Onze dochter kopieert het gedrag van haar 2 jaar oudere, vervelende buurmeisje. Hoe kunnen we hiermee omgaan?

ga eens met je kind naar de kinderpsygiater zij zijn opgeleid om door te dringen tot je kind en te kijken wat een goede oplossing is.

Inderdaad een waardeloze situatie omdat je a) geen ruzie wilt en b) andermans kind niet mag (en wilt) opvoeden.

Ik weet niet of je in zo'n veilige wijk woont dat je een 4-jarige altijd alleen laat spelen. Bij ons speelden de kinderen op die leeftijd nog "onder begeleiding" en dan zou je (evt met smoezen) het aantal contactmomenten drastisch kunnen beperken. Maakt wel dat je zelf veel op stap moet me je kind maar alles beter dan dit zou ik zeggen.

Verder, dat hebben wij gehad, hebben de 2 jaar oudere buurkinderen ooit een gevaarlijke streek uitgehaald. Dat gaf mij (vond ik zeer zeker) het recht om te zeggen dat het samen spelen ECHT even over was.

Ik zou het kind niet meer zo vaak in huis halen en je dochter DAAR ook niet laten spelen en zo geleidelijk afbouwen. Dit klinkt als een slechte situatie OOK omdat een 6 jarige een 4 jarige nogal kan overheersen.

Dat kun je evt ook als reden naar de ouders toe geven, dat je vind dat ze momenteel relatief te veel in leeftijd/ontwikkeling schelen en dat je wilt dat jouw kind voortaan meer met leeftijdgenoten omgaat (dan hoef je het niet over het gedrag te hebben, je gooit het op de "meetbare" feiten)

sterkte

Het buurmeisje kan er niets aan doen: ze is nog maar 6 jaar. Mijns inziens is het dan ook geen goed idee om haar 'weinig krediet' te geven of iets dergelijks. Het is nog maar een kind, vergeet dat niet.

Kennelijk hebben haar ouders heel andere ideeën over opvoeden dan u. Ik vind eigenlijk: It takes a village to raise a child...Maar uit ervaring weet ik dat mensen met kinderen zich erg snel aangevallen voelen als jij hun kind corrigeert of terechtwijst, of de ouders zelf aanspreekt op het gedrag van hun kind. Daarmee laat je dan eigenlijk zien dat die ouders het in jouw ogen niet goed doen met de opvoeding. En dat ligt erg gevoelig bij de meeste mensen.

Ik zou me er dus niet of nauwelijks mee bemoeien en ervoor zorgen dat uw kind zo min mogelijk met het buurmeisje in contact komt. Meer met andere kinderen laten spelen, niet steeds de deur openzetten voor het buurmeisje, voor mijn part een smoesje bedenken als het kind weer voor de deur staat.

In het uiterste geval kunt u eens met haar ouders gaan praten, maar de kans is groot dat dit alleen maar tot misverstanden, ergernissen of zelfs conflicten leidt.

Meteen paal en perk zetten aan hun omgang.
Je dochter is nog geen 4! Jij bepaalt toch met wie ze omgaat!
Je riskeert misschien onprettige reacties van je buurvrouw, maar wie is er het belangrijkste voor jou? Ja natuurlijk, jouw kind.

Probeer de leemte die er onstaat als het buurmeisje niet meer komt, op te vullen met andere kindjes uit te nodigen.
Ga met haar weg of haal leuke dvd's in huis, zodanig dat je kindje het buurmeisje zo min mogelijk mist.

Als ze huilt en blijft vragen naar het buurmeisje, probeer je haar uit te leggen waarom je niet meer wil dat ze komt.
Kinderen op die leeftijd begrijpen al veel.
Maar leidt ze zoveel mogelijk af.

Ik heb je text gelezen en ik vind het altijd lastig om een antwoord te geven die een beetje bevredigend is. Helaas is dat gewoon niet mogelijk.

Je kan het beste even met de ouders van dat kind gaan praten. Vertel rustig wat je gezien hebt en de taal die het kind gebruikt. Maar ook de stiekemheid die er plaats vind. Je moet ook rustig aan vertellen dat jullie kind het gedrag overneemt en je het niet okay vind.
Probeer hier met de ouders uit te komen en doe dit samen, als een team van ouders. En wat er ook gebeurd, blijf altijd rustig.

Heel erg veel sterkte.

Heb je relaas met aan dacht gelezen.
Je dochter vindt het buurmeisje helemaal te gek en jij ergert je groen en geel aan haar. Een lastige situatie.
Als zij bij jullie thuis brutaal is en dingen doet of zegt die jullie niet goed vinden, zou ik haar corrigeren. Je kunt zeggen dat ze zich bij jou thuis aan jouw regels moet houden. Zo niet, dan mag ze naar haar eigen huis gaan. Je dochter zal dat waarschijnlijk niet leuk vinden, maar dat moet dan maar.
Dat stiekem fluisteren hoort er een beetje bij. Kinderen vinden het reuze spannend om een geheimpje voor volwassenen te hebben, daar zou ik niet te zwaar aan tillen.
Ik zou wel langzamerhand de bezoekjes van dat meisje afbouwen. Het is ook belangrijk dat ze met leeftijdsgenootjes speelt. Nodig eens vaker een klasgenootje uit. Als buurmeisje dan komt kun je rustig zeggen dat ze nu niet kan komen spelen.
Helemaal uitbannen zal moeilijk zijn, maar het wordt tijd dat je dochter ook eens met andere kindjes speelt.

