Wat doen als plots je partner geen kinderen meer wilt?

Een weekje of twee laten rusten en daarna gewoon op een rustig moment bespreken. Tot die tijd heb je voor jezelf de mogelijkheid om de twee verschillende scenario's te overwegen, als hij bij zijn standpunt blijft, ga je dan weg of blijf je desondanks bij hem. Oftewel, is het houden van groter dan je kinderwens of gaat het je eigenlijk meer om de koters dan om hem.

Klinkt hard en kan ook zeker zo overkomen, maar daar ligt natuurlijk wel de essentie.

En wie weet heeft hij wel een hele goede reden om nu geen kinderen te willen, misschien ziet hij het helemaal niet zitten om met jou kinderen te willen hebben omdat je daarmee toch wel eenredelijk grote verbintenis aangaat die normaalgesproken impliceert dat je bij elkaar blijft. Moet het voor jou morgen of kun je je ook neerleggen bij over 5 jaar? Gewoon ook op die manier over praten lost een heleboel op, en als hij geen interesse heeft en dat ligt aan zijn angst om zich met jou te verbinden, dan kan jij als enige inschatten of dat overgaat of dar je er dan beter nu mee kunt stoppen.

Heel goed nadenken... Mijn dochter zit in het zelfde pakket. Zij is een echt moederdier en hij heeft er al 2 bij z'n ex. Ze zei altijd dat ze zoveel van hem houd dat ze dat op de koop toe neemt. Nu haar zus net de 2e heeft en vrienden en kennissen allemaal zwanger worden of zijn krijgt ze het steeds moeilijker. Ik weet dat het haar grootste wens is, maar ik ben bang dat ze het hem later toch kwalijk gaat nemen. Ik vind het vreselijk om het verdriet in haar ogen te zien als ze weer eens een babytje vasthoud..... Dus denk echt heel goed na. Mijn dochter gooide nog een reden op om hem te verdedigen. Als er iets met hem zou gebeuren zou ze alleen met het kind overblijven. Ik heb gezegd, als je later oud bent, en geen kind of kraai naar je om kijkt....dan ben je pas alleen.
Houden van gaat ver, maar je grootste geluk of dromen opgeven vind ik verder gaan.

Toegevoegd na 14 minuten:
En hou er ook rekening mee dat het gevoel van jou niet slijt. Jou kinderwens gaat waarschijnlijk naarmate je ouder wordt alleen maar toenemen.

Tja, als vrouw zijnde is het heel makkelijk om "per ongeluk" zwanger te raken. De pil heeft uiteraard geen 100% garantie :)

Dit zal echter de relatie niet echt ten goede komen lijkt me. Je zult toch een goed gesprek met hem aan moeten gaan. Er achter zien te komen wat de redenen zijn dat hij opeens geen kinderen meer wil. Misschien dat je die redenen weg kunt nemen.

Tja en als hij echt niet wil en jij altijd de grote droom hebt gehad kinderen te krijgen dan zul je moeten kiezen wat je belangrijker vind: Je huidige relatie of je grote droom. Het zal hoe dan ook moeilijk worden. Als je al besluit om dan je droom maar op te geven en bij hem te blijven, dan zal dit altijd op de achtergrond blijven borrelen, bij elk kleine ruzietje zal je weer voor zijn voeten gooien dat hij je je droom heeft afgenomen (met andere woorden, als de droom van jou echt zo groot is, dan denk ik dat die relatie sowieso geen kans heeft stand te houden).
Succes in ieder geval.

Als ik kinderen wil en mijn partner niet, dan kan ik niet bij die partner blijven, dan moet ik er van weg...

En andersom ook...

Partner zijn is wederzijdse deelname aan het leven in nabijheid in voor- en tegenspoed...

Toegevoegd na 3 minuten:
En ik zou graag willen weten of het überhaupt geen kinderen is, of geen kinderen waarvan ik de vader zou zijn... Dat is nogal een groot verschil...

Het belangrijkste is er achter te komen waarom je parter "plots" van gedachten is veranderd.

Zolang dit niet weet kan je ook niet samen op zoek naar een oplossing.

Er zijn tal van redenen waarom hij ineens geen kinderen meer wil. Van simpele angst over het ouderschap (omdat het nu ineens wel heel dichtbij komt) tot geldzorgen i.c.m. de crisis. En alles ertussenin.

Het is dus moeilijk om hier een goed antwoord op te geven als je niet weet wat de achterliggende gedachte is.

