Waarom worden veel schattige babietjes ineens kleine monstertjes in de peuterpuberteit?

Niet sommige ; alle ;-) In Engelstalige landen noemen ze het niet voor niets de 'terrible two's'.
En dat komt natuurlijk omdat ze nu zelf kunnen lopen, pakken, graaien, praten, klimmen....je kunt ze niet meer lekker veilig in de box leggen en klaar is mamma. Tegen die tijd begint het echte opvoeden.

En de peuter heeft dat ook door ; die heeft door dat hij los van mama zit, een eigen willetje heeft en een eigen persoontje is, en zal dat op alle mogelijke en onmogelijke manieren uitproberen.

Eigenlijk is het een heel leuke tijd als je een beetje je humor weet te bewaren en alleen de belangrijke regels strak handhaaft en voor de rest zorgt voor een veilig huis. Het kind moet gewoon even doorkrijgen dat hij inderdaad wel van alles zelf kan willen, maar dat hij helaas pindakaas niet de baas is. Dat hij wel mag kiezen, maar tussen a en b en niet tussen ja en nee. Dit is de periode dat je kunt beginnen met verwennen (niet zo slim), maar als je er goed doorheen komt, kun je er nog zeker tien jaar plezier van hebben - tot de pubertijd begint en je ineens wéér een heel ander kind moet leren kennen.
Hoe moeilijker je als ouder je grenzen stelt, hoe lastiger je peuter wordt.

Sommigen zijn inderdaad echte tirannetjes, maar dan moet je voor de grap de ouders eens een poosje observeren ; heel verhelderend. Ouders die in discussie gaan met hun peuter bijvoorbeeld. Of vragen stellen waarop het kind nee kan (maar niet mag)zeggen. ("Hang je even je jasje op ?"). Of het kind gaan chanteren. Het is ongelofelijk welke machtsmiddelen kinderen op die leeftijd soms al in handen krijgen, die ze dan ook - het zijn ook maar mensen- dankbaar en veelvuldig zullen gebruiken.