Als een kind in een kinderdagverblijf vermoedelijk een stoornis heeft wie kan hem dan wegsturen? (zie uitleg, duidelijker) Huiswerkopdracht.

Het lijkt mij het meest logisch om dan de ouders van het betreffende kindje in te lichten met het verhaal, met daarbij het advies dit bij de huisarts neer te leggen, welke het kindje dan kan doorverwijzen naar de juiste instelling om dit te testen.. Ik denk niet dat je als kinderdagverblijf zonder bevestiging het kindje kan weigeren maar dat je er op moet toezien dat het kindje onderzocht word..

Misschien kun je een kdv bellen en hun deze vraag voorleggen :)

Het eerste aanspreekpunt zijn de ouders. Die kunnen hun zorgen (als ze die delen) dan voorleggen op het consultatiebureau of bij de huisarts. Als er bij onderzoek blijkt dat het gewoon een dromertje is, dan kan een KDV zo'n kindje niet zomaar weg sturen. Het ene kind is nu eenmaal meer werk/uitdaging dan het andere en vaak zijn het ook nog eens fases. Als KDV kun je niet alleen de leukste kindjes uitkiezen.

Als de ouders er geen probleem in zien, dan moet het wel heel ernstig afwijkend gedrag zijn om actie te ondernemen, maar het kindje dan maar wegsturen, lijkt me daarbij niet de meest voor de hand liggende.

Natuurlijk moet je de ouders attenderen op dit verschijnsel bij het kindje, zoals bovenstaande beantwoorders al aan geven.
Maar het kindje daarom wegsturen of weigeren? Nee, dat kan en mag niet. Misschien vraagt dit kind wat extra aandacht, maar dat doen zoveel kinderen!
Hele drukke kinderen vragen ook aandacht, evenals broekplassers, luierkinderen en driftige kinderen en ga zo maar door. Maar dat hoort er allemaal bij!

Waarschijnlijk heeft dit kind dan kernautisme/klassiek autisme, het is er in zichzelf gekeerd.
Contact maken met zo iemand is moeilijk en kost veel tijd.
Het kinderdagverblijf mag zo iemand denk ik niet zomaar wegsturen, maar ze zouden de ouders wel kunnen uitleggen dat dit voor de begeleiders, het kind en de andere kinderen moeilijk is.

En wat ik zonet al zei, zo'n kind heeft waarschijnlijk kernautisme/klassiek autisme en heeft gewoon begeleiding nodig. Ik denk dat de ouders dan zelf het beste kunnen overwegen om iemand - met veel ervaring op zulke gebieden - thuis laten komen oppassen. Dit is voor het kind vertrouwder, voor de ouders ook.

Veel succes met je opdracht!

sowieso wordt het met de ouders bsproken. Daarnaast is er bij praktisch elk KDV een team van verschillende mensen waaronder een orthopedagoog, een maatschappelijk werkster, e.d. verschillende soorten hulpverlening binnen handbereik, waarin vaak dan een eerswte overleg plaatsvindt. van daaruit wordt verder gekeken en het kan zijn dat de ouders hun kind naar een psychiater toe worden verwezen om een diagnose te stellen.

Vaak krijgt het kind dan een etiketje, terwijl niet meestal eigenlijk niet nodig is... Het kind wordt daar voor de rest van zijn leven mee opgescheept, en wordt te pas en te onpas tegen hem gebruikt in evaluatieverslagen.

Ik denk aan een vorm van autisme... Dat kind is heel gevoelig en neemt veel waar, maar leeft in zijn eigen wereldje, doch is vaak ook zeer intelligent...

Wanneer dit gedrag opgemerkt word, is het belangrijk dat de ouders/verzorgers van het desbetreffende kind daar het liefst zo snel mogelijk over worden ingelicht.
De begeleidster maakt een afspraak met de ouders om daarin het gedrag van het kind te bespreken. En dan in overleg met de consulent( Meestal is de consulent ,van een overkoepelende organisatie en niet rechtstreeks personeel van het kinderdagverblijf) de ouders en de begeleidster gaan ze dan kijken wat de mogelijkheden zijn en wat er verder kan of gaat gebeuren.
Meestal komen ze er samen wel uit. Dan krijgt het kind wat extra bijles of een andere plek in de groep, maar als dat niet voldoende is kunnen de ouders met hun kind door gestuurd worden naar een instantie zoals het mediant of de ggd.
Die onderzoeken dan waar het gedrag vandaan komt, al kan dat best een poos duren voor de uitslag daarvan bekend word.
En tot die tijd zal er niks anders op zitten dan hopen en wachten en rustig aan kijken hoe het kind zich verder ontwikkeld. In ieder geval zal ook een directeur eerst de uitslagen van een psycholoog afwachten voordat hij wederom in overleg met ouders en begeleidster beslist of een kind in de groep kan blijven of dat het misschien toch beter is voor het kind dat het een ander soort onderwijs of begeleiding krijgt.

