring is dan en hoe het gevoel van boosheid om te buigen tot etcetcetc....
Ik ben niet tegen discussies, verre van, maar dat TE...
Nou, datte dus :-)))))

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

haha okay, ik snap helemaal wat je bedoeld. vanuit de invalshoek 'bewust worden van' (labeltjes voldoende hier) vind ik het persoon een goede optie. het praten was eigenlijk niet meer dan vragen stellen (wat vindt je niet leuk, wat vind je moeilijk) dus op kinderlijk niveau.
er zijn ouders die idd hele discussies aangaan met hun kinderen (persoonlijk ben ik hier ook op tegen) heb hier zelf ook nooit aan mee gewerkt. (ouders blijven ouders!) eerder liep ik weg als een van mijn lieftallige bloedjes van kinderen enorm kwaad was (voor een HSP #is# dit miss wel nog frustrerender zo'n stemverheffing, het slaan met de deuren, heftige emotie etc) nu zijn er nog steeds degelijk afspraken, dus ik blijf autoritair, maar de kinderen begrijpen nu beter wáárom. ('hier hebben we het over gehad, en je wéét waarom)
gedachte erachter: boos zijn mag (hier moeten ze mee om leren gaan) want dit hoort erbij, (altijd het geval, maar met labels vind ik het persoonlijk nog meer van belang)maar niet waar anderen er last van hebben (ik snap je, maar je moet je óók aanpassen op een voor jou/anderen meest gezonden en haalbare manier)
een soort 'fine tuning' wat betreft de afspraken als het ware. en ja, als moeder ben ik ook niet perfect. en als alleenstaande moeder kan niemand mij hierop wijzen. het even van me overnemen etc. ik schiet ook weleens uit mijn slof als de kinderen aan het kwallen zijn, en zeg dan ook sorry. op zich is dit ook kwetsbaar opstellen, maar een kind.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

nu we van elkaar weten wát me moeilijk vinden vind ik het prettig dat ze dit mij tijdig kunnen aangeven.
heropvoeden doen ze me niet hoor, ze hebben ook geen vinger in de pap. ik ben nog steeds een (uiteraard té strenge moeder zoals je zal snappen ;) en geen klasgenootje/vriendje. maar eerlijkheid hierin, en durven toegeven (het naadje van de kous weten ze niet uiteraard want dat is niet relevant) vind ik persoonlijk geen kwetsbaar opstellen. (al is dit ook weer zo'n woord) :) grote mensenproblemen blijven lekker van mij, mijn problemen op ander vlak net zo.
we zitten niet op hetzelfde level, het zijn geen volwassenen. reacties naar elkaar, hoe/waarom, de beleving die we erbij hebben zijn wél besproken. we weten van elkaar hoe en waarom de scepter zwaait, en daar valt écht niet aan te tornen! :) het scheelt hier enorm in interactie naar elkaar. we doen in feite hetzelfde, niets is veranderd, enkel de beleving en het begip naar elkaar. ze zijn dan 7 en 9, maar afgezien van leeftijd zijn ze verder in het verwoorden van emoties en gedachten dan dat ik eigenlijk dacht. en dit is iets wat ik heel belangrijk vindt. bewust worden, rekening houden met, en op die manier met dát in je achterhoofd grenzen stellen én aangeven. wat opvoeding betreft, bepaald ik de grezen, maar persoonlijke grenzen is nu iets van ons samen geworden. (juist met een label!) ;-)
maar een vrije hand.... OHWnee, dat hebben ze nog steeds niet!! :))

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Tsja.... sorry meid, het doet me erg veel pijn, alwéér, maar dan moet ik het gewoon helaas helemaal met je eens zijn.... ik kan er gewoon niet omheen.
Nou, dat kan ik wel, maar dat wil ik niet. En dat is dan meteen weer een punt van innerlijke strijd natuurlijk, dat snap je vast wel.
Daar moet ik mee leren omgaan, en dat kan er echt nog wel bij hoor. Bovenop de berg die er al ligt. Geen enkel punt. HAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHA
Effe lekker kwallen, is veuls te mooi weer ;-)))))))))

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

vantussen de kwasten verfblikken en schuurpapiertjes (het mooie weer is me ontgaan!!) je kwalt maar lekker raak hoor!!!! als de strijd maar niet tussen ons zelf is ben ik gewoon een gewillig 'kwallebal slachtoffer' ;-))))) eneh...niet téveel strijden met je mooie spinneninnerlijk hoor ;-)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

;-))))
Hebbie de lente in het bolleke dan????

