Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe ga ik om met de extreme angst voor onweer, van mijn zoontje van 8 jaar?

Hij is altijd al heel erg bang geweest voor alles veel en hard geluid maakt, een boormachine, een voorbij rijdende tractor/vrachtwagen, vuurwerk etc. Toen hij 4 jaar was was er een keer een extreme onweersbui die weg aan het trekken was. Hij stond bij het raam en huilde van angst. Hij vroeg of het onweer bijna voorbij was en keek naar de lucht. Precies op dat moment sloeg de bliksem in een paar straten verder. Daar is hij toen zo van geschrokken dat hij sindsdien alleen nog maar panisch reageert en het liefste in bed kruipt met zijn handen op zijn oren. Ik heb al van alles geprobeerd namelijk: -Veel aandacht gegeven tijdens een onweersbui, hen troosten en tegen me aanhouden.
-Uitleg geven, hem precies uitgelegd hoe onweer ontstaat en wat het precies is wat je hoort en ziet tijdens onweer.
- Boos geworden, hem gezegd dat er niets kan gebeuren en dat hij moest stoppen met huilen.
- Negeren, geen aandacht aan hem besteed en net gedaan alsof er niets aan de hand was.
- Een CD met onweersgeluiden opgezet en samen met hem naar geluisterd.
Inmiddels is hij dus acht jaar en ik heb het idee dat zijn angst alleen maar erger wordt. Wat kan ik nog doen?

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
3.9K
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Wat Chorro al aangaf: ik had ook meteen de vraag, of je zoon meer angsten heeft, of anders-dan-anderen-gedrag vertoont. Kan/wil je daar meer over vertellen?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
als je hem dit filmpje laat zien:
http://youtu.be/4QfNwhw_MZc
snapt hij misschien dat je zelfs na 2x achter elkaar getroffen te worden gewoon weer verder kan wandelen.
niets om bang voor te zijn dus.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
ik denk niet dat het de oplossing is bananenman. de man uit het filmpje had waarschijnlijk meer kans gehad in de staatsloterij (die komt thuis met een verhaal.... nou wat me nou overkomen is,.... dit geloof je nooit!) de vraag en mogelijke oplossing gaat echter wat verder dan domme pech en bliksem alleen als je even mee leest :)

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (10)

Heeft hij geen verdere 'andere' kenmerkende dingen? Het zou namelijk ook iets te maken kunnen hebben met het syndroom van Autisme.

Wat sowieso te proberen is als 'laatste redmiddel', is een EMDR therapie. Dat is een therapie wat ontzettend goed werkt bij angst en trauma's.

