Waar komt de fabel toch vandaan dat het 'zielig' is als een kind geen broertje of zusje heeft?

Het hebben van een broer of zus kan je leren makkeljiker te zijn bij het delen van spullen (Hoeft niet, en is niet de enige manier). Daarnaast is er een beeld van memsne die denken dat alle broers en zussengoed met elkaar op kunnen schieten en dus altijd iemand hebben om mee te spelen. Ook weel een waanidee..

Veel mensen mensen hebben een broer of zus en hebben daar ook een fijne , goede band mee.
Niet alleen in de kinderleeftijd maar juist ook als je ouder wordt is het hebben van een broer of zus fijn.

Mijn ouders zijn al op leeftijd en samen met mijn broer en zus helpen we waar dat nodig is. Als je enigst kind bent is dit vaak een zware last, dit ken ik van vriendinnen die alleen de zorg voor hun ouders hebben.
Maar dit is maar een klein aspect, wat mijn zus voor mij betekend kan niemand evenaren, doordat je samen bent opgegroeid, uit hetzelfde nest komt is er een sterke band.
Altijd anders dan met vriendinnen, hoe lief en dierbaar ze me ook zijn.

Ik denk dat mensen vooral aan deze dingen denken als ze het in het negatieve over enigst kind hebben, hun eigen ervaringen met hun broers en zussen.
Natuurlijk zijn er ook families waar de haat en nijd hoogtij viert en waar er helemaal geen goede band tussen broers en zussen is.

Dit alles betekend niet dat er iets mis is met het enigst kind zijn, maar kan wel de reden zijn dat mensen het 'zielig' vinden.

Ik heb deze verhalen inderdaad vaak naar mijn hoofd gekregen, ik ben zelf enig kind. (zielig? nee)

Als ik zie hoeveel ruzies broers en zussen hebben dan vind ik dat juist zieliger om te zien. Continue dit mag de één wel en dit mag de ander niet. Nee ik ben juist heel blij dat ik enig kind ben.. en verwend nest? ook niet echt.

Iedereen gaat naar school dus aan vriendjes en vriendinnetjes zal het heus niet tekort schieten.

Ik vermoed omdat weinig mensen aan één kind beginnen en dit inderdaad mee is genomen uit de tijden dat men meer kinderen baarde. Van de mensen die enig kind zijn zul je ook niet horen dat het zielig is, wel van de mensen met broer of zus omdat hun dit niet hebben ervaren.

Het komt denk ik omdat veel mensen een bijzondere band hebben met hun broer of zus. En dat vinden ze over het algemeen zo waardevol dat ze het anderen ook 'gunnen'. En voor kinderen word meestal het allerbeste gegund (gelukkig maar!)
Natuurlijk zijn er genoeg broers en zussen die het onderling helemaal niet zo goed met elkaar kunnen vinden maar het blijft een bijzondere band.
Het unieke aan de relatie tussen broers en zussen is dat het de langstmogelijke relatie is tussen twee mensen.
Je ouders overlijden -in de regel- eerder dan hun kinderen en vriendschappen ontstaan vaak pas in de latere kinderleeftijd en zijn vaak van voorbijgaande aard.
Maar een neefje of nichtje kan ook een soortgelijke rol vervullen en er zijn gelukkig wel degelijk mensen met levenslange vriendschappen. Zielig? Nee. Het kan ook heel zielig zijn om een broer of zus te hebben met wie je een slechte band hebt.
Trek je niets aan van dat commentaar.

Het is natuurlijk wel zo dat broers en zussen in hun latere leven veel steun aan mekaar kunnen hebben in moeilijke situaties. Broers en zussen hebben ook een unieke band met mekaar. Als de ouders wegvallen zijn zij vaak de enigen die jou als kind gekend hebben. Dat geeft speciale herinneringen die je met niemand anders kan delen.

Maar dat alles is geen noodzakelijkheid en ook geen voorwaarde in het leven om gelukkig te zijn.

Er zijn ook broers en zussen die weinig contact, of zelfs ruzie, met mekaar hebben, om verschillende redenen.
Mijn man is enig kind, is zeker nooit verwend geweest, en heeft nog nooit een broer of zus gemist, zegt hij.

