Wat kun je het beste doen als je dochter telkens wat pikt, terwijl ze weet dat het niet mag?

ik zou als ze het weer doet goed boos worden. Hoe moeilijk je dat dan vindt. Ze moet begrijpen dat dit niet kan. En daarna samen met haar de gestolen spullen terugbrengen en het uitleggen. Als ze het op deze jonge leeftijd niet begrijpt en vaak doet, kan ze hier later ook grote problemen mee krijgen. Zeker als ze het ook in winkels gaat doen. Ze moet dus heeeeeel snel leren dat dit niet mag.

Heb je de andere spullen al teruggebracht?

Ze weet dat het niet mag maar doet het toch. Ik weet niet hoe je gehandeld hebt bij voorgaande keren maar voor zover ik weet werkte deze methode het beste: Ze moet de gepikte spulletjes zelf, face-to-face, teruggeven en daarbij excuses aanbieden.
Dat voelt pijnlijk en vernederend en kan gevolgen hebben want het vriendinnetje in kwestie kan er voor kiezen om eventjes niet meer met je dochter om te willen gaan. Maar het is wel de beste manier om te ondervinden hoe verkeerd het is wat ze heeft gedaan.
Het is trouwens vrij normaal voor een kind om eens een keer iets te stelen. Het is een soort van 'experiment', op die manier leren ze zelfs dat stelen niet goed is. Als het goed is steelt je kind een keer wat, ondervind het gevoel wat dat geeft, weegt het tegen elkaar af en zal er voor kiezen het in de toekomst niet meer te doen.
En maak je geen zorgen, in deze leeftijdsfase is 'het geweten' nog volop in ontwikkeling.

Probeer te peilen waarom ze dit doet. Misschien heeft een ander mooie spulletjes die zijn niet mag hebben of die jij niet kunt betalen?
Je zou kunnen overwegen om haar zakgeld te geven, zodat ze zelf ook eens dingen kan kopen die ze zelf leuk vindt.
Bij ons in het dorp is er ook een soort opvoedbureau, bij het cb, waar je op afspraak drie keer kunt komen praten, vrijblijvend, over dingen in de opvoeding. Misschien een idee?

Misschien is het verstandiger om wat professionele hulp te vragen. Zodat je er achter kan komen waarom ze dit doet terwijl ze weet dat ze het niet mag en ook waarom ze steeds zo boos is. Je krijgt dan ook goede begeleiding over hoe je haar moet aanpakken.
En dat zou ik zeker nu al gaan doen. Voordat er steeds meer irritatie tussen jullie komt. En hoe ouder ze wordt des te moeilijker zijn ze te beïnvloeden.

Misschien is er via je gemeente een soort van opvoedhulp? Bij ons valt dat onder het loket zorg en welzijn. Je komt dan bij het centrum jeugd en gezin. Denk dat meerdere gemeenten dit soort hulp ook wel bieden.

Heel belangrijk is dat je het *haar* laat terugbrengen, en dat jij daarbij slechts op de achtergrond aanwezig bent.

Die boosheid van haar zou ze van jou kunnen hebben overgenomen. Boos worden is prima als signaal, maar niet als oplossing. De volgorde is: boos worden, afkoelen, uitleggen, terug laten brengen. Als je alleen maar boos wordt, en het dan zelf terugbrengt leert zij dat als er iets gebeurt dat haar niet bevalt, dat ze dan alleen maar boos hoeft te worden, en dat daarmee alles goed komt.

Toegevoegd na 1 minuut:
Stelen op je 8e is overigens heel normaal, dus maak je geen zorgen over haar toekomst.

