Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Mijn zoon van 12 zit in de puberteit, en wil nu niet meer emigreren naar Spanje. Alles is zo goed als geregeld.

emigreren

Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
5.7K
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
En wat is nu je vraag?
Ik kan op basis van deze twee zinnen geen oordeel vellen over jouw situatie en wat je nou precies voor advies wilt.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Ooit nam ik mijn kinderen mee naar de Antillen voor 4 jaar.
De oudste was 14, de volgende 12 en uiteindelijk vonden die 2 het ook in tweede instantie geen goed plan.
Dat snapte ik best, want wat je in eerste instantie probeert uit te leggen,kan geweldig lijken, maar als het echt tot ze doordringt wat de gevolgen zijn: geen vriendjes meer in de buurt, een hele nieuwe school, zonder familie, je eigen vertrouwde omgeving weg, wordt het wel heel lastig. Ik heb dat opgelost door er zoveel mogelijk met ze over te praten, veel extra info gegeven over de nieuwe plek waar we naartoe gingen en ook geregeld dat ze meteen de eerste vakantie terug konden naar Nederland.
Ik heb ook gezegd dat ze het altijd maximaal een jaar moesten proberen op de nieuwe plek alvorens we zouden gaan overwegen of het echt ondoenlijk was voor hen.
In dat geval heb ik ze voorgehouden dat ze inderdaad terug zouden kunnen naar een familielid waar ze dan zouden kunnen
verblijven.
Het bleek allemaal niet nodig, een zoon woont er nog steeds, maar je weet het natuurlijk nooit zeker.
Dus ik zou zeggen, blijf erover praten en probeer een compromis te sluiten. Als je zoon merkt dat hij serieus genomen wordt zal een heleboel schelen.
Veel succes met jullie emigratie!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Nou Eddijst, dankje, deze vraag riep weer heel wat reacties op hier, inclusief die van jou. Blij dat je je antwoord nog even hebt toegelicht. Ik had de zoon uit Aruba nog even aan de lijn en die zei, maar goed dat je toen besloten hebt voor ons want ik woon hier fantastisch. Zo is het dan ook wel weer!
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Eind goed al goed
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Mooi antwoord. Om de opening voor hem te houden om terug te kunnen keren. En natuurlijk je ervaring van de Antillen. Onze zoon wilde het dolgraag en het duurde hem allemaal te lang maar nu het puberen is begonnen heeft hij het zelf aangegeven, ook al super natuurlijk. Het duurt nog wel even maar het moment komt.

Andere antwoorden (12)

