Hoe kan ik een kind het agressieve gedrag afleren.

Laten doen, als ze klaar is me huilen enz vragen waarom ze nou zo huilden en daarna (samen) of alleen haar laten opruimen, en als ze begint te huilen op haar "strafhoek" zetten voor 4 min. ( als ze 5 is 5 min.)

Laat haar gewoon huilen en negeer het. Als ze klaar is met huilen zeg je tegen haar: 'Jij bent ook een rare meid zeg! Ik vraag alleen maar X aan je en dan ga je huilen! Nou ga even X doen voor me...'

Ik heb ooit eens gelezen: opvoeden doe je op geamuseerde afstand. Laat jezelf niet meeslepen in alle kinderdrama's.

Slecht gedrag kan je t beste afleren door het te negeren het goede gedrag te 'belonen' complimentjes geven enz. Want dat vinden kinderen leuk en willen ze elke keer laten zien wat ze goed kunnen. Als
Je een kind op haar slechte gedrag straft weet ze dat ze iets slechts doet dus kan ze het ook gebruiken als machtsmiddel (omdat ze weet dat het slecht is)

Ze wil aandacht.
En dat krijgt ze, van een moeder die verwoede pogingen doet om haar stil te krijgen.
Dus krijgt ze haar zin.
Negatieve aandacht is ook aandacht!

Als ze door krijgt dat het niet meer werkt, dan houdt het op een gegeven moment wel op.
Praat er wel met haar over. Dat kan best met een 4-jarige.

Een vierjarige heeft het best zwaar in deze wereld! Ze moeten al veel (stilzitten, luisteren) en mogen maar heel weinig. Daar kun je als kersverse kleuter best wel eens van over de rooie gaan. En als mamma dan ook nog alle aandacht geeft aan je buien, dan is het helemaal kermis.

Probeer dit soort gedrag niet naar jezelf toe te trekken, het is niet jouw schuld dat je kind zo doet. Je vraagt iets, en dat is helemaal niet gek dat je het vraagt. De reactie van je kind, die is gek, of in ieder geval buiten proportie.

Als je haar iets vraagt, bijvoorbeeld om iets te brengen, en ze trekt alle registers open, zeg dan heel rustig: "Okee, je wil het dus niet doen." Je doet het zelf, en gaat door met waar je mee bezig was. Je laat haar gewoon lekker doen, en doet zelf je eigen ding. Zo ziet ze dat haar gedrag geen invloed heeft op jouw doen en laten.

Als het iets belangrijks is, zoals wachten bij de stoep, dan vraag je niet, maar je deelt mee. Dus niet: "Gaan we netjes oversteken?"maar "Geef mamma een hand, we gaan oversteken."

Mijn ervaring is, dat het vanzelf over gaat. Een kind moet vaak met vier jaar (gaat ze soms net naar de basisschool?) even weer haar plek in de wereld vinden. En dan is mamma de veiligste persoon om even tegen te keer te gaan.

Wat je dochter nodig heeft, is zich gezien en begrepen voelen. Met haar gedrag wil ze je wat zeggen. Het is dus belangrijk erachter te komen wat haar dwars zit. Hiermee bedoel ik niet dat je haar alles moet geven wat ze wil, maar dat je haar kunt laten ervaren dat haar gevoel ertoe doet en dat je wilt luisteren. Ze zal daarna opener staan voor jou.

Kijk goed naar haar, ga bij haar zitten en vertel wat je ziet. Wat doet ze, wat zegt ze en wat denk je dat ze voelt. Verwoord ook hoe je denkt dat dat komt. Bijvoorbeeld:
"ik zie dat je heel hard gaat roepen en stampen (gedrag). Jij bent boos zeg! (gevoel) Ik denk dat het komt omdat je denkt dat je altijd moet helpen en je broertje nooit (mogelijke reden)." Wacht dan haar reactie af. Je zult zien dat ze zelf zal aangeven of jouw gedachte klopt. Misschien roept ze wel heel hard nee, en is ze eigenlijk boos over iets heel anders.

Als je naar haar geluisterd hebt, kun je ook zeggen wat je er zelf van vindt. Bijv. "ik heb gehoord dat je het moeilijk vindt dat je moet helpen, je zou dat liever niet willen. Maar hier in huis is de regel dat iedereen wat doet, anders moet mama alles alleen doen en dan wordt mama zo moe, en dat is ook niet eerlijk, ik vind het dus fijn als je me helpt".

Help haar daarna indien nodig om te schakelen, bijv. door te zeggen: kom zullen we het samen doen, of een gek plannetje te verzinnen om het samen aan te gaan, en ook kan het zijn dat een kind even denktijd nodig heeft.

Een kleuter van 4 kan erge driftbuien hebben als hij/zij zijn zin niet krijgt of als er iets niet gaat zoals zij het willen. Er is maar 1 remedie en dat is een paar min. afzonderen. Daarna proberen te praten over het gebeurde. En zeggen dat je zulk gedrag niet pikt. Daarin heel consequent blijven, want ze profiteren vlug als bvb oma en opa er zijn.

Negeren, zoals hierboven wordt aangeraden, is goed maar je zal het maar voor hebben op een openbare plaats of bij familie :-(

Wat ook wel werkt is het gedrag wat ze laat zien spiegelen. Dus wanner ze jou iets vraagt te doen hetzelfde gedrag laten zien wat zij ook doet. Vaak kijken ze heel raar als je dat doet en vragen ze wat je doet. Fan vertel je dat je het gedrag laat zien wat zij ook doet. Omdat ze zelf niet ziet wat haar gedrag is kan het helpend zijn om het te spiegelen. Benoem ook dat je reageert op haar gedrag. Daarmee voorkom je dat je haar afwijst als persoon maar laat je merken dat je haar gedrag niet goedkeurt. Succes