In de meeste gevallen is het een roep, een schreeuw om aandacht. Besteed er veel tijd aan, geef haar veel tijd en aandacht. Blok je agenda voor minstens een week en gebruik de vrijgekomen tijd om haar exclusieve aandacht, zorgzaamheid en liefde van jou te schenken. In eerste instantie niet over haar stoute gedrag praten. (want het gaat om haar gedrag, niet om haar persoon) Pas op het moment dat de gelegenheid zich voor doet, misschien begint zij er zelf over, er diep op in gaan en wederom uitleggen dat men niet aan andermans spullen mag komen of ongevraagd mag meenemen. Met veel geduld en aandacht haar rustig aanspreken op haar ongewenste gedrag. Leg de nadruk op het feit dat haar gedrag stout is, hetgeen niets te maken heeft met jouw liefde voor haar. Liefst zonder boos te worden, maar wel duidelijk maken dat het echt niet kan. Desnoods vaker zo'n week inplannen.

Het stelen zal ze niet doen om het stelen zelf. Daar moet iets achter zitten.
Probeer eens "volwassen" met haar te praten.
en er op die manier er achter te komen waarom ze steelt.
Is het jaloezie, is het aandacht of heeft ze ergens problemen en is dit een manier van afreageren.

Het kan zijn dat ze niet wil praten, maar dan kan je het proberen met een spelletje, met de barbie's het uit te spelen. op een simpele manier.
En denk dat je dan niet moet verwachten dat je meteen na 1 spelletje een antwoord hebt. maar ze moet vertrouwen in die spelletjes krijgen. Dus telkens het zelfde scenario spelen met kleine variaties.
En goed opletten, welke signalen ze geeft.
Wanneer je denkt dat je beet hebt, niet meteen er op duiken maar langzaam uitbouwen, dat zij het vertelt uit zichzelf.
Je kan altijd nog naar een psycholoog, maar het is moeilijk een goede te vinden.

succes

Ze weet dat het niet mag, en jij wordt ook al boos. Dat is dus niet de oplossing gebleken.
Je kunt misschien samen met haar een plan bedenken. Jullie willen allebei dat ze dit niet meer doet. Ik denk ook dat je dat zo kunt brengen: Luister, we moeten iets bedenken, want zo gaat het niet goed. Ik wil dit niet, en jij wilt dit eigenlijk ook niet. Als je spulletjes van je vriendinnetjes meeneemt, willen ze niet meer met je spelen en dat is niet leuk.
- Je kunt samen bedenken dat je een teken afspreekt voor als jij haar op gaat halen bij een vriendinnetje. Jij tikt bijvoorbeeld even op je broekzak., of je vraagt: Heb je netjes geholpen met opruimen? Dat betekent dat zij op dat moment moet bedenken of ze wel of niet iets in haar zak gestoken heeft. Ze kan op dat moment nog besluiten om het terug te leggen, zonder consequenties.
- Je moet afspraken maken wat de consequenties zijn als ze toch iets meeneemt: Het terugbrengen en een excuusbrief schrijven, excuses aanbieden aan kind en ouders. In ieder geval: het meegenomene moet terug, en ze moet excuses aanbieden. Eventueel kun je er nog een straf aan verbinden als een paar dagen niet spelen, maar dat is niet echt de oplossing, denk ik. Ze moet verantwoordelijk leren zijn voor haar eigen daden, en daar hoort terugbrengen en excuses aanbieden bij.
- Je maakt ook een afspraak voor als het wel goed gaat. bijvoorbeeld: na 10 keer spelen neits meegenomen is een klein cadeautje, of samen koekjes bakken, of iets anders leuks doen.

Als je haar bondgenoot maakt in je plan, zal ze gemotiveerder zijn omzich eraan te houden. Evengoed is het heel lastig, zo'n probleem, want je wil gewoon niet dat je kind dit doet, en je neiging is om direct heel boos te worden. Toch denk ik dat een aanp[ak als deze effectiever is.

Ga met je vraag naar een centrum voor jeugd en gezin bij jou in de buurt. Het is laagdrempelig en ze hebben daar veel kennis over wat hoort bij welke leeftijd en opvoeding. Ze zien het daar ook niet onmiddellijk als een rampzalig probleem waarvoor ze jarenlang in therapie moet, bij wijze van spreken. Ze proberen het eerst met de de ouders op te lossen.