Heb je je zoon wel goed geïnformeerd en alle aspecten (met name de gevoelsmatige) intens doorgenomen?
Het is geen verwijt, maar het is nogal een grote stap, dunkt me!!
Je zal ongetwijfeld naar je zoon moeten luisteren, ook al is hij pas 12......
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
dan heeftie pech!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
12 jaar is slechts 12 jaar, het is nog een kind.
Sta er boven en zet door.
Over een paar jaar redt je het niet meer.
Laat je leven niet beinvloeden door hem.
Hij beseft niet wat hij wel of niet wil, hij weet alleen wat hij wel heeft en niet wat hij krijgt.
Normaal voor zijn leeftijd.
Gewoon gaan!!!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
@Ed, dat valt me nu tegen van jou. Ook een 12 jarige weet al heel goed hoe de wereld in elkaar steekt en mag een mening hebben. En vooral: een 12-jarige heeft gevoelens en het is erg belangrijk om daar rekening mee te houden. Nee, dat wil niet zeggen dat je hem zijn zin moet geven, maar begrip tonen en alles bespreekbaar maken/houden is wel enorm belangrijk voor zijn ontwikkeling en de band tussen hem en zijn ouders.
Zou lullig zijn als je zo'n kind zonder boe of bah meesleept naar Spanje en hij daardoor zo'n hekel aan jou (en Spanje) krijgt dat hij met 18 jaar terug naar Nederland vertrekt en je hem nooit meer terugziet.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Ed, ik snap er niets van dat je zo reageert.
Ook een kind van 12 heeft er recht op om serieus genomen te worden.
Wat er uiteindelijk ook gaat gebeuren, ook zijn mening telt.
In ieder geval zul je dan als ouder met hem moeten praten en
je proberen in te leven in wat hij voelt.
En proberen samen het besluit wat al is genomen nog eens goed door te praten en hem zo goed mogelijk te begeleiden naar de definitieve stap straks.
Een ongelukkig, wanhopig kind mee nemen naar een nieuwe plek levert op termijn alleen maar heel veel verdriet op.
Rieneke1
15 jaar geleden
ed zegt toch nergens dat er geen begrip hoeft te zijn?
maar dit soort beslissingen hangt niet af van een 12 jarige.
+1
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Er staat: sta erboven en zet door. Ik zeg: heb begrip, praat en leg uit, luister... en zet door.
Daar zit voor mij toch een verschil in.
Ik heb in mijn antwoord nergens iets geschreven over de beslissing laten afhangen van de mening van een 12-jarige, maar wel van een subtiele aanpak in deze ipv erboven staan en 'lekker je eigen zin doen'. Dit laatste lees ik tussen de regels van Ed. Als hij dat zo niet bedoelt heeft (en dat neem ik aan, want ik ken hem al langer) dan roep ik hem op zijn antwoord enigszins te herschrijven.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Rieneke: ik ken Ed zijn antwoorden als afgewogen en inlevend, daarom verbaasd me zijn antwoord. Dit antwoord staat daar ver vanaf vind ik. Dus ik ben benieuwd naar zijn reacties verder....
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
dounja en pieker, ik begrijp volkomen jullie reactie.
Met mijn antwoord ga ik er van uit dat cassie er al uitvoerig over gepraat heeft, ze is immers al een hele tijd bezig met voorbereidingen om te vertrekken naar spanje.
Nu het moment nadert, wordt de zoon opeens opstandig.
ook volkomen logisch, een kind wil dat er niets verandert in zijn vertrouwde omgeving.
Een kind kan zich geen ander land voorstellen om in te wonen, de ouders kunnen dat wel.
Als ouder ben je verantwoordelijk voor je kinderen en moet je vaak een beslissing nemen voor een kind.
Hij is pas 12 maar een kind van 8 wil ook niet verhuizen, dat geeft onzekerheid.
Een kind van 4 weet nog niet waar ze over praten.
Het kan toch niet waar zijn dat een kind van 12 het hele plan van zijn ouders afkeurt door niet mee te willen!
Telkens weer zullen ouders beslissingen moeten nemen voor het kind, natuurlijk moet het kind er over mee kunnen praten en zelfs meedenken.
Door toe te geven aan dit jonge kind geef je het een erg gevaarlijk machtswapen in handen.
Het kind beslist hoe het verder gaat in deze fam.
Hij bepaalt wat er wel of niet gaat gebeuren!!
Deze ouders moeten straks aan hem toestemming vragen hoe ze verder moeten in het leven.
Het kind zal zich aanvankelijk machtig gaan voelen, maar zal uiteindelijk onzeker en eenzaam worden omdat er niemand meer boven hem staat.
En dat is nu precies wat ieder kind graag wil.
ze willen leiding en bescherming.
Ze willen weten waar ze aan toe zijn , ze zijn nog niet klaar voor het echte leven, ze willen duidelijkheid, geborgenheid en liefde.
Natuurlijk hebben ze recht om hun eigen mening te geven, je kunt ze hier niet zo maar wegplukken en op het vliegtuig zetten naar spanje.
Ik ga er van uit dat het ook zo niet gebeurt en er al voldoende gepraat is.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
@Ed: zie je wel, ik wist wel dat je het net zo bedoelde als ik. Inderdaad bepalen de kinderen niet, maar naar ze luisteren en met ze praten over gevoelens en onzekerheden is wel belangrijk, ook al kun je aan de beslissing niets doen, want die is nu eenmaal gemaakt.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Sorry cassie moet zijn lora.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Dankjewel voor je reactie Eddijst, je nuancering verheldert alles! Met je eens, zie mijn antwoord!
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1 van mij trouwens. Want met deze aanvulling vind ik het een heel goed antwoord.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
En nog eentje van een trouwe fan.. :-)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Mooi Ed, ben het helemaal eens met je uitleg +1
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
'Sta erboven'? Waarboven? Oh, ik snap het al: Kinderen zijn onbelangrijk bij een emigratie. Die moeten maar gewoon mee. Punt!
Je moest eens weten wat een leed kinderen wordt aangedaan die van hot naar her worden gesleept omdat pa en moe zo nodig een eetcafe in Marbella moeten beginnen, hun eigen puberdroom achterna.
Als je nou 5 jaar wacht is dat joch 18 en kan 'ie zelf beslissen of hij meegaat of op kamers.
En dan kan je doen en laten wat je wilt.
Het is voor je zoon een enorm moeilijke tijd. Zelfs als alles hetzelfde blijft als dat het is, is het een erg verwarrende periode voor ieder kind. In het algemeen is het voor kinderen in de puberteit het beste om alles zo te laten als het is, zodat ze een veilige haven hebben in die verwarrende tijd.
Jammer genoeg gaat dat niet altijd. Een aantal pubers krijgt te maken met extra veranderingen, naast de hormonale, lichamelijke en schoolveranderingen.
Dat kan een scheiding zijn of het overlijden van een ouder of ander dichtbijstaand persoon. Of zoals in jouw geval een, al geregelde, emigratie.
Probeer begrip op te brengen voor je zoon. Praat met hem over zijn gevoelens in deze en zijn angsten en onzekerheden. Leg daarbij ook uit dat een en ander niet meer terug te draaien is omdat jullie alle voorbereidingen al hebben gedaan en dat je van hem toch ook wel een beetje volwassen houding verwacht, zodat jullie als gezin gezellig (en heel spannend) aan dit avontuur kunnen beginnen.
Maar blijf vooral benadrukken dat je hem begrijpt in zijn onzekerheid en angst en biedt hem alle hulp aan, die hij maar wil. Laat hem meedenken in wat voor hem zou kunnen helpen. En blijf benadrukken dat hij al zo groot is en alles al zo goed begrijpt, want dat is ook de reden dat hij er tegenop ziet. Hij ziet niet alleen uitdaging en spannende nieuwe zaken (zoals een klein kind misschien zou zien) maar ook een hoop obstakels en het verdriet van afscheid nemen.

