Zoontje van 4 jr. weerbaarder maken op school, iemand tips?

Kinder therapeut. Mijn oom is een kinder-therapeut en die gaat met jonge kinderen om. Hij zorgt er voor dat ze niet inklappen maar zichzelf 'verdedigen'. Ook kan hij u helpen over bepaalde vragen die u soms in dit verhaaltje zet.

Ik denk niet dat het probleem bij jouw zoontje ligt, maar bij het andere jongetje.
Het is normaal dat hij niet wil spelen met een kind dat hem pijn doet.

Ik zou nog eens met de leerkrachten gaan praten, als het andere kind hem elke keer pijn doet, dan moet er echt ingegrepen zorden door de leerkrachten.

Van judo wordt vaak gezegd dat het kinderen weerbaarder maakt.

Ik ben het eens met de persoon boven mij. Heb vroeger ook gehad dat ik gepest werd, judo werd toen ook aangeraden, naast het omgaan met een "aanval" leert hij ook sociaal leuk om te gaan met (nieuwe) vriendjes.

Een vechtsport is overigens meer een verdedigingssport het gaat niet om het vechten, maar het weerbaarder worden. Het gaat niet om de aanval in te zetten, maar er meer boven te staan...

Succes!

Een sociale vaardigheidstraining (SoVa training) kan ook de oplossing bieden. SoVa training is onder andere bedoeld om kinderen nieuwe vaardigheden aan te leren waarmee zij zich in sociale situaties weerbaarder/minder angstig kunnen maken. Er zijn trainingen voor kinderen van 4 jaar, deze zijn via internet te vinden.

Ik heb ook een zoon, 16 jaar inmiddels en hij was precies zo, dus ik weet hoe jij je voelt als moeder. Als moeder voel je je verantwoordelijk voor de problemen waar je kind tegenaan loopt, wij dragen ze mee en proberen er alles aan te doen om het probleem zo min mogelijk een last voor het kind te laten zijn. Toch zal je kind moeten leren en ervaren zelf de problemen op te lossen.
Hij wordt al weerbaarder door hem emotioneel te steunen en zijn gevoel serieus te nemen en ook te verwoorden.
Je kunt hem vragen wat hij als oplossing zou zien en hem helpen met oplossingen zoeken.
Ik had een kleuter die niet graag samen speelde, want zij pakten altijd net die dingen af waar hij mee speelde en hij was te bang om er iets van te zeggen.
Hij speelde sowieso liever en beter alleen omdat hij een autistische stoornis heeft, maar goed, hij moet er wel mee om kunnen gaan.
Ik heb zelfs gezegd dat hij gerust een klap mocht geven als aan ander zou beginnen, maar dat wilde hij niet, want dat was geweld en dat was niet goed. Ik kon praten als Brugman, meneer had al heel vroeg zijn principes.
Toen dacht ik, met het oog op later, dat hij zich dan maar moest leren verdedigen en heb hem op jeugdjudo gedaan zodra zijn leeftijd toegelaten werd. Hierdoor kreeg hij het gevoel dat hij altijd sneller was dan de pesters die niet leerden met judo hoe ze snel moesten zijn. Het gaf hem het idee dat hij niet sterker hoefde te zijn, maar toch kon winnen voor het geval dat. Het gaf hem wel zelfvertrouwen. Hij heeft het tot hij naar het VO ging gedaan en had toen de bruine band. Elke keer judo-examen met het bijbehorende ritueel, nieuwe slipkleur en complimenten van de leraar + een andere kleur band na een aantal slips, versterken hun gevoel voor eigenwaarde!
Je zoontje zal ook mentaal rijpen en op gegeven moment is hij het toch zat en zal wat terugdoen.

Misschien kan de leerkracht eens met de ouders van het andere jongetje gaan praten. Het heeft wellicht meer effect als zijn mama en papa hem thuis ook eens wijzen op zijn gedrag.

Vele kindjes van 4 jaar weten nog niet goed hoe ze met andere kindjes moeten omgaan. Zoals met alles, is de ene daar vlugger in dan de andere. Dat jongetje moet leren rekening te houden met anderen.