Heb je het volgende al geprobeerd: Verberg bij het opruimen van haar kamer haar spulletjes op een plek waar ze die niet snel kan terugvinden. Als ze jou komt vragen waar haar spulletjes zijn, vertel je haar waar zij zijn èn bied meteen je excuses aan. Vraag meteen ook of ze het vervelend vond. Vertel haar ook dat anderen het erg vervelend vinden wanneer ze hun spulletjes kwijt zijn. Uit haar reactie kun je afleiden haar empatisch vermogen.

Ik heb ooit als kind een wc-rol gestolen (met bloemetjes enzo, thuis hadden we alleen maar saaie grijze rollen, ik vond hem zo mooi), mijn moeder ontdekte dat, vond het natuurlijk hilarisch maar ik moest wel de rol teruggeven en mijn excuses aanbieden. Het ging om het principe nietwaar.. Hoe dan ook, schaamde me dood tegenover die mensen en heb nooit meer iets gepikt (okee vooruit, met 14 jaar nog één keer haarspeldjes bij de H&M: puberale peer-pressure... Je kent het wel..)

Blijf consequent, het is goed dat je boos werd ookal heeft dat nu even geen effect gehad. Belangrijk is dat je niet alleen boos wordt maar ook consequenties stelt. Slecht gedrag heeft vervelende consequenties, dat moet ze leren.
Ga een gesprek met haar aan op een rustig moment. Ze weet waarschijnlijk zelf ook wel dat haar gedrag niet kan, maar is nu denk ik grenzen aan het verkennen. Ze moet leren dat ze de grenzen heeft overschreden dit keer. Als je met haar het gesprek aan gaat zijn er een aantal punten waar je het over kan hebben met haar.
Ten eerste, is stelen natuurlijk een slecht iets, kijk maar waar mensen belanden als ze volwassen zijn en nog steeds dingen stelen. Maar stelen heeft niet alleen voor volwassenen consequenties, ook voor kinderen. Bedenk welke consequenties je er aan wilt verbinden. Neem iets leuks weg (ze mag geen tv meer kijken voor bepaalde periode, mag niet meer bij vriendinnetjes spelen voor bepaalde periode etc), of voeg iets vervelends toe (ze moet de afwas doen voor een bepaalde periode, ze moet eerder naar bed, naar haar kamer, noem maar op).
Een tweede punt dat hierin belangrijk is, is niet alleen de actie van het stelen zelf, maar ook dat ze gestolen heeft van nota bene vriendinnetjes! Is ze soms jaloers? Heeft ze niet in gedachten gehouden dat het heel vervelend is voor die vriendinnetjes? Vraag hoe ze ertoe kwam. Stel haar voor hoe ze zich zou voelen als een vriendinnetje haar lievelings speelgoed had gestolen. Daarnaast is het belangrijk dat ze de gestolen spulletjes terugbrengt en oprecht haar excuses aanbied. Dit voelt voor haar misschien erg vernederend, maar is wel onderdeel van het begrijpen waar ze mee bezig is.
Leg haar ook uit dat haar acties consequenties hebben op sociaal gebied. Misschien vinden haar vriendinnetjes haar nu wel niet zo aardig meer.
Kortom ze kan er niet vanuit gaan dat ze maar haar gangetje kan gaan op deze manier, en dat het geen enkele gevolgen heeft. Als ze boos wordt tijdens het gesprek dan zet je haar gewoon ergens rustig neer tot ze is afgekoeld en ga je op een ander moment verder met het gesprek. Wil ze het gesprek uberhaupt niet aan gaan, dan kan je haar zeggen dat je niet het vertrouwen hebt haar bij haar vriendinnetjes te laten spelen voordat je met haar gepraat hebt.
Het klinkt allemaal erg hard, maar dat is het eigenlijk niet want je handelt voor haar bestwil. Laat je haar teveel gaan, verbind je geen consequenties, dan zal ze daar ook naar handelen.