De directeur bepaald waarschijnlijk of hij/zij mag blijven.
Maar de meeste ouders met kinderen met een stoornis zijn echte vechters aangezien ze dat altijd al moeten doen. Het kind proberen weg te sturen kost nog veel meer tijd dan het kind te laten blijven. Al vind ik het wel raar dat je zegt dat zo'n kind extra veel tijd +moeite kost.
Ik heb op beide ''soorten'' kinderen opgepast. Een autistisch jongetje die ook in een eigen wereld leefde en zijn broertje die ''normaal'' was. Het eerste kind was rustig, ging gewoon ergens voor zich uit staren. Zijn broertje daarin tegen was de hele tijd actief en wilde van alles en nog wat doen. Het autistische kind was een stuk gemakkelijker om op te passen.

Tijdens mijn 30 jarige loopbaan heb ik maar één keer meegemaakt dat een 3 jarig kindje verwezen werd naar een speciale instelling. Hij beet constant zijn eigen armpjes tot bloedens toe, stopte niet met gillen, en wou of kon niet lopen. De directeur heeft toen, samen met de ouders, beslist dat het beter voor het kindje was dat het speciale, aangepaste hulp kreeg.

Maar normaal wordt er bijna nooit een kindje 'weggestuurd'. Wél wordt er, samen met directie, het verzorgend team en de ouders besproken, welke hulp er kan gezocht worden om het kindje te helpen.

Weigeren en wegsturen zal niet snel voorkomen. Eerlijker is om samen om de tafel te gaan en te bespreken hoe de situatie ervoor staat.

Het kinderdagverblijf bespreekt met de ouders hoeveel tijd het kindje van de leidsters nodig heeft, en wat zij het kindje kunnen bieden. Zij moeten een realistisch beeld geven aan de ouders. De ouders moeten weten wat hun kindje krijgt aan zorg. En ze moeten ook weten dat leidsters rekening hebben te houden met andere kinderen.

De ouders bepalen vervolgens of zij hun kindje op dit kinderdagverblijf laten, wetende dat niet alles geboden kan worden wat hij nodig heeft. Of dat zij een andere oplossing zoeken.

Als er echt een stoornis wordt vermoedt, wordt de ouders geadviseerd dit te laten diagnosticeren door een orthopedagoog. Die stelt de diagnose. Daarvóór kun je dus niet over een stoornis spreken. Het is zelfs gevaarlijk om te doen. Wie zegt, dat dit kindje niet gewoon heel moe is door iets lichamelijks of te weinig slaap? Of dat dit kindje wellicht iets anders heeft wat hem veel energie kost (bijv. een lastige gezinssituatie). Of dat het slecht ziet? Of slecht hoort? Of zich niet kan uiten? Of dat het 't gewoon te druk vindt op het kinderdagverblijf en zich daarom afsluit? Of dat het pedagogisch klimaat op het dagverblijf ongunstig is, stel dat leidsters overbelast zijn en het bijv. al snel teveel vinden als een kindje wat lastiger te begrijpen is? Dat moet je allemaal uitsluiten voor je denkt aan een stoornis als autisme, hechtingsstoornis of lage intelligentie. Werk voor een orthopedagoog. En laat zorgvuldig kijken!
De orthopedagoog zal als het goed is ook kijken en luisteren hoe het gaat op het kinderdagverblijf. De orthopedagoog kan ook advies uitbrengen aan de ouders èn het kinderdagverblijf over wat dit kindje nodig heeft.
Die kunnen dan samen kiezen. Het dagverblijf kan aangeven of zij de adviezen kunnen uitvoeren. De ouders wat zij willen dat hun kindje krijgt aan zorg. En er kan uitgezocht worden of er extra potjes geld aan te boren zijn. In dat geval kan er bijv. af en toe extra begeleiding komen op het kinderdagverblijf, en kan het toch een goede plek zijn voor het kind.

Ik hoop dat je hiermee uit de voeten kunt.

Nee, dat mag niet zomaar. Er moet vooraf goed overleg zijn geweest tussen de ouders en het KDV. Het KDV moet tijdig aangeven dat er problemen zijn en proberen tot een oplossing te komen die gunstig is voor het kind. Als extra maatregelen en aandacht niet werken mogen zij overwegen om het kind te weigeren.
Dat kunnen zij doen op basis van deze gronden:
-als het in het belang van het kind is dat deze meer aandacht krijgt en de mogelijkheden daartoe beperkt zijn
-als het kind agressief is tegen andere kinderen of tegen personeel of tegen zichzelf en daardoor niet op de groep te handhaven is.

Een kind van de een op de andere dag wegsturen kan grote financiële gevolgen hebben voor de ouders want een van hen kan dan niet langer zijn beroep uitvoeren, de beslissing moet dus zorgvuldig worden genomen.

Overigens ving ik de genoemde casus (kind staart voor zich uit, moeilijk contact te leggen) niet direct een reden om aan een zware stoornis te denken. In dit geval is het meer terecht dat de ouders geïnformeerd worden over de zorg van het KDV en er aan hen gevraagd werd adequate hulp te zoeken.
Het kind is geen gevaar voor zichzelf of de omgeving.
Meer informatie kun je vinden bij de bron.