Kun je het straffen helemaal weglaten uit de opvoeding?

Ik denk dat je nooit helemaal zonder straffen kunt.
Misschien als je probeert om nee te zeggen ipv uh uh.
En je emoties (ja ik weet het, dat is moeilijk) probeert in de hand te houden, dus iedere keer dat hij uit de stoel probeert te klimmen (is ook leuk) gewoon niets zeggen en terug zetten. Niet hard.

En dat je de dingen die hij goed doet beloont (met woorden of andere dingen) is alleen maar goed!
Houdt dit vooral vol.

Ik denk dat je goed bezig bent.

Je hoeft niet hard te roepen. Maar een keer je stem verheffen is heus ook niet erg.

Je moet duidelijk zijn.
Dat wil zeggen: jouw NEE! is een duidelijke NEE!
En afleiden.
En hem niet te lang onnodig in dat stoeltje laten zitten.

Toegevoegd na 1 minuut:
Oh ja: over straffen.

De enige straf die mijn kleindochter van bijna 5 ooit heeft gekregen:
Voor straf in de gang op de onderste traptrede zitten.
Dat werkte heel goed.
Maar het kind moet wel oud genoeg zijn om te begrijpen wat jij uitlegt.

Vertroetel je zoontje, geniet van hem en geef hem het gevoel dat hij welkom is op deze wereld. Jij bent de belangrijkste persoon in zijn leven! Als je hem met liefde en een lach tegemoet treedt, heb je al veel gewonnen!
Tips: heel veel complimentjes geven als hij iets goed doet( dus gedrag vertoont dat je graag wil zien). Als hij iets doet wat je niet wil(bijv uit kinderstoel klimmen), op een iets fermere toon zeggen dat dat niet mag en hem terug zetten. Als 1e reactie zal hij ff blijven zitten, het is dan heel belangrijk dat je hem direct een compliment geeft. Als hij blijft zitten tot wanneer je wil, geef je hem daarna een dikke knuffel.
Structuur en complimenten zijn het allerbelangrijkste in de opvoeding!

Nee, helemaal zonder straffen lukt niet, daar zijn kinderen nu eenmaal kinderen voor. Grenzen verkennen hoort er bij, en dat betekent dat je niet altijd uitkomt met negeren, aanmoedigen van positief gedrag en dergelijke.

Maar : je kunt wel een heel eind komen, door te zorgen voor voldoende positieve aandacht zodat het niet om negatieve aandacht hoeft te vragen. Dat scheelt al de helft, zo niet meer.

Duidelijkheid en consequent zijn voorkomt ook een hoop discussies en grensverleggend gedrag.

Je kunt een kind wel helemaal opvoeden zonder het fysiek te straffen, en dat zou zelfs de normale situatie moeten zijn. Enige uitzondering wellicht is de waarschuwende tik die (sommige) twee- driejarigen nog wel eens nodig hebben om ze uit een bepaald gedragspatroon te halen. (Vergelijk de corrigerende beet in het nekvel die dieren hun jonkies geven - en die dus GEEN pijn echte mag doen, maar even moet laten schrikken. ) Maar slaan als stráf is absoluut uit den boze.

Maar nu is je kind nog jong en valt er ook nog niet zo veel te straffen. Echter., tegen de tijd dat hij of zij naar de basisschool gaat, zul je ongetwijfeld wel eens een avondje teeveekijken of een middagje buitenspelen moeten verbieden. Voor straf. Dat hoort er nu eenmaal bij.