Neem contact op met de ouders van dat vriendinnetje en laat op het moment dat het weer gebeurd de politie bellen en laat die haar meenemen naar het politiebureau en u bellen om haar op te halen en haar hiermee te laten beseffen dat stelen niet goed is, en wat er kan gebeuren als ze er mee door gaat.
Wellicht een harde les voor je dochter maar de volgende keer zal ze wel 3 keer nadenken eer dat ze doet.
Weet in ieder geval dat het bij mij goed gewerkt heeft toen ik klein was.

Dat zou ik zo snel mogelijk afleren. Nu zijn het misschien nog Barbie's en poppen maar als je daar niet snel een einde aan maakt kan het later ook geld gaan worden. ( Misschien een beetje ver na gedacht maar het kan zomaar) Ten eerste moet je haar zo ver krijgen om ZELF die spullen terug te brengen, je gaat dan wel mee.. Maar zegt wel dat ze ZELF haar excuses moet aanbieden..
En over dat boos worden.. Het is nooit fijn om boos te worden, maar soms moet het gewoon.

Toegevoegd na 2 minuten:
Vergeten: Probeer ook erachter te komen waarom ze dit doet. Misschien is ze jaloers.. Dan kun je zeggen: Maar (Naam) heeft andere ouders, misschien wel met meer centjes.. Of zeg: Je kan er ook voor sparen. Want jij zou het ook niet leuk vinden als iemand anders jou spulletjes mee nam!

Als dit niet helpt zou ik profesionele hulp inschakelen.

Heel veel Succes!

zie het pikken van dingen los van je kind zodat je niet snel boos wordt of sneller getriggerd word om boos te zijn.

ze weet dat het niet mag, maar kan ze zelf aangeven waarom ze het doet? is het een drang die ze voelt of is het omdat ze het wil hebben en geen zin heeft om te vragen of het mag?

mijn zoontje heeft het 1 keer gedaan en die kon op zijn kamer gaan nadenken waarom hij het had gedaan. hij wou het graag hebben en dat kindje had er zoveel van dat ie dacht dat het niet gemist zou worden.

we hebben er samen over gepraat, en hij heeft zijn excuus aan moeten bieden en het kleine auto'tje terug moeten geven. hierna heb ik hem verteld dat hij het netjes had opgelost maar ben geen moment kwaad geweest op hem.

hierna was het onderwerp afgesloten en ben ik er niet meer op teruggekomen (ouwe koeien, hiertegen kan je je niet verdedigen, ook als volwassen persoon niet!)

krijg je bij je dochter geen ingang (geen vinger kunnen leggen op waarom ze het doet) kan je hulp vragen. meestal gaat het niet om het pikken zelf namelijk maar is het signaal. het werkt dus juist verkeerd om je op het pikken zelf te focussen omdat je je hiervoor schaamt, en woede is al helemaal niet goed!

vraag je eens wat vaker af hoe je dochtertje zich moet voelen als je boos op haar bent. hoe moet ze met haar woede leren omgaan als jij het niet kan?

er is dus niet 1 signaal maar er zijn er 2.
omgaan met emotie, en pikken. hulp hierbij lijkt mij geen verkeerde zet.


succes!

Als je haar op haalt bij een vriendinnetje gewoon een keer haar tas en zakken controleren.. doe dat 1 keer zodat ze zich schaamt voor haar vriendinnetjes.. want ze wilt natuurlijk niet dat die dat zien.. als zij iets van hun heeft gepikt.. zielig om haar voor schut te zetten.. maar dan leert ze wel dat ze het niet moet doen.. Ik deet het zelf op die leeftijd ook.. nadat ik een paar keer flink voor lul heb gestaan ben ik er snel mee gestopt.. zo heb ik een ring gestolen die op school lag op een bureau.. en ik maar zeggen: nee die is van mij hoor.. tot dat bleekt dat het de trouwring van me juf was.. ook dat een keer een meisje een ei had gevonden buiten en dacht dat er een kuikentje uit kon komen.. die wou ik hebben dus deet hem in me zak.. gewoon een normaal kippen ei.. dus heel me broek zat er daarna onder.. en iedereen kon het zien.. toen heb ik het snel afgeleerd.
succes ermee!

