Mijn zoon (14) haalt slechte cijfers. Hoe help ik hem zonder dat er steeds ruzie van komt?

Misschien is het beter voor hem om over te stappen naar de HAVO? Dat heeft mijn zus indertijd ook gedaan en dat paste veel beter voor haar: ze hoefde minder op haar tenen te lopen en is later toch naar het HBO gegaan, Havo was daarvoor voldoende.
Als je zoon later toch nog naar het VWO wil, dan kan hij dat na de Havo alsnog doen, dan doet hij er gewoon een jaartje langer over. Misschien is hij gewoon te speels nog of geen echte studiebol en moet hij nu teveel op zijn tenen lopen.

Door hem toe te staan HAVO te gaan volgen.

Niet ieder kind doet het goed om op de tenen te moeten lopen voor school. Je zegt zelf al, ondanks zijn tegenzin dóét hij zijn huiswerk maar mooi wel. Vanuit zijn perspectief: is het dan nooit genoeg? Hij doet het werk, hij werkt volgens een schema dat hem wordt opgelegd, hij laat zich door je overhoren, en het resultaat is dat hij steeds te horen krijgt dat het niet goed genoeg is.

Doe die jongen een lol en laat hem onderwijs doen op een niveau waar hij kán excelleren, in plaats van op een niveau waar al zijn inspanningen resulteren in slechte cijfers. Op deze manier is het geen wonder dat hij niet gemotiveerd is. En vergeet niet dat HAVO nog steeds een niveau is dat hem klaarstoomt voor hoger onderwijs.

Hier spreekt een ervaringsdeskundige:
Push je zoon niet teveel, dat werkt averechts, en komt de relatie met je zoon niet ten goede. Ik heb tot op dit moment nog last van het feit dat ik toentertijd dacht te moeten doen wat mijn ouders en leraren van mij verwachtten: "Je bent zo intelligent, het zou zonde zijn als je daar niets mee deed"
Het is alleen eeuwig zonde wanneer iemand met tegenzin naar school gaat. Wanneer je zoon doet wat hij leuk vindt zal hij daar als vanzelf ook meer inzet voor tonen. Klinkt logisch, en dat is het ook. Helaas wordt dat nog niet door iedereen ingezien.
Vraag je zoon eens wat hij later zou willen worden, of wat hij nou écht leuk vindt om te doen, op school, maar ook daarbuiten. De enige manier om pubers te motiveren is het vooruitzicht later te kunnen doen waar ze zelf zin in hebben...
Doen hoor! Ik snap dat je het beste voor hebt met je zoon, maar het hoogste is niet voor iedereen ook het beste. Ikzelf had met gemak de universiteit kunnen volgen, maar zit op mijn 24e nog zonder diploma, omdat die universiteit niet beviel. Vervolgens HBO gedaan, ook niet mijn ding. Koksopleiding MBO nu net pas begonnen, en eindelijk kan ik doen wat ik écht leuk vind.

de lat ligt misschien te hoog voor hem, als hij alles van school met tegenzin moet doen van jullie strijk je hem tegen de haren in.
de leraren geven een indicatie over hem, maar als hij dan met alles op z,n tenen moet lopen gaat het niet lukken, en is het verloren tijd.
kijk naar een lichtere opleiding waar hij wel plezier in heeft.
met je handen werken is nog nooit iemand aan dood gegaan.

Niet, omdat hij al aangeeft dat het net iets te moeilijk is voor hem.

Jullie als ouders lopen voortdurend op hem te fitten, wat niet nodig is. Laat hem bijvoorbeeld een test doen om te kijken of het niveau wel geschikt is voor hem, heb dit ook met een van mijn zoons gedaan en is daarna een veel betere leerling geworden.

Ze hebben minder druk,meer tijd voor ontspanning, als ze er niet tegen opgewassen zijn om op hun tenen te lopen, moet je ze als ouders zijnde niet dwingen.

de ruzie houdt op als er een juiste beslissing wordt genomen.

Succes!

Motivatie is het verschil tussen kunnen, willen en de realiteit.