Wel wil er hieraantoe voegen dat als jullie niet met elkaar kunnen praten over zo'n belangrijk onderwerp. Er iets grondig mis is met jullie relatie. Wat ik natuurlijk niet hoop.

Suc-6 hiermee. En wees vooral niet hard voor je parter. Maar probeer ook zijn kant het verhaal te respecteren. Ook al zijn jou gedachten en gevoelens anders. Als je niet goed zal luisteren kom je zeker niet verder.

Dit is natuurlijk een moeilijke situatie - en ik denk, dat jullie eens heel ernstig met elkaar moeten praten.

Bijv moet je duidelijkheid krijgen, of hij altijd in z'n achterhoofd geen kinderwens had, of dat er iets gebeurd is, waardoor hij opeens van mening veranderd is, en om welke reden dan.

En dan moet je ook zwaar bij jezelf te raden gaan : is de relatie met je partner zó belangrijk voor je, dat je bij hem wilt blijven ook zonder kinderen, of is jouw wens moeder te worden belangrijker voor je dan jullie partnerschap.

Veel mensen worden, als het gaat om het veranderen van 'ooit eens kinderen' in 'we gaan proberen zwanger te worden', opeens toch angstig voor de enorme, levenslange verantwoording die een kind nu eenmaal met zich meebrengt. Of er is een (onuitgesproken) twijfel, of je met je partner een dusdanige relatie hebt, dat je een heel leven samen denkt te willen blijven.

Dus : samen praten, en vooral goed luisteren, afchecken of je elkaar ook echt helemaal begrepen hebt zoals de ander het bedoelde te zeggen.

Ik wens je heel erg toe, dat jullie gesprek ertoe zal leiden, dat jullie elkaar zo goed mogelijk zullen begrijpen, en dat het jullie een stuk dichter bij elkaar zal brengen.

De vraag die je hem moet stellen is waarom hij dat plots niet meer wil.
Er moet een reden voor zijn.
Zeker als hij vanaf het begin van jullie relatie wist dat jij kinderen wilde en daar nooit afwijzend op heeft gereageerd.
Dan zal er nu een reden zijn waarom hij het niet wil.
Probeer er met hem over te praten en te ontdekken wat er aan de hand is.

heel goed nadenken of je met hem door wilt gaan of niet.en express zwanger worden,om dat iemand "zogenaamd" de pil is vergeten..is in mijn ogen het smerigste wat iemand kan doen!

Ik zou nog een paar duidelijke gesprekken voeren. Als voor jou de kinderwens zo groot is, zal die altijd tussen jullie in blijven staan. Vroeger of later ga je hem verwijten maken, dus kun je beter nu het nog niet te laat is de situatie goed uitpraten. Je zult je partner duidelijk moeten maken dat dit echt heel belangrijk voor je is.

Misschien vliegt de verantwoordelijkheid je partner 'even' aan en verandert hij na een paar goede gesprekken weer van inzicht. Zeker als jij laat blijken dat dit voor jou heel belangrijk is.

Als je partner bij zijn stelling blijft, zul je een keuze moeten maken: Doorgaan, maar dan in de wetenschap dat jullie geen kinderen zullen grootbrengen. (Ook dan kun je een heel leuk leven hebben) of stoppen met deze relatie en opnieuw beginnen.

Ik hoop dat jullie er door met elkaar in gesprek te gaan uitkomen. Probeer ook een beetje begrip voor je partner op te brengen, want als de verantwoordelijkheid hem ineens aangevlogen is, zal hij eerst gerustgesteld moeten worden.
Neem geen overhaaste beslissingen. Geef de situatie nog wat tijd, maar maak wel duidelijk dat dit voor jou echt heel belangrijk is.

Sterkte en succes!

heel goed met hem praten of hem voor de keus stellen
als hij veel van je houd is de keus heel makkelijk (lijkt mij)

Eigenlijk is dit de ultieme test voor oprechte liefde en partnerschap. Want het gaat om de vraag: Ben jij gelukkig met je partner, of zijn er echt kinderen nodig om je geluk te vervolmaken?
Er is hier op deze site al een hoop gefilosofeerd over je ware levenspartner, waar je die ontmoet, hoe je die ontmoet, en hoe je weet dat het hem is etc. etc.
Als hij de ware voor jou is, en je wilt echt geen ander zul je met hem sowieso gelukkig zijn, en je wens voor kinderen achter je kunnen laten.
Als ik eerlijk ben, en puur naar mezelf kijk: Ik wilde graag kinderen en heb dat vanaf het begin al met mijn partner besproken. Dus ik weet ook niet hoe ik op deze vraag zou antwoorden als hij het niet had gewild.