Onze dochter zegt iedere dag ik hou van je. ze gedraagt zich echter alsof wij een hotel zijn. Ik vind dat houden van ook inhoud dat ze meehelpt enzo

Ik weet niet hoe oud ze is. Geef haar eens geen zakgeld. Doe haar was eens een weekje niet. Denk eens aan dat soort dingen misschien snapt ze het dan.

door tegen haar te zeggen dat je ook van haar houd, en dat je dat laat zien door voor alles te doen...
misschien...niets meer doen, niet meer opruimen e.d.
dan komt t wel tot een inkeer...
dan ineens worden dingen bespreekbaar, maar hou vol en leg ook haar verantwoordelijkheid goed uit...

Vraag haar eens waarom ze van jullie houdt. Misschien wel om de reden dat jullie altijd voor haar klaar staan en alles voor haar doen. Vertel haar dan dat als dat een reden is van iemand te houden dat jij net zoveel van haar wil houden maar dat dit moeilijk wordt omdat zij juist niet voor jou klaar staat en niets voor jou terug doet.

Hoe was je vroeger zelf?Mijn dochter denkt ook dat ze in een hotel woont.Ze ruimt haar eigen kamer nooit op,dit doet mijn vrouw altijd.Mijn dochter zegt dat mijn vrouw dan maar van haar kamer moet blijven als ze er problemen mee heeft hoe haar kamer eruit ziet.Maar wees gerust,het komt vanzelf wel goed.Ik hoorde van mijn schoonmoeder dat mijn vrouw vroeger precies hetzelfde was...ook haar slaapkamer zag er altijd uit alsof er 2 bommen waren ontploft en ook mijn vrouw hielp nooit mee in het huishouden toen ze nog thuis woonde.Op een gegeven moment zal ook jouw'n dochter inzien dat het zo niet verder kan...zoals ook mijn vrouw het plots inzag.
Je kan haar wel straffen door haar geen zakgeld meer te geven,of door haar vroeger binnen te moeten laten zijn dan normaal,maar dit werkt averechts denk ik.Ik weet dus niet hoe jong je dochter is en of ze in een prille relatie zit,maar weet dat elk kind zich laat beinvloeden door haar vriendinnetjes.
Om een lang verhaal kort te maken...heb geduld,het komt vanzelf wel goed.
Sterkte...

Wat jij en je partner ervaren is een discrepantie tussen de inhoudelijke boodschap (ik hou van jou) en de gedragingen (niet helpen, troep maken) Daardoor kan haar boodschap (houden van) minder oprecht lijken.
Dat is ook wel voor te stellen. Je kan wel iets zeggen maar 'actions speak louder then words'.
Jullie hebben nu het gevoel dat ze geen rekening houdt met jullie en in jullie belevingswereld zou 'houden van...' ook moeten betekenen dat je dat wel doet.

Probeer het toch los te zien van elkaar. Jullie dochter is jullie kind. Ook een kind van 2 houdt oprecht van zijn ouders zonder rekening te (kunnen) houden met de gevoelens van zijn ouders, dat maakt het niet minder oprecht.
Je kunt er gerust van uitgaan dat zij echt van jullie houdt.

Waar jullie nu tegen aanlopen is typisch tienergedrag. Een tiener staat behoorlijk egoïstisch in het leven, ze moeten nog een hoop dingen leren. Ze gaat zo op in haar eigen dynamische en constant veranderende leven dat er even weinig ruimte is om andere perspectieven te zien. Daarmee wil ik niet zeggen dat je haar gedrag maar moet accepteren.

Ga gewoon door met opvoeden, dat houdt, heel kort gezegd, in dat ze consequenties mag ondervinden van haar gedrag. Actie -> Reactie. Voorbeelden:
Kamer niet opgeruimd? Dan geen zakgeld. Te laat thuiskomen? Dan gaat het volgende uitstapje niet door. Enzovoorts.
Een goed gesprek is een goed begin. Vertel haar wat je van haar verwacht en wat je stoort.
En vertel haar, los daarvan, dat je ook van haar houdt, want dat is gewoon altijd fijn om te horen en ook tieners hebben die bevestiging hard nodig.