Als je zoon niet de motivatie heeft om nog meer er voor te doen, om welke reden dan ook, dan gaat hij niet boven zijn huidige nivo uitkomen. Ook al vinden zijn docenten dat hij het moet kunnen met een beetje werk. Hij moet het willen. En dat is duidelijk nu niet het geval. Is dit erg? Misschien. Maar misschien wel meer voor de ouders dan voor hem.

Communiceer met hem. En dan echt communiceren, waarbij je zowel af en toe iets zegt, maar zeker ook luistert naar wat hij wil. En dan echt luisteren. Niet alleen horen dat hij geen zin heeft om meer tijd te spenderen. Als je dat doet, dan kan je vanzelf te weet komen wat er echt aan de hand is. Misschien wil hij wel helemaal niet studeren, maar wordt veel liever eutomonteur. Of hij heeft het gevoel dat hij het niet kan, ook met meer werk, en wil dat het liefste niet bevestigd zien (Het is makkelijk een 3 weg te wimpelen as je je er niet 100% voor ingezet hebt).

Maar het kan veel dieper gaan [waarbij ik niet wil zeggen dat het zo is, maar hou je oren wel open]. Misschien heeft hij wel andere dingen aan zijn kop. Even persoonlijk tussendoor: Mijn leraren op het VWO zeiden ook altijd dat ik mijn best niet deed, jadiejadiejadie. Niemand besefte dat de helft van de school mij als het treiterpunt zag; 2, 3 keer per week klappen & schoppen etc. Het laatste wat mij interesseerd was het goed doen in de klas. Alles om niet op te vallen.. Tot het een keer mis ging en ik bij de directeur op de mat moest komen; Waarom mijn schoolboeken in de sloot voor de deur lagen. Gevolg: 75 man 2 weken geschorst; en mijn cijfers gingen 2 punten gemiddeld omhoog. Uiteindelijk kregen de docenten toch nog gelijk; Ik kon het wel.

Wat jij niet wil dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet. Dat is mijn motto in het leven. Ga bij jezelf na wat jíj zou willen als het jouw probleem was. De oplossing die jij graag zou zien, is waarschijnlijk ook de beste oplossing voor je zoon.

Soms werkt het om kinderen hun huiswerk op school te laten maken in een huiswerkbegeleidingsklasje. Maar dan moeten ze het daar zelf wel mee eens zijn en school moet de mogelijkheid bieden.

Heb het er eens met je zoon over: het kan best zijn dat hij liever op school wil blijven tot het echt klaar is en met een beetje hulp, om daarna thuis gewoon te kunnen lummelen.

Toegevoegd na 13 minuten:
Uiteindelijk zal hij toch de motivatie in zichzelf moeten vinden, dus heel hard duwen en trekken gaat gegarandeed niet werken.

Zo te horen heeft je zoon zijn hakken diep in het zand gestoken. En weigert hij als een muilezel om nog een stap te verzetten.

Dit gedrag zie je voornamelijk als iemand iets MOET doen wat hij absoluut niet zelf wil.
Pushen jullie te hard, moet hij perse die VWO gaan doen. Hebben jullie misschien al een toekomst voor hem voor ogen. Of een ideaal beeld welke hij moet realiseren.
En hameren op het huiswerk, zorgt er in ieder geval voor dat hij zij hakken nog dieper in het zand gaat steken.

Hebben jullie hem wel eens gevraagd wat hij zelf zou willen doen later? Misschien wil hij wel automonteur worden, of iets anders?
Vinden jullie dat een kind van 14 enige eigen inspraak mag hebben?

Motivatie haal je uit passie. Uit zijn passie. Wat wil hij super graag worden? Misschien als hij in het vooruitzicht piloot kan worden, dat hij meer motivatie krijgt. Een doel om naar te werken.

Ik zou maar luisteren naar je zoon. Ik wilde vanaf het begin naar havo maar mijn ouders dachten dat ik het wel aan kon omdat ik wel slim genoeg was. Ik ben ook maar net overgegaan naar de 4e van het vwo. En toen bleef ik zitten op vwo. Deed het overnieuw , maar het mocht niet baten. Ik doe nu eindexamen en het bevalt me prima op havo. Je moet je zoon niet pushen, want dat werkt averechts. Je moet met hem overleggen wat hij zelf wilt. Niet wat jij wilt. Het is tenslotte zijn opleiding. En met een havodiploma slagen is niks mis mee. Vwo is ook niet alles.