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

nee helaas niet.... impulsief gedrag heet dit. een poging om dingen op orde te krijgen (ADHD/ADD vriendelijke huis) en hierdoor mijn eigen chaos veroorzaken hahaha. kortom.... ik sneeuw in, en sneeuw HEB je niet in de zomer lief spinneke!! haha. donderdag en vrijdag komt er versterking gelukkig :)))))

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Sterkte!!!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Hi Eucalypje, ook enorm bedankt voor je antwoord!
Heb hier ook heel veel aan.
Het lijkt wat beter te gaan door hem de plannen al ruimer van te voren aan te geven.
Hierdoor is hij niet meer zo gigantisch onaangenaam verrast waneer het bv tijd is om iets te doen wat hij vreselijk vindt zoals gezond eten ;.)
Het maakt idd verschil hoe je iets zegt zoals ik voorheen bij waarschuwing 10 ongeduldig werd, ( nog wel maar ik uit het anders) dus idd wat je zegt van heej je doet dit of dat weer.

Andere antwoorden (6)

Waar is de moeder in dit verhaal?

Het kind wordt heen en weer geslingerd tussen twee huishoudens?
Met misschien wel in beide huishoudens andere regels?

Dat is voor ieder kind een ramp, maar voor een adhd kind nog veel erger.

Ook dit is natuurlijk niet positief voor het verhaal:
""Zijn vader is veel van huis ivm zijn werk dus het merendeel van de tijd ben ik met zijn zoon."""
Kan me voorstellen dat hij dat niet fijn vindt: is ie bij zijn vader en is die vader er niet. Moet ie het doen met een vreemde mevrouw.

Ik denk aan het volgende:
* Spreek met de moeder af wat de huisregels zijn, zodat die in beide gezinnen op elkaar afgestemd zijn.
* Spreek met de vader af dat het kind alleen maar bij jullie is, als hij er ook is.
* Laat de opvoeding van het kind over aan de vader en aan de moeder. Dat is genoeg.

Het is niet voor niets dat het zo vaak mis gaat in stiefgezinnen. Te veel mensen die zich met een kind bemoeien.

Bovendien is hij ook nog aan het puberen. ....

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

goed antwoord, heel waardevol +

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Mijn partner en zijn ex delen de opvoeding dus co-ouderschap.
De moeder lijdt al jaren aan depressies en heeft een borderline stoornis.
Zij wil en kan op het moment niet goed voor haar zoon zorgen vandaar dat haar zoontje veel bij ons is.
Nou is is zo dat mijn stiefzoon naar eigen zeggen graag hier is en helemaal niet terug naar zijn moeder wil om er te wonen.
Bij de ex van mijn partner zijn er weinig regels.
Mijn partner wil graag dat zijn zoon hier komt wonen en is daar druk mee bezig dat voor mekaar te krijgen wat zijn ex tot nu toe goed lijkt te vinden.
Overigens gaat het wel wat beter op school met zijn zoon nu hij hier meer woont of waneer hij bij ons is in vergelijking met voorheen.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Feit is dus dat de zorg nu en wss in de toekomst grotendeels aan mij wordt overgelaten dit ook in overleg met de moeder.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Kortom dat kind heeft het heel zwaar en een hoop aan zijn hoofd, zijn moeder is depressief, zijn vader is er nooit en zijn stiefmoeder loopt met gevoelens van, ik citeer :"Steeds vaker irriteer ik me mateloos aan het gedrag van mijn stiefzoon en vind het moeilijk om hem echt lief te vinden" Geloof me maar dat die jongen dat voelt, hoe je het misschien ook probeert te verbloemen.
Waar moet deze jongen zijn veiligheid uit halen door wie moet hij zich geliefd voelen? Negatieve aandacht zoeken is vrijwel altijd het gebrek aan positieve aandacht. Geef die jongens eens echte en oprechte liefde, raak mee betrokken bij hem en ga eens uitzoeken wat adhd echt inhoudt zodat je ipv irritatie misschien begrip gaat krijgen voor deze jongen en hem misschien kan helpen waar zijn echte ouders lijken te falen. Warmte, liefde, veiligheid en geborgenheid bieden en geven. Maak er een strijd van om hem te helpen ipv tegen hem te strijden,die tegen hem kan je namelijk nooit winnen op de huidige manier. Succes! + voor momo