Jouw kindje moet leren om kordaat te zeggen dat hij iets niet leuk vindt. Je met hem voorzeggen wat hij kan zeggen als iemand hem pijn doet. Dat kan je best thuis herhaaldelijk oefenen.
Om je zoontje sterker te maken, moet hij zich sterk voélen.
Praat op hem in dat hij even sterk is dan de andere kindjes. En dat desnoods de juf er ook nog is.

Misschien kan een verdedigingssport helpen, judo of zo. Maar je zoontje moet dit natuurlijk graag willen. Ieder kind houdt niet van zulke sporten.

Laat hem een training doen.
Voor erg jonge kinderen is deze training er ook al.
Spelenderwijs leren ze omgaan met klasgenootjes, gevoelens uiten enz.

Ik weet dat er een training is: Stevig in je schoenen, maar volgens mij is deze voor oudere kinderen.

Ik heb precies hetzelfde probleem. Alleen ik heb een dochter van 4.

Zij is ook erg lief en klapt dicht als iemand iets doet wat zij niet wilt.

Ik oefen nu thuis met haar om weerbaarder te worden. Zo heb ik twee van haar poppen gepakt en een rollenspel gespeeld. Mijn dochter was de prinsessenpop. Dat sprak al erg aan. Ik liet de poppen "ruzie" met elkaar maken en de prinsessenpop reageerde zoals IK wil dat mijn dochter reageert.

Zij moest hier erg op lachen.

Haar broertje is ook een kleine pestkop. Dus iedere keer als HIJ haar plaagt dan moet zij dat zelf oplossen (hoe graag ik ook zou willen ingrijpen). Ik zeg haar wat zij moet zeggen en ook HOE zij dat moet zeggen. Dus met een luide stem. Bijvoorbeeld: Hou op, ik vind dat niet leuk!!

Haar vriendinnetje steekt ook vaak haar tong naar haar uit. Mijn dochter kan hier erg overstuur van raken. Ik geef aan dat het inderdaad NIET leuk is wat haar vriendin doet. Ik ondersteun haar. En moedig haar aan. Ik probeer haar zoveel mogelijk te begrijpen en haar ook te laten zien dat ik achter haar sta.

Ik heb haar nu geleerd om haar hoofd om te draaien als dat vriendinnetje dat doet. En dan een beetje op een "arrogante" manier. Alsof jij je neus voor haar optrekt.

Ik vraag nadien ook altijd: En??? Hoe reageerde zij toen? Ging zij toen door met het uitsteken van haar tong?

Meestal houdt het vriendinnetje dan op.

Soms als het vriendinnetje komt spelen en ze vertoont gedrag dat IK absoluut niet kan accepteren. Dan stuur ik haar weg. Ze mag dan weer naar huis. Gaat ze daar maar spelen.

Het is een lange weg. En ik vind het heel moeilijk. Het doet mij pijn om mijn lieve Engeltje zo te zien. Maar ze moet het toch leren.....

Toch overweeg ik OOK nog om met de moeder van haar vriendin te gaan praten. Omdat het plagen toch nog wel aanhoudt. Dus dan wordt zij (hopelijk) aan twee kanten gesteund.

Door mij om weer weerbaarder te worden en door de moeder van haar vriendin om (hopelijk) haar dochter aan te spreken op haar gedrag. Hopelijk gaat het dan beter.

Heel veel succes!!!!

Er zijn weerbaarheidstrainingen die speciaal voor kinderen zijn.
Ik zou er toch ook mee blijven gaan naar de leerkracht. Mischien kunt u eens met de ouders van dat kindje gaan praten.
Lijfelijk wat terug doen ben ik niet zo'n voorstander van ,want dan doet hij het zelfde als de (vervelende)kinderen. Ik snap het wel, want ik zeg thuis ook sla maar terug, maar als je er over nadenkt is het niet goed.
Van een vechtsport krijgen ze wel zelfvertrouwen, maar ze mogen de sport niet gebruiken buiten de zaal. Voor het zelfvertrouwen is het wel goed.