Toegevoegd na 4 minuten:
Dat van dat EMDR is overigens deels uit eigen ervaring, ik was tot mijn tiende ook bang van vuurwerk. Ik werd dan echt gek en kon er dagen problemen aan overhouden. Na die EMDR therapie is dit drastisch vermindert, nog steeds heb ik niets met vuurwerk maar als iemand het afsteekt (ook waar ik zelf bij sta) dan heb ik er in dat opzicht geen probleem meer mee.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Autisme is een zeer breed begrip, geen syndroom van, een Autistisch Spectrum Stoornis (ASS).
Je hebt bijv. het syndroom van Asperger, niet syndroom van Autisme, aangezien dat Asperger, PDD-Nos enz. kunnen zijn ;)
Verder goed antwoord hoor, +
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Klopt inderdaad wat je zegt, was er even mee verward.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Met de aanvulling van Mark1902 erbij: een +
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Haha, was niet vervelend bedoeld Chorro. En Wendy, zonder m'n aanvulling was het ook een plus waard hoor ;)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Jaaaaaaaaa inderdaad: ik lees mijn reactie over en je antwoord Chorro en jouw aanvulling Mark.... je hebt helemaal gelijk.
Zeker een plus waard. Overigens: ook 1 voor je EMDR-advies, maar ik mag maar 1 plusje geven ;-)
EMDR werkt zeker heel goed, ook eigen ervaring.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
;)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Pas nu ik dit antwoord lees, lijkt het alsof er puzzel in elkaar valt. Hij heeft inderdaad nog een aantal kenmerken waarvan ik inderdaad denk dat het een vorm van autisme zou kunnen zijn. Hij heeft ZEER veel moeite met keuzes maken en het maken van beslissingen. En ook uit zichzelf contact maken met andere mensen is iets dat hij liever uit de weg gaat.
Als iets niet volgens plan verloopt kan hij ook extreem boos en teleurgesteld reageren.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dan vrees ik toch inderdaad dat er Autisme achter zit, die diagnose heb ik ook een tijdje aan m'n broek gekregen (wat achteraf in mijn geval niet waar bleek te zijn, sinds mijn 16e nog 2 tests gehad waaruit bleek dat ik geen Autisme heb). Stuk voor stuk de symptomen die je opnoemt, kunnen zijn door Autisme.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Overigens dat laatste wat je opnoemt (een extreme behoefte aan structuur) is iets wat bijna inherent staat aan Autisme. Een hele goede manier om hiermee om te gaan als ouder zijnde is door een whiteboard te kopen en daar samen met je zoontje aan het begin van de dag op schrijven (of met plaatjes) hoe vandaag eruit gaat zien en dit dan zo goed mogelijk proberen na te komen. Mocht hij dan even niet meer weten wat er gaat gebeuren, heeft hij altijd de mogelijkheid even te kijken wat daar staat. Voorbeeld: 08:00 Ontbijten
08:30 Tandenpoetsen
08:35 Douchen
08:45 Aankleden
09:00 Naar opa en oma
12:30 Brood eten bij opa en oma
13:00 Met oma boodschappen doen
14:00 Naar huis
14:30 Spelletje doen En ga zo maar door, mocht hij het moeilijk vinden dat hij bij opa en oma niet op het whiteboard kan kijken verzin dan iets als een klein whiteboard of een doodsimpel memoblokje waar exact dat dagrooster op staat beschreven. Naarmate je zoontje ouder wordt kun je hem stimuleren om steeds meer af te laten wijken van dit rooster en steeds meer een eigen inbreng aan het dagrooster te laten geven.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
@Samcali: mijn zoon heeft autisme, syndroom van Asperger. Als je meer wilt weten, je mag me een PB sturen hoor.
Kan me voorstellen, dat je even door mekaar gerammeld bent door dit idee?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
wat een mooi gebaar Wendy!
:)))
Rustig bij hem zitten, hem e.v.t. goed vasthouden, uitleggen dat je bij hem bent en niets kan gebeuren.Mogelijk afleiden met wat leuks.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
de onweersbui linkt hij met een negatieve schrik ervaring het is niet heel vreemd dat hij daar nog steeds bang voor is.
Als kind was ik ook bang voor harde geluiden dat gaat vanzelf over.
met troosten bevestig je hem in zijn angst en zal hem zeker niet helpen
en boos zijn maakt de ervaring ook alleen maar meer negatief.

probeer positieve ervaringen aan onweer te koppelen.
trek de chips uit de kast en laat hem lekker opblijven en gezellig iets doen wat hij sowieso leuk vind en laat de gordijnen maar lekker open.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
je zet je over angsten als je ermee geconfronteerd wordt.
want wanneer word je minderbang? als je net iets heel engs hebt meegemaakt, enger dan al het andere dat je kent, dan worden die angsten minder.

mijn advies:
als het weer onweert, neem hem mee naar buiten, zorg ervoor dat hij zijn oren niet kan afschermen, en maak he zo eng mogelijk, ga desnoods zelf meebrullen.
het kind zal in zijn broek schijten van de angst, maar zal zelf realiseren dat er dus uiteindelijk niets gebeurde.

het klinkt misschien heel sadisctisch, maar zo ben ik ook over mijn angst voor onweer gekomen ( dit is geen grap, serieus! ).
nog steeds als het onweert moet ik gaan kijken, en als het het toelaat a ik buiten staan in de onweer, en moet ik mijzelf ervan weerhouden niet mijn t-shirt uit te scheuren en als een maniak naar de lucht te gaan brullen
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik kan alleen vertellen wat mijn moeder vertelde (ik was ook erg bang voor onweer)

De Engelen vieren feest , de 1 maakt foto's en de andere slaan heel hard op de trommels , en dan gaan ze dansen en ze springen zo hard dat het regent

Je kan evt ook iets anders verzinnen voor Engelen , maar dit hielp mij enorm was niet meer bang
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dit klinkt als een fobie. Als het al zo lang speelt (hij heeft het nu de helft van zijn leven), en je hebt al van alles geprobeerd, raad ik je aan contact op te nemen met een kinderpsycholoog. Vraag gericht naar deskundigheid over fobiebehandeling! Er zijn echt goede fobiebehandelingen!

