Is de opvoeding van meisjes anders dan voor jongens?

De opvoeding mag voor beide sexen gelijk zijn, in de omgang zijn ze verschillend.

Toegevoegd na 37 seconden:
vanaf de pubertijd, wordt het anders.

ER is in de 60er en 70er jaren veel over gesproken, in het kader van de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. Men dacht dat als je jongens en meisjes geheel gelijk zou opvoeden, dat ze dan meer gelijke mogelijkheden zouden hebben.

Dat is niet zo. Want het blijkt dat de behoeften vanuit het meisje anders zijn dan vanuit een jongen. Beiden doen een ander appel. Het meisje wil wel even met een auto spelen, maar liever toch met andere spullen die ze zelf kiest, (hoeven niet perse poppen te zijn), datzelfde geldt voor jongens.

De opvoeding is derhalve per definitie verschillend, maar de uitkomst kunnen toch gelijkwaardige mensen zijn, als de heersende cultuur de verschillen niet als ongelijkwaardig definieert.

Ik denk dat we er niet aan ontkomen dat er (nog steeds) zelfs andere waarden en normen gelden voor jongens en meisjes.

Gedeeltelijk vraag ik me nu zelfs af (na zelf jaren de verschillen ontkend te hebben) of dat nou echt zo'n probleem is.

Ik denk nu dat we het ook als een vorm van cultuurverschillen kunnen zien. Waarom snappen we wel dat (puur als voorbeeld) een chinees en een nederlander heel anders op een bepaalde situatie reageren, en blijven we ontkennen dat de (gemiddelde) mannen anders op bepaalde zaken/problemen reageren dan de (gemiddelde) vrouwen, en dus ook verschillend communiceren over dingen

Toegevoegd na 1 minuut:
En, mbt de opvoeding, elke opvoeder werkt toch vanuit zijn eigen perspectief

Ja natuurlijk is de opvoeding van meisjes anders dan jongens! Dat komt omdat hun behoeften ook heel anders zijn. In de jaren 70 dacht met dat meisjes en jongens "emotioneel gelijk" geboren werden en puur en alleen gevormd werden door hun omgeving en opvoeding. Dus "moesten" jongens met poppen gaan spelen en meisjes met auto's. Na onderzoeken blijkt echter dat meisjes en jongens neurologisch van elkaar verschillen. Het is in de hersenen aangetoond. De hersenen draaien bij wijze van spreken bij elke sexe een eigen, apart, programma af.

Jongens zijn over het algemeen creatieve en abstracte denkers. De jongen verkent de wereld door uit te vinden hoe objecten en materialen werken.

Meisjes zijn daarentegen vaak meer geinteresseerd in mensen en kijken al vanaf hun geboorte het liefst naar gezichten. Ze maken meer oogcontact dan jongens. Hun hele wezen is meer gericht op menselijke interactie en communicatie.

En daartussen zijn ook nog allerlei tussenvormen zoals "meisjesachtige" jongens en "jongensachtige" meisjes. Alles heeft te maken met hormoonpieken tijdens de zwangerschap.

De "fout" die veel moeders of opvoedsters (bijv. leraressen), waaronder ook ik, maken is hun "meisjesnormen" op te leggen aan jongens. Jongens moeten van hen over hun gevoelens praten, stilzitten, rustig spelen en lief iets knutselen. Maar jongens willen stoeien, hun krachten met elkaar meten, rennen, schreeuwen, de klei over de tafel uitsmeren en kijken of de verf ook tegen de muur blijft plakken. Vrouwen vinden dat vaak onaanvaardbaar en agressief gedrag. Terwijl dit "gewoon" jongensgedrag is. Daarom is het ook zo goed als er meer mannen in het (basis)onderwijs gaan werken en heeft ieder kind een vader(figuur) nodig. Mannen gaan er nu eenmaal anders mee om dan vrouwen. En dat is alleen maar goed.

Volgens mijn collega's zeker!!!!! meisjes hebben meer een eigen willetje en zijn over het algemeen drukker als jongens. En schijnbaar ook moeilijker met opvoeden

Nee, volgens mij is de opvoeding hetzelfde. In de opvoeding geef je je kinderen de normen en de waarden van het leven mee. Je begeleidt ze, verzorgt ze, steunt ze.

Maar iedere kind is een individu, die op zijn of haar manier reageert. En daar sluit je als ouder op aan.