Ik vermoed dat mijn zoon van 18 homofiel is. Moet ik hem uit de tent ("de kast") lokken of kan ik beter wachten tot hij er uit zichzelf mee komt ?

Ik heb het met m'n broer meegemaakt. Mijn moeder wist het ook zeker en gaf hem aan dat hij altijd eerlijk kon vertellen als hij homo was en dat ze het juist alleen maar fijn voor hem vond als hij gelukkig was en eerlijk kon zijn. Dit leverde een hoop weerstand en ontkenning op. Later, toen mn broer er voor zichzelf uit was, heeft dit hem wel het vertrouwen gegeven dat hij er over kon praten en open kon zijn. Hij is uiteindelijk niet lang daarna uit de kast gekomen. Ik zou dus adviseren je zoon te laten weten dat hij met alles bij jullie terecht kan en dat voor jullie zijn geluk voorop staat. Succes!

Ik heb dat van mijn jongste zoon ook wel gedacht. Geen belangstelling voor meisjes en altijd erg met zijn uiterlijk bezig.
Dus ik zei wel eens gekscherend: "En, hoe is het met de meiden, of met de jongens? Want ik zou een leuke schoonzoon ook wel leuk vinden".
{Uiteindelijk is het een meisje geworden}

Maak het niet te serieus. Zo lang hij nog geen verkering heeft, zal hij er niet zo'n behoefte aan hebben om dit ter sprake te brengen. Je kunt in het algemeen best laten merken dat homofielen voor zijn ouders geen probleem zijn.
Dan komt hij er wel mee als hij dat zelf belangrijk vindt.

Als je vermoed dat voor hem de stap om het te vertellen te groot is lijkt het me het beste om die stap voor hem zo klein mogelijk te maken. Je kunt hem natuurlijk niet dwingen het te vertellen maar maak het hem gemakkelijk. Kies voor een goed moment, bijvoorbeeld onder het eten, eventuele broers/zusjes niet in de buurt, en begin erover. Dat gesprek moet niet te dwingend zijn maar een open karakter hebben. Leg hem geen woorden in de mond maar praat vanuit jezelf. Gebruik dus woorden als 'ik heb het gevoel dat...' in plaats van 'jij bent.....'
Bedenk daarbij dan wel dat de drempel misschien wel niet in een keer genomen is, misschien is hij er op dat moment nog niet aan toe. Forceer het dan niet.
Je moet in dat gesprek de deur openzetten maar hem niet over de drempel heen slepen zeg maar, hij moet gewoon weten dat de deur open staat maar hij mag zelf bepalen wanneer hij daar doorheen stapt.

Als je denkt dat hij het misschien niet durft te vertellen omdat hij niet weet of jullie misschien afwijzend tegenover homoseksualiteit staan, kan je zorgen dat hij te weten komt dat jullie geen problemen met homoseksualteit hebben.

Je kan bijvoorbeeld tussen neus en lippen door vertellen dat je de vorige avond een film hebt gezien waarin iemand zat die homoseksueel is en dat je het zo tof vindt dat dat tegenwoordig gewoon geaccepteerd wordt omdat het immers zo normaal is. Of dat je iets las over een persoon wiens homoseksualiteit niet geaccepteerd werd door een van zijn vrienden en dat je het zo onvoorstelbaar vindt dat er nog mensen bestaan die homoseksualiteit afwijzen.
Zo weet hij in ieder geval dat jij níet negatief over homoseksualiteit denkt.

Uitspraken als 'wij houden van je, of je nou op vrouwen of mannen valt' zou ik voorzichtig mee zijn.
Het geeft wel mooi aan dat je hem liefhebt en homoseksualiteit accepteert, maar kan ook te interpreteren zijn als dat je hem óndanks homoseksualiteit liefhebt, en dat homoseksualiteit dus wel iets is dat negatief is in jullie ogen. Als hij graag wil dat jullie positief over hem denken, kan het zijn dat hij het daarom toch maar niet wil vertellen.

Ik heb er geen ervaring mee maar wil toch mijn reactie even geven, misschien wat om over na te denken gewoon.
Ik zou een serieus gesprek niet aangaan. Je weet het niet zeker, het kan zijn dat hij het helemaal niet is, of dat hij het nog niet zeker weet en het voor zichzelf nog moet uitzoeken.
Hij kan dus gekwetst zijn, of nog meer in de war raken.
Misschien kan je beter soms opmerkingen maken over andere gevallen, bijv het televisieprogramma hier over (naam vergeten), en dan laten blijken dat jij er in ieder geval geen moeite mee zal hebben. Dit is een normale opmerking waar hij toch gerustgesteld van wordt.
Hij kan dan zelf het moment uitkiezen dat hij een goede dag heeft, zich zelfverzekerd genoeg voelt om het aan te gaan.
Tijdens een gesprek kan je hem overvallen op een moment dat hij misschien een slechte dag heeft, last heeft van zijn zelfvertrouwen. Pubers hebben nou eenmaal goede en slechte dagen.
Kortom; ik zou kleine geruststellende aanwijzingen geven, maar hem zelf de knoop laten doorhakken.
Hoop dat jullie er wat aan hebben.
In ieder geval veel succes!

laat het weten, dat je het niet erg vind, maar laat het hem wel zelf zeggen. hij zegt het zodra hij er zelf ook zeker over is en er klaar voor is.

ik zou wachten totdat hij er zelf mee komt, als je dingen gaat forceren kan het alleen maar erger worden.
Mischien heeft hij het zijn vrienden verteld omdat het makkelijker is dan je ouders vertellen , meestal hebben ouders een bepaald idee over hun zoon , met vriendinnetje thuis en kindje ed , en hij kan bang zijn dat hij dat nu allemaal in de war gooit, hij komt er vanzelf wel mee

ik zou wachten, en als hij het dan verteld zou ik vertellen dat je al zo`n vermoeden had, want als je het hem zelf verteld en het is toch niet zo zou hij wel gekwetst worden of zelfs boos
succes

Wat fijn om te horen van een moeder dat ze er zo over denkt.
Het beste lijkt mij dat u er gewoon eens over begint te praten. En u hem duidelijk maakt dat het u helemaal niet zou uitmaken als uw zoon homo of hetero zou zijn.

Het is toch een beetje beschamend en eng om het tegen je ouders te zeggen.
Ik durfde het ook niet en uiteindelijk betrapte mijn moeder me toen ik mijn vriendin een zoen gaf... Ze negeerde me voor 3dagen en nu behandeld ze mijn vriendin als haar eigen dochter. Helaas was de moeder van mijn vriendin er helemaal niet blij mee. En nu (na 2 jaar) nog steeds niet.
Ze kijkt niet meer op of om na haar dochter. Ze kookt niet meer voor haar wast niet meer voor haar...
En het ergste... Haar zoon van 22 is ook homo, maar hij durft het niet toe te geven, omdat hij bang is ook 'verstoten' te worden.

Ik denk dat uw zoon ook wel de verhalen kent van ouders die hun kinderen niet accepteren.
Het is aan u om hem duidelijk te maken dat u van hem houd wat zijn geaardheid ook is.

laat blijken dat het onderwerp bespreekbaar is en je niet afwijzen staat tegenover het idee homoseksualiteit.
als hij het wil vertellen doet hij dat wel.
er zijn overigens vast aanleidingen genoeg om dit onderwerp 'toevallig' eens de revue te laten passeren zonder dat hier teveel nadruk op word gelegd (gewoon luchtig houden dus, een beetje tussen neus en lippen door) maar dat hij wel weet wat je standpunt hierin is, en weet dat je er niet afwijzend of angstig tegenover staat)

succes!