Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

mijn zoon van 3 jr.negeert mij.het is alleen maar papa.wat ken ik eraan doen en hoe ga ik ermee om.ik hoop op antwoord.gr.natascha

ik de moeder ben onzichtbaar voor mijn zoon.

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
9.7K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (11)

Misschien even informeren bij een dokter ofzo,
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
welnee, medisch ingrijpen is vooralsnog hier helemaal niet nodig. Het is een gewone fase die bij peuters hoort. Je zou op z'n hoogst even bij het consultatiebureau kunnen informeren.
Doe leuke dingen met je zoon,Doe aardig en geef hem goed genoeg liefde!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Er is een oorzaak waardoor je zoon je negeert, ik had het vroeger juist andersom (alleen maar mama). Dit kwam toen omdat mijn vader niet zo vaak thuis was en tijdens de meest gebruikelijke dingen niet betrokken was (boodschappen doen, lunchen, avondeten, tandenpoetsen, verhaaltje voorlezen).

Het voorlezen van verhaaltjes is wat mijn vader vroeger heeft gedaan toen hij zag dat hij bijna geen band met mij had. Op dit moment is alles Koek & Ei.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Veel kinderen hebben deze fase. Dat ze erg gericht zijn op 1 ouder en de ander "afwijzen". Uiteraard is dit geen "echte" afwijzing want je zoon houdt heus nog wel van je. Hij is alleen in een wat opstandige fase en reageert dit blijkbaar op jou af. Blijf geduldig en forceer niets. Maak duidelijke afspraken als hij bijv. alleen door papa naar bed gebracht wil worden geef je aan dat het vandaag jouw beurt is (om de dag papa en mama)en papa alleen beneden een kusje geeft. Schenk vervolgens geen aandacht aan gehuil en gedram. Je kunt hem bijv. even afleiden met een verhaaltje lezen in bed voor het slapengaan.

Nogmaals: hij wijst jou niet echt af, maar is aan het onderzoeken en experimenteren. Geef hem die ruimte, maar bewaak wel de grenzen zodat je partner niet "alles" hoeft te doen. Het gaat vanzelf weer over!

Toegevoegd na 1 minuut:
Lees er hier meer over: http://peuterkleuter.jongegezinnen.nl/Opvoeden/Peuter/Voorkeur-vader-of-moeder.htm

Toegevoegd na 4 minuten:
In bovenstaande links staan o.a. de volgende tips:

Probeer niet krampachtig de liefde van je kind te verkrijgen
Maak er geen wedstrijd van met je partner
Doe geen dingen die niet bij je passen
Als je partner sommige dingen beter of anders doet dan jij, kijk dan de kunst af. En probeer de manier waarop hij dat doet over te nemen. Maar doe dat alleen als je er achter staat.
Trekt je kind meer naar jou toe? Spreek dan met je partner af dat hij niet in alles met je kind meegaat. Als je kind zich alleen door jou wil laten aankleden: zeg dan bijvoorbeeld: 'Nee, ik heb nu geen tijd. Papa doet het'. Als je kind aanhoudt, zeg dan: 'Dan kleedt niemand je nu even aan'.
Laat de voorkeursbehandeling van je kind nooit jullie probleem worden, maar laat het bij je kind.
Laat je kind merken dat hij of zij jullie niet voor het blok kan zetten.
Trek als ouders een lijn, zorg dat je het eens wordt over de aanpak.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
+, het is gewoon een fase. Geduld lost hier alles op.
Utrecht
13 jaar geleden
Precies; het is de peuterpuberteit. Duidelijk en consequent blijven dan gaat het vanzelf over (ooit...).
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Hier hebben ze alledrie ook wel zo'n fase gehad. De tips hierboven zijn prima.
En onthoudt dat een kind dit in deze fase alleen durft te doen als hij weet dat jij toch van hem blijft houden. Als hij zich niet veilig zou voelen, zou hij zich krampachtig aan je vasthouden. Dat maakt het evengoed niet leuker, maar misschien wel gemakkelijker te accepteren.
Echt, het gaat over!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Haivon: goede toevoeging!
Het kan de leeftijd zijn dat hij op dit moment papa voor laat gaan. Je moet er niet boos of verdrietig om worden want het is een fase.
Probeer wat meer met hem te gaan doen zonder papa, koop een leuke puzzel en maak die samen.
Ga een plantenbak vullen met zand en viooltjes, iets waar hij je bij helpen kan. Deze leeftijd is de leeftijd dat ze willen helpen ook bv. met huishoudelijke klussen. Geef hem ook een stofdoek als je afstoft, laat hem de tafel dekken enz. Kortom betrek hem bij wat jij aan het doen bent dat vind elke 3 jarige leuk.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Probeer niet verdrietig te zijn, want dat werkt voor hem heel verwarrend. Juist thuis moet voor hem een veilige omgeving zijn om te kunnen proberen en experimenteren zonder dat zijn ouders hem afwijzen (op welke manier dan ook). Ik krijg het idee dat je je schuldig voelt en zijn gedrag ziet als een afwijzing. Maar zover denkt je zoon helemaal niet. Laat jouw welzijn niet afhangen van zijn aandacht, want dat is voor hem echt teveel gevraagd.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Toch blijven proberen, probeer het eens met belonen zo van ; als jij mama helpt afstoffen gaan we daarna gezellig wat drinken met iets lekkers erbij.
Laat je verdriet niet de baas zijn, het is de leeftijd van uitproberen.
Het is een vervelende fase waar veel ouders heel onzeker van worden maar waar je toch echt doorheen moet.
Zelf heb ik 3 kleinzoons, 1 van 4, 1 van bijna 3 en 1 van bijna 2.
En dit is zo herkenbaar, 1 van de kleinzoons riep vorig jaar toen hij 3 was elke keer als hij zijn zin niet kreeg, ik vind jou niet meer lief.
En nu is hij 4 en moet om de haverklap zijn oma bellen als hij weer iets nieuws kan en vraagt dan steeds, oma mis jij mij ook, zo lief!
Blijven proberen en je mag ook best wel eens tegen die kleine zeggen dat je bijna moet huilen als hij zo doet.
Vrij normaal. Waarschijnlijk ben jij de hele dag met je zoon bezig en negeert hij jou pas als pappa er is.
Dat is omdat hij jou als "normaal" ziet en pappa als iets bijzonders.
Maak jezelf dus ook bijzonder. Onderneem meer met hem, maar ook heel belangrijk, laat pappa ook dingen alleen met hem doen. Na een Pappadag zul je zien dat hij heel blij is om jou weer tezien.

Hij voelt zich waarschijnlijk heel veilig bij je en hoeft je daarom geen speciale aandacht te geven. Pappa is misschien veel minder met hem bezig, en daar vraagt hij dus veel aandacht van.
Er is blijkbaar geen balans.
Doe daar wat aan!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Geen aandacht aan schenken.
Niet op uw tenen gaan lopen.
Gewoon uzelf blijven.
Zoals u bent, een goede moeder.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
ik heb ook last gehad van dit verschijnsel je kind wordt zich gewoon bewust van zijn gedrag. Mij is toen gezegd dat ze diegene waar ze zich het meest bij op zich gemak voelen/van houden het meeste "pijn" doen en dingen uitproberen omdat ze weten (bewust of onbewust) dat diegene hen toch niet zal afwijzen.

mij heeft dit heel erg geholpen ik hoop dat dit ook iets voor jou kan betekenen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Geen probleem van maken. Een kind heeft beide ouders nodig. Maar de ene periode gaat het richting mama en de andere keer weer richting papa.

Geniet juist van het feit pappa zoveel aandacht krijgt en geeft. En maak prachtige foto's van dat contact. Papa en zoon, geweldig!

Jij als mama, jij hebt een onzichtbare levenslange navelstreng.

Geniet van elke dag met jullie kind.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Het is een fase, er vanuit gaande dat papa je niet vernederd waar het kind bij is. Het komt vanzelf weer helemaal goed en de rollen kunnen ook een keer omgedraaid zijn. En wees blij, echt goede vaders komen steeds minder voor :-)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
De beste manier om dit op te lossen is samen met je partner. Die vindt het misschien geweldig om zo op nummer 1 te staan, maar hij zal heel duidelijk moeten zijn naar je zoon dat mamma net zo lief, belangrijk en nodig is als pappa.
Als je zoon gaan dwingen ('pappa moet mij naar bed brengen, eten geven, noem maar op') dan is het goed als je een schema afspreekt. Niet met je zoon, maar met je man.
En als zoon dan begint te dwingen of zeuren, dat je man ook zegt: "Nee, we hebben afgesproken dat mamma dit of dat doet."
Ook driejarigen (JUIST driejarigen!) hebben heel goed door dat ze door verdeel-en-heers heel veel gedaan kunnen krijgen.
Sterkte en suc6!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding