Wat zijn de beste tips om je kindje zo te benaderen dat hij het woordje 'Nee' goed begrijpt?

Consequent zijn en de daad bij het woord voegen. Dus niet bij gezeur toegeven om van het gezeur af te zijn maar uitstralen dat het echt 'nee' is.

Het moet duidelijk zijn wat nee is. Als hij een snoepje wilt en het is nee, dan niet in de fout gaan om heb toch een snoepje te geven.

Het is ook heel erg afhankelijk van het karakter van het kindje. Ik heb 2 kindjes exact hetzelfde opgevoed en de ene begreep van kleins af dat "nee", "nee" was, en de ander kon dit op professionele manier negeren ( en als je "snoepje" zei, gingen de oren weer open ) .
Kortom, karakter heeft ook invloed op hoe goed ze het ( willen! )begrijpen ( niet dat ze het niet begrijpen, maar sommige testen wat meer en wat verder uit dan anderen )

Toegevoegd na 57 seconden:
ik neem aan dat we het over een kindje van 2 jaar ong. hebben ( ik althans wel ) omdat het over het onderdeel 'begrijpen" gaat. Vanaf 4 moeten ze het allemaal snappen natuurlijk.

Consequent zijn is het allerbelangrijkste.
Dus niet 4x nee zeggen en dan de 5e keer toch maar ja zeggen als een kind blijft zeuren.Dan denkt zo'n kleintje dat papa en mama toch wel toegeven omdat nee dus ook in ja kan veranderen.Mijn moeder is altijd superconseqent geweest en als ze nee zegt weet ik nog steeds dat zeuren geen zin heeft!^_^

De toon waarop je het zegt, is erg belangrijk. Als je van jongs af aan op een lieve, opgewekte manier "Nee" zegt, dan komt de negatieve lading ervan nauwelijk over. "Nee" zeg je met een lage stem, op strenge toon. "Ja" zeg je met een hogere stem, op een vriendelijke toon.

Het belangrijkste is kordaat en consequent zijn én zorgen dat er oogcontact is. Vaak zeggen ouders 'nee', maar is het niet doorgedrongen bij het kleintje. Je moet er echt naartoe gaan. Ik zei dan steeds: "kijk eens in mijn ogen, ik zeg nee". Doet het kindje dan nog eens wat het niet mag, de handeling herhalen, tot het begrijpt wat 'nee' wil zeggen.
Daarna mag je de kleine niet uit het oog verliezen, want vaak doen ze dan toch stiekem verder. Hou een oogje in het zeil waar ze je niet kunnen zien. Ik heb onze kleinkindjes soms laten schrikken met plots te zeggen: "Oma ziet je wel hoor, ik heb toch nee gezegd!" Het is maar hoe je er mee omgaat, of kinderen 'nee' aanvaarden. Soms is de situatie zodanig dat je consequent moet ingaan tegen bepaald gedrag. Maar gebruik je veel te vaak je kordate 'nee', dan verliest dat woordje op de duur ook zijn kracht...

Ik ben het volkomen eens met "Stippel".

Als aanvulling.
Ik heb een dochter en een zoon.
Mijn dochter had aan een "nee" voldoende en stopte waarmee zij dan ook bezig was.

Mijn zoon is een compleet ander verhaal.
Met hem moet ik echt (en ben ik ook) consequent zijn.

Hij wil mij altijd uitproberen MAAR hij WIL zelf ook alles zelf uitvinden, ontdekken, uitproberen, aanraken, voelen etc etc.

Kortom, hij is een heel ander persoon. Hij leert door "te doen".

Verschillende kinderen (zelfs binnen een gezin), verschillende manieren van aanpak.

Bij mij zoon moet ik vaak 4 of 5 keer "nee" zeggen. Hoe frustrerend ook.

Bijv. gisteren gingen wij picknicken. Mijn zoon bleef zijn schoenen uittrekken terwijl er veel glas en andere prikkels (steentjes, takjes etc etc) op de grond lagen.

Ik heb wel 100 x gezegd dat hij dat niet moest doen.
Uiteindelijk heb ik een stukje glas gepakt en nog een stukje glas aangewezen en nog een stuk en nog een stuk etc etc. Tot hij EINDELIJK het punt begreep dat het gevaarlijk en pijnlijk was om zonder schoenen te lopen.

Tegen mijn dochter zeg ik alleen: doe niet je schoenen uit.

Ongeveer vanaf 2 jaar is een kind goed aan te leren wat mag en wat niet mag. Body-language en gericht stemgebruik hebben zeker invloed. Daarnaast is het negeren van negatief-geladen vragen van het kind soms een oplossing. Het recht aankijken van het kind bij het nee-antwoord heeft ook zeker invloed! Succes. GroeTon.

nee betekent pas echt wat als er een handeling op volgt.

wil een kind steeds een koekje zeg je NEE, je krijgt nu geen koekje want....... (je moet zo eten, je hebt al gehad, etc)
volhouden natuurlijk want dan leert een kind wat NEE betekend.

kinderen die altijd hun zin krijgen weten dus niet wat NEE is, of ze weten dat de aanhouder wint.

NEE is dus ook echt NEE en dat blijft ook echt NEE (al gaan ze op hun kop staan) :)

het ligt dus aan de ouders. maar kinderen zijn niet dom hoor, ze weten wat nee is, maar ze weten ook dat een ouder kan zwichten in een winkel als ze maar hard en lang genoeg alles bij elkaar brullen. geef je hier 1 keer aan toe, dan ben je eerste paar jaar gewoon de l#l.

het heeft niet met de eerste paar jaar te maken, je kan elk kind verpesten op welke leeftijd van ook. het is niets meer of minder dan consequent zijn (en maling hebben aan boze gezichten als het kind toch wat uitprobeert)
boos worden is totaal niet nodig. je kan op een hele rustige manier je statement maken naar een kind.

Nee is nee. Dus consequent blijven. Voeg daad bij het woord. Ik zelf schud er zelf ook nee bij als ik nee zeg. ik ga bij kleine kinderen op kindhoogte staan (hurken) en kijk het kind aan, maar dwing het kind niet mij aan te kijken. Dat kan als erg intimiderend beschouwd worden door een klein kind.
Als je zegt: Nee dit mag niet als je het nog eens doet houden we op met voorlezen (bv.) Dan moet je ook echt stoppen met voorlezen als het kind het weer doet.
Duidelijkheid is het belangrijkste. kinderen hebben grenzen nodig en die moeten al vroeg bewaakt worden. Dan pluk je zowel als ouder en kind later de vruchten van.