Hoe hou ik 2 jarig dochtertje op de gang als ze 'straf' heeft? (zie uitleg)

Kamer ingooien waar slot op zit zonder ook maar iets van entertainment. En 2 minuten is wel erg kort dan leer je het nooit maak er 2 uur van. Dan doen ze het nooit meer.

'in de hoek' met gezicht naar de muur. Bij weglopen uit de hoek komt er eerst een minuut bij, daarna 2, daarna 3 etc.

De lol gaat er vanzelf vanaf als ze merkt dat mama serieus is. En niet in gesprek gaan, maar op pakken, terug zetten, zonder een enkel woord.

De belangrijkste kwestie hier is niet of je dochter jou begrijpt, maar of jij je dochter begrijpt.

Een kind van 2 jaar heeft nog geen besef van wat straf is, het is ook niet zinvol om dat te geven. Zorg gewoon dat ze geen lade open kan maken (daar zijn kindersloten voor) en zorg dat ze niet bij de TV kan, etc.
Vermijd de conflicten, want je dochter kan die nog niet behandelen. Jij kan dat wel.

In ieder geval volhouden. En dat steeds terugzetten ZONDER woorden. Misschien nog 100 x maar als je dat volhoudt gaat het zeker lukken. NIET erbij praten. Vastpakken en terugzetten en ZITTEN.

zoek een plek waar je wil dat ze gaat zitten, en elke keer als ze eraf gaat zet je haar terug.

zo simpel is het. dan weet ze dat wat je zegt ook echt gemeend wordt. het moeilijke is om vol te houden, niet boos te worden.

laat de deur openen staan, dan zie je wat ze doet, als ze het stoeltje of wat anders af is.... terugzetten.

ze kent het niet dus zal eerst even lekker testen tot hoever ze kan gaan.... liever gezegd, welke grens jij aangeeft dus. en dan zal ze het steeds makkelijker accepteren.

doordringen en duidelijker maken door ervaren dus, niet door uitleg of waarschuwingen want dit werkt blijkbaar (nog) niet.

succes

Als je er een dik slot op zet maar vraag je jezelf eerst af wat het nut ervan is en het effect.

A.u.b. kijk gewoon het eerste deel van dit.

http://www.youtube.com/watch?v=4Z9WVZddH9w

Toegevoegd na 43 seconden:
Je kan straffen maar er zijn veel meer optie.

Het probleem is denk ik vooral dat ze door de deur kan kijken en op die manier jouw aandacht trekt en blijkbaar ook krijgt.

Wacht nog even met op de gang zetten, afleiden werkt vaak veel beter.

Ze trekt een la open , je zegt duidelijk, nee dat mag niet en haalt haar weg bij de la, ze loopt weer naar de la en trekt hem weer open, je zegt weer, nee dat mag niet, pakt haar op loopt naar de keuken en gaat samen koffie zetten bijvoorbeeld.

Dus behalve nee zeggen, ook actie ondernemen en haar weghalen bij de la, want alleen nee begrijpt ze blijkbaar nog niet.

Ik denk zelf dat je op moet letten op je stem. Want een kind kan heel goed aan je stem horen of je twijfelt. Dus je moet een beetje je stem verheffen en negeren als ze naar je kijkt. Wnr ze terugkomt van de gang moet je haar blijven terugzetten tot ze uitput. Want kinderen proberen je altijd uit om te kijken wie de 'baas' is ( dus wie zn zin gaat krijgen)

Volgens mijn bescheiden mening is ze daar nog te jong voor, een tik op de vinger (ja kom maar op met de minnen) zal veel meer effect hebben waarbij je op boze toon aangeeft dat het niet mag.

Denk dat je uiteindelijk meer effect bereikt dat het opvoedkundige "strafbankje".

Al eens gehoord van negative positive aandacht. alle kinderen van klein tot puber vinden dingen waar ma of pa nee tegen zeggen heel interessant.
het zelfde bij tv en video mama en papa zitten aan de knopjes waarom ik niet. negeer haar of hem als ze aan de knopjes van de tv zitten geloof me dan verliezen ze de aandacht en interessen eraan.
hetzelfde op de gang zetten ziet ze meer als spelletje.
geef veel aandacht door samen spelletjes te toen en bij straf geen aandacht en heel veel geduld.
succes ermee ik heb er ook twee!!!

