Bonken met hoofd tegen hoofdeind bed!

Hoofdbonken, een naar uitziende gewoonte die in de meeste gevallen geen kwaad kan. De meeste kinderen bonken met hun hoofd om tot rust te komen bij het in slaap vallen.

Ach, ik herinner het mij nu ook heel erg van mijn zusje, die maakte er ook nog geluiden bij.

Een helmpje is ook helemaal niet nodig. Daarmee maak je het voor het kind alleen maar zwaarder.
Wel raar dat die artsen het niet weten hoor.

Hoofdbonken komt vrij veel voor bij jonge kinderen en is over het algemeen iets waar de ouders zich geen zorgen over te hoeven maken.Bij zo'n vijftien procent van de jonge kinderen komt hoofdbonken voor. Het ontstaat vaak rond de acht/negen maanden.

Ik heb er een goed artikel over gevonden:

http://www.opvoedadvies.nl/hoofdbonken.htm

Print het uit en neem het mee naar de dokter, zou ik zeggen.

Toegevoegd na 1 minuut:
Bevestig iets zachts tegen de bedrand,
maar laat alsjeblieft dat helpje weg.

Belangrijk is dat er zeker niet teveel aandacht gegeven wordt aan het hoofdbonken. Wanneer het kind aandacht krijgt wanneer het bonkt zal het dit ervaren als een beloning voor het hoofdbonken en dit houdt het enkel in stand.

Toegevoegd na 2 minuten:
Helmpje, bedoel ik: niet doen.

Toegevoegd na 4 minuten:
Hier nog een stukje er over:
http://www.loes.nl/algemeen/tips/babys/86/bonkt-jouw-baby-met-zijn-haar-hoofdje

Weer het advies: Spijlen van het bed bekleden of een campingbed gebruiken.
Geen helm op dat arme kleine hoofdje.

Goed dat er op epilepsie getest wordt. Mijn middelste heeft een soortgelijk bonken gehad en dat bleek veroorzaakt door nachtelijke epilepsie-aanvallen. Overdag heeft hij nauwelijks aanvallen.

mijn neef heeft dat vroeger ook gedaan, bij hem was het gewoon een in slaap val ritueel...is vanzelf(na jaren pas hoor) over gegaan...
Mijn man deed het ook..zelfs zo erg dat zijn ouders het bed vast hebben getimmerd! ook dat is helemaal goed gekomen, zonder helmpje ...kan geen kwaad om te testen op epilepsie, maar helmpje vind ik ook wat te ver gaan, succes met zoektocht en sterkte!

Ik heb dit zelf tot mijn 8e of 9e gedaan : kon niet inslapen zonder. Ik zong ook op het ritme van het 'rollen'. Toen ik nog klein was, beleefde ik de hele dag opnieuw : 'en toen zei hij, en toen zei ik' - mijn ouders wisten daardoor precies, wat mij dwarszat ( ik werd gepest op school...). Later zong ik bestaande liedjes.

Op een vakantie sliepen mijn zus en ik op één kamer, en zij werd gék van mij, dus ik 'mocht' niet 'rollen', want ik hield haar wakker. Na die vakantie was het over : ik werd misselijk van het gerol.

Inslapen is trouwens wél nog steeds een probleem : ik krijg het heel moeilijk 'stil' in m'n kop.

Misschien een tip, voor als je kindje gaat praten : voor het slapengaan op schoot nemen, en praten over de dag.
Helpen, de dingen op een rijtje te zetten.

Het is m.i. geen probleem - en die helm zou ik hem maar gauw afzetten! Leg een kussen ertussen, en laat hem....
Er zijn beslist méér kindjes die dit doen - misschien net als ik met een erg levendige fantasie??

Vooral medische goed na laten kijken en laat je niet met een kluitje in het riet sturen! Wij hebben zelf ervaring hiermee, onze oudste zoon, die op 8-jarige leeftijd met pdd-nos gediagnostiseerd werd, een autisme spectrum stoornis. Ook bij ons werd toen gezegd dat er niets aan de hand was, maar wij als ouders voelden dat er meer aan de hand was. Het hoofdbonken werd door onze zoon in eerste instantie, vanaf de allereerste dag, door hoofdrollen voorafgegaan. Later werd het écht hoofdbonken, 'boemelen' noemde hij het zelf later. Dat ging ook staand tegen muren van school aan bijvoorbeeld. Maar vooral op stoel of bank. Hij had er zelfs een kale plek van op zijn achterhoofd. Heel akelig allemaal, om te horen en te zien.
In het ziekenhuis, waar hij geboren was, 6 weken te vroeg, liggend in een gewoon bedje, want hij was toch al sterk genoeg, maar wel op een couveuse-afdeling, rolde hij zijn hoofdje heel hard heen en weer. Ook later het verschuiven van wieg en ledikant kennen we. Wij kregen al vroeg te horen dat hij dat zou doen om rustig te worden. Ja, nu snappen we dat. Door zijn autisme met daarbij adhd, heeft hij vaak moeite alle prikkels uit de omgeving te verwerken. Het hoofdrollen, -bonken, of (later bij hem over gegaan in) wiegen, is een methode om jezelf rust te brengen. Ik weet niet of er toch sprake zou kunnen zijn van één van deze stoornissen, maar er kan ook iets anders spelen. Je kind is te jong om veel te begrijpen of uit te leggen. Maar het is dus belangrijk om het medisch goed uit te laten zoeken en tegelijkertijd zou je kunnen zoeken naar een methode om hem rust te brengen. Dat kun je op allerlei manieren proberen. Bij die van ons hielp het om heel rustige new age muziek voor baby's op te zetten. Dat was bovendien een muziekje dat ik al gebruikte tijdens de zwangerschap, dus daar maakte ik dankbaar gebruik van. Je zou eens op kunnen letten of er een periode van schakelingen, overgangen van situaties of drukte vooraf gaat aan het 'boemelen'. Wanneer je kind bijvoorbeeld van de oppas naar huis gaat, of anders om, of wanneer je met hem gewandeld hebt, of naar een winkel bent geweest, etc. Allemaal indrukken die een kind moet verwerken. Na zo'n overgang, zo'n schakeling voor het kind, zorgde ik altijd voor een heerlijke massage, muziekje, etc. alles om hem tot rust te brengen en aan te geven dat het allemaal goed was.

Bekend verschijnsel. Maak je er geen zorgen over. Onze jongste heeft dat van jongs af gedaan en heeft met zijn bed al heel wat keren de slaapkamer doorkruist. Het hielp hem in slaap te komen. Hij is niet autistisch (hij is hierop getest) en heeft geen ADHD.
Dit gaat vele jaren duren. Hij is nu 22 en doet het af en toe nog wel eens, onbewust in zijn slaap, gedurende een paar seconden.