Leg uw kind op een luchtige manier uit wat het verschil is tussen mijn en dijn.

Gebruik uw spullen en de spullen van het kind als voorbeeld.

Leg uit wat persoonlijk is en wat voor algemeen gebruik.
Dat na het spelen iedereen helpt met opruimen en dat iedereen weer over zijn/haar eigen speelgoed beschikt.

Mocht er per abuis speelgoed toegeeigend zijn wat niet van uw kind is, overleg dan met uw kind dat het teruggebracht moet worden, vergezeld van excuses van uw kind.

Geen geitenwollensokken oplossingen, maar gewoon het gezonde verstand gebruiken.
Anders kunt u voor iedere scheet wel een bureau of
therapeut inschakelen.

Kort en bondig:

Begeleidt je dochter tot aan de voordeur van die meisjes, en laat haar bekennen terwijl ze de spullen terug geeft. Laat ze haar excuses aanbieden bij haar vriendinnen én de ouders.
Gegarandeerd gedaan, maar wél lastige periode die komt.

Heb je al aan zakgeld gedacht? Als ze weer wat steelt, kun je het wel intrekken. Mijn zusje doet dit ook, hoor, (ze is 9). Dit hielp wel!

Door met je dochter te praten, dingen uit te leggen, waarom het niet mag en kan en soort rollenspel te spelen, dat zij in ziet wat ze doet. Maar boos worden is geen optie en ze is wel pas 8 he.

Misschien kan je er met haar even volwassen over praten, en proberen de reden te ontdekken waarom ze het doet. Daarna kan je het haar laten terugbrengen. Als ze het weer doet, moet je is een keer goed boos worden, dat ze het gelijk weet goed weet.

Misschien is het goed als je der straf geeft? *discipline*
Als ze het nog een Keer doet mag ze een week niet buiten spelen. Of paar dagen geen tv kijken iets wat ze leuk vind. Dan weet ik zeker dat als de volgende keer bij een vriendinnetje is dan ze dan een knopje omdraait en O JA als ik nog een keer iets pik dan moet ik weer thuis blijven of dan mag ik niet meer tv kijken. Misschien is het handig om straf te geven. ik weet dat het niet leuk is . Maar het helpt denk ik wel.

Groet , Probleem 1.

ik zou zeggen dat ze het terug moet geven en dat ze niet meer bij haar mag gaan spelen.
ik zou ook zeggen dat als ze stopt dat ze elke week wat zakgeld krijgt.

Toegevoegd na 2 minuten:
ook dat als de politie erachter komt dat ze in de gevangenis moet zou ik zeggen zodat ze wat schrik krijgt.
bij mij heeft een vriendin veel gepikt.
ik heb dat aan die mama gezegt.
zij heeft dat gezegt van dat ze in de gevangenis zou moeten en sindsdien heeft ze het NOOIT meer gedaan.

Praat rustig met haar en zeg dat stelen fout is anders wordt haar vriendin boos.Dan luistert ze want ik denk dat ze haar vriendschap met haar vriendin niet op het spel wil zetten

je laat haar die spullen naar die vriendin brengen en haar excuses aanbieden. Das iets dat ze heel erg vind waarschijnlijk. Mocht dat niet helpen dan kun je haar nog "pakken" op dingen die haar lief zijn die ze dan een bepaalde tijd niet mag doen. Bijvoorbeeld tvtijd afpakken, of haar lievelingsspeelgoed niet meer mee mogen spelen. Wat heb je zelf al geprobeerd?

ik zou het hard aanpakken want dat is echt niet goed...
kijk anders naar wat voor spullen het zijn want dan kun je het mischien zelf kopen en gebeurd het niet meer.