Jullie kunnen ook verhuizen.............

PS. Informeer bij de buren wanneer ze op vakantie gaan. Dan kunnen jullie misschien plannen om juist in de andere weken te gaan. Dat scheelt weer 4 a 6 weken "buurmeisje"!

In het leven zul je altijd mensen tegen komen die anders doen en denken, andere uitgangspunten hebben, dan jij. Verhuizen of zij verhuizen is geen optie, want je moet maar afwachten wat een nieuwe situatie brengt. Ik zou bij mij thuis het buurmeisje erop wijzen dat jullie op een andere manier met elkaar omgaan. Je moet dan wel a la minute reageren, want ook een kind van 6 is 'maar' een kind van 6. Laat het kind nadenken over haar gedrag. Waarom zeg je dat nou? Waarom doe je dat nou? Probeer een gesprekje aan te knopen. Dat kan heel goed onder het spelen. Probeer eens samen met beide kinderen te spelen. Of organiseer een poppenkastspel waarbij je de verschillen juist aan de orde laat komen op een komische manier. Voor je het weet liggen jullie met z'n drieën over de grond te rollen van plezier. Ik heb dat zo ook al eens aangepakt en met succes. De poppenkast blijft het kind namelijk wel bij.
Als je last krijgt met de ouders kun je hen uitleggen dat je merkt dat er nogal wat verschillen zijn, niet alleen in leeftijd, maar ook in omgangsvormen. Noem wat onschuldige verschillen en probeer geen oordeel te vellen, maar observeer het zonder oordeel. Het is gewoon leuk om die verschillen eens onder de loep te nemen en zo van elkaar te leren!
Een kind van 6 kan inderdaad nogal op een voetstuk staan bij zo'n kleintje van 4. Net grote zus! Iemand die al verder is en misschien meer mag. De suggestie van samen buiten spelen onder toezicht is zo gek nog niet. Neem beide kinderen eens mee naar een speeltuintje in de buurt en kijk hoe het buurmeisje reageert op andere en vooral oudere kinderen en leeftijdsgenootjes ten opzichte van haar gedrag naar jongere kinderen. Is ze dan net zo in alle situaties? Of voelt ze zich als een soort grote zus ten opzichte van de kleintjes en moet ze 'groot' doen. Probeer dan het kind op haar leeftijd terug te brengen.
Jouw weerstand kan inmiddels op onbewust niveau ook best door gaan werken. Zorg dus dat je je afkeuring op een positieve manier weet te hanteren.
Ouder zijn is bepaald niet makkelijk, dat weet ik maar al te goed, nog dagelijks, uit ervaring. Advies van een professional inwinnen is heus geen schande. Doe wat je hart je ingeeft en bedenk dat het ook 'slechts' een kind van nog maar 6 jaar is. Zelf kun je al enorm veel doen, zonder haar ouders erbij te betrekken.

Ik wens je nog heel veel succes en inspiratie!

Beste Ariel33.
Ik denk dat je tegen de bierkaai vecht. Het is nu het buurmeisje, maar straks als ze naar school gaat zijn er nog meer invloeden en nog meer mogelijkheden, waarbij jouw dochter beïnvloed kan worden.
Bijna alle ouders die leuke kinderen hadden, en uiteindelijk het leuke totaal veranderde na het schoolgaan.
Daar is niets aan te doen. Je bent je kinderen uren kwijt aan invloeden buiten de deur.
Ook de houding, taal, gedrag en keuzes worden beïnvloed.
Als jouw dochter zo beïnvloedbaar is, zou ik eerder daar wat aan doen, want straks zijn er nog meer die ze kan imiteren. Bespreek het desnoods in alle eerlijkheid en rust met de ouders van het buurmeisje en misschien kunnen jullie samen tot een oplossing komen. Ook zij zouden kunnen meehelpen voor een oplossing.
Als dit jullie dwars zit, zal het steeds meer irritatie geven, en uiteindelijk ook de verhouding met de buren ook aantasten.
Het klinkt hard, maar als de situatie jullie zo hoog zit, zou het misschien jullie keuze moeten zijn te verhuizen, maar daar zullen de problemen niet voorgoed opgelost zijn.
Jij (jullie) doet(n) je best het kind normen en waarden bij te brengen, maar wordt door anderen weer neergehaald.
Ik vrees met grote vreze dat je dit gevecht nooit zal winnen. Je kind in een cocon laten opgroeien is geen optie.
Wel zal je vroeg moeten beginnen eer het te laat is, veel praten en strenge regels stellen.
Later zal ze er profijt van hebben.
Veel kinderen zijn er later achter gekomen dat de strenge regels tot hun voordeel waren, nadat ze zagen dat degenen (vrienden) volledig van het pad afgedwaald waren, aan de drugs en drank en zelfs aan criminaliteit ten onder zijn gegaan.
Geef je pogingen niet op. Jij kan de situatie het best beoordelen en hopelijk werpt het vruchten af.
Succes!