Het beste hierbij is, hoe moeilijk ook, om continu haar op haar plaats neer te zetten in de gang. Zonder haar aan te kijken, zonder ook maar 1 letter te zeggen. Het is dan ook belangrijk dat je die 2 minuten op zo'n moment 'reset', zij moet daar echt 2 minuten blijven zitten en niet haar zin doorzetten.

Zit ze dus 1,5 minuut en loopt ze richting de deur, zet haar terug zonder aan te kijken en zonder praten terug en start opnieuw met die 2 minuten.

In het begin zal het vooral jezelf heel erg op gaan vreten en frustreren, maar dit is wel de beste manier om op een kindvriendelijke manier je dochtertje op haar nummer te zetten.

ze denkt vast dat je een grapje maakt je moet heel boos kijken en zeggen ik ben boos of juist extra verdrietig werkt bij mijn broertje gewoon overdrijven dan ziet ze dat mama boos of verdrietig is en dat wat ze deed fout is werkt althans bij mij broertje

ikzelf ben ook heel kordaat ..
als ze niet wil luisteren ,dan tel ik tot drie...heeft ze niet geluisterd ,dan volgt er een straf,
ofwel in de hoek,of ik zet ze apart in de gang voor 2 minuten terwijl ik de deur vasthoud en niets zeg.
maar op deze leeftijd is luisteren niet echt hun hobby he
ondertussen kent ze de regel van 3 heel goed hoor!
zelfs met een kolaire,is apart zetten,de beste oplossing,soms wel 3 keer achter elkaar..maar ge moet blijven volhouden en wat je zegt ook bij daad voegen.
kort gezegd...geen aandacht geven als ze stout zijn..das hun grootste straf!

Als jij er niet van overtuigd bent en niet uitstraalt wie de baas is kun je het schudden met wat voor 'straf' dan ook. Je kind achter een glazen deur zetten is inderdaad niks meer of minder dan een spelletje.

Jonge kinderen hebben heel veel duidelijkheid nodig. Dat geeft een veilig gevoel omdat ze daarmee leren waar ze risico's mee lopen en waarop ze gedijen. Geef je dochtertje die duidelijkheid op een manier die jou ligt. Slaan en zelfs een tik op de vingers vind ik geen goeie optie. Je kind stevig beetpakken en "Nee, dat mag niet!", zeggen, waarbij je jezelf er (eerst en vooral) van overtuigt dat je de volle aandacht van je kind hebt werkt op die leeftijd veel beter. Als je dat niet gewend bent is dat misschien even vreemd maar het kan echt geen kwaad om je fysieke overwicht in te zetten zonder een tik uit te delen. Integendeel.

Het beste is om mee te kijken wat er in het laatje zit of achter dat deurtje.

Direct uitleggen wat iets is en dat het gevaarlijk is.

Wijs haar op het verschil tussen speelgoed (wat van haar is) en de spullen die van jullie zijn.

Laat kinderen nooit proefondervindelijk vaststellen dat de inhoud van het aanrechtkastje verboden gebied is.

U heeft toch wel alle veiligheidsmaatregelen in acht genomen?

Traphekje, veiligheidssluitingen op laden en deurtjes,
en op de wandcontactdozen?

Uw dochter is in een fase om alles te onderzoeken nu ze kan lopen. Help haar daar mee.

Maar zoals highpants al opperde, een corrigerende tik op
de vingers of billen heeft ook effect.

Thumbs up links.....................Thumbs down rechts.

ik denk dat ze wil spelen en leuke dingen met je wil doen kortom gewoon aandacht trekken

Zeg haar wáárom ze op de gang staat, dat het écht niet mag wat ze deed. En zet haar op hetzelfde plekje, zodat ze dat associeert met straf. Wees duidelijk én consequent.

Je brengt haar naar de gang, gaat op de knieën, kijkt haar in de ogen en daarna zeggen: "Je mag niet aan mama's laatjes komen! Op de gang en ik kom je pas halen als het over is." en dan zet je haar op de vaste plek in de gang.

Vooral niet dat gekke gedrag van haar belonen. Als ze gek gaat doen, ga je naar haar toe, zeg je "Wat zei ik? Nu klaar!", zet je haar terug op haar plek, negeren en weglopen. Niet op letten.