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Je zegt dat ik de opvoeding aan de ouders over hoor te laten.
Of de jongen nou wel of niet hier woont even daar gelaten.
Dus vind je dat ik waneer ik hier met hem alleen ben niets hoef te zeggen over "fout"gedrag en hem niet hoef te corrigeren?
Dan laat ik hem toch aan zijn lot over en dat zou betekenen dat hij eet waneer hij wil, douchen en slaapt waneer het hem uitkomt of de muziek steeds keihard aan heeft?
Ik woon hier ook en als er hier bv een kind van een vriendin komt hoeft hij ook niet aan alles te zitten en de boel bij mekaar te krijsen en zegt de moeder niks dan doe ik het wel, is toch ook mijn huis?

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bovenstaande was nog aan momo gericht.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Bedankt Mokummer.
Ik weet dat een kind het idd kan voelen ook al doe ik mijn uiterste best het niet te laten merken.
Naast mijn gevoelens van irritatie en de moeite om hem ( steeds) lief te vinden, heb ik daarnaast wel een groot gevoel van verantwoording en de drang hem zo eerlijk en liefdevol te behandelen op een kindvriendelijke manier en hem echt een thuis te geven maar ben nou eenmaal consequent en vindt dat hij zich aan de regels hoort te houden.
Niet omdat ik dat leuk vind maar om zijn eigen bestwil.
Hij is in het verleden min of meer aan zijn lot over gelaten bij zijn moeder en probeer alles eraan te doen dat hij meer balans vindt en zijn woede op een minder agressieve manier leert te uiten.
Dmv geduld en hem uitleg te geven waarom iets zus of zo 'hoort' en het niet doe om hem te pesten, probeer ik de jongen een duwtje in de goede richting te geven.
Dat ik daarbij vaak tegen de lamp loop en een slecht gehumeurd kind terug krijg, daar wil ik graag tips en adviezen over.
Ik heb veel gelezen over adhd maar de dingen die ik daar uit heb geleerd blijken moelijker dan ik dacht.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Niet dat jij zegt dat ik hem zit te pesten overigens maar dat zeg ik wel eens tegen mijn stiefzoon dus dat iets voor zijn bestwil is en niet om hem te pesten.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Ken je de honden van pavlov? Zo niet lees daar eens over en probeer bij jezelf de triggers die je bij hem hebt te veranderen. Ik geloof dat je je best doet . Wat je niet moet doen is geïrriteerd reageren, hij kan je testen en haalt zijn veiligheid er uit. Reageer je boos of geïrriteerd zal je nooit je doel bereiken dus hou het geduld, blijf consequent maar lief zonder te agiteren. Beloon goed gedrag en negeer slecht gedrag. Negeer hem als persoon zelf nooit. Zorg dat je een vertrouwensband krijgt met die jongen. Ik ken hem niet persoonlijk maar heb aan de hand van jouw verhaal het gevoel dat deze jongen nooit een veilige hechting heeft gehad. Dit is niet zijn schuld maar hij wordt wel aangekeken voor de gevolgen die dat met zich mee brengen in zijn gedrag. Probeer het met een nieuwe frisse blik. Hetzelfde probleem op een andere manier bekijken geeft vaak meer inzicht en daardoor begrip waardoor irritaties zichzelf zullen omzetten naar medeleven en een grotere draagkracht juist door meer begrip te ontwikkelen.
Ik ben persoonlijk ook voorstander van het feit dat een kind maar 1 vader en 1 moeder hebben en dat zij de enige zijn die die rol mogen vervullen. Er zijn echter uitzonderingen als de ouders die rol niet kunnen vervullen zoals nu ook grotendeels het geval lijkt te zijn. Degene die die rol dan op zich neemt moet dat wel doen met diezelfde onvoorwaardelijke liefde die een ouder zou (horen) bieden. Zeker als het een kind is met een behoorlijke emotionele schade.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Even nog voor de duidelijkheid, ik probeer je handvatten te geven en (ver) oordeel verder niet Ik respecteer het zelfs dat je de vraag hier stelt want dat geeft aan dat je naar een oplossing zoekt wat in mijn ogen een goed teken is en ik dan ook kan waarderen.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Nonamanis: ik heb enorme bewondering voor je, dat je deze "rol" op je wil nemen en hebt genomen en je zó inzet. Dat dit niet zonder slag of stoot gaat is logisch natuurlijk, zeker met een emotioneel beschadigd kind.
Petje af voor je!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Nonamanis:
Jouw verdere uitleg maakt veel duidelijker natuurlijk. En bovendien heb ik het over huisregels.
Natuurlijk moet het kind zich gedragen in jullie huis
zoals jullie dat willen.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