Kortom: begrip en steun en blijven praten, bespreekbaar houden, vooral van gevoelens!

Toegevoegd na 1 uur:
Kleine toevoeging om verwarring te voorkomen:
Ik zeg dus begrip, steun, praten en luisteren, maar niet terug komen op de beslissing. Die beslissing maken volwassenen, niet kinderen!
Die kinderen kunnen echter wel heel veel extra aandacht nodig hebben om een en ander te kunnen verwerken. Lastig voor de ouders, vooral als ze het zo druk hebben met dingen als een emigratie voorbereiden en regelen. Maar het is tijd en aandacht die later wel opbrengt in de band tussen jou en je kind.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1 helemaal goed gezegd!
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Heel goed!!
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Alles wat je nu opnoemt zal al gezegt zijn, maar geeft geen antwoord op de vraag wat te doen als het kind niet wil.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
@Ed: die vraag wordt ook niet gesteld. Sterker nog, er wordt helemaal geen vraag gesteld...
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Ja Doenja, dat is ook wel zo, maar het is duidelijk wat de vraag is.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
In dat geval zal ik nog een kleine toevoeging doen aan mijn antwoord, hoewel je dat volgens mij al tussen de regels door kunt lezen.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
Oei, moeilijk dilemma.
Toch zal ik hem aangeven dat hij tijd genoeg gehad heeft om het er niet mee eens te zijn. Als ik het zo lees, heeft hij toen niet aangegeven het niet te zien zitten, ja, dan zou ik hem (hoe vervelend ook) voor een voldongen feit zetten.

Of je zou iets moeten kunnen regelen dat hij alleen in de vakanties bij jullie in Spanje komt en tussendoor bij familie verblijft? Hoewel je dan de familie met een (extra) puber opzadelt..

Toegevoegd na 10 seconden:
Grinnik: Gelukkig is het bijna Sinterklaas, laat hem wat rottigheid uithalen en hij mag direct mee in de zak :)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Wie is de baas jij of je kind?
Denk is logisch na! Een kind van 12. Hij wil niet / Hij MOET wel.! Klaar punt uit. Gewoon meenemen...

Toegevoegd na 6 uur:
JE MOET TOCH EEN BEETJE MACHT HEBBEN OVER JE KIND.???
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
thanks edd
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Babyfaced, je doet je naam eer aan. Aan je antwoord te zien ben je zelf nog een kind.
Bovendien snap ik niet waarom je MIJ een plus geeft (met reactie!) als je zelf een antwoord geeft dat lijnrecht tegenover het mijne staat.
Daar ga je toch niet heus op in? Hoe was jezelf toen je 12 jaar was? Toch ook opstandig neem ik aan? Dit is in mijn ogen een poging om te zien waar jullie grens ligt en hoe ver hij kan gaan in het testen van jullie liefde voor hem.. Ga je hierop in wat is dan het volgende dat ie van jullie gaat vragen/eisen? Ik zeg niet dat je het moet negeren maar wel dat je het met de gepaste aandacht moet benaderen en niet met die aandacht ie hij nu vraagt..
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Gelukkig, dank je..
Maar snap die minnetjes wel hoor.. eerlijkheid komt vaak hard aan..
:-)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
-1, omdat ik vind dat je de mening van iedereen moet respecteren. Dat hij pas 12 maakt niet dat hij minderwaardig is. Uiteindelijk zal hij toch mee moeten, maar bespreek het wel. Daarnaast is niet iedereen van 12 opstandig, en zijn de meeste jongens van 12 nog niet in de puberteit.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Ik zeg toch niet dat je het niet moet respecteren..ik zeg dat ie zijn zin niet mag krijgen.. en ik heb het over dat het gepaste aandacht moet krijgen, medunkt dat er dan ook een vorm van respect is voor zijn tegenwerpingen...waar haal je het vandaan dat ik hem als minderwaardig zie?
Dat is een vervelende situatie. Zoals uit jouw bericht blijkt: Hij was voorstander. Eea is dus goed besproken vantevoren.

