Hoe communiceer ik met een peuter over grenzen??

Vooral niet veel praten, maar duidelijk aangeven en voordoen waar de grenzen liggen.

Een kind van die leeftijd zal die materie niet snappen als je erover gaat praten, maar wel als je het laat zien.

Laat hem een atlas zien. Ga eens kijken bij een ouderwetse grensovergang. Laat hem kennis maken met mensen met andere talen.

Duidelijke en herkenbare termen gebruiken, kort en niet te veel uitleg.
Mag niet, klaar nu. Dat soort.
Stop.

Konsekwent zijn in nee. Dat snapt een kleintje heel goed. Hoef je verder geen discussie over grenzen aangeven. Dat komt later wel, als ze echt kunnen communiceren.

Als het om een peuter gaat, nou tegenwoordig kunnen ze echt al communiceren en een weerwoord hebben.

Door grenzen aan te geven moet je juist wel uitleggen hoe of wat want ze begrijpen het donders goed.

Als ik een een driejarige uitleg waarom hij niet zoveel mag snoepen bijvoorbeeld, en wat de gevolgen daarvan zijn zal hij het begrijpen, misschien (nog) niet doen maar na een paar keer zal hij het heus aannemen en vragen gaan stellen waarom niet etc...

communiceren met een peuter doe je niet. Je geeft jouw grens aan, en daar heeft hij/zij zich aan te houden.
Als ze puber zijn krijg je het al zwaar genoeg met communiceren. Nu is moeders wil nog wet. En geniet daar maar van!!!

Met een peuter moet je niet praten over grenzen je moet ze vaststellen en consequent handhaven. Door met duidelijke en luide stem te spreken,het kind aan te kijken als je iets uitlegt, het kind weg te halen uit ongewenste situaties, het kind apart zetten en af laten koelen als het de grens over is gegaan, en in uitzonderlijke situaties waarin je die opties niet hebt, wellicht een keer een pedagogische tik (bedoelt om te laten schrikken en niet om te straffen of pijn te doen).

Met een peuter kun je wel degelijk communiceren, ook over grenzen. Geef vooral aan wat je wel wilt en niet alleen wat niet mag. Het is voor een kind erg prettig om te weten wat van hem/haar verwacht wordt.
Als mijn dochter van 3 op haar stoel aan de eettafel staat, dan zeg ik dat ze moet gaan zitten, omdat ze anders kan vallen en zich pijn kan doen. Ik geef daarmee aan wat de regel is en ook wat de reden van die regel is. Maar ik ga er niet over in discussie. Zij vindt dat ze best op de stoel kan staan, maar dat mag gewoon niet. Als ze ergens op wil staan, mag ze wel op het krukje gaan staan.
Een peuter, en zeker een peuter van 3, kan heel goed communiceren, en leert daar ook erg veel van. Communiceren betekent niet dat regels oprekbaar zijn en ook niet dat je moet verzanden in eindeloze discussies.
En een pedagogische tik bestaat niet. Je wilt je kind leren dat het moet communiceren met woorden en niet door te slaan, dan is een tik allesbehalve pedagogisch.

Laat duidelijk in je stem horen dat je grens bereikt is, dit kan met een rustige lage toon. Als je praat met een peuter doe dit dan op ooghoogte en probeert ook oogcontact te maken, ga op je hurken of op één knie zitten voor je het gesprek begint. Hou rekening met de afstand waarop je een kind probeert aan te spreken, voor elk jaar staat maximaal een meter. D.w.z. een kind van 1 jaar bereik je niet als je verder staat dan een meter, een kindje van 2 bij 2 meter etc.
Laat merken met je stem en mimiek dat je het niet goed vind wat het kind doet, je zegt éénmaal duidelijk nee en daarna wat het kind wel mag doen. Bijv.: je kind zit aan de plant, jouw reactie: Nee, dat mag niet.....je mag hier met het zand spelen en zet hem bijv. in de tuin! Zo leert het kind de alternatieven voor de dingen die niet mogen!
Volgende keer als het kind weer naar de plant gaat, zeg je alleen: kom, met zand spelen doen we buiten!
Hoe meer je zegt; je mag niet met ......., des te minder effect het vaak heeft, want peuters horen vaak alleen maar het laatste woord. Vandaar dat als je tegen een peuter zegt: je mag niet rennen........en wat gaat ze doen???