Dus, laat je niet van je stuk brengen door zielige oogjes van anderen. Ga voor je eigen keuze.

Uiteraard leert een kind ook van andere kindjes waar het mee kan spelen. maar van geen enkel ander kind dan mijn eigen broers en zussen weet ik zó goed hoe ze iets bedoelen en wat ik wel/niet aan ze heb.

als mijn zus 'ja' zei, wist ik dat het 'ja' was.
als een buurmeisje 'ja' zei, bleek het altijd nog afwachten of dat kind werkelijk wist wat ze zei.
dat kind werd door andere ouders opgevoed, had daardoor geheel andere ideeën over alle dagelijkse dingen.
was beslist een heel lief vriendinnetje, maar niet meer dan dat.

de band van broers/zussen is simpelweg met geen vriendje of nichtje te vergelijken.
uiteraard zijn klasgenootjes e.d. redelijke vervangers voor broers en zussen, maar toch zijn zij voorbijgangers en broers/zussen blijvertjes. zelfs als je géén contact met ze hebt.

bij een broer/zus leer je ongemerkt verantwoordelijkheid. want als je dié relatie niet goed houdt, verziek je het voor de rest van je leven.
een gewoon buurkind laat je zitten, die zie je na verhuizen niet meer. daar leer je je dus niet verstandig door gedragen, maar maakt makkelijk en onverschillig.

door de vele slechte verhoudingen tussen broers/zussen denkt men: ach, wat heb je eraan?
maar ja, dat is net zoiets als iemand zonder geld, die zegt: ach, wat heb je eraan?
tsja, dat kan alleen degene vatten die zelf een dergelijke band heeft.

en ja, als iemand dat niét heeft, is dat wel een soort van zielig. als het avond is, gaan de grote mensen slapen en het kind moet als enige gaan slapen. als het vroeg wakker is, kan het niet met zijn broertjes/zusjes gaan spelen. een keertje logeren is geheel iets anders dan iemand da-ge-lijks met je mee zien/voelen opgroeien.
enz.enz.enz.

het is gewoon heerlijk om als kind een 'gelijke' te hebben.
vanuit een kind gezien zijn alle mensen grote mensen, als je dan een broer en/of zus hebt, is heerlijk! ondanks ruzies. die zijn maar eventjes, maak je goed en je gaat weer beter verder. net als in een liefdesrelatie.
maar om daarom nou te zeggen 'in een relatie hebben ze ruzies, daarom zou ik geen relatie willen' ... dan denk ik: je weet duidelijk niet wat je mist!

Niemand snapt bijv. oude grapjes, uitspraken, handelingen, doen en laten zo goed als mijn broers en zussen.
bloedband, op elke leeftijd heeft die zo z'n voor- en nadelen. maar die is sterker dan elke vervanger.

zielig? ach, er zijn zieliger dingen.
een kind op het ijs zonder sjaal en wantjes overleeft het ook wel, maar mét is fijner en zonder is een beetje zielig.

Ik denk dat het inderdaad nog steeds het fabeltje van "zo hoort het" is....
Net zoals het ideale gezinnetje, dat bestaat uit paps, mams, een zoon en een dochter.
De "roze wolk" gedachte. Het ideaalbeeld.
Terwijl de meeste mensen zo niet leven ;-)

"Je enigst kind mist zoveel in de ontwikkeling als het geen broertjes en/of zusjes heeft". Je hoort het heel veel en dat blijft, totdat die mensen door hebben, dat er ECHT geen kind meer bij komt.
Dit is ook mijn ervaring met het bewust "hebben" van 1 kind.

En natuurlijk mist je kind de ervaring van het hebben van broers en/of zussen. Zoals mensen MET broers en zussen de ervaring missen enigst kind te zijn.
Mijn zoon heeft altijd gezegd blij te zijn met de gezinssamenstelling. En wij ook!