Als ze 17 jaar is dan word het zeker tijd dat ze helpt met opruimen. Wat als ze straks op zichzelf gaat wonen dan word het een bende bij haar in huis waar ze zeker niet vrolijk van word als ze altijd een opgeruimd huis gewend is.

In dit geval het nogmaals bespreekbaar maken en uitleggen dat een leven uit fases bestaat en zij op haar 17 jarige geen klein kind meer is. Vooral op 17 jarige leeftijd is het niet acceptabel wanneer ze als een kind bestempeld word, het is nog altijd een puber.

Je zou dingen kunnen laten liggen van haar zoals de was zodat ze erachter komt dat als ze niets doet, de kleren niet vanzelf naar de wasmachine wandelen. Als ze eenmaal kleren te kort heeft dan zal die inzicht wel komen.

Geef haar vaste taken in een week. Bijvoorbeeld 1 keer per week de slaapkamer opruimen. Paar keer per week afwassen, 1 keer in de maand een grote schoonmaakbeurt van haar slaapkamer. De toilet of douche, zo zijn er wel dingen te verzinnen. Als zij het niet doet gewoon laten liggen. Dan kan ze zien wat de gevolgen daarvan zijn. Alles word vies en komt op een bult te liggen waarna ze er nog meer werk van zal hebben. Ze zal zich dan beseffen van hey, als ik elke dag een half uurtje besteed, dan hoef ik er op zaterdag niet een hele dag bij om dit op te ruimen en schoon te maken.

Spullen opruimen bijvoorbeeld, pak elke dag de spullen samen in een mandje en zet het op haar bed zodat ze dit moet opruimen. Volgende dag weer hetzelfde. Is haar mandje niet leeg, omdraaien op bed zodat als ze haar bed in wil dit alsnog moet opruimen.

Kijk het eventjes aan, ga met haar om te tafel en vraag hoe het haar bevalt zo op deze manier. Ze zal het waardeloos vinden, de inzicht hebben en dan vallen er vast normale afspraken te maken over wat haar taken zijn in het huishouden.

Veel succes ermee!

Draai het eens om, help haar eens echt met iets (actiefs), leer haar het principe zien van 'ik doe iets voor jou, jij iets voor mij'..
Het hoort toch bij haar leeftijdsfase dat ze zo is.
Hoe meer jij vanuit irritatie handelt, hoe meer zij zich hier tegen verzet.

p.s
T is toch prachtig dat je zegt dat ze van je houdt?
Om hier tegenover te stellen dat ze dan ook dr rommel moet opruimen vind ik wel heeeel erg fout..
Laat alsjeblieft 'houden van' in het onvoorwaardelijke...laat dat buiten jullie 'opvoedingsperikelen'..

Toegevoegd na 18 minuten:
Vraag haar eens Waarom ze van je houdt...
benoem daarbij eerst Waarom je van haar houdt..

Als ze uit huis gaat merkt ze ineens hoeveel je doet. Tot die tijd wekt het irritatie bij haar op als je het maar blijft zeggen. Tot die tijd zou ik het over een andere boeg gooien. Als het over geld gaat snapt de jeugd ineens heel er veel namelijk. Voor kamer opruimen zou ik dan 10 euro per uur rekenen. Maak een prijslijst met taken en de kosten. En hou dat begin van de maand in van haar zakgeld. Binnen 2 maanden op een houtje bijten denk ik dat ze het wel snapt. Leg er wel bij uit na een maand dat ze de waarde moet gaan inzien van wat je allemaal doet voor haar, stel dat ze iemand zou moeten inhuren om het te doen. En ik zou haar dan belonen voor het meewerken door bv een rijles per maand te betalen als zij zelf goed mee werkt. Ik noem maar wat. Pubers zijn denk ik niet ontvankelijk voor smeekbeden, maar als ze niet meer mee kunnen doen met hun vrienden qua nieuwe dingen, dan slaat dat denk ik wel in...

tussen 'houden van' en iets overhebben voor een ander zit een groot verschil. sterker nog, het zijn 2 dingen die wel logisch met elkaar verbonden zijn, maar het is niet per definitie zo dat als je zegt dat je van iemand houdt dat je ook meteen weet waar je een steentje in kan bijdragen, en dat je daar ook meteen toe gemotiveerd bent.