In eerste instantie zou ik ook haar de spullen terug laten brengen en zelf op de achtergrond blijven.

Blijft ze het daarna nog doen bij b.v. een ander vriendinnetje dan kan je altijd nog een opvoedkundig bureau inschakelen.

Maar ik denk dat bovenstaand in de meeste gevallen wel zal helpen.

Dofa

Ze heeft vast wel iets waar ze heel veel waarde aan hecht , en dat hoe moeilijk dan ook , moet je afpakken zodat de boodschap heel duidelijk is binnengekomen bij haar

spulletjes van haar afpakken en huisarrest geven, dan zit ze thuis en kan ze nadenken over de spullen die ze kwijt is en hoe dat voelt.

Toegevoegd na 5 uur:
of zet je kind op marktplaats XD

terugbrengen altijd goed, mijn ervaring is dat kinderen het meeste leren van ervaringen.

Steel wat van haar spullen, stop ze in een kast en laat haar zoeken naar haar favoriete dingen.

Ze zal boos worden verdrietig en met deze ervaringen zal zich kunnen verplaatsen hoe het is als men ongevraagd aan je spullen zit.

Boos worden, verdrietig worden van jou kant is begrijpelijk alleen het is niet haar ervaring.

Kinderen mogen leren en ze zijn copycats in emoties, blijf rustig, blijf begripvol en spiegel de situatie succes.

Ik heb de 30 andere antwoorden niet doorgelezen.
Als pleegvader kom ik in aanraking met kinderen die zich met stelen (van eten) staande hebben weten te houden.
Ookmijn eigen kinderen zaten graag aan mijn technische spullen en verdween er ook wel eens wat.
verder heb ik een erg stelerig vriendje van mijn zoons over de vloer gehad.

Lieve ouder, meestal is dit een fase waar het kind doorheen moet.
Ik denk dat het verergert als er te heftig op gereageerd wordt, dan kan er zelfs een trauma ontstaan die het stelen in stand houdt.

Het is zaak , uit te vinden waarom het kind steelt, afgunst, aandacht trekken of spullen zo mooi en leuk vinden dat het besef op het moment zelf van mijn en dijn verminderd is zijn enkele voorbeelden.

Het is ontluisterend voor je kind en voor jou, het kan een isolement opleveren.

Met een van onze pleegkinderen hadden we de afspraak;
waar deze speelde werd in de gaten gehouden.
Bezat het daarna spullen die we niet herkenden, dan gingen die discreet terug in overleg met de andere ouders.
Daardoor verdween het stigma en stopte naderhand het stelen.
Deze persoon, die nog steeds bij ons over de vloer komt zal geen dubbeltje meer stelen.
Dit dankzij begripvolle ouders van de vriendjes en de eerlijke houding in een vervelende situatie..

Is het geluk dat het ten goede gekeerd is? Mogelijk!
Maar de druk van de ketel halen neemt stress en spanning weg en normaliseert het gedrag, het kind komt uit de nare cirkel en ontkomt aan pesterij en vervelende bijnamen.

We moeten als ouder uitkijken dat we een kind niet opladen met onze stress over ( meestal voorbijgaand) steelgedrag.

Er zijn maar heel weinig kinderen die nooit gestolen hebben en een groot deel die dat beweert, liegt daarover, wat fout op fout is.

Ik heb bemerkt dat als je kind ongewenst gedrag vertoont,
je de (ouders van) het betrokken slachtoffer eerlijk op de hoogte brengt en beloofd, de gestolen goederen terug te bezorgen, waar NIET 0m gevraagd moet te hoeven worden.
dan is de kans op uitdoving maximaal en ontgroeit het kind dit gedrag.

Sterkte!!