Ga met hem in gesprek. Vraag hem waarom hij nu niet meer mee wil. Maar hou het neutraal; Een zin zoals 'Je was het eens met het vertrek naar Spanje. Je maakt het heel moeilijk oals je nu niet meer mee wilt. Wat is er de laatste tijd verandert dat je nu niet meer mee wilt' komt heel anders over dan 'Waarom ben je nu moeilijkheden aan het veroorzaken; Waarom wil je niet meer mee'.

Ga in gesprek. Wellicht zijn er goede redenen. Dan kan je kijken naar creatieve oplossingen. Maar niet er meteen vanuit gaan dat hij ghewoon dwars ligt. Hij is oud genoeg om zo zijn ideeen te hebben, waarvan jullie de redenen niet kennen.

Een optie is om te zeggen: Kom 3 maanden mee. Als dat echt niet bevalt / gaat, dan gaan we kijken of we jou in NL woonruimte bij familie kunnen bezorgen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Je zult moeten gaan.

Echter is praten natuurlijk een belangrijke zaak. Ik leidt uit je verhaal af dat je dat gedaan hebt, omdat hij nu opeens niet meer wil.
Misschien dat hij nooit goed heeft begrepen wat het precies inhield. Tot in het detail.
Maar dat kan nu nog steeds bepraat worden. Ga in op zijn gevoel. Geef je eigen gevoel als voorbeeld naar hem toe.
Laat zien waar jij het allemaal moeilijk mee hebt, wat je achter laat en wat dat met je doet.
Laat zien dat hij niet alleen staat.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Praten, begrip tonen en nadenken over zijn toekomstige
situatie.

Waarschijnlijk heeft hij vorige week naar "Ik Vertrek"
gekeken, waar een zoon van een familie die naar Turkije
emigreerde ook volledig tussen wal en schip viel.
Vrienden kwijt, andere cultuur, andere taal, ouders
die hun draai absoluut (nog) niet gevonden hadden,
verveling, slechte woonsituatie.
In eerste instantie is alles minder dan het bekende,
vertrouwde, thuis dus geen leuk vooruitzicht.

Probeer hem wat leuks in het vooruitzicht te stellen
als jullie in Spanje zijn en denk vooral niet alleen aan
je eigen belang. Het geluk van je zoon is ook een
zware taak die er nog eens bij komt. Hij moet daar
net als jij/jullie ook kunnen aarden.

Buena Suerte!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Sommige adviezen zijn van de gekke!
Hij is 12 jaar en heeft ook rechten. Maar de oplossing is ook gegeven. Praat met hem en vraag wat zijn angsten zijn. Praat dus volwassen met hem. Probeer niet over hem heen te denderen. Begrijp dat hij doordat jij zonodig jouw leven wilt veranderen, dat hij al zijn vriendjes en zijn vertrouwde omgeving kwijt raakt. Ontken dat ook niet, maar probeer hem te interesseren voor een nieuwe toekomst met nieuwe vriendjes en avontuur. Probeer hem te overtuigen, dat alle leeftijdsgenoten deze fase goed doorstaan, sommige met meer en sommige zonder enige dmoeite, dat hij binnen een korte tijd spaans spreekt als een spanjaard. Lukt het je niet, om hem te overtuigen, dan zul je keuzes moeten maken en hij ook. Het heeft allemaal niet zoveel met de pubertijd te maken, maar meer met zijn zelfvertrouwen en durf.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Ik vind eigenlijk dat je sowieso niet moet gaan lopen slepen met kinderen. Zeker niet van die leeftijd.
Je moest eens weten wat een leed kinderen wordt aangedaan die van hot naar her worden gesleept omdat pa en moe zo nodig een eetcafe in Marbella moeten beginnen, hun eigen puberdroom achterna.
Als je nou 5 jaar wacht is dat joch 18 en kan ‘ie zelf beslissen of hij meegaat of op kamers.
En dan kan je doen en laten wat je wilt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding