Ik woon by myn aanstaande schoonouders in huis (tijdelijk), het is een strijd geworden tussen haar en mij. hoe verander ik dit? ze is betweterig HELP!

zoek eigen woonruimte!

Probeer eens een keer met de familie erbij erover te praten (ook met je vriend, die zal je vast wel steunen) en zeg dat je dit niet leuk vind en dat haar zoon zo nooit een vriendin zal krijgen. Vergeet ook niet haar te verzekeren dat ze haar zoon nog vaak genoeg zal zien, meestal is het gewoon angst om verlaten te worden.

Negeren en denk er gewoon aan dat het maar tijdelijk is.
Moeders zien hun zoon altijd als een kleine jongetje en ze hebben gewoon moeite om hun kleine jonge los te laten.
Vooral niet tegen haar zeggen en gewoon negeren wat anders kan het uitlopen tot een ruzie maar jouw vriend misschien moet gaan kiezen tussen jou of zijn moeder en dat is niet leuk voor jou, je vriend, en zijn ouders!

Toegevoegd na 53 seconden:
Waar jou vriend*

Als het even kan, maak dan dat je weg komt. Dat meen ik serieus, deze situatie is niet ideaal. Je vriend zal zich ook erg ongemakkelijk voelen als hij partij moet kiezen. Om je relatie met zowel je vriend als je 'schoonmoeder' goed te houden, kun je beter wat meer afstand hebben.

Ik heb dezelfde situatie gehad. Uiteindelijk 6 jaar samengewoond en toch verloren van het monster-in-law.. Moeders en zoons... Sterkte..

wat heel goed kan helpen is het een beetje overdrijven, dan zet je het van je af. bijv o echt??? wat naar! jee, jij zit ook in een moeilijk pakket! dit is gigantisch moeilijk! en om zo te doen hoort af en toe een beetje bij schoonmoeders. daarnaast zou ik snel woonruimte voor jezelf of jullie samen zoeken

Misschien een gesprek waarin je uitlegt dat je naast haar staat en niet tegenover haar. Dat je beide van deze man houd en dat ook zij nog steeds heel belangrijk voor hem is, maar dat jullie ieder hierin jullie eigen taken hebben. Het is voor haar belangrijk dat ze nog steeds een beetje kan zorgen voor haar zoon, zonder dat ze het gevoel heeft dat jij in haar vaarwater zit. Hiervoor kun je afspraken maken, zeg tegen haar bijv.; jij doet het eten en het wasgoed en ik doe de financiën en het kamer bijhouden, even als voorbeeld!

Sorry voor mijn mogelijk kritische uitlating MAAR

we horen hier natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal. Als je vriend 22 is verwacht ik dat jij ook nog geen 40 bent.

Na zelf vele jaren reeds een schoonmoeder in de familie hebbend, realiseer ik me dat ik heel lang geleden toch anders naar haar keek dan nu.

Het is dus mogelijk dat, al is dat misschien niet je bedoeling, dat jouw gedrag als toch een soort vreemde eend in de bijt in het huis van je schoonfamilie, je schoonmoeder wel stimuleert tot het gedrag dat ze vertoont.

Ik ben het in principe wel eens dat je snel eigen woonruimte zou moeten hebben MAAR, als je echt met deze jongen verder wilt, is het toch ook belangrijk dat je erin slaagt een (wederzijds) respectvolle relatie met je schoonmoeder te hebben. Anders gaat de strijd straks onvermoeid door als je op jezelf woont.

Eigenlijk, maar daar moet je vast niet aan denken, zou je eens een hele dag met haar door moeten brengen en zouden jullie ALLES uit moeten praten, net zolang tot jullie allebei alles kwijt zijn wat er ligt, en dan eindigen met jullie gedeelde liefde, de zoon/vriend

sommige moeders vinden het niet prettig als hun zoon zich richt op, en meer aandacht besteed aan een andere vrouw. ze zijn niet meer de belangrijkste vrouw in het leven van hun kleine jongen.
dit ligt niet aan jou maar aan haar, maar aan dit feit veranderd er niets aan je situatie natuurlijk. (wat je schoonmoeder doet heeft een naam....mind-f#cken)

als het echt een strijd gaat worden is het voor beiden niet prettig, overigens is deze niet te winnen, je schoonmoeder speelt een 'thuiswedstrijd' en jij wil waarschijnlijk beleefd blijven om de situatie niet te laten escaleren.

blijf in eerste instantie gewoon je eigen ding doen.
als ze weer wat heeft aan te merken vraag haar rustig en beleefd wát er niet goed is, waarom het niet goed is, en wat je kan doen om het wel goed te doen. als je hier vriendelijk in blijft spreek je haar indirect aan op haar gedrag of reactie, en zal ze zich min of meer moeten verantwoorden.
dit is effectiever dan zwijgend proberen het goede te doen, of geergerd te reageren zonder dat je wat zegt.
(ze ziet dan dat dit een neg. effect heeft op jou)
geeft ze geen antwoord kan je zeggen: sorry maar als u niet aangeeft wat ik fout doen kan ik er ook niets aan veranderen, het spijt me.
je vraagt hier niet om goedkeuring, maar je maakt een statement (dat is het verschil!!)

er is pas een strijd als er 2 personen strijden tegen elkaar, dus voorkom dit (tel desnoods tot 100 als het moet) natuurlijk kan ze continu op zoek zijn naar een confrontatie, maar als jij vriendelijk blijft en steeds vraagt wat je anders zou kunnen doen gaat de schik er waarschijnlijk snel vanaf en ziet ze in dat ze niet helemaal fair bezig is. is dit niet het geval maak er dan een sport van om rustig en beleeft te blijven, en geniet stieken van het gefrustreerde gedrag (en zijn de rollen omgedraaid)

misschien kan je vriend een paar keer voor je opkomen als het een keer weer mis gaat. van hem zal ze meer pikken dan van jou, dus is het makkelijker om haar duidelijk te maken dat niet alles kan zeggen omdat ze jou toevallig heeft opgevangen.

laat je van je goede kant zien, vraag haar of je wat kan doen, of vraag haar een keer te koken voor jullie allemaal.

succes gewenst, en vooral veel geduld!!

Veel moeders hebben er moeite mee dat ze hun zoon 'kwijtraken' aan een andere vrouw.

Die andere vrouw ben jij in dit geval..

Ik denk dat je het het best eerst eens van de zijde van je aanstaande schoonmoeder zou moeten bekijken..want ook zij heeft het zeer moeilijk..maar dan...met zichzelf.

Wat je aan de situatie kunt doen is het volgende: Zoek haar contact op en ga eens met haar winkelen..of iets dergelijks..

Neem onderweg ergens koffie met iets lekkers erbij en laat haar voelen..dat ze er een dochter BIJ krijgt in plaats van dat een zoon kwijtraakt.

Zeg haar dat je het best kunt begrijpen dat ze wat moeite heeft haar zoon los te laten..maar dat ze hem in feite helemaal niet HOEFT los te laten..Ze mag best haar liefde en toewijding voor hem behouden..

Laat haar ook merken dat jij van haar houdt en dat jij haar graag als je' tweede' moeder wilt gaan zien..en geef haar een warme knuffel..

Wellicht kunnen jullie beide het later zo goed met elkaar vinden dat jullie niet eens kunnen begrijpen dat alles aanvankelijk een beetje stroever verliep..

Groet,

Ton