@momo
in feite is dat ook zo maar het is meer dan de simpele regels. het is ook de beleving ervan bij het aangeven van grenzen, de sfeer die alles kan bepalen, het er zelf mee om kunnen gaan en de emotionele belading en ongetwijfeld ook frustratie van beiden kanten.
waarschijnlijk ook een stukje onzekerheid van de vraagsteller (doe ik het wel goed?) ze wordt ook maar even in het diepe gegooid, en ondanks de regels wil ze het voor iedereen zo prettig mogelijk maken. sommigen kinderen kúnnen zich simpelweg niet zonder slag of stoot houden aan de regels. dit heeft niets met de regels op zich te maken, dus denk persoonlijk dat je je hier niet altijd op kan beroepen als je de frustratie weg wil nemen (zowel bij het kind als alle anderen in het gezin)
het is dus wat verder kijken dan dit, en dat vind ik het mooie aan deze vraag persoonlijk. :)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Hartstikke bedankt voor de reacties en het antwoord!

het is een groot probleem een kind met adhd dat in de4 pubertijd is kan het me goed voorstellen hoe het er je thuis toegaat .
mijn zoon is 14 met adhd en de zelfde problemen thuis en op school ,deze week zijn we met medikinet capsules begonnen deze werken 8 uur dus ideaal voor school hij hoeft dan niet om 12 uur nog een tablet te nemen wij hebben samen de afspraak met mijn zoon als het niet bevalt hij ook weer kan stoppen met de medicatie maar naar zijn zeggen is hij niet verandert maar de anderen merken het wel .
misschien is dit ook een optie voor uw stiefzoon

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Het 'probleem' is dat mijn partner zeer tegen medicatie is hoewel hij er wel over heeft nagedacht en alle voor en tegens heeft overwogen.
Zijn zoon gebruikt geen medicatie (nog nooit) maar dit is wel zeer aanbevolen door jeugdzorg.
Het medicijn waar u het overheeft daar heeft mijn partner naar mijn weten nog niet over gehoord.
Ik zal hem er over informeren maar wil hem natuurlijk niet beinvloeden waneer hij het niet ziet zitten.
Bedankt in ieder geval.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dat medicijn waar Geertje het over heeft is Medikanet of Concerta. Dat is eigenlijk exact hetzelfde als Ritalin of Methylfenidaat maar het heeft een langere werking.
Ritalin is meestal na ca. 4 uur uitgewerkt terwijl Concerta of Medikanet wel 8 uur door kan werken. Het voordeel is dat er daarom minder rebound-verschijnselen optreden. Maar realiseer je dat als je man Ritalin al 'niet ziet zitten' deze medicijnen voor hem waarschijnlijk ook geen optie zijn.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dankje nog Annigje! Heb verteld over dit medicijn maar ook dit middel wil hij niet aan zijn zoon laten voorschrijven.
Wat ik wel begrijp.

Je vermeldt niet de leeftijd van je stiefzoon, maar uit je relaas maak ik op dat hij een jaar of 14 is. Een echte puber dus.
Vergeet niet dat veel kinderen van die leeftijd pubergedrag hebben, graag overal dwars tegen in gaan en "de kont tegen de krib gooien".
Dat heeft niets met jou te maken, maar met zijn leeftijd.
Maar het is evengoed zeer irritant, terwijl het niet eens je eigen zoon is.
Ik begrijp dat hij bij zijn moeder woont maar vaak bij jullie is. Waarom is hij zo vaak bij jullie als zijn vader er niet is?
Is hij is liever bij jou dan bij zijn moeder? Ik vind het ook wat scheef dat jij er mee opgezadeld wordt.
Bespreek je probleem met de vader. Geef aan dat jij het niet meer trekt. Vader kan dan een gesprek met zijn zoon hierover aangaan. Eventueel met z'n drieeen.
Stel voor dat hij alleen komt als zijn vader er ook is, want nu draag jij alle verantwoordelijkheid voor deze jongen.
is dat niet mogelijk, dan kan vader wellicht proberen wat meer thuis te zijn voor zijn zoon. dan maar wat minder werken.