Je hoeft jezelf niets te verwijten. Je hebt al zoveel gedaan, en zoveel echt goede dingen. Uit je vraagstelling blijkt dat je een goede moeder (of vader?) zult zijn.

Het is nu tijd voor iets anders. De psycholoog zal een eigen behandeling met het kind doen en jou begeleiden bij wat je thuis kunt doen. Echt, dat gaat helpen en het scheelt je kind veel stress in de toekomst. Wacht niet te lang. Hij is nu op de leeftijd dat het nog niet zoveel effect heeft op zijn zelfbeeld.

Toegevoegd na 2 minuten:
Dat laatste klinkt een beetje dreigend zie ik, dat is niet de bedoeling! Ik weet uit ervaring dat de drempel naar de hulpverlening hoog is, omdat je denkt dat er dan ik weet niet wat aan de hand moet zijn. Maar dat is in dit geval zo onnodig! Het gaat om iets dat relatief simpel op te lossen is. Ik denk niet dat je kind gestoord is of er iets mis is in de opvoeding. "Gewoon" even hulp zoeken waar het makkelijk te vinden is, en je gesteund weten!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+!
Ik heb in jouw aanpak niet gelezen over een positieve aanpak. Het is alleen het troosten, afleiden en verminderen van angst. Een positieve aanpak is meestal beter. Dus vertel opgewonden, dat het weer gaat onweren. Kijk, wat een mooie flitsen! Kun jij ook zo hard:"Boemdereboemde boem zeggen?". En doe dit, terwijl hij zich veilig voelt. Je arm om hem heen, en veilig binnen natuurlijk.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
boos worden en negeren werkt niet want de angst is voor je zoontje wel degelijk angst. teveel troosten en vasthouden bevestigd juist de angst.
veel manieren bedenken en afwisselen zullen alleen maar meer onzekerheid brengen dus probeer dit niet meer te doen.

op 1 ervaring heeft je zoontje alle groter worden angsten weten te bouwen, dus zijn associatie moet je proberen te verleggen. vind ie ballonnen leuk? of nog eng. probeer dan die dikke grote ballonnen (met een elastiek eraan, van de action) doe er wat rijst in. het heeft niets met onweer te maken maar het gaat erop dat ie angsten achter zich kan laten. stap met mooi weer over op waterballonnen en gooi deze stuk (veilige knal) laat hem dit ook doen en doe het steeds dichterbij.

vind ie bouwverkeer mooi? dan kan je zoeken naar een plek waar ze aan het bouwen zijn (liefst met veel lawaai) eerst van veraf kijken (niet praten over de angst, zelf enthousiast zijn!) en steeds wat dichterbij. probeer steeds dingen uit te leggen of hem ergens op te wijzen, dingen te vragen (gedachten verleggen van eng naar wat anders)

filmpjes op youtube over onweer kijken samen. eerst zacht en dan steeds wat harder. ene keer met oren dicht andere keer met oren open. kijk of ie zelf wil spelen met het geluid. is de spanning eraf dan een volgend filmpje over onweer.

er zijn speelgoed boren als het een klusmannetje is. een boor die niet eng is. je kan zelf ook wat klussen of een schilderijtje maken en deze ophangen (gaatje boren, laat hem helpen door op een afstand een plug vast te houden die in het gat moet)

zo kan je op heel veel manieren geluiden opzoeken, eerst vanuit een situatie die veilig is voor je zoontje en deze langzaam stapje voor stapje op te bouwen naar het heftigere werk. het gaat dus niet om onweer, maar om geluiden in het algemeen. als hierbij het gevoel beter is zal dit met het onweer ook zo zijn.