Je moet wat meer spullen kopen voor je dochter!!

misschien kunt u met uw dochter naar een psycholoog gaan. Zo merkt uw dochter ook dat dit echt niet kan.

Ook ik ben van mening dat het het aller belangrijkst is om te achterhalen waarom ze het dan toch alsnog doet.
Kreeg ze uist veel spullen en heeft ze hierdoor zoiets dat ze maar mag hebben wat zi maar wilt? of mag ze dat meisje misschien niet... Misschien was die vriendin wel steeds aan het opscheppen over spullen die zij niet heeft en is het jaloersie.
Punt blijft doen er een reden voor is die nog niet duidelijk is voor haar.
Misschien dat ze het zelf uit kan leggen, het kan soms helpen te zeggen 'ik zal niet boos worden als je eerlijk bent' hierdoor waren we ook sneller eerlijk tegen mijn moeder omdat we geen ruzie kregen OMDAT we eerlijk waren, wetende dat als ze erachter zou komen zonder het zelf te hebben verteld we wel ruzie kregen en dat wouden we niet.
Ik heb op die leeftijd bijvoorbeeld een keer geld gestolen (en teruggebracht) omdat me ma zo krap zat en ik dacht er niet bij na dat ze op die manier het geld toch niet wou hebben, degene waar het van kwam had het niet nodig etc. Ik zag er niet het grootste kwaad in...
Ik steelde ik een keer pokemonkaarten, omdat ik daar zelf het geld niet voor had. Echter steel ik allang niet meer gelukkig!
Wat heel soms kan werken, is iets dat zij graag TIJDELIJK aan degene waarvan zij gestolen heeft geven. Zo weet ze zelf hoe het voelt als iets dat zij heel leuk vind en van haar is (vooral iets waar ze zelf wat voor heeft moeten doen ofzo) niet meer door haar gebruikt kan worden omdat een ander het ineens heeft.
Er zijn zoveel mogelijke manieren, maar ik raad aan eerst eens goed door te vragen aan haarzelf, waarom ze het nou precies doet. wilt ze de spullen hebben of gaat het om het stelen zelf, etc.succes

Dreigen misschien?

Vraag haar waarom ze steelt, probeer haar hierbij geen woorden in de mond te leggen, het antwoord moet van haar komen. Als ze niet gevoelig is voor het feit dat jij gekwetst bent als ze steelt, geef haar dan een straf die past bij wat ze heeft gedaan.

Uiteindelijk zou je de gevolgen van stelen uiteen kunnen zetten: halt-straf, en uiteindelijk gevangenis. Dit zou ik alleen als laatste redmiddel gebruiken, het is natuurlijk niet de bedoeling haar bang te maken, maar als ze nergens anders gevoelig voor is, zou dit misschien nog kunnen helpen.

Als er gedragsmatige signalen zijn m.b.t. haar gedrag die erop wijzen dat ze weinig inlevingsvermogen heeft of het verschil niet weet tussen goed en fout, zou ik haar laten testen op gedragsstoornissen.

succes!

Toegevoegd na 1 minuut:
oh ja, ik zou er ook achter proberen te komen of het haar raakt dat andere mensen verdrietig zijn als iets van hen gestolen wordt.

Hoe reageer je het best? Dat is dansen op het koord tussen enerzijds duidelijk optreden en anderzijds begrip hebben voor wat het jonge kind moet leren over goed en kwaad.
Maak dus duidelijke afspraken: wie steelt, moet het ook goedmaken en kan er een kleine taak voor krijgen.


En stel een leuke aanmoediging in het vooruitzicht als dit gedrag doorbroken wordt.
Hang een blad op je koelkast met daarop: 'Nele is een knappe meid van 8!' En spreek met haar af dat je het op het einde van iedere dag met haar bekijkt en ze er wat mag bijtekenen als het weer een dag is zonder te stelen.
Loopt het een paar dagen goed, maak er dan een klein feestje van.


