Ik word gekort op mijn uitkering (170 euro) omdat mijn zoon verdient. Mijn zoon weigert kost en inwoning te betalen. Wat nu?

jij bent toch de ouder hij niet jij bepaald wat er in jou huis gebeurd

Weiger voor hem te koken, zijn was te doen en sluit op zijn kamer de elektriciteit af. Geen kost en inwoning? Geen zorg.

Ik weet niet in hoeverre dit al besproken is bij jullie thuis, maar probeer in een gesprek duidelijk te maken dat de overheid er dus vanuit gaat dat hij meebetaalt in het huishouden, en dat je zonder dat geld gewoon niet normaal rond kan komen. Hij heeft dus de keus om ofwel 170 euro in de maand bij te dragen, of zelf een huisje te zoeken zodat jij die 170 euro in de maand van de overheid hebt.
Wanneer hij niet wenst te luisteren naar rede, rest enkel nog de verregaande maatregelen zoals het niet meer doen van zijn was, hem geen eten, geen electriciteit, geen internet enz. meer te geven ... Ik zou hier pas mee beginnen als je zeker weet dat gesprekken niet meer helpen.

Als je een WWb uitkering hebt (en dat zal waarschijnlijk het geval zijn gezien de korting door het inkomen van je zoon) moet de wal het schip wel gaan keren.
Het lijkt me dat je met een korting van eur. 170,-- niet genoeg overhoudt om je zoon ook nog eens te onderhouden.

Zoals hierboven allemaal +

Ga besparen op zijn kosten. Geen elektra voor zijn TV, computer. Geen internet voor hem, geen mobiel-abonnement
Geen zakgeld.

Even serieus, je hebt volgens mij geen goede relatie met je zoon. Hoe komt dit?

Je zoon 'weigert' kost en inwoning te betalen?

Hoe oud is hij?
Wat voor baantje heeft hij?
Is wat hij verdient echt genoeg om mee te delen in huishoudelijke kosten?
Heb je hem aangesproken over de financiele problemen waarmee je je nu geconfronteerd ziet?
Begrijpt hij dat het niet meer dan normaal is dat, wanneer hij zelf een echt inkomen heeft, hij ook een bijdrage levert in het huishouden?
Snapt hij dat jij nu gekort wordt op je uitkering?

Als jouw zoon niet achterlijk is, jij duidelijk met hem hebt besproken hoe de zaken ervoor staan en hij oud genoeg is om te begrijpen wat het voor jou betekent, heeft jouw zoon eenvoudig niks te 'weigeren'!

Als hij niet wil inzien dat hij zal moeten gaan bijdragen, dan wordt het tijd dat hij z'n eigen boontjes gaat doppen.
Laat hem dan maar in de realiteit ervaren hoe moeilijk het kan zijn om het hoofd boven water te moeten houden.

En bedenk: Hoe moeilijk het ook zal zijn om hem de deur uit te zetten, je leert hem een les! Bovendien zal de verstandhouding er niet beter op worden als je hem z'n zin blijft geven.

Heel veel succes ermee.

Ik neem aan dat je zoon ervan op de hoogte is dat jij 170 euro gekort word, omdat hij werkt. Hoe oud is hij?
Heb je al geprobeerd in alle redelijkheid een gesprek met hem te voeren om hem uit te leggen dat het niet meer dan normaal is dat hij (in ieder geval) 170 euro ophoest?
Ik neem aan dat je dat ook gedaan hebt. Ik vind dat je zoon niet in de positie is om iets te weigeren en kan me dan ook erg vinden in de antwoorden die al gegeven zijn.
Ik weet niet wat de reden is waarom je een uitkering hebt, maar je kunt natuurlijk ook de boel oplossen door zelf een baan te zoeken. Maar ik ken verder de feiten niet en dat had je waarschijnlijk zelf ook al bedacht. Ik denk dat het er toch op neerkomt dat je spijkers met koppen zult moeten slaan met je zoon. Wie niet horen wil, moet maar voelen! En als je zoon straks ooit op eigen benen komt te staan, zal hij zelfs een groot gedeelte van zijn inkomen kwijt zijn aan vaste lasten. Daar zijn die 170 euro van nu een schijntje bij.

