Hoe voorkom je dat je kind word gepest?

Je geeft zelf al het antwoord:
Zorg dat je jouw angsten en onzekerheden niet op het kind overbrengt.

Ik ben zelf vroeger ook veel gepest. Omdat ik scheel keek en een bang en onzeker kind was.

Mijn kinderen zijn nooit gepest. Die hebben wel geleerd "nee" te zeggen en voor zichzelf op te komen.

Geef je kind zelfvertrouwen.
Ga ervan uit dat het goed zal gaan.

Iedereen is wel eens gepest. Als je kind gepest wordt moet je je niet meteen zorgen maken. Als het van langere duur is ,1 maand ofzo, zou ik contact opnemen met de leerkracht.

Iedereen wordt wel eens 'gepest'. Het is alleen hoe je er mee omgaat. Ik stel altijd de vraag, ben je gepest, of voel je je gepest?
Zelfverzekerheid is wat mij betreft de oplossing.

Leer je zoon trots te zijn op zichzelf. En dat betekent niet alleen dat je moet zeggen dat jij trots bent op hem. geef hem het gevoel dat hij dingen zelf kan, daar wordt hij zelfverzekerd van. Waarschijnlijk doe je dat al, want je schrijft al dat hij zelfverzekerder is dan jij was. Heb vertrouwen in hem.
En weet dat er op scholen tegenwoordig veel meer aandacht is voor pesten dan vroeger. Elke school is verplicht een pestprotocol te hebben, het mag niet genegeerd worden.
Bij de kleuters zijn bovendien de lijntjes nog erg kort. Je ziet de juf elke dag. Als je je zorgen maakt, kun je altijd even 's ochtends de juf aanschieten om een afspraak te maken. ZIj is ongetwijfeld gereid de boel in de gaten te houden.
En dat hoeft echt niet na een maand pas. Als je hoort dat er vandaag iets gebeurd is, kun je morgen aan de juf vragen wat dat nou eigenlijk was. Niet op een aanvallende manier, maar gewoon iets van "ik hoorde van ... dat hij gisteren een akkefietje had met... heb jij gezien wat er nou precies gebeurde?" Dan hoor je vanzelf hoe de vork in de steel zit in kun je vragen of ze het even wat extra in de smiezen houdt.
En nog iets: ga er niet vanuit dat hij gepest wordt. Dus niet vragen: "Hoe was het op school, heb je nog ruzie gehad en ben je nog gepest?" Dan geef je hem het idee dat dat erbij hoort en dat hij elk klein dingetje, elke kleine strijd om een autootje moet melden (Ja, Pietje pakte mijn autootje af, maar ik had hem het eerste), terwijl dat kleine strubbelingen zijn die erbij horen en waar ze van leren.
En geniet!

Jij kunt hiervoor zelf eens in therapie voor gaan. Dat jouw kind nu naar school gaat, geeft BIJ JOUW de angsten. Dus het probleem zit hem ik in jezelf en zoals je aangeeft niet in je zoontje, want hij is sterker en weerbaarder (volgens jou omschrijving).
Dus zul jij zelf jou angsten moeten aangaan en jezelf hiervoor door die pijn moeten gaan. Je kunt hiervoor zelf dus ook hulp gaan zoeken om dit voor jezelf aan te gaan pakken.
Bevrijdt jezelf van die angsten en onzekerheid.

Lastige vraag! Ik ben als uk zelf heel zelfverzekerd over mijn eigen kunnen naar de basisschool gegaan. Ik lag lekker in de klas, en ik had buiten school om ook m’n vriendinnetjes en hobby’s. En toch sloeg ineens in groep 6 de vlam in de pan.

Een echte reden hoeft er voor pesten niet te zijn. En elke domme kleine aanleiding kan het laten beginnen. Als er in mijn geval een reden was, dan had het denk ik vooral met jaloezie te maken. Ik was jonger dan de rest van de klas, en dan nog ‘t slimste ook.

Gelukkig hield het bij mij vrij snel op. M’n moeder kwam erachter en m’n leraar pakte het daarna heel goed op.

Wat voorkomen betreft… Ik denk dat de lesprogramma’s over pesten kunnen helpen. En ook het anti-pestcontract dat kinderen op veel scholen in de bovenbouw tekenen kan helpen voor de preventie. Docenten zijn wat dat betreft ook alert.

Maar helemaal voorkomen kun je het niet. Wél kun je er inderdaad voor zorgen dat je kind naar jou of naar iemand anders gaat om te praten als het ‘m overkomt. Dan kun je het samen meteen aanpakken, voor het erger wordt.

Spannende tijden, voor hem en voor jou. Ik hoop dat het ook hele leuke tijden worden!