Natuurlijk mist een kind zonder broertjes of zusjes iets, het mist broertjes of zusjes. Maar een kind met veel broertjes of zusjes mist de onverdeelde aandacht van de ouders, een kind dat nooit kampeert mist de ervaring in een tent te slapen en een kind dat geen muzikale ouders heeft mist waarschijnlijk het bespelen van een instrument.
Ik heb een broer, heb best goed contact met hem, maar ook weer niet geweldig. Ik had hem niet willen missen, temeer omdat onze moeder jong overleed en we dus echt een klein gezinnetje hadden.
Ik ben heel blij dat wij 3 kinderen hebben, ik denk dat ze veel aan elkaar hebben. Ze hebben geen neefjes en nichtjes, die komen er ook niet, dus ze zijn, ook voor later, echt op elkaar aangewezen.
Maar een enig kind zielig, nee, absoluut niet. Een kind dat weinig liefde krijgt is zielig, een kind dat geen broertjes of zusjes heeft, maar wel liefhebbende ouders en liefhebbende anderen is waarschijnlijk hartstikke gelukkig, al zal het soms misschien denken "had ik maar een broertje of zusje". Net zoals een kind met broertjes en zusjes soms misschien zal denken "was ik maar enig kind"

Het hoeft niet perse zielig te zijn, maar het kan altijd fijn zijn om iemand te hebben die dezelfde thuissituatie heeft, en je daardoor beter kan begrijpen. Dat geldt dan vooral op een oudere leeftijd.
Mijn partner heeft geen broers of zussen en heeft echt iemand gemist. Zeker toen zijn ouders gingen scheiden, en bij een slechtere gezondheid bij zijn ouders. Hij stond overal alleen voor.
Hij wilde ook perse dat onze zoon een broertje of zusje zou krijgen.

Mensen hebben altijd oordelen over elkaar en zeker als het om opvoeding van kinderen gaat. Ook hier geldt weer dat andere ouders het altijd beter weten dan andere ouders maar willen niet nadenken dat er altijd ergens een reden voor is. Veel mensen willen altijd graag voor een ander denken....in dit geval voor jouw kind maar ze zien wat ze willen zien maar in werkelijkheid is jouw kind misschien heel gelukkig zonder broer of zus.

Trek je er helemaal niets van aan is mijn motto. Ouders die andere ouders op een negatieve manier veroordelen doen dit vaak om hun eigen tekortkomingen of fouten of vergissingen in de opvoeding te vergeten. Waarschijnlijk zijn ze jaloers dat jouw kind wel gelukkig is en hunzelf continue met ruzieende kinderen zitten thuis en jij met een heerlijk rustig gelukkig kind, geen geruzie over wie aan de beurt is voor de televisie of computer, over wie welke kamer krijgt in huis en geen geruzie over die ene die van de andere speelgoed heeft gepikt.

Het is idd een fabeltje, mensen denken dat ieder kind gelukkiger is als het broertjes of zusjes heeft, en zo beter leert de delen maar dat heeft niets met broertjes of zusjes te maken maar met de normen en waarden die jij ze meegeeft en die kan een kind die alleen is ook heel goed leren.

Nee hoor, jij doet je kind niets te kort.....mensen die het zielig vinden wat jij je kind aandoet door het enigskind te laten blijven doen hun eigen kinderen te kort...die zijn teveel bezig met jouw kind en vergeten aandacht aan hun eigen kinderen te geven....hebben het te druk met andermans kinderen en gelukkig heb jij die tekortkoming niet!!!

geen idee..maar ik als enigst kind heb er geen last van ondervonden! Ben gewoon opgegroeid tot een leuk mens al zeg ik het zelf! Ik heb me nooit verveeld, altijd vriendjes gehad...dus...weg met die fabel en geniet van je kind!

Daar is maar één antwoord op: wat de boer niet kent, dat vreet ie niet.

Deze mensen kennen waarschijnlijk zelf niemand in hun omgeving die ook enigst kind zijn of maar 1 kind hebben. Het is makkelijker je oordeel klaar te hebben over iets wat je niet weet, dan over iets waar je wel kennis van hebt. Deze mensen hebben waarschijnlijk al helemaal voor zichzelf bedacht hoe zoiets in elkaar steekt en als je er een discussie over zou beginnen, zou je het met moeite winnen van ze.

Kortom: trek het je niet aan.