Weet niet of er al in de antwoorden iets is over gezegd is....
Maar wat is het doel? Wat is het belang van je zoon?
is school er omdat het moet?
Of heeft hij doelen in de toekomst waarvoor je een bepaald diploma nodig hebt?
Ik geef bijles aan leerlingen van groep 8 en daarbij maak ik ze zelf verantwoordelijk. Door te praten over het waarom.... Als ze willen, dan kun je ze helpen, als ze het nu er niet van inzien, dan is het trekken aan een dood paard.
Vaak is het moeilijk dit bij je eigen kind voor elkaar te krijgen. Dan kan een gesprek met iemand die hij vertrouwt veel helderheid geven... Mentor, of heel iemand anders...

Bij zoveel goeie antwoorden voeg ik nog maar een kleintje toe: onderzoek eens samen met je zoon (of laat een ander dat doen) wat hij werkelijk goed kan, waar hij een soort natuurlijk talent voor heeft.
Dat geeft vaak zoveel zelfvertrouwen dat hij de dingen waar hij moeite voor moet doen, er wel bij kan hebben.
En stel misschien ook je eigen verwachtingen wat bij.

Lijkt me nog niet zo'n slecht idee om eens met je zoon te gaan praten (zo lekker onder de afwas ofzo) waarom hij het gewoon niet ziet zitten om het VWO te doen en af te maken, wat is zijn toekomst droom?
'T is allemaal behoorlijk simpel, wij als ouders hebben bedacht dat onze kinderen het allerbeste moeten hebben/zijn.
Het wordt een stuk lastiger als ze zelf iets anders besluiten en je daar niet van op de hoogte stellen.

Mijn zoon heeft genoeg verstand om het VWO op z'n sloffen te halen, alleen hij wilde niet en heeft diploma vmbo gehaald. Daarna gaan werken en er achter gekomen dat je niet zo ver komt met een lagere opleiding. Na 3 jaar is hij heel gemotiveerd aan een opleiding begonnen als meubelmaker en super enthousiast.

Scheelde een hoop pushen, hoop ruzie en uiteindelijk besluiten ze toch zelf hoe ze hun leven willen inrichten. Neem hem serieus en respecteer zijn keuzes.

Laat ik even vanuit zijn perspectief praten.
Ik ben zelf namelijk 18, heb vorig jaar eindexamen gedaan en kan me dus wel goed inleven.
Ik denk inderdaad dat je echt goed naar hem moet luisteren, naar wat hij wil, en wat hij belangrijk vindt. Als hij graag HAVO wil doen, lijkt me dat prima, het is immers ook een goede basis. Toen ik 14 was, had ik het helemaal gehad met school. Ik was er doodongelukkig. Na veel wikken en wegen met mijn ouders mocht ik eindelijk naar een iederwijsschool, dat is een school die je weliswaar niet meteen opleidt tot een diploma, maar wel erg veel werkt aan het sociale aspect en aan dingen leren die je zelf leuk vindt. Mijn ouders hadden daar moeite mee in het begin, wat ik me wel kan voorstellen, op die andere school haalde ik goede cijfers en je wilt toch dat je kind een diploma haalt. Op die school leerde ik mijn zelfvertrouwen terug krijgen. Na 2,5 jaar ben ik alsnog naar een reguliere school gegaan, ik had nu zoveel motivatie! Ik had een grote achterstand, maar heb 4,5 en 6 vwo in één jaar gedaan en ben alsnog geslaagd. Wat ik eigenlijk wil vertellen met mijn verhaal is dat je je zoon de kans moet geven persoonlijke groei door te maken, niet te veel te dwingen en hem zijn eigen keuzes te laten maken. Natuurlijk moet hij wel wat doen, maar ik zou zeggen of dat nou HAVO of VWO oif iets anders is, respecteer het. Geloof me, als je plezier hebt en je gesteund voelt door je ouders en omgeving, dan komt het goed! (Maar het is natuurlijk niet verkeerd om je zoon een zetje in de rug te geven als hij lui is)

Probeer een huiswerkklas. Ik weet uit eigen ervaring dat huiswerkklas zeer goed middel is voor goede cijvers, en het zorgt indirect voor een juiste motivatie voor school.