Je kunt het gepest worden van je kind niet voorkomen, helaas.
Je kunt het wel goed in de gaten houden en jij dus zeker, omdat je de ervaring hebt! Dat heb ik zelf ervaren als een voordeel. Je ziet de tekenen eerder. Maar: je bent er waarschijnlijk ook overgevoelig voor (ik wel) en dat kan ook weer nadelig zijn, omdat je dan álles zou kunnen zien als pesten.
Wat je kunt doen is dit meteen bij de leerkracht aangeven (en iedere nieuwe leerkracht ieder schooljaar): jouw angst en vertellen dat je het zelf hebt meegemaakt. Dat is best moeilijk misschien, maar dan heb je kans dat ze beter opletten.
Verder heeft de school een anti-pestbeleid als het goed is: ga dit na.
Je zoon is al zelfverzekerder dan jij was, dat is een pré. Misschien is het een idee hem op bijvoorbeeld judo te doen: dat vergroot zelfvertrouwen.
Je kunt niet weten, of je jouw angst en onzekerheid op hem overbrengt: kinderen zijn vaak zeer gevoelig.
Wat je voor jezelf kunt doen, als je dat al niet hebt gedaan, is hulp zoeken om ermee te leren omgaan. Daar zijn vele mogelijkheden en therapieën voor.

Misschien heb je iets aan de antwoorden op een eerdere vraag op GV: "hoe kun je niet gepest worden op school?"
http://www.goeievraag.nl/vraag/gepest-school.51795

En nog wat info over wat je als ouders kunt doen met en antwoord van Joanna Sandberg, psychologe en pedagoge
http://www.ouders.nl/psycho/lpsy0462.htm

Helaas kan je niet voorkomen dat je kind gepest wordt. Zelfverzekerd zijn is een stap in de goede richting. Maar dat garandeert je niets. Het hangt er vanaf hoe je kind vanaf de start reageert als het gepest wordt.

Leer hem van zich afbijten vanaf het begin. Als pesters de eerste keer kordaat op hun plaats worden gezet, heb je kans dat het pesten abrupt stopt.

Praat elke dag met je zoontje. Vraag naar zijn belevenissen op school met de andere kindjes. Probeer daarbij zéker niet je angst over te dragen. Kinderen voelen angsten van hun ouders helaas vlug aan.

Wat je ook kan doen is je zoontje stimuleren in het vriendjes maken. Nodig ze regelmatig uit bij je thuis. Een kind dat alleen staat in school, wordt ook makkelijker als pestdoelwit uitgekozen.

Ik ben vroeger zelf ook gepest.
He kost mij ook moed om sociaal aktief te zijn. Maar juist door kinderen en doordat ik werk word ik gedwongen mij open te stellen voor anderen en mijn eigen wantrouwen te negeren.
Het fijne is dat mijn dochter op school een interne begeleider heeft waarmee ik goed overweg kan. Omdat mijn dochter gevoelig is was ze al snel een buitenbeentje omdat ze snel huilde of claimend was naar kindjes toe.
Maar de intern begeider heeft in groep 2 al een sociale vaardigheidstrainkje gegeven en heeft ons geholpen bij incidentjes. Want als mijn dochter zei gepest te zijn ging de intern begeleider praten met de kinderen en vaak bleken er twee kanten aan het verhaal te zijn. En door daarover te praten kon mijn dochter daarvan leren. Mijn dochter voelde zich bijvoorbeeld al afgewezen terwijl de kindjes alleen zeiden dat ze niet een spelletje wilde doen die zij wilde doen. En ja, soms was het pesten. En de juf sprak de kinderen daar op aan. En op de achtergrond besprak ik met de thee hoe ze ook kan reageren de volgende keer. bijvoorbeeld met humor. Of door te bepsreken wat ze kan zeggen of doen
Nu ze gek is met paarden leert ze ook door het paard zelfverzekerder te zijn. Daarbij is dat een stukje houvast: ze kan altijd terugvallen op haar hobby als ze onzeker is of verdrietjes heeft.
En weet je, door haar te begeleiden, begeleid ik ook het kind weer in mezelf. Kan ik mijn eigen verdriet een plek geven.
Kortom: mijn advies is: blijf in gesprek met je kind en met de school. Neem de signalen waar, maar -zoals al eerder werd gezegd- veroordeel ze niet, maar ga er mee aan de slag. Het doel is uiteindelijk dat je kind zelf leuke relaties kan aangaan maar ook kan relativeren als mensen ook anders reageren dan je wil. En natuurlijk van zich afbijten als het moet.
Een fijne tijd, probeer er ook van te genieten!