Hoe leer je een opgroeiend kind om goede vragen te stellen?

niet alle antwoorden voorzeggen voordat de vraag gestelt is . het kind zelf laten uitvinden welke vragen antwoorden nodig hebben.

Dat is heel lastig. Door goede coaching van iemand kan je iemand aanleren gedrag te veranderen. Door niet meteen een antwoord te geven, maar eerst aan te geven dat er plekken zijjn dat iemand zelf een antwoord kan vinden, kan je stimuleren zelf te denken en zoeken.

Helaas zijn er ook op internet sites waar je zonder nadenken elke gedachtendrol eruit te spugen..

kwestie van ervaring opdoen
ze zal zelf wel begrijpen op ene gegeven moment dat haar gedrag niet erg effectief is.
en dan is hij/zij open voor suggesties lijkt me
opvoeden betekent ook niet alles voorkauwen
maar haar op een veilige manier dingen uit laten proberen
zodat ze gaat begrijpen dat dingen werken op de manier waarop ze werken

Laagdrempelig houden om vragen te stellen denk ik. Zorg ervoor dat een kind zich nooit hoeft te schamen bi het stellen van vragen en stel zelf soms ook wat vragen denk ik. En vertel veel.

Als je een kind veel betrekt bij activiteiten of bezienswaardigheden wordt er een interesse gecreëerd waar de nodige vragen bij horen.

Oh en kinderen houden ervan dat alles leuk is. Dus blijf vrolijk bij alles.

Herhaling, herhaling, herhaling, eigenlijk net als al het andere wat je in de opvoeding moet doen bij kinderen.

Ik verbaas me soms over het weinige verschil tussen het opvoeden van een peuter en een puber:)

Ik heb hier soms ook het gevoel dat ik een soort lopende encyclopedie ben, terwijl ze toch internet tot hun beschikking hebben en alles kunnen opzoeken, is het zo makkelijk om te vragen MAMMMM weet jij........

Het begint met een stukje verantwoordelijkheid wat je je kind geeft. Je kunt klein beginnen, bijv. als je kind iets wilt kopen in de winkel, maar niet weet hoe duur iets is?! Dan laat je hem zelf aan de winkel mevrouw vragen hoe duur iets is! Vervolgens zegt die mevrouw bijv. €3,- en dan kan jij weer vragen: Heb je dat? Zo ja kan het worden gekocht (ook zelf laten doen uiteraard) Zo niet, moet ie iets anders zoeken en evt. weer vragen. Zo leert je kind zelf nadenken!! Ook bijv. zelf opa of oma laten bellen (met hulp) zo worden ze ook getraind in allerlei communicatievormen, als ouders ben je vaak snel geneigd te veel voor te kauwen.

Volgens mij is het sleutelwoord vertrouwen.
Vertrouwen in zichzelf en vertrouwen in de medemens.
Het Kind de kans geven om fouten te maken en hiervan leren.Wie zonder zonde is werpe de eerste steen.

Kinderen zijn soms net papegaaien...om een kind zelf vragen te leren stellen met eigen inzicht en intelligentie is het beste spelletjes te doen waar dit tot zijn recht komt.

Bijvoorbeeld quizvragen(ligt wel aan welke leeftijd)

Ook de juiste boeken kopen en samen daarna het boek doornemen met vragen en antwoorden.

Als het kind er iets uitflapt, dan kun je vragen wat het kind bedoelt. Praat in de ik-vorm Ïk begrijp niet wat je bedoelt" en kijk of je tot dialoog kunt komen. Dan moeten ze meer erover nadenken. Als het kind daar serieus op in gaat vertel dan dat je dit knap vindt ook al hoeft het niet eens helemaal te kloppen. De weg van de geleidelijkheid.
Je kunt ook vertellen wat het je doet als het kind er iets uit flapt.
"Ik hoor je dit en dat zeggen. Ik verwonder me daarover en ik wil duidelijkheid wat je bedoelt. Kun je het nog eens uitleggen zodat ik het begrijp?" Kijk eens naar het principe van geweldloze communicatie van Marshall Rosenberg, helemaal geinspireerd naar respect voor jezelf en de ander in een dialoog. Mogelijk kan dit bijdragen. Succes.