het heeft dus 2 kanten, en het kan me best voorstellen dat je dochter hier heftig op kan reageren als jij zegt dat ze dit niet meer hoeft te zeggen maar dit kan laten zien door inzet.

ten eerste omdat het voor haar miss een gewoonte is, maar ook omdat ze hiermee waarschijnlijk ook gewoon aangeeft dat ze van jullie houdt. het is dus een manier van uiten.

al zou ze het niet zeggen, dan nog is het fijn als ze gewoon een steentje bij zal dragen. eigenlijk zijn het dus 2 verschillende dingen, maar ze voelt zich wellicht aangevallen op 1 ding, haar manier van uiten, haar zinnetje ; ik van je.

misschien dat het zo helpen om over de taken of dingen die je van haar verwacht te bespreken, kijken wat ze zelf redelijk vindt en een compromis sluiten door afspraken.
wat dus uiteindelijk zal zeggen
'dit en dat verwacht ik van je' zodat ze niet het gevoel heeft dat het alleen maar opgedragen is (zeg niet dat dit het geval is) maar hier zelf ook haar mening over heeft kunnen geven en haar inspraak heeft gehad.
misschien weet je dochter niet eens wat ze kan doen als je hier niet om vraagt (uit zichzelf dingen doen dus) of staat er niet bij stil dat het een moeder óók energie kost als ze wat doet?

je zou het wat luchtiger kunnen houden en zeggen 'ik ook van jou' en haar er nog net op goed op kunnen wijzen wat de afspraken zijn die jullie hebben gemaakt als ze het even 'vergeet' zodat het 'houden van' en 'overhebben voor' ook gescheiden blijven.

Na het lezen en herlezen van jouw verhaal komt bij mij elke keer de volgende Gedachte op.
Het lijkt mij dat jullie dochter nooit een vast stramien heeft gekend waarbinnen een gewoonte werd gecreëerd om ook vaste taken op zich te nemen.
En indien dat wel zo is/was dan hebben jullie het als ouders zover laten komen dat ze het een gewoonte is beginnen vinden om dat niet meer te doen.

Verder vind ik het best aannemelijk dat ze oprecht van jullie houdt en dat dit voor haar los staat van helpen in het huishouden.

Ik vind ook niet dat jullie Liefde voor haar moet/mag afhangen van haar prestaties.
Jullie hebben haar het soort opvoeding gegeven die tot de huidige situatie heeft geleid.
Dit is geenszins een verwijt, dit is wat het is.

Tracht ook te begrijpen dat jouw dochter wellicht andere waarden en normen hanteert dan jullie.
Misschien vind ze op dit moment 'Houden van' veel belangrijker dan opruimen.
Bovendien ontneem je haar een deel van haar kracht en pracht door dat 'Houden van 'niet Onvoorwaardelijk te accepteren.

Probeer de situatie dus ook eens van haar standpunt te bekijken en niet enkel vanuit jullie huidige frustratie.
Stel jezelf ook de vraag of je in de jaren voordien wel consequent bent omgegaan met jullie verwachtingen over haar inbreng.
Nogmaals, dit is geen verwijt doch enkel een luidop denken van iemand die zich in jullie situatie tracht in te leven.

Ik ben er voor mezelf ook voorstander van om eerst bij mezelf te gaan kijken... om me vervolgens af te vragen "Wat kan, mag of moet IK hieruit leren?"
en als je op die manier met elke conflictsituatie omgaat dan kom je telkens weer tot de vaststelling dat je best eerst zelf iets aan een deel van de aanpak wijzigt en gewijzigde daden hebben ALTIJD een impact op de andere partij.

Zorg er echter wel voor dat 'LIEFDE & BEGRIP' de essentie van jullie gewijzigde aanpak is want dan zal ook Liefde & Begrip het antwoord van Jullie dochter zijn.
We krijgen immers in veelvoud terug van hetgeen we zelf uitstralen via Gedachten, Woorden of Daden!

Niets gebeurt 'zomaar' en ALLES heeft een constructieve reden van bestaan. Hou deze Win-Win-visie voortaan in Gedachten als je conflicten wenst te vermijden.

Ga vanaf nu aan de slag met een stralende Glimlach ;-)

Succes en Goed Gevoel voor alle betrokken partijen Verzekerd!