Idereen heb makelijk praten.
Maar jij zit met het probleem .
Maar zet zijn koffer eens gepakt voor de deur en zeg dat het hotel nu gesloten is
En dat hij als hij een kamer zoekt meer kwijt is
Een kleine bijdrage in het huihoudelijkfons is niet te veel gevraagd .

Als hij weigert kost en inwoning te betalen, kun jij weigeren kost en inwoning te verlenen.

Ja, dat is hard. De wereld is hard, dat soort dingen kosten nou eenmaal geld. Nu hoest jij dat op, en nog dubbel ook: de kosten om hem te onderhouden, én de korting op je uitkering.

Als je zoon oud genoeg is om zoveel geld te verdienen dat er 170 euro van jouw uitkering wordt gekort, is hij ook oud genoeg om hetzij financieel bij te dragen aan het huishouden, hetzij zijn eigen huishouden te starten. Dat is dan ook de keuse die ik hem voor zou leggen. Zie het als een waardevolle les in volwassen worden: "Welkom in de echte wereld!"

Als je zoon geacht wordt kost en inwoning / kostgeld te betalen, zal hij dus zijn eigen inkomen hebben danwel recht op een eigen inkomen, en dus minimaal boven de leerplichtige leeftijd zijn.

Nou is het natuurlijk een beetje aan de late kant om nu nog met de opvoeding te beginnen, maar dan zal hij nu dus gewoon op de harde manier moeten leren dat Hotel Mamma voorgoed gesloten is, en hij zijn steentje bij zal moeten dragen (niet alleen financieel trouwens) in het huishouden, of zijn eigen plekje moet gaan zoeken. Wat hem voor 170 euro natuurlijk never nooit gaat lukken, dus wellicht kiest hij eieren voor zijn geld.

Ik ben alleen een beetje bang dat het niet eenvoudig zal zijn dat in je eentje voor elkaar te krijgen. Ik zou het dan ook zeker bij de sociale dienst (of wie dan ook je uitkeringsvertrekker is) aankaarten hoe de zaken er voor staan. Wellicht heb je hierbij hulp van een buitenstaander nodig.

En anders gewoon inderdaad keihard zijn spullen niet meer opruimen, zijn kleren niet meer wassen, niet meer voor hem koken en eten kopen, stroom op zijn kamer/verdieping afsluiten, verwarming straks ook, en eens kijken hoelang hij het volhoudt. Maar makkelijk en zonder morren / protest zal het vermoedelijk niet gaan ; daarvoor heeft hij vrees ik veel te lang de vrije hand gehad. Zodra kinderen een eigen inkomen hebben en nog thuiswonen, is het einde zak/kleedgeld en welkom kostgeld. Dat moest ik ook vanaf mijn achttiende, terwijl mijn ouders echt geen cent te kort kwamen. Maar gewoon voor het principe. Nu gaat blijkbaar zijn hele salaris op aan lolletjes en leuke dingen,en daar wordt je natuurlijk niet erg zelfstandig van.

En hij is niet de enige hoor ; ik ken meer 'jongeren' (20 + !!) die 'niet op zichzelf kunnen' want dan moet de auto weg en kunnen ze niet meer zo vaak uit en op vakantie enzo... tja....welkom in de wereld die volwassen worden heet zeg ik dan maar.