en maakt ie vorderingen natuurlijk de (wolkenloze!) hemel in prijzen :)

succes

(die van mij waren ook bang, maar nu zitten ze we met zijn allen in de vensterbank te kijken)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Goeie bruikbare adviezen!! +!
Ik wil er graag, als ik mag Eucje en zo niet, dan is het hartstikke jammer voor je (hahahaha), nog iets aan toevoegen
Samcali: neem je zoon serieus in zijn angst.
Ik neem aan, dat je dit ook doet, maar laat het hem ook heel goed weten, dat je hem begrijpt.
Ik zeg dat, omdat ik met mijn zoon ditzelfde heb meegemaakt. Niet specifiek met onweer, maar met alle harde en vooral plotselinge geluiden.
De angst van hem was, in onze ogen, overdreven in eerste instantie. We wisten nog niet toen, dat hij autisme had. Op een gegeven moment realiseerde ik me, dat IK het wel overdreven kon vinden, maar dat het voor HEM weldegelijk een enorme intense diepe angst was.
Hem een koptelefoon geven en tevoren duidelijk vertellen als er geboord ging worden (om maar een voorbeeld te noemen), hem dus vertellen dat ik hem begreep en serieus nam, was daarin heel erg belangrijk voor hem.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
super toevoeging Wendy!!!
het idd belangrijk om begrepen te worden.
een opmerking 'als oh joh, het valt toch wel mee' kan een kind ook nog eens een eenzaam gevoel geven bovenop die angst. (is niet echt bevorderlijk!)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Plusje vergeten, maar nu gegeven ;-))
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
:)
Onweer kan hele harde geluiden afstoten, evenals voorbijrijdende vrachtwagens, vuurwerk, boormachines e.d.

Ik las hier iets over ADHD maar als dat het probleem zou zijn zou bijna iedere hond ook ADHD hebben, die zijn ook overgevoelig voor harde geluiden.
Ik zou dan ook ADHD hebben want ik kan er ook niet tegen maar als ik de overige kenmerken van ADHD lees voldoe ik er helemaal niet aan.

Ikzelf heb gehoorproblemen, heb dit te danken aan een middenoorontsteking. Ik ben enorm bang voor harde geluiden. Hiermee zeg ik niet dat jou kind dit ook heeft maar je kan altijd een gratis hoortest doen bij je kind, dat hoeft niet te betekenen dat je denkt dat je kind slechter hoort, je kind kan ook scherper horen dan een ander en dus overgevoelig zijn voor harde geluiden.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Bedankt voor je reactie. Ik denk echter dat je ADHD en autisme door mekaar haalt.
Je hebt al zoveel geprobeerd dat het heel moeilijk wordt om nu nog geloofwaardig over te komen met een andere strategie bij je zoontje. Want hij wéét dat er wél iets kan gebeuren. Dat is het probleem.

Het enige dat je misschien nog kan proberen is hem confronteren met het onweer op een positieve manier. (als hij wil)
Ons kleindochtertje van toen 7j. had dezelfde angst, maar bij haar kwam het omdat een familielid er bang voor was, en zij had die angst overgenomen.
Toen ze toevallig bij ons was tijdens een onweer was ze eerst in paniek. Maar ik heb haar toen mee naar buiten genomen, uit de regen onder ons afdak. Eerst stond ze sidderend van angst tegen me aan. Ik heb haar niets uitgelegd, enkel enthousiast de volgende bliksem aangewezen, en dan samen met haar geteld tot de donder kwam. Zo ondervond ze dat het lawaai na een tijd langer weg bleef en minder luid werd. Op de duur vond ze het tellen zo interessant dat ze vergat om bang te zijn. Als het nu onweert, zegt ze tegen haar kleiner broertje: "Je moet niet bang zijn, want we kunnen al langer tellen, het onweer is bijna voorbij. "

Het is te proberen op deze manier of op de manieren van andere mensen op GV. Maar als je hem niet buiten krijgt of hij blijft panisch, dan zal je op de duur niet anders kunnen dan professionele hulp inschakelen.

Succes!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding