Obsessie voor oma

Ik vind het heel moeilijk om hier wat over te zeggen, maar het lijkt me ernstig genoeg om er eens met een psycholoog over te gaan praten.

Oei, dat is een lastige situatie.
Praten jullie er met haar over? Kan ze zelf aangeven waarom ze oma zo mist?

Het lijkt namelijk alsof ze meer gehecht is aan oma dan aan haar eigen moeder. Misschien is het een idee om eens een driegesprek te houden. Oma, mama en dochter. Vaak zitten kinderen met vragen die een eigen leven gaat leiden in hun hoofd. Wellicht kan het helpen om samen erover te praten.

Het is ook goed dat oma duidelijk maakt dat zij haar oma is en niet meer dan dat. Ze mag niet de rol van een moeder spelen. (Wat sommige oma's wel eens doen).

Op zich is het heel mooi en bijzonder dat je dochter en oma zo'n diepgaande band hebben. Maar het lijkt erop dat het hier een vorm aanneemt die ziekelijk is en belemmert. Ik denk dat je dit rustig aan moet pakken, dit probleem is niet van de een op de andere dag ontstaan dus het is ook niet 1-2-3 op te lossen. Ik weet dit niet zeker maar ik denk dat oma voor haar een bron van veiligheid symboliseert. Ze moet leren die veiligheid in zichzelf te vinden, dat lukt niet door oma ineens uit te bannen maar door langzaamaan andere dingen ervoor in de plaats te zetten.
Ik denk dat je haar langzaam een beetje moet zien los te weken van oma.
Misschien kun je proberen om haar 1 of 2 dagen per week tussen de middag niet naar oma te laten gaan maar naar de overblijf. Dat zou ze in eerste instantie wel niet leuk vinden maar ik denk dat het wel belangrijk is voor haar ontwikkeling, op een leeftijd van 5.5 is het belangrijk om met leeftijdsgenootjes om te gaan. Na schooltijd met een foto op schoot zitten klinkt me niet gezond in de oren. Eigenlijk moet je dit zachtjes ontmoedigen. Die foto kun je wegzetten op een plek waar ze er niet bij kan. Breng er dan wel iets anders voor in de plaats terug, leid haar af met leuke dingen. Ga samen knutselen of buiten spelen.
Praat hier ook met oma over, vraag hoe zij er tegenover staat en vertel haar dat je dit als een probleem ziet.
Je kunt eventueel ook eens gaan onderzoeken of er misschien iets meer aan de hand is, een separatie-angststoornis behoort tot de mogelijkheden. De huisarts kan eventueel doorverwijzen voor verder onderzoek of adequate hulp.

Als ik in deze situatie zal zitten, zal ik eerst proberen met mijn dochter te praten. je kan simpele vragen stellen, zoals: was het leuk bij oma, wat hebben jullie gedaan? ik zal eerst willen weten wat er allemaal gebeurt. Eigenlijk om zeker te zijn wat je waarschijnlijk al vermoed. ik geef toe, je zit in een moeilijke situatie. Sterkte.

Misschien komt het omdat ze bij oma alleen maar leuke dingen doet en oma altijd tijd voor haar heeft.
Je kan proberen om haar aandacht af te leiden door zelf iets leuks te verzinnen als je kindje oma mist.
Bvb: ze zit te huilen om oma, dan zeg jij:
"ik weet dat het bij oma heel leuk is, mama moet nu even wat werken, maar seffens gaan we even leuke dingen doen als bij oma"
en dan laat je haar een spelletje of zo kiezen wat ze bij oma ook doet. Misschien vind ze oma wel zo lief omdat die haar heel veel knuffelt of veel vertelt of zo.
Informeer bij je dochtertje wat ze zo superleuk vind bij oma en probeer dat thuis aan te vullen.

oei dat is idd een moeilijk probleem lijkt me.
misschien dat het helpt om een positieve draai te geven aan het missen van oma?

oma wil natuurlijk niet dat je dochter verdriet heeft, dus misschien kan je afspreken om je oma dit te laten vertellen aan je dametje aan de telefoon? een vaste tijd om te bellen en even de dag door te nemen en over wat koetjes en kalfjes te praten.

als ze oma dan zo vreselijk mist kan ze misschien een 'oma schriftje' maken. hierin kan ze wat moois tekenen voor oma om te laten blijken dat ze oma zo lief vind. of samen met haar op te schrijven wat ze voelt (zodat ze de emoties anders kan uiten dan alleen te huilen) oma kan het dan in het schriftje lezen en hierop reageren met troostende woorden zodat ze een andere tasbare herinnering heeft dan alleen de foto die triggert tot huilen.

misschien kan oma zelf ook een bijdrage doen om de band tussen hen wat meer lucht te geven voor je dochtertje. als de aandacht niet alleen op je dochtertje gefocust is, maar oma ook weleens wat voor zichzelf moet doen en je dochtertje zichzelf ook even moet vermaken zodat je dochtertje ook kan ervaren dat het niet continu 100% 1 op 1 aandacht en alleen mega close is zodat ze oma ook bij jou thuis wat meer los kan laten.

mijn dochtertje heeft het ook gehad, maar dan met mijzelf. ze kon niet slapen en moest alsmaar aan me denken (ze woont bij me, dus nooit meer dan 10 meter bij haar vandaan!) door te veel en te lang troosten kan je het verdriet ook voeden. bij mijn dochtertje heeft het geholpen om zelf zeker over te komen. eventjes knuffelen, en dan ga ik de kamer uit (lampje aan, deur op een kier) het vreemde is dat ze hier geen last van heeft als ze bij een ander is, maar ze leert wel het echte verdriet los te laten ook al kan je iemand missen.

je kan het proberen om toe te staan dat ze even flink verdriet heeft, maar dan gaat de foto op de kast en gaat het leven door (knutselen, verhaaltje lezen, spelletje waarbij ze haar aandacht wel moet verzetten naar wat anders)


succes!!!

Misschien zou je haar twee keer per week tussen de middag overlaten blijven op school. Dat je haar niet meer iedere dag naar oma brengen misschien zou het ook kunnen dat ze bij oma meer aandacht krijgt dan thuis! je kind meer aandacht geven als ze thuis is.

Toegevoegd na 1 minuut:
zo heb ik het gedaan toen mijn dochter in die situatie zat!!