Mag ik als alleenstaande ouder mijn kind het huis uitzetten?

Dat mag . Ik denk dat het op dit moment de enige oplossing is. Ze leeft volgens heel andere normen . Dat kan komen door drugsgebruik. Overvloedig alcoholgebruik.Ik ga er van uit dat je al uitgebreid met haar hebt gesproken.Als je bij me in de buurt woonde zou ik je wel willen helpen. Als je haar het huis uitzet moet je wel de sloten vervangen.Sommige mensen komen pas tot inzicht als ze met hun hoofd tegen de muur staan.

ja dat mag zeker..
ze is 20 jaar en het zal misschien wel goed zijn voor haar..
leert ze eindelijk verantwoordelijkheid te gaan dragen voor haarzelf..

maak van je hart geen moorkuil en laat je leven niet zuur maken..

Ja dat mag en in jouw geval moet het zeer zeker gebeuren. Het lijkt hard maar soms is er geen andere weg.
Een kennis van mij heeft het zo opgelost met een zoon;
Andere woonruimte gezocht en de zoon de sleutels overhandigt.
Gevolg, nu hij de deur uit is hebben ze een prima kontakt en heeft hij ingezien dat het de beste oplossing is geweest.

Misschien moet je haar niet het huis uitzetten,
maar haar helpen een eigen woning te zoeken.

Resultaat op korte termijn is hetzelfde, ze gaat het huis uit.

Op lange termijn is er een verschil, jouw deur is niet definitief dichtgesmeten, maar staat nog steeds open voor support. Zo te lezen zal jouw dochter die support nog hard nodig hebben.

Ja, tijd om voor jezelf te kiezen!!

Het is een nare situatie, maar als ze op hun 20ste nog steeds niet hun verantwoordelijkheid aankunnen en alle raad en advies in de wind slaan, dan is er nog maar 1 oplossing en ze vervolgens met de neus op de feiten drukken! En ze uit huis te zetten.

Er moet weer rust komen in je huis anders gaat je eigen leven helemaal naar de knoppen!

Waarschijnlijk kan alleen het straatleven nog een zinvolle les zijn! Dan zullen ze langzaam maar zeker wel ontdekken dan de ouder en het GGnet en het UWV alle goeds met haar voorhad, en zal ze zelf moeten knokken om weer boven water te komen.

Houd tzt wel je deur op een kiertje!

Vraag MEE om een begeleid wonen traject!
Uit huis maar toch vrijheid in beperking.

Tjah, ikzelf vind het nogal moeilijk om hier een goed antwoord op te kunnen geven.
Omdat je voornamelijk de grote lijnen aangeeft van de hele situatie.
Maar dat kun je op zoveel manieren interpreteren.

Je zegt bijv. : " Ze leidt een onverantwoordelijk leven, is zeer naïf en ziet de gevaren in deze maatschappij niet. "

- Maar wat zijn dan de dingen die ze doet die jij niet verantwoord vind?
- Hoe zou je haar vrienden kring omschrijven?
- Hoe benader je haar op het moment dat je haar wil duidelijk maken dat haar manier van leven onverantwoordelijk is (misschien zelfs ongezond)?
- En wat is vervolgens haar reactie en houding tegenover jou?

- Hoelang is ze al bezig met de behandelingen die je omschrijft?

- Was ze als kind ook al zo'n koppige / pittige tante? (zoniet, hoe was ze dan)
- Of veranderde haar gedrag op latere leeftijd.

Omschrijf haar karakter eens, Haar manier van doen en laten, denken enz.


Ik denk dat dat makkelijker is voor de lezers, om zich zo te kunnen inleven in jullie situatie.
En je via die manier (hoop ik) ook echt een nuttig antwoord/advies krijgt van iemand,

(Niet lullig bedoeld maar reacties als; "Ik zou haar het huis uitzetten, en ikke niet". Daar kun je denk ik weinig mee)
-------------------------------------------------------------------------

Daarbij wil ik je wel mededelen, (indien je besluit haar het huis uit te zetten.)
Je alsnog financieel verantwoordelijk bent voor haar.
Dus bij deze als waarschuwing, (omdat je haar als onverantwoordelijk omschrijft) Op het moment dat zij alsnog in problemen raakt terwijl ze zelfstandig woont.
Hiermee bedoel ik voornamelijk dat ze zich in de schulden werkt etc.
Dan draai jij er uiteindelijk voor op (op het moment dat zij niet in staat is het zelf af te lossen)
Vroeger was dit tot 21 jaar, Tegenwoordig geloof ik zelfs tot 27 jaar. (maar weet dit niet 100% zeker).

Dus wat je ook besluit te doen, zorg eerst dat je goed geinformeerd bent over je ouderlijke rechten & plichten.

Ik weet wel dat je via de gemeente een aanvraag kan indienen waarin je afstand kan doen van je ouderlijke macht. Waardoor je wettelijk niet meer aansprakelijk kan worden gesteld, voor problemen die je dochter zou kunnen veroorzaken.

Ze is voor de wet volwassen dus op zich kan je gewoon een termijn stellen waarin ze voor eigen woonruimte gaat zorgen. Als ouder zou ik de begeleidende instanties wel vragen of er een manier is om je hier mee te helpen. Ik ben van mening dat er hoe dan ook een tijd komt dat ze toch eens op eigen benen moet gaan staan.

Wanneer je het op deze manier aanpakt kan ze dus gewoon nog thuis komen, je sluit haar niet helemaal buiten.

En er is zelfs een mogelijkheid dat er verbetering in haar manier van doen komt omdat ze dus niet altijd een ouder heeft die alles oplost.

Wat zeker ook een belangrijke factor is jij krijgt ook rust.

Veel succes en wijsheid!

Ik zou inderdaad wel een stap in die richting zetten, maar dan wel onder toezicht of begeleiding. Zoals je schrijft heeft ze weinig verantwoordelijkheid, is ze naïf en ziet ze geen gevaren. Als dit meisje verder niet wordt begeleid is het plan gedoemd om te mislukken. Want er zal toch iemand moeten zijn, die haar in een eigen woonruimte kan begeleiden en ondersteunen! Suc6 ermee!

ja dit mag, maar of het voor je dochter een oplossing is weet ik niet.
wat is de oorzaak van haar gedrag? heeft ze verkeerde vrienden, waarom is ze sociaal beperkter (op het moment)
waarom is er dankzij de hulp nog niet voldoende vooruitgang geboekt, is er iets waarvan u niet op de hoogte bent?

aldoende leert men, en het zal een les voor haar zijn om te weten dat ze niet altijd op moeders terug kan vallen maar haar eigen boontjes moet doppen. van de andere kant is er minder zicht op wat ze doet en laat (kan ze de verantwoording wel aan)

praat met je dochter en laat haar weten dat je er aan onderdoor gaat en voor jezelf moet kiezen. geef ook aan dat ze altijd bij je terecht kan met haar verhaal. persoonlijk denk ik wel dat er een duidelijke grens moet zijn hierin, dus als je haar loslaat dan ook echt loslaten. (moeilijkste wat een ouder kan doen)

een hart luchten is anders dan uit de penarie worden geholpen natuurlijk! als er instanties zijn die een oogje in het zeil houden lijkt me dit een oplossing, omdat er van uw schouders dan een last af kan vallen en voor uw dochter wellicht makkelijker kan zijn haar 'ding' aan te geven omdat deze persoon wat verder van haar afstaat.

uw dochter kan zelf ook meedenken naar een oplossing, ze is immers verantwoordelijk voor haar doen en laten.
wat zou ze zelf doen in uw geval? denkt ze dat ze kan veranderen en wat is hiervoor nodig?


veel succes en sterkte!

Systeemtherapie is misschien ook een oplossing?
Uit huis zetten is alleen maar een tijdelijke oplossing.

Ik was ook ten einde raad en zag, na jeugdzorg, politie, crisisopvang reclassering en allerlei hulp geen andere oplossing dan mijn zoon van toen 17 het huis uit te zetten. Was zeer zwaar, maar het heeft geholpen. Hij moest het ZELF gaan doen ipv dat iedereen alles voor hem oploste.
Hij is nu 19 en heeft een baan en een eigen kamer.

overigens heb ik wel vals gespeeld: toen het vorig jaar zo vroor heb ik hem de schuursleutel gegeven. lag hij toch droog en vorstvrij, want hem laten doodvriezen op straat kon ik niet. maar hij kon niet binnen.

als een kamer via de hulpverlening werkt kan je daar achteraan, maar bij hem werkte dat dus niet

ik vind van wel,ze is 20 en kan makkelijk op eiegn benen staan

het is toch niet de beste idee,vind ik.Want een meisje van 20 kan makkelijk prooi van de loverboys zijn.