Hoe word ik gemeen? *serieuze vraag*

Praat er eens over met iemand die er verstand van heeft zoals een terapeut. Wat jou is overkomen en wat je nog steeds moet meemaken is verschrikkelijk en al dieopgekropte woede moet eruit! Maar zo te zien heeft dat geen zin bij jou moeder! Je bent niet alleen dus: VRAAG HULP!!!! Want dit is echt verschrikkelijk! En als je het echt niet meer aankunt kun je misschien beter hoe hard het ook klinkt het contact met je moeder gaan verbreken en opnieuw beginnen. Ik vind het echt verschrikkelijk voor jou en ik wens je het allerbeste! En vergeet nooit je bet nooit alleen!

Het klinkt misschien wat koud maar als je weer eens boos op je moeder bent zeg je precies dat. "je bent een vies kreng." "Ik haat je." Etc. En daarna ga je gewoon. En probeer koel te blijven. Als je een beetje goed acteert breekt zelfs de hardste steen.

Geen kwaad met kwaad vergelden zou wel heel makkelijk zijn om te zeggen... Rotsituatie zit je in!

Wat het is, als jij jezelf gemeen opsteltt, geef je haar alleen maar 'bewijs' in handen dat delen van haar verhaal waar zouden kunnen zijn, en mensen redeneren dan snel dat de rest ook wel zal kloppen. Verbreek het contact, of sluit jezelf af voor dr. Dat soort mensen veranderen niet, helaas. Ik heb zelf ook geen contact meer met mijn moeder, vanwege een ongeveer zelfde situatie (minus de zelfmoordpogingen dan).

Sterkte!

Het maakt niet uit wat je zegt tegen haar,je zal niet doordringen bij haar.ze zal nooit erkennen wat ze jouw heeft aangedaan.ze zal ook niet veranderen .al weet ze het diep in haar hard echt wel de waarheid.toegeven zal ze nooit.
Jij moet gewoon gelukkig worden en sterk tegen over haar staan .

Je moet je goedheid niet afleren. Zoals je schrijft zit je gewoon klem omdat er een spel gespeeld word. Wees geen pion maar word ook speler. Nu je moeder heeft je nodig zoals ik het lees. Jij hebt dat in jou handen. Nu kan je op vaste dagen b.v. haar bezoeken. Doet ze naar/gemeen dan ga gewoon weer en zeg dat je geen zin hebt als mensen je zo behandelen. Tis wel kinderlijk maar dat vind ik van ondankbaar gedrag ook. Tis belonen en straffen simpel gezegd. Ergste wat je kan doen is haar negeren en dan zal ze negatief reageren. Begrijpelijk als je aandacht nodig hebt. Dus probeer juist minder tegen met woorden en meer met je gedrag.

Uiteindelijk zie ik dat jij de touwtjes in handen hebt. Ze heeft je nodig maar daarin tegen mag je ook wat terug verwachten. Tis gewoon een spel waarin het niet gaat om mat/klem zetten maar juist de beste balans voor beide.
Je hoeft niet gemeen te worden om je doel te bereiken.
Zo zie ik het gene wat jij schrijft.


Gemeen word je als je je gevoel voor medeleven weg neemt. Dit is makkelijker als je het simpel weg nooit geleerd hebt. Daarom zie ik het ontwikkelen van gevoelens als basis van een opvoeding

Dat kun je niet worden als het al niet in je zit. De beste wraak is zorgen dat je je leven op een leuke manier voor elkaar hebt, en je zult ermee moeten leren leven dat met zomin als jij kan veranderen in iets wat je niet bent, zij dat ook niet kan

Jij hoeft helemaal niet 'gemeen' te worden. Het is je moeder die zou moeten veranderen. Maar aan de hand van wat ik hier lees, zal dat nooit gebeuren. Het is normaal dat je blijft hopen. Ieder kind blijft verlangen naar goedkeuring en liefde van de ouders. Het is heel naar dat je keer op keer moet constateren dat die liefde er wellicht nooit zal komen.

Je schrijft dat je met de dag bozer wordt door haar geroddel, maar je kan niet boos worden op haar. Op wie ben je dan boos? Op jezelf, omdat je niet de kracht hebt om haar te confronteren? Dat is nutteloze boosheid, meisje. Je zegt zelf dat het niets zal uithalen, omdat ze alles zal negeren.

Dus is er maar één ding dat je kan doen: afstand nemen! Het beste zou zijn compleet wegblijven, maar dat zal jij, met je behulpzame karakter niet kunnen, zeker? Beperk dan zeker je bezoekjes tot een minimum en negeer haar vreselijke geroddel. Want helaas kan je tegen kwaadsprekerij niets doen. Je kan enkel hopen dat er wel mensen zullen zijn die haar (en jou) kennen en niet alles geloven wat ze zegt.

Het zal niet gemakkelijk zijn om je los te maken van je moeder, zeker omdat ze zoveel jaren je leven heeft beheerst. Maar echt, je zal je veel beter voelen achteraf.
Sterkte!

Het is duidelijk dat je de band moet breken met je moeder. Ze heeft je al lang genoeg mentaal onderdrukt.
De enige manier om je eigen leven weer proberen op te pakken is om daar afstand van te doen. Geen enkele contact met haar, want na 1 minuut ben je weer terug bij af.

Daarna zal je nog regelmatig aan je moeder moeten denken en zie je al voor je hoe ze is en hierop reageert. Dit zijn echter nog de beelden die in jezelf opgeroepen worden door jezelf.

In de komende jaren zal je eindelijk op zoek kunnen/mogen gaan naar wie je nu werkelijk bent. Langzaam voorbij drempels durven te stappen. Dingen die je normaal niet durft, omdat je moeder je altijd onderdrukt heeft.
Pel laagje voor laagje de invloeden van je moeder eraf. Elke laag daaronder bevat ook meer een meer je werkelijke zelf.

Uiteindelijk (zeker over een paar jaar pas), zal je klaar zijn om je moeder met andere ogen te kunnen zien. Misschien zal je haar zelfs dankbaar kunnen zijn. Maar dat is erg ver gevorderd, en dan zal je zeker jezelf hebben ontdekt.

allereerst wil ik je vertellen dat ik het verschrikkelijk vind wat jou is overkomen, mishandeld worden door de vrouw die je juist het meest zou moeten respecteren, de vrouw waar je alles van zou moeten kunnen leren, de vrouw waar jij in hebt gelegen als baby, die jou gebaard heeft en jou gevoed heeft. Geen wonder dat jij zo boos bent....het is onuitstaanbaar, de gedachte dat jij dezelfde genen hebt. Ik kan jou heel goed begrijpen en je woede ook!

Probeer je echter niet te verlagen tot haar niveau, ze kan je dan nog vertellen dat jij geen haar beter bent.

Het is makkelijker gezegd dan gedaan maar negeer haar. Het haar laten voelen is voor haar duidelijker dan het haar vertellen. Neem gewoon zelf geen contact meer op, neem de telefoon niet op, ga niet bij haar langs en doe niet open als ze voor jouw deur staat! Laat haar voelen wat zij jou al die tijd hebt laten voelen....laat haar voelen dat jij haar in de steek laat, net zoals zij bij jou ook heeft gedaan...het enige verschil is dat jij het niet met woorden doet...dat heeft bij haar ook geen zin. Laat vooral niet blijken dat jij het je hebt aangetrokken, dat ze je moeder is wil niet zeggen dat jij afhankelijk bent van haar en verplichtingen hebt naar haar toe.

Neem afstand, dat is de beste manier om dit te kunnen verwerken en voor je woede kun je bij de huisarts terecht voor een verwijsbriefje met een psycholoog.

Je moeder is jouw aandacht in geen geval meer waard!

Toegevoegd na 18 minuten:
Je moeder wil met dit gedrag juist aandacht van jou en door er steeds op in te gaan heeft ze jou toch waar ze je hebben wil. Door haar op dezelfde manier te behandelen heeft ze weer een reden kritiek op je te kunnen leveren. Daarom is het nu juist beter het contact op welke manier ook te verbreken! Door haar geen aandacht meer te geven zul je haar enorm veel pijn doen....niet dat ze het jou verwijt, maar ze zal merken dat ze zelf iets verkeerds heeft gedaan.

Het zal moeilijk zijn, maar genegeerd worden is de grootste straf. Zie het als een kind in de klas dat steeds zijn vinger omhoog steekt, maar de leraar doet alsof hij het niet ziet. Makkelijker gezegd dan gedaan: leid je eigen leeftijd en negeer haar.