Volgens mij doe je helemaal niks verkeerd. Kinderen "vragen"om grenzen. Mensen in het algemeen vragen om grenzen. Kijk maar naar hoe je zelf reageert als je een nieuwe baan hebt ofzo. Je wil graag weten waar je aan toe bent en wat dus wel en niet mag.
Kinderen zijn uiteraard nog erg nieuwsgierig naar de wereld om hen heen en zullen daardoor vaak proberen dingen te onderzoeken. Vandaar dat hij uit zijn stiel probeert te klimmen. Dat hij in eerste instantie niet naar je eerste "uhuh"luistert wil niet zeggen dat hij het niet begreep. Zijn impulsen zijn nog te sterk en nog niet geconditioneerd. Dat doe JIJ dus nu door hem aan zijn armpjes te trekken. Daar is helemaal niks mis mee en is zeker geen straf. Jij bent de moeder, dus de baas en wie niet horen wil moet ff voelen. Zo simpel is het. Je hoeft zeker niet bang te zijn dat hij hierdoor een bepaald trauma oploopt ofzo. Juist als je niet straft heb je later een probleem (en je zoon ook). Ik werk zelf met jongeren die van huis uit vaak te weinig zijn "teruggefloten".Ze komen niet voor niets vaak in aanraking met de politie, spijbelen etc.
Ik heb zelf ook naar westerse maatstaven een "harde"opvoeding gehad met echte pakken slaag. Hoewel ik dit niet altijd terecht en op zijn plaats vond en vind, denk ik niet dat ik er veel slechter op geworden ben. Wel heeft het als consequentie dat ik overgevoelig ben voor autoriteit en te weinig van me afbijt.
Zolang je je kind geen blauwe plekken slaat, zit je aan de veilige kant van het spectrum.

Succes

Ik denk dat er al een heleboel goede antwoorden zijn gegeven. Wat ik eraan wil toevoegen is dat ik je wil adviseren om in je opvoeding niet al te veel te reageren op de opvoeding die jijzelf vroeger kreeg. Aan al te softe ouders hebben kinderen ook niet veel. Bovendien worden ze zo niet weerbaar. Ik denk dat het heel goed als kinderen leren waar de grenzen liggen. De maatschappij tolereert immers ook lang niet alles. Als jij je zoontje laat weten dat je altijd van hem houdt, ook als je eens n keertje boos op hem bent, dan is het goed. Je bent vast n heel lieve moeder!

Je zoontje is nu elf maanden. Dan is van straffen nog helemaal geen sprake. Je kunt een kind pas straffen als het weet dat het iets verkeerd doet en blijft doen. Een kind moet zich bewust zijn van zijn ongewenste gedrag. Anders heeft straffen ook totaal geen zin.
Jij ben nu aan het corrigeren. En dat is heel wat anders. Corrigeren moet. dat hoort bij de opvoeding. Ook al zijn ze nog jong. Een kindje moet de grenzen leren kennen. Hij zoekt ze ook op.
Jouw zoon denkt niet: ïk ga mama lekker dwarszitten en klim steeds uit de kinderstoel". Nee, hij vindt dat leuk en wil gewoon niet meer zitten. Als je hem steeds terugzet kan hij dat ook als spelletje zien. En Aandacht krijgen! Ik klim eruit en mama zet me terug.
Zeg bij het terugzetten duidelijk: "nee" en kijk een beetje streng.
Toch moet hij leren dat hij er niet uit mag klimmen, want hij kan vallen. Je kunt hem evt. in een tuigje zetten. En zo kort mogelijk in de stoel laten. Moet hij langer zitten, houdt hem dan bezig.
Zo moet hij veel leren wat wel en wat niet mag. Houd bijvoorbeeld de kamer een beetje leeg en zet geen breekbare spullen neer op grijphoogte. Anders ben je de hele dag aan het corrigere": Mag niet, afblijven"!
Voorkom liever dingen. Als hij groter is en meer gaat begrijpen, vanaf ca. 2,5 jaar dan mag je soms best wat strenger optreden als dat nodig is. Ieder kind heeft echt grenzen nodig.
Oudere kinderen doen toch vaak dingen waarvan ze beseffen dat het niet mag. Dat hoort erbij. En straffen is dan vaak noodzakelijk. Daar kom je soms niet onderuit. Maar lijfstraffen hoeft niet.

Nee, straffen kan je niet helemaal weglaten en er is ook niets mis mee. Een kind heeft structuur en leiding nodig. Dan voelt het zich veilig en geborgen. Als er geen regels zijn dan heerst er chaos en voelt een kind zich verloren. Maar om die regels te kunnen handhaven moet er af en toe gestraft worden.

Je kindje is 11 maanden, dan zijn straffen nog niet aan de orde. Maar soms is een kordate stem toch al nodig om hem te behoeden voor gevaar en hem te leren dat mama baas is.

Als de straffen aangepast zijn aan de leeftijd van het kind, niet met geweld gepaard gaan en weelderig gecompenseerd worden met liefde en positieve aandacht, dan is er niets mis met een straf om verkeerd gedrag te corrigeren.