Ik als 24jarige heb nog een zusje van 20 jaar. Zij is precies hetzelfde en ruimde haar kamer nooit op. Wat hebben ik en mijn moeder gedaan? We zijn met haar gaan praten. Hebben haar verteld van: goh, alleen kúnnen wij niet alles opruimen, we hebben je hulp nodig. En als je op jezelf wilt gaan wonen zul je het toch moeten kunnen, dús gaan we het je nu alvast leren.
Zo gaat ze vanzelf beseffen dat ze verantwoordelijk moet zijn voor haar eigen spullen.
Vertel haar dat ze kan beginnen bij haar eigen kamer, gewoon 1 keer per week op zondagmorgen ofzo, altijd even opruimen. Vaste prik van maken.
Als ze dat eenmaal doet kun je haar vragen of ze eens wil leren hoe de wasmachine werkt en of ze eens wil leren koken. Wat ik in ieder geval belangrijk vind is dat je haar aanspreekt als een volwassene, vertellen dat ze dat nu bijna is en dat het tijd is dat ze dat soort dingen ook leert. Zo maak je er een leerproces van. Dan begrijpt zij waarom je wilt dat ze haar eigen spullen opruimt en leert zij op eigen benen te staan.
Succes!

Zoals dubosessies al zei: " waarom houdt ze van jullie?"
Dat is een hele goeie. Ik was vroeger ook zo en toen mij die vraag werd gesteld, tja, toen moest ik wel inzien waarom ik van ze hield en waarin ik dan tekort kwam. Blijf het positief benaderen. Voor een puber is het snel: "wat een gezeur!!"
Ze zal vast van jullie houden en jullie van haar. Maar je houdt niet nog meer van iemand als die de prullenbak leeggooit.
Stukje waardering, hulp, respect. Ze moet het later, als ze op zichzelf gaat wonen, ook allemaal doen. Het hoort bij volwassen worden. Succes ermee!

Ikzelf zou het als volgt oplossen; haar gedrag compleet spiegelen zelfs overdrijven. Is wel handig als je de overigen die in hetzelfde huis wonen even inlicht wat je plannen zijn.

Door haar te spiegelen en misschien zelfs te overdrijven gaat ze waarschijnlijk het gedrag van zichzelf inzien en het veranderen.

Ik heb een dochter die dan wel niet de hele dag roept ik hou van je maar wel altijd alles achter zich laat slingeren. Ik ook, ruim helemaal niets op en als ik het heeel erg zat ben gooi ik het bij de troep op haar kamer. Is ze iets kwijt? jammer dan moet je het maar opruimen. Kwam ik thuis van een dag werken stond de ontbijboel nog op tafel terwijl ze de heledag thuis was geweest is lastig maar ik liet het staan. Waste mijn eigenboeltje af na het avondeten en keek wel waar het schip strandde, geloof het werkt. Ze worden het zelf zat om altijd in een troep te leven.

Succes ermee!