Jouw moeder zal jouw slecht praten om zelf beter uit te komen.
Gemeen hoef je niet te worden. Het mag je alleen niet meer raken. Spreek eens af en zeg gewoon wat je denkt en hoe je je erbij voelt. Als ze de dingen (waarschijnlijk) ontkent en boos word. Hou je erover op en zeg je maar, ik wou dit gewoon kwijt, ik wil nu geen ruzie, ik wil alleen maar dat je weet hoe ik me erbij voel. En dan ga je , en neem je afstand.
Totdat het een beetje doordringt.
Wat je niet mag doen , is zelf slecht praten over je moeder. Hou het voorlopig voor jezelf en goede vrienden.
Maar hang het niet aan de grote klok, dit maakt de situatie alleen maar erger.

Heb je wel je moeder nodig? Als je er meer tranen van krijgt dan vreugde, hou dan wat afstand.

Hoe minder je je moeder gaat zien, hoe fijner het wordt omdat je dan echt de tijd fijner spendeert. (1 x maand of 3 maanden)
Succes ermee,

Je lijkt me een prachtmens, dat bezig is om zelf de regie over haar leven te krijgen. Onthoud dat: je bent de moeite waard. Wat wie dan ook van je zegt. En dat je moeder zulke rotdingen zegt, dat heb je niet verdiend. Dat soort dingen zegt een goede moeder niet tegen haar kind. Een goede moeder steunt haar kind. Je hebt dus al vroeg moeten leren om niet afhankelijk van haar te zijn. Dat je toch nog een stukje afhankelijkheid van haar voelt is niet gek. Ik heb dat ook, ik wil nog steeds de goedkeuring van mijn moeder, hoe volwassen ik ook ben. Ik weet niet of dat ooit over gaat. Accepteer het maar van jezelf, het zal een gewoon menselijk iets zijn. Elk jong kind voegt zich naar zijn moeder om te kunnen overleven! Dat is normaal. Kinderen passen zich aan om zo goed mogelijke zorg te krijgen. Dat heb jij dus ook gedaan, denk ik. En langer en meer dan bij andere moeders nodig zou zijn geweest. Wees daarover barmhartig naar jezelf. Dat je nu meegaand bent en niet gemeen, had je toen nodig!

Gemeen worden is een roteigenschap, die ik je niet toewens. Wat je denk ik bedoelt is assertiviteit. De moeilijkste persoon om assertief tegen te zijn, is je moeder, zeker in jouw geval. Realiseer je dat. Probeer dus eerst op anderen te oefenen. Je gaat je dan sterker in jezelf voelen. Op een gegeven moment zul je dan ook naar haar wat steviger in je schoenen staan. Maar zij heeft nu nog een voorsprong: ze kent je zwakke kanten en haar macht maar al te goed. Blijf lief voor jezelf, weet dat je de moeite waard bent! Laat het zo min mogelijk afhangen van haar. Reken niet op haar steun, sluit je innerlijk voor haar af. Maar als ze een keer toch iets aardigs zegt, mag je het natuurlijk binnenlaten, om je daarna weer af te sluiten. We doen het nl. vaak andersom: laten de kritiek binnen en de goede dingen vergeten we weer snel. Ik wens je toe dat je alle complimenten die mensen je maken binnen mag laten en steeds weer beetjes zult ervaren dat je liefde waard bent! Vele beetjes maken een grote! Blijf jezelf! Je bent mooi en bedoeld voor op deze wereld (zelfs al zou het niet door haar zijn), anders was je er niet geweest!

Ik begrijp dat je het graag duidelijk wilt maken aan je moeder maar als je zelf zegt dat ze'van steen is' en ze een soort van bord voor dr hoofd heeft, kan je je afvragen of het echt zin heeft om zoiets bij haar binnen te brengen. Wat ze jou heeft aangedaan is absoluut verschrikkelijk en dat verdient ook helemaal niemand, maar als ik jou was zou ik het lekker laten rusten en geen onnodig contact of onnodige confrontatie met haar opzoeken aangezien ze zichzelf toch een 'geweldige moeder' vind.

Misschien kan je wel zelf naar bijvoorbeeld een psycholoog stappen om over jezelf te praten en het verwerk hiervan.

Heel veel succes, !

Zeg het haar eens luid mogelijk. (en zo kwaad mogelijk)
Het klinkt gemeen maar je moet haar verdriet laten voelen, vraag haar ook eens kwaad waarom jij haar dochter bent desnoods huilend van kwaadheid.
Waarom ze u als slaaf heeft behandeld en dan slechte dingen over u zegt.
Je moet haar al haar negatieve dingen eens opnoemen al is dat heel veel.
En praat er met zo veel mogelijk mensen mee.
Veel succes