Net zo lang tot ze het snapt. DAt als jij aanstalten maakt om op te staan, zij meteen weet dat ze terug op haar plek moet.

Je moet dit écht volhouden. En niet zomaar veranderen, anders ben je gewoon weer terug bij af.

goed met haar praten en als ze uit de gang gaat
dan moet ze naar haar eigen kamer sturen
maar niet te gemeen doen want ze is nog maar 2

Je schrijft dat je haar waarschuwt dat 'het' niet mag.
Hoe waarschuw je haar?
Roep en tier je?
Of bewaar jij de sereniteit ondanks je kordaatheid?

Kijk je haar aan?
Of ben je er maar voor de helft met jouw aandacht bij?

Sta je op dat moment dicht bij haar in de buurt
of ver af?

Vind je het echt nodig om te straffen?
Of zou kordaat doch geduldig 'Informerend Begeleiden' ook een oplossing kunnen zijn?

Luister je 'écht' naar haar en observeer je haar wel eens intens met een neutrale of vragende ingesteldheid?
Of denk je werkelijk dat ze dit 'zomaar' doet?

Vraag jij je wel eens af wat JIJ hieruit te leren hebt?
Best boeiend hoor zo'n kind als jouw leermeester te kunnen/willen/durven zien.

Praat je op een rustig moment wel eens op een zachte toon met haar doch op een manier zoals je ook met volwassenen praat?
Het zou vele mensen verbazen hoeveel zelfs 2-jarige begrijpen van een 'volwassen' gesprek... zeker als dat gesprek "zonder bestraffende toon" rechtstreeks tot hen is gericht.

Enfin, ieder kind is uniek en vraagt een unieke aanpak.
Het is dus aan jou om Jouw kind in eender welke situatie te leren begrijpen en dan doet het kind vanzelf de moeite om ook jou te begrijpen.
Een éénheid vormen met degene waarmee je wenst te communiceren is een 'must' voor een conflictloze oplossing die tot eensgezindheid leidt. Deze Win-Win-regel gaat op voor alle leeftijden.

Het klinkt wellicht té simpel maar het werkt wel op deze manier.

Van zodra JIJ deze machtstrijd opgeeft zal ook jouw kind een andere koers varen.
Dit vergt uiteraard extra inspanningen van JOUW kant doch het LOONT als je er de tijd voor neemt en er het geduld voor opbrengt.

Succes en geef die dreumes van jou een dikke knuffel want DANKZIJ haar leer JIJ optimaler te communiceren op verbale en non-verbale manier.
En Geloof me, hier gaan jullie beiden op vele andere fronten nog veel profijt uithalen.

Ga deze uitdaging vanaf Vandaag met de Glimlach aan en je kan binnen de kortste keren jouw Geluk niet meer op ;-)

Consequent blijven, consequent blijven, consequent blijven. Ik weet dat het lastig en zeer vermoeiend is. Maar dat is het enige dat loont.

Ik heb een "naughty chair" voor mijn 2 jarige zoon op de gang gezet. Ik waarschuw hem 3x. Wil jij niet aan de knoppen zitten (1). Niet aan de knoppen zitten (2), nog 1x en je gaat naar de naughty chair, Niet aan de knoppen zitten (3). Hup, oppakken en naar de naughty chair brengen.

Ik ga voor hem zitten. Ik leg hem uit. Je mag niet aan de knoppen zitten. Soms vraagt hij waarom niet. Dat leg ik uit. Op ooghoogte. Daarnaast, VOORAL niet gaan schreeuwen of een boos gezicht trekken. Je gezicht "moet" neutraal blijven. Ik leg het uit op een neutrale toon.

Als mijn zoon van de stoel stapt, zet ik hem terug. Zonder hem aan te kijken, zonder met hem te praten. Hij moet 2 minuten blijven zitten.

Iedere x als hij eraf gaat, komt er "tijd" bij. Zodat hij in totaal toch de 2 minuten haalt.

Als zijn "straf" erop zit, leg ik het nog een keer uit.

Dan geef ik hem een knuffel (of hij mij) en moet hij sorry zeggen.

