Bij mij thuis gaat het vaak slecht, maar uit genoeg situaties van vrienden blijkt dat uit huis gaan dingen vaak slechter maakt. Waar ligt de grens?

Ik zou wachten tot je klaar bent met school en erklaar voor bent. Anders familie en vrienden om hulp vragen

Er is een reden voor dat je pas een hoop dingen mag als je 18 of 21 bent. Je brein is pas op die leeftijd ver genoeg ontwikkeld om volwassen keuzes te maken. Maar afgezien daarvan;Tot die tijd zul je tegen veel dingen aanlopen als je het zelf wilt doen (juridisch, maar ook financieel). je kunt nog niet voor jezelf zorgen, dus als je echt het huis uit wilt, zal iemand die zorg moeten overnemen, (Familie of een instantie) totdat je het zelf kunt. Je kunt het pas echt zelf als je je school goed hebt afgerond en zicht hebt op een goede baan of een vervolg studie kunt betalen. Ander zal je snel op het minimum niveau blijven en is je toekomst een stuk minder rooskleurig..

De grens is nogal moeilijk aan te geven.

In een 'normale' situatie ga je pas het huis uit als je zelfstandig genoeg bent, verantwoordelijkheden kunt nemen en voldoende middelen hebt om voor jezelf te zorgen. Of je gaat huis omdat je gaat studeren.

Als je 16 bent ben je er in de meeste gevallen dus nog niet aan toe.

Maar er zijn situaties denkbaar dat je uit móet. Puur omdat het thuis niet meer leefbaar en gevaarlijk is.

Als het thuis slecht gaat omdat je aan het puberen bent, is dit geen reden om uit huis te gaan. Doe je dat toch, dan zul je zonder begeleiding vaak in slechtere situaties terecht komen.

Een 16-jarige heeft gewoon nog de sturing en steun van zijn ouders nodig.

Is er actie ondernomen toen je de 1e keer wegliep? Heb je een plek waar je kan verblijven?

Praat erover op school. Zij kunnen voor je bemiddelen en evt jeugdzorg inschakelen.

Het hangt er ook vanaf waar je dan terecht kunt. Zwerven is geen optie. je moet een goed, normaal woonadres hebben. Er zijn begeleid woon projecten voor jongeren. misschien kom je daarvoor in aanmerking. Dan sta je er niet helemaal alleen voor. De vraag is wel: wat betekent: het gaat niet goed? Veel ruzie? Hoe erg is die ruzie dan? Word je geslagen? Sla je zelf? ben je aan het blowen en spijbelen en worden je ouders daar radeloos en kwaad van? Zijn je ouders aan de drank of drugs? Zijn ze nooit thuis? Misschien kun je wat uitgebreider vertellen wat er aan de hand is?
Ik doe hier een 2 links bij voor instellingen die jongeren helpen. Je moet anders gewoon even googelen op begeleid wonen, jongeren. Het kan in heel veel steden namelijk.
Sterkte

Je kunt hulp vragen bij jeugdzorg(ze doen ook weleens goede dingen) Er is een progamma dat heet ''kamertraining''. Dan kun je op je zelf wonen met de nodige hulp.

De grens ligt op het punt waar je het thuis OBJECTIEF echt slecht hebt. Wanneer je bijvoorbeeld lichamelijk of geestelijk mishandeld of misbruikt wordt, je niet te eten krijgt of je in een zeer criminele omgeving vertoeft. Ik weet echter uit ervaring - en niet alleen van mezelf - dat het vaak om een wat heftige versie van normale puberproblemen (regels, vriendjes, school, geld, kleding etc) gaat, waar de puber op dat moment nog veel te zwaar aan tilt omdat die zichzelf al zo volwassen vindt.

Ik was zelf ook zo iemand die niet kon wachten (op mijn veertiende al voor het eerst weggelopen), maar al snel zag ik inderdaad aan de meiden om me heen (op het JAC en in crisis- en opvangcentra enzo) dat ik het helemaal nog zo beroerd niet had thuis, en dat ik zeker niet zo kansloos belabberd terecht wilde komen als zij.

Uiteindelijk heb ik het toch nog tot mijn achttiende weten te rekken, waarna ik een jaar naar Spanje ben gegaan en verder nooit meer thuis heb gewoond. Wel heb ik altijd contact gehouden met mijn - overigens fantastische en objectief uitstekende - ouders. (Het lag echt aan mij ; ik was een erg vrijgevochten puber met een iets te grote vrijheidsdrang).

Ik denk dan ook dat dat uiteindelijk de beste leeftijd is om - vroeg - het huis uit te gaan : rond je 18e, 19e, (voor sommigen ongetwijfeld ouder), als je echt voor jezelf kunt zorgen, ook financieel, en de vollédige verantwoordelijkheid voor je leven in eigen hand kunt en wilt nemen. Als je op je 16e al vertrekt kom je toch in een wat raar milieu van moeilijk opvoedbare jongeren met soms enorme problematiek en heel andere normen en waarden, het kamertraining-gebeuren enzo; moet je niet niet willen.

Nu weet ik niet echt wat je bedoel met uit huis gaan.. Op kamers kost een hoop geld, en onderhoud.. dusja dat moet je ervoor over hebben, maar mocht je echt ' het weglopen' bedoelen, laat mij dan mijn ervaring delen.

Je bent dan afhankelijk van maatschappelijk werk/ SMO (stichting maatschappelijke opvang) Op dit moment zijn er torenhoge wachtlijsten, dus wordt je een paar weken op een crisisbed geplaatst.. Dat houd in, sochtends melden, savonds naar je crisisbed, overdag zwerven.. Wanneer er ergens plaats is, kun je tijdelijk verblijven.. vaak gaan ze uit van 6 weken, maar ik ken ook mensen die er al meer als een jaar zaten. Je wordt geholpen met het op orde stellen van je zaken, en de hulpverlening is super! De voorzieningen en de reutemeteut is ook altijd van goede kwaliteit, maar ook hier, heb je natuurlijk regels, al vond ik ze meevallen en zeer terrecht. Vergeet niet dat je in een huis geplaatst wordt met andere daklozen, en velen zijn verslaafd.. Ze zitten er niet voor niks.. Mijn mening is dat dit zeker goed voor je kan zijn, en zeker zinvol en ergens toch leuk.. als je hier echt een goede reden voor heb, want misschien is het altijd beter je problemen thuis op te lossen.. en gewoon fijn contact met je ouders te hebben..

Gezien je 16 bent, kun je misschien beroep doen op jeugdzorg.. Maargoed, dat is een hele stap.. en ik ken jouw situatie natuurlijk niet maar dat is wel heel wat he..

Hoop dat je hier wat aan heb.. en dat het je g!oed gaa

Uit eigen ervaring kan ik zeggen blijf thuis en werk aan de thuissituatie ik ben zelf met 14 jaar uit huis gegaan heb daardoor niet kunnen studeren en heb echt 4 banen per dag gehad om geld bij elkaar te sprokkellen om mijn huur te kunnen betalen en dergelijke! Op die leeftijd uit huis gaan is een lange lange lange en vooraal zware weg! De thuissituatie zal daarbij nog veel meer meevallen! Geloof me dat gun ik niemand!!