Hoe kan men een goede oma zijn en geen oppas voor de kleinkinderen?

Vaak willen kinderen een hond en als hij er dan is mogen pappa of mamma hem uitlaten.
Als je met die hond geen precedent hebt geschapen dan moet het nu ook lukken.
Je wilt een leven en dat is niet hetzelfde als een asiel.

Je moet dit goed van te voren overwegen voor jezelf. Praat anders ook eens met oma's. Ik heb al veel mensen dergelijke voornemens horen uiten, maar als de baby er eenmaal is gaan ze toch overstag. Gewoon omdat het allemaal veel leuker was dan ze ooit gedacht hadden.
Op zich moet het voldoende zijn om te zeggen: ik hou erg veel van jullie, maar ik ga niet op vaste basis op jullie kind(eren) oppassen. Alleen in noodgeval, dus bij ziekte.

Je zou bijvoorbeeld wel (zeker als de kleinkinderen wat groter zijn) kunnen proberen om op een vaste basis, bijvoorbeeld eens per maand, iets leuks met ze te gaan doen. Neem een abonnement op de dierentuin bijvoorbeeld. Of ga eten koken met ze.

Het is altijd fijn voor beide partijen om te weten waar een ieder aan toe is. Kan me voorstellen dat de ouders 1x per maand een avondje voor zich zelf willen hebben. Dan zouden opa en oma de kids kunnen laten logeren. Maar mss is ook 1x per week een goede afspraak. Als het anders zou zijn zou je kunnen aangeven dat je minimaal 2 dagen van te voren wilt weten of je nodig bent of niet. Goede afspraken en regelmaat lijkt mij ook voor de kinderen het beste.

Mijn vader was heel duidelijk.
Ja af en toe is leuk, Structureel: NEE
Ik heb 45 jaar gewerkt en nu wil ik van mijn vrijheid genieten. JA ook met de kleinkidneren, maar geen verplichte oppas.

Ergo: hij komt ze nu te pas en te onpas ophalen omdat hij het zo leuk vindt (-:

Toegevoegd na 35 seconden:
toevoeging: hij heeft het wel zelf in de hand en dat zal hem beter bevallen.

En ik snap het wel

als het om een vaste dag (of dagen) per week gaat kan ik me goed voorstellen dat je dit niet wilt. dit kun je ook gewoon zeggen tegen je eigen kinderen. inderdaad wat marleen zegt: we hebben onze portie qua opvoeding wel gehad. structureel oppassen is voor veel opa's en oma's namelijk helemaal niet zo leuk. eindelijk vrijheid en dan zit je toch weer 1 of meer dagen gebonden. dat lijkt me goed uit te leggen.

als het er om gaat dat je helemaal nooit op wil passen is het wat lastiger. bij uitzondering zoals ziekte of als de papa en mama eindelijk weer eens een keer samen een dagje/weekendje weg willen gaan. in zulke gevallen gaat een kleinkind meestal graag bij opa en oma logeren, maar noem je het dan ook oppassen?

en als het echt gaat om oppassen in de oude betekenis van: het kind ligt op bed en er moet iemand in huis zitten zodat het kind niet alleen is, dan moeten ze inderdaad maar een meisje van 14 uit de straat vragen ipv opa en oma.

ik zou zeggen wees gewoon eerlijk en leg het precies zo uit als je hier schrijft en dat je denkt dat je dat niet wilt.

Mensen kunnen het zo moeilijk met elkaar hebben want ANDERSOM komt ook voor en is net zo naar als het niet goed wordt uitgesproken. Oma's die boos zijn dat het kind naar de creche gaat ipv dat het aan hun zorgen wordt toevertrouwd.

Het is gewoon altijd even lastig/pijnlijk als ouders en grootouders een ander beeld hadden over hoe de opvang van het kleinkind moet worden geregeld.

Spreek erover en laat iedereen in zijn waarde en eis wederzijds geen dingen van elkaar die de ander niet wil. (dat geldt bijv ook voor ongewenste opvoedadviezen)

Ik denk dat het goed zou zijn dit alvast eens te bespreken VOORDAT het kind er is, dan heb je de "onervaren" wensen en meningen van iedereen (vooral bij een eerste kind/kleinkind) en dan dit gesprek na een tijdje nog eens herhalen want mogelijk zijn één (of alle) partijen wel compleet van mening verandert. Maar luister naar elkaar, dan komt het wel goed.

Toegevoegd na 5 minuten:
Nog een reden waarom het belangrijk is met elkaar in gesprek te blijven, sommige opa's/oma's zijn niet zo goed met baby's dus in die tijd oppassen vinden ze een ramp, maar het zou kunnen dat het oppassen op wat grotere kinderen wél een feest is.