Overigens vind ik dat je goed bezig bent met je stiefzoon., Petje af! Ik denk dat je je ook verantwoordelijk voelt voor hem en dat is mooi!

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Hoi bedankt!
Helaas is de moeder niet goed in staat om momenteel of helemaal niet voor haar zoon te zorgen ivm zeer zware depressie en een borderline stoornis.
Haar zoon wil dan ook graag bij ons wonen waar zijn vader ook mee bezig is dit voor mekaar te krijgen.
Dit is in overleg met de moeder, vader en mij gegaan.
Mijn stiefzoon wil graag hier wonen, al een hele poos.
Ik voel me idd erg verantwoordelijk voor hem en wil het beste voor hem.
We zijn wel een gesprek aan gegaan ook met zijn drieen dus vader, zoon en ik over zijn gedrag.
Hij belooft dan wel beterschap maar binnen no-time is hij dat alweer vergeten.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Er staat in de vraag al vermeld dat de jongen 11 jaar is.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Je hebt gelijk Mokummer, overheen gelezen.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Aha, dus jullie hebben al er over gesproken! En de zoon beloofde beterschap. Hij is in principe van goede wil. Maar door zijn problematiek komt het er niet van om zich daar ook aan te houden. Heeft zijn vader hem op zijn hart gedrukt dat hij naar jou moet luisteren?
Bedenk dat hij het erg moeilijk heeft met gescheiden ouders, een moeder met veel geestelijke problemen en heen en weer verhuizen tussen het huis van zijn vader en moeder. Vooral voor een kind als dit lijkt mij dat zeer onrustig.
Als je dit allemaal in je achterhoofd houdt, is het misschien iets gemakkelijker voor je om minder negatief over hem te denken.
Het zou idd. goed zijn als hij helemaal bij jullie zou komen wonen, maar ook als zijn vader wat vaker thuis zou zijn.
Blijf hem knuffelen en prijzen als hij het goed doet. Dan voelt hij zich welkom en gewaardeerd. Dikke kans dat dan ook zijn gedrag verbetert. Zo zie je maar, wat extra informatie maakt een hoop duidelijk!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Hoi bedankt voor de reacties en je antwoord!
Zijn vader heeft idd meerdere malen zijn zoon op het hart gedrukt naar me te luisteren.
Het knuffelen en prijzen houd ik er ook zeker in wat ook wel vanzelf gaat.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

En over minder werken van mijn partner dat wordt lastig op het moment.
Zou het ook het liefst willen en ik heb het hem ook gevraagd maar dit gaat niet lukken.

moeilijk en vervelend hoor.
en ook heel knap van je.
begrijp dat het lief vinden dan erg moeilijk kan zijn (spreek helaas uit ervaring)

denk dat hij veel puberproblemen heeft die zijn adhd niet makkelijker te behappen maakt.
maargoed dat maakt niet dat dingen die niet mogen ineens wel moegen.
denk dat een front met de vader ( en goed contact met de moeder) erg belangrijk zijn.
zo heb je een lijn die je met elkaar volgt in de aanpak van jullie zoon.

misschien maak je het voor jezelf wat luchtiger als je bedekt dat iedereen stom vinden, je afzetten (ook al weet je dat iets klopt) en niks willen bij puberen hoort.

toi toi toi

Toegevoegd na 2 minuten:
sorry, vergeet bijna wat je kunt doen: geef keuzes (gestuurde keuzes , zodat hij zich niet gepushed voelt maar wel altijd kiest wat jij wil want eigenlijk wil je beide dingen die hij kiezen mag.

computer kan je bijv. ook gewoon afpakken, tuurlijk zal hij boos zijn maar jij bent nog altijd de baas en zeker in de pubertijd gaat dat met ruzie helaas

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Hoi Ostraat bedankt voor je antwoord! Heb hem al een vaker de keuze gegeven tussen dit of dat of nu of straks bv en dat lijkt tot nu toe beter te gaan en zonder al teveel mokken.
Thanks!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

graag gedaan hoor, we moeten elkaar helpen toch!?;)
ik weet dat het niet makkelijk is.
zo ploeteren we verder, hihi, succes en als me nog eens iets te binnen schiet:).....