Ruim haar spullen gewoon niet meer op! Het zal vooral in het begin moeite kosten om haar deur niet open te doen om toch even stiekem te kijken, maar gewoon niet doen, dan hoef je je niet te ergeren. Op gegeven moment komt ze hoogst verontwaardigd naar je toe; "mam, ik heb geen schone broekjes of shirts ofzo meer, wat doe ik nu aan"?
Dan zeg je; " hoe vaak heb ik je gezegd om het in de was te doen, ik doe het niet meer, maar wil je wel uitleggen hoe je ze zelf kunt wassen. Ik was niets meer dat niet in de wasmand ligt, ik ga het niet meer bij elkaar zoeken maar ik houd wel van jou". Haar kamer is haar verantwoordelijkheid, zeg het haar niet alleen, maar handel er ook naar. Als ze eens iemand mee naar haar kamer neemt, zal ze zich vanzelf schamen voor de troep en als ze beseft dat jij er niets meer aan doet, dan zal ze wel moeten. Met 17 moet ze oud en wijs genoeg zijn om het zelf te doen en niet goedschiks dan maar kwaadschiks, want ik neem aan dat je haar vaak genoeg gevraagd hebt. Je mag het echter best eisen dat ze haar verantwoording kent en neemt. Hoe reageert zij als je steeds zegt bij haar protest dat je van haar houdt?
Dochters weten vaak feilloos hoe ze dingen voor elkaar krijgen en ik kan het weten want ik ben er zelf ook een.
Alleen trapte mijn moeder er niet in maar mijn vader wel, dus speelde ik het via hem als ik iets wilde. Toen mijn moeder dit doorhad, heeft ze wel mijn vader op het hart gedrukt dat ze het samen eens moeten zijn en als zij nee zegt, hij niet ja moet zeggen. Zorg dus dat je op één lijn zit met je man en ben consequent! Niet meer vragen maar gewoon zeggen dat het ook tijd wordt dat ze iets doet in het huishouden omdat jullie een gezin zijn en allemaal een steentje moeten bijdragen. Mijn zoon van net 16 vindt het heel normaal om bijv. de theedoek te pakken als mijn man gaat afwassen, omdat we dit zo hebben afgesproken. Ik kook, hij ruimt de tafel af, mijn man wast af en ik maak het fornuis schoon. Bij het afdrogen hoort het opruimen ook en bij het afwassen de gootsteen en aanrecht schoonmaken en drogen. Zo zijn we allemaal op tijd klaar en het is best gezellig want er wordt altijd gelachen en gepraat. Als ik de bovenverdieping stofzuig, laat ik altijd de stofzuiger voor zijn deur staan en als hij uit school komt, hoor ik na enige minuten de stofzuiger al.
Dan weet hij al dat hij zijn kamer moet zuigen. Het is een automatisme geworden en ik heb het hem gewoon aangeleerd.

praten is de beste manier, en als dat niet werkt moet je overgaan op actie . als eerst, 'ik hou van je' is niet zomaar een zin. je moet het daadwerkelijk menen, ik hoop dat zij het ook echt meent . maar jullie moeten je eens een keer anders gedraag tegenover haar. ruim haar kamer niet op, doe haar was niet . ze moet eens eventjes alles zelf doen ; alsof ze op kamers woont, en ze eventjes geen ouders heeft . anders leert ze het nooit!

Toegevoegd na 1 minuut:
jullie moeten haar ook vragen wáárom ze van jullie houdt, is het omdat jullie haar was doen? of omdat jullie haar ook liefde schenken .
ik hoop dat ze het snapt, als jullie eventjes haar was niet doen.

Ik denk dat de koe vaak vergeet dat ze zelf een kalf is geweest.

Ik ging toen ik 17 was ook echt niet helpen hoor :P

Ik ken uw dochter niet dus het is moeilijk vanuit goeie vraag te weten wat het is.

Maar ik zou er ook rekening mee houden dat het een lichte vorm van manipulatie kan zijn. Vooral omdat ze het zo vaak zegt dat ze van jullie houd gaat er bij mij een lampje branden.

Doordat zo vaak te zeggen kan ze erop rekenen dat het krediet nog heeeeeeeeeeel groot kan zijn. En dus nog een een stukje de grens bij u over kan. Uw dochter kan dus ergggggggggg slim zijn. En zodoende lekker haar eigen gang gaan.

Maar ik zeg u : ik ken uw dochter niet, maar u wel!

Je kiest een geschikt moment uit om er toch maar eens met r over te praten. Ze is 17 dus je mag best op een redelijk volwassen manier met haar de confrontatie aan gaan.
Wat een geschikt moment is dat moeten jullie als ouders maar eens bekijken,meestal dient het zich aan op een avond net na het eten als het voor haar nog geen tijd is om zich om te kleden om naar dr vrienden te gaan.Maar goed dat meten jullie als ouders zijnde samen maar even bekijken. En ga ook vooral met zn tweeen een gesprek aan met haar zodat ze weet dat jullie met zn tweeën wel degelijk op 1 lijn staan als het gaat om haar deel in het huishouden.
Vraag haar bij voorbaat al om normaal te reageren jullie uit te laten praten en niet hysterisch weg te rennen en het huis uit te vluchten ( dit zou gezien dr leeftijd namelijk maar zo kunnen gebeuren)maar gewoon te luisteren naar wat jullie van haar verlangen.
Vraag haar het eens te proberen, om gewoon eens uit zich zelf mee te helpen met klusjes.Want soms is het geen kwestie van niet willen, maar gewoon van niet door hebben wat je ouders graag van je verlangen.