Ik vind wel dat er nogal hard geoordeeld wordt t.o.v. de zoon. We weten niet eens hoeveel hij krijgt en wat hij misschien meer zelf betaald als voorheen. Stel dat hij nu zelf zijn kleding koopt en zijn abonnementen betaald, dan betaald hij verkapt toch ook mee. Ik denk dat je in alle redelijkheid om de tafel moet gaan zitten, en het samen uit gaan rekenen. En inderdaad het ligt ook aan zijn leeftijd, en gaat hij verder bijvoorbeeld nog naar school. Ik vind kost en inwoning ook wel bruut overkomen, er bestaat ook zoiets als zorgplicht voor je kinderen. Mee eens dat als ze jou korten jij best aan hem een tegemoetkoming mag vragen, maar doe dat wel redelijk, laat hem meer dingen zelf betalen en het restant als bijdrage aan jou geven. Dan ziet hij gelijk wat dingen kosten, en hopelijk houdt hij er zelf ook iets aan over.

Mijn moeder had een weduwepensioen en vanaf de dag dat ik 16 werd, werd zij ook gekort. Omdat men er van uitgaat, dat je dan als kind in het huishouden kunt bijdragen. Maar ik zat nog gewoon op de middelbare school.. In dit geval is het inderdaad belangrijk om te weten, hoeveel je zoon verdiend en of hij dus daadwerkelijk (financieel) kan bijdragen...

raar ik verdien 400 p/week ben 16.
en wordt niks gekort maarja no uitkering hier.

vertel je zoon dat je gewoon niet rond komt omdat hij je niet bij staat (in slechte tijden).
wat de andere vertellen zoals stroom eruit trekken als die meschien tv zit te kijken , zal niet helpen aangezien je dan een hatelijk conflict/ruzie opbouwt.

Wat ook zou kunnen helpen is iets minders luxe te doen.
door meschien enkel basis zenders te nemen ( als je net als ons alles in 1 hebt.) of minder snoep/snacks.
dan zal die het of zelf moeten kopen , of gewoon etensgeld moeten betalen.

Maar ik weet niet wat die verdient als die bij de supermarkt werkt zou het niet een echt inkomen kunnen noemen.

Maar ik kan me niet in hem verdiepen & weet de situatie niet , maar ik zelf zal me laatste cent weg geven als we het niet redden.

zeg dat je de huur niet kan betalen en dat we op straat komen te staan , dan zal die wel schrikken en over de brug komen.

Maarja ik weet niet wat ik getypt hebt , maar hoop dat het helpt :)

Als de gemeente kostgeld gaat korten, dan moeten ze bij weigering het zelf maar innen. Bij exen weten ze ook wel de alementatie weg te halen. ( dan hebben we weer een werkloze ambtenaar minder).

Uitkering trekken? Neem eens een voorbeeld aan je zoon en zoek een baan.

Mij moeder was bijstandsmoeder toen ik ging studeren. Mijn studiebeurs werd als inkomen van mijn moeder haar uitkering afgetrokken. Dit terwijl mijn studiebeurs voor de helft uit een lening bestond en het een 'thuiswonende' beurs betrof
Ik ben toen op kamers gaan wonen. Ik kreeg 2 keer zoveel beurs, mijn moeder geen korting meer en heb een geweldige tijd gehad op kamers en uiteindelijk ook nog afgestudeerd.

Moraal van dit verhaal?
1. Laat je zoon een beurs aanvragen
2. Laat je zoon een uitkering aanvragen
3. laat je zoon een baan zoeken

In de gevallen 1 en 2 is op kamers /uit huis gaan voor alle betrokkenen voordeliger. In geval 3 allleen voor de moeder.

Mijn moeder had ook een bijstandsuitkering,heel lang geleden,lijkt wel een sprookje maar is het beslist niet! Ik had verkering en wilde trouwen,maar er kon niet gespaard worden,omdat de "sociale"dienst mijn verdiensten gewoon als inkomstern van mijn moeder zag!Het lijkt me zinvol.dat U dit probleem in aale redelijkheid met Uw zoon bespreekt!
Lukt dit niet,dan zult U harde actie moeten ondernemen.
Ik weet,dat klinkt makkelijk maar dat komt omdat het andermans probleem is.