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

:-) En over het puperen dacht ik dat 11 jaar nog wat aan de vroege kant was voor ik dit las maar je zal idd best gelijk hebben.

Dat je je ergert en het moeilijk vindt hem onvoorwaardelijk lief te vinden vind ik heel logisch! Het is ook nogal niet wat! Ik denk dat het voor jou heel belangrijk is, om die gevoelens te kunnen bespreken met je partner en het lijkt me heel verstandig om deskundige hulp in te schakelen.
Voor jou, misschien voor het hele gezin.
Je stiefzoon is behoorlijk emotioneel beschadigd door zijn jeugd (de effecten van een moeder met dergelijke problemen op een kind zijn heftig!) en daarnaast heeft hij ook een beperking. Hij zit tenslotte niet voor niets op het bijzonder onderwijs.
Dat vereist echt een deskundige aanpak en daar kan je alle hulp bij gebruiken. Dit lijkt me veel te zwaar voor jou om te handelen.
Ik herken heel veel van wat je schrijft bij mijn eigen zoon (autisme asperger en een vorm van adhd).
Misschien is het goed je te beseffen, dat hij zich "tegen" jou richt, maar dat het niet tegen jou als persoon is. Hij moet zich / zijn frustraties ergens op afreageren en jij bent nou eenmaal aanwezig. Dat maakt het niet prettiger, maar misschien geeft je dat wel meer begrip voor hem.
Ondanks, dat het misschien niet zo lijkt of voelt voor jou, schreeuwt hij om aandacht en liefde en dit is de manier die hij heeft geleerd.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

jodyenboyke

13 jaar geleden

Prima antwoord Wendy. +

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Dank je wel!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

nice! +1

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Hoi Wendy dankjewel voor je antwoord!
En ook voor je ondersteunende woorden.
Soms heel eventjes dan voelt het persoonlijk hoewel ik dan weer bedenk dat hij dat niet zo bedoeld.
En zet ik het ook weer van me af.
Het liefst zou ik willen dat hij mij ook 'lief' als een fijn stiefmoeke behandeld maar dat kan ik natuurlijk niet zomaar verwachten.
Zal er ook vaker bij stil staan hoe zijn persoonlijke situatie is.

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Graag gedaan en veel sterkte!

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

:-)

Het is handig als jullie eens om tafel gaan zitten om de huisregels op te stellen. Probeer eerst op één lijn te komen met de vader en overleg vooraf met hem wat jullie gezamenlijke richtlijnen zijn. Voor de vader lijkt me kennis over ADHD en begrip voor de gecompliceerde gezinssituatie van zijn zoon wel zinvol. Die jongen moet zich wel veilig voelen en begrepen en dan allereerst door zijn eigen vader. Van daaruit is veel mogelijk. Geef je stiefzoon bij de huisregels ook inspraak! Dan voelt hij zich mede verantwoordelijk omdat hij dan later aan de regels als hij zich er niet aan houdt . Als hij moet gaan douchen, herinner hem dan tien minuten vantevoren dat het bijna douche-tijd is of zet een kookwekkertje.Geef heel veel complimenten als het goed gaat en als hij zich aan de afspraken houdt. Zeg hoe goed hij het doet, hoe trots op je hem bent. Weet niet of je hem mag knuffelen, zo niet, een aai over zijn bol of je duim omhoog, daar groeit een kind ook van. Benoem ook gezellige momenten met hem waar je plezier in hebt en ga ook af en toe iets leuks met hem doen. Wie weet vindt hij het wel gezellig als je hem naar bed brengt en jullie samen nog wat kletsen op de rand van zijn bed. Bedenk dat het "lastige"gedag bij hem vaak geen onwil zal zijn, maar onmacht. Lukt dit allemaal niet, zou je eens opvoedingsondersteuning kunnen vragen . Jij toont zoveel zoveel inzet en motivatie om het te laten slagen dat ik denk dat het wel goed komt.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

Bekijk alle vragen in deze categorieën:

Ouders & Kinderen

Kinderen

Ouderschap & Opvoeding

Zwangerschap