Kinderen van 2 weten wel wat 'nee' betekent, maar vinden het heel moeilijk om 'nee' te doen. Dus in plaats van te zeggen dat iets niet mag en vervolgens nog eens een waarschuwing te geven dat het niet mag en daarna op het strafplekje te zetten, kun je beter EEN keer zeggen dat het niet mag, daarna naar je kind toe gaan en haar ***
helpen om ook echt 'nee' te doen *** (dus resoluut de handjes weghalen bij hetgeen waar ze af moet blijven terwijl je nogmaals op ooghoogte en gebiedende toon 'nee' zegt, en de waarschuwing geeft) en dan pas op 't strafplekje zetten.

Als ze eenmaal op 't stafplekje staat, is tijd waarschijnlijk nog veel te moeilijk voor haar en moet je iets verzinnen waardoor ze wel snapt hoe lang het duurt. En tussendoor vooral geen aandacht geven, want alle aandacht is leuk.

Vooral de tweede stap (er naar toe gaan en helpen met 'nee' doen) is belangrijk. Kinderen weten best dat het anders blijft bij een waarschuwing van een afstandje.

Het is heel goed dat je deze vraag stelt, want je hebt blijkbaar weinig benul van wat opvoeden is. Ik adviseer je dringend, om een opvoedcursus te volgen. Google daar maar eens op.
Een direct antwoord geven op je vraag, wat velen hier doen, is misschien niet eens zinvol. Het gaat er namelijk niet om, hoe je precies moet handelen, maar dat je van je kinderen houdt.

Time out of of apart zetten, houdt in dat je het kind verwijdert uit de situatie waarin het probleem speelt, om te laten zien dat je het ook echt meent.
Het best kan dit in een ruimte zonder teveel prikkels, dus in de gang is een goede optie. Dat doe je goed.
Zeg duidelijk tegen je dochtertje dat ze 2 minuten stil moet zijn voordat ze weer binnen mag komen. Gebruik er desnoods een kookwekkertje bij en leg uit dat de 2 minuten pas afgelopen zijn als het belletje ( of signaaltje) klinkt en dat de tijd pas ingaat wanneer ze stil is.
Probeer rustig en standvastig te blijven hoe heftig ze ook protesteert. Herinner haar eraan dat het zo nog langer duurt, want ze moet eerst stil zijn voordat de tijd ingaat.
De eerste keren kan het moeite kosten om deze maatregel goed uit te voeren, maar na een paar keren consequent zijn zul je zien dat het werkt en steeds minder vaak nodig is.

ik zou gewoon die deur met glazen ruiten op slot doen.

Ik denk dat het ook vaak kind verschillend is. We hebben een zoon van 5 jaar. Met 2 en ook al veel eerder stond die wel eens in de hoek... en nee niet minutten ,maar 10 sec ofzo..maar die bleef gewoon staan..en weldra het hielp..voor die dag dan wel.
We hebben nu een dochter van 2..heel ander verhaal...Maar ook zei blijft nu wel in de hoek.na indd... rustig blijven..en zonder ook maar 1 woordt terug te zetten. Het gaat nu zelf zo..als ze iets doet wat niet mag.. en ik zeg..en ze doet het toch. Vraag ik haar zelfs: Wil je in de hoek?? Dan zegt ze duidelijk :NEE, dan vraag ik haar ook om er mee op te houden wat ze doet,en ook dat werkt.
Ik ken ook kids waar dit absoluut niet bij werkt... en zo als ik al lees.. vind ik het een super oplossing om misschien 2-3 x nee te zeggen en haar dan af te leiden met iets anders.Maar we moeten ook realistisch blijven... allemaal goede bedoelingen en wel proberen het allemaal goed te doen,maar ik kan me heel goed indenken dat je soms ook wel zelf over je strepen gaat hoor.

Ik hoop dat ze snel het niet meer doet in lk geval... succes

bij ons helpt heel goed een matje voor straf. ze blijft dan in je zicht. en maar een paar seconde 20 ofzo.
dan naar haar toe gaan en zeggen mamma is boos omdat (je de la open trekt)
hier help eh eh nog het best. met de leeftijd van 2 kan je het beter positief benaderen door haar op te pakken en ergens anders neer te zetten waar ze wel mee mag spelen, vervolgens zeg je dan . goed zo hier man ge mee spelen. een aai en je loopt weg of gaat samen spelen. de gang/hoek is nog te moeilijk voor iemand van 2. succes