Wat zijn gevolgen van dit gedrag bij een kind?

Op de leeftijd van 8 jaar zo overdreven reageren op een (tijdelijk) afscheid van oma is niet normaal.

Dat en het feit dat hij zoveel aandacht vraagt en vooral niet kan stilzitten, doet me denken aan een ADHD stoornis.

Lees hieronder meer over de symptomen:

Ik ben mening dat er professionele hulp ingeschakeld dient te worden. Wat in je verhaal ontbreekt is hoe kijken de ouders tegen situatie aan. Als de band met de huisarts goed is schakel deze dan eerst in. Deze kan doorverwijzen. Hoe uit zich dit op school????

Mijn dochter heft dit ook erg lang gehad na het afscheid bij mijn schoonouders. (ze heeft toevallig ook alle symptomen van add)
ze had het daar gewoon heel erg naar haar zin.
mijn dochter kan ook niet stilzitten en heeft ook een enorm aandacht probleem dus ik herken heel veel van Uw verhaal.
Ik heb ook nog 2 andere kinderen en die hebben dit gedrag nooit vertoond dus het ligt niet aan de opvoeding. en ik werk zelf in de kinderopvang en weet dus wel hoe ik ermee om moet gaan maar hoeveel aandacht ik ook geef het haalt niets uit.
inmiddels is ze 6 en heeft ze nog steeds woede aanvallen en huilbuien maar het afscheid is niet meer zo erg.
Uw neefje is al 8 dat is iets ouder en heeft ook last van stotteren.
Ik geloof gerust dat U het beste met hem voor heeft anders kwam U niet met deze vraag.
Hulp inroepen kan nooit kwaad aangezien hij ook stottert.
Maar dan moeten de ouders daar wel achter staan.
probeer het heel voorzichtig te brengen en ga eventueel een keer mee zodat U later kan helpen.
Succes

Blijkbaar vind je neefje het leuk bij oma en krijgt er misschien meer aandacht dan thuis. Waarschijnlijk omdat ouders beiden werken. Ik heb ook een neefje en nichtje gehad in zo'zelfde situatie. Kinderen worden tegenwoordig meer buiten de deur opgevangen dan thuis omdat tegenwoordig beide ouders werken en dat is voor geen een kind leuk. Dat hij krijst en bijna geen adem kan halen lijkt me meer een roep om aandacht. Ik zou niet meteen aan hechtingsstoornis of ADHD gaan denken alleen om het feit dat kinderen met ADHD ook deze verschijnselen vertonen zo ook het niet stil kunnen zitten en niet af maken waar het aan begint.
De ouders zouden met deze verschijnselen langs de huisarts kunnen gaan en hier vragen of er een test voor ADHD gedaan kan worden dan weten ze het zeker.

Ik las hier dat je neefje van huis uit weinig zelfvertrouwen mee krijgt. Het is natuurlijk als buitenstaander heel makkelijk een oordeel te geven over een thuissituatie maar eigenlijk is dat niet terecht want je bent niet 24 uur per dag in hun huis. Misschien heeft je neefje wel ADHD en deze stoornis is niet te wijten aan de opvoeding van de ouders of te weinig aandacht thuis, een kind met ADHD geeft juist te weinig aandacht aan de omgeving. ADHD is een hersenbeschadiging die onstaan kan zijn door te zuurstofgebrek tijdens de bevalling.
Als het dus ADHD is lijkt me het juist dat het voor de ouders heel zwaar is en dus reden te meer om voorzichtig te zijn met vooroordelen zoals een slechte opvoeding thuis, en zeker als je zelf niet in zo'n situatie zit of ooit gezeten heeft.

Je zou het beste met de vader en moeder kunnen praten over het feit dat je ermee zit dat hij zo emotioneel wordt tijdens het afscheid nemen van oma of andere familieleden dat je misschien denkt aan ADHD en of de ouders wel eens een test gedaan hebben. Maar als oom of tante zul je waarschijnlijk het antwoord krijgen dat je je er niet mee moet bemoeien...maar helaas...meer kan je niet doen.

Met medicijnen is ADHD overigens goed onder controle te houden. Mocht het geen ADHD zijn maar gewoon een kind zijn die meer aandacht wil dan die krijgt komt het later heus wel goed. Ook kinderen die teveel aandacht krijgen kunnen later problemen krijgen met aanpassingsproblemen. Dat kan je op dit moment nog niet beoordelen.

Misschien is het een idee om ruim een half uur tot kwartier voordat hij naar huis moet aan te geven dat dit gaat gebeuren. Misschien vind hij het heel moeilijk om om te gaan met onverwachte situaties en dat hij daarom zo heftig reageert. Hechtingsstoornis?? Adhd? Het kan natuurlijk best zo zijn dat dit het geval is maar het aller belangrijkste is dan om duidelijk en structuur te bieden.
Als hij precies weet wat er gaat gebeuren en de situatie voorspelbaar en overzichtelijk voor hem word zal zijn gedrag veel minder heftig tot uitting komen. Wellicht zal je je dit even eigen moeten maken en kost het even wat tijd en energie om deze dingen toe te passen maar je zult zien de aanhouder wint. Heel veel succes toegewenst!

Ik denk dat het kind structuur nodig heeft. Dus vaste tijden afspreken voor zijn oma en idd een kwartier van te voren aangeven dat ze weer weggaan.
Daarnaast moeten de ouders zichzelf dan ook structureren in de vorm van opvoeding. Dus als het kind er is altijd op één lijn zitten qua mening, etc.

En als ik dit zo hoor heeft hij ook een dosis liefde nodig.


Dit was allemaal het geval bij mijn neefje en nichtje, twee grote aandacht schreeuwers. En als ze bij mijn ouders zijn, dus opa en oma, dan geven ze die kinderen structuur en worden ze vanzelf rustig.(grof gezegd)

misschien geeft oma wel aanleiding voor deze jongen om zo te reageren..
misschien beloont ze onbewust wel zijn gedrag?
zo van:"ach jongen toch, doe maar rustig... !"
wil niet zeggen dat oma slecht is hoor. juist dat ze dat uit haar liefde voor haar kind zo doet..
Is het wat om een belonings lijst te proberen met hem?
duidelijk een kwartier van te voren zeggen. we gaan zo weg, en hem dan helpen herinneren dat hij thuis een kruisje mag zetten/ sticker mag plakken als hij niet huilt?
en als hij dat zoveel keer gedaan heeft. dat hij bijvoorbeeld een ijsje krijgt? of dat hij mag zeggen wat ze gaan eten die avond?

Hij zou al getest kunnen worden, Hij is ouder dan zes. vind het persoonlijk te makkelijk om te zeggen, dit is een hechtingsstoornis/ADHD/ autisme of iets dergelijks. Ik ken je neefje niet. en voor dat je een diagnose krijgt heb je wel een aantal testen /observaties gehad.

Ouders zouden misschien een video hometraining kunnen gaan doen in eerste instantie. maar goed dan moeten ze wel willen.
Ik snap dat het moeilijk is voor jou als tante/oom om iets te kunnen doen als ouders er niet voor openstaan.
sterkte in ieder geval met de situatie