Vergeet niet ook de tweede stap te zetten en na te denken waarom ze dit doet. Pols zo nodig ook eens op school en bij vrienden hoe het eigenlijk met haar gaat. Misschien vind je daar nog een hint die je helpt om haar op rechte sporen te houden.

je moet huisarrest geven als zij dan toch iets pikt dan moetje met haar praten.

laat haar een tijdje niet meer bij haar vriendin spelen als straf

Heb je wel eens gehoord van de uitspraak: denk niet aan een roze olifant?

Het woordje 'niet' ontgaat de mind volkomen in zijn ware betekenis, sterker nog, het is de trigger die de verleiding in ons allen wakker maakt en houdt .
Elk verbod, wekt een verleiding op

Het lijkt me dan ook zinvol haar eens te observeren tijdens bv spelen met andere kinderen, en praten over andere kinderen. Misschien ontdek je wel dat ze signalen uitzendt die duiden op ervaren 'tekort te komen'.
Als iemand iets wegneemt bij een ander, om het zelf [ook] te bezitten, kan dat compensatie zijn voor iets anders waarvan de indruk bestaat dat er tekort van is.

Ga zorgvuldig te werk, leg geen accenten op 'niet mogen' en heb het ook niet over de gevolgen. Zoek naar waar het kind signalen afgeeft waar het zelf een tekort ervaart. Dat stukje zit vaak heel erg dicht in de buurt van degene die het gedrag het meeste stoort.

succes

Was eens een keer op vakantie in Spanje met mijn familie, daar in een klein winkeltje snoep meerdere malen gestolen. Toen mijn moeder er achter kwam werd ik letterlijk aan mijn oor naar het winkeltje gesleept en moest van mijn moeder de gestolen goederen terug brengen en mijn excuses aan te bieden. Ik was toen rond de leeftijd van 10. Ik schaamde me zo erg om het aan de persoon te vertellen waar ik gestolen van had dat ik het nooit meer daarna gedaan heb, maar mijn moeder was echt flink boos en geloof me mijn oor deed goed zeer.

Later realiseerde ik me pas dat de vrouw uit het winkeltje natuurlijk geen word Nederlands verstond en dat de vrouw echt een "wtf" momentje gehad moeten hebben.

Ten tweede wil ik graag tegen u zeggen dat als uw kind van 8 boos wordt en u accepteert dat, dat dit ernstige gevolgen voor later gaat hebben. Wij mensen zijn net zoals dieren gevoel voor gezag. Uw dochter moet inzien dat jij de baas bent en zei niet. Als ze boos wordt zou ik haar gewoon eens goed op haar billen slaan. Ik weet dat slaan niet mag maar in mijn ogen kan een goede tik soms wonderen doen. Al dat zachte gepraat met hoofd nee schuddend zeggen stout mag niet helpt blijkbaar niet.

Geef straf en hou je aan de straf, als je zegt vanavond 6uur naar bed, is het ook 6uur naar bed, en niet met je laten sollen. Kinderen hebben snel door als ze onder straf uit kunnen komen.

Op een gegeven moment wordt ze toch moet van al het tegen stribbelen en dan win jij als ouderen en volwassener toch wel.

als je duidelijk hebt aangegeven dat het niet mag en haar duidelijk gemaakt hebt dat ze een ander daar veel verdriet mee doet.. bijvoorbeeld door te vragen hoe zij het zou vinden als iemand er met haar spullen vandoor zou gaan.
en ze blijft dit doen dan zou ik eens wat van haar wegnemen en als ze het dan in jou kast ziet staan en boos word of verdrietig duidelijk maken dat dat wat zij doet een ander ook zo een verdriet en woede geeft en dat dat dus helemaal niet leuk is.
waarschijnlijk begrijpt ze het dan beter.
dit natuurlijk wel netjes afronden met een goed gesprek en haar haar spulletjes daarna terug geven.
succes