Ouderschap & Opvoeding

Mijn zoon is altijd snel geweest in zijn ontwikkeling.

Lichamelijk:
tijgeren, zitten, kruipen, lopen, enz deed hij net iets sneller, maar precies volgens de stapjes van het boekje.

Cognitief:
gaat hij als een trein, hij kon snel praten, benoemen. Hij deed dit ook volgens het boekje, aanwijzen, napraten, letters husselen, (plamp=lamp, pik=kip) en vervolgens echte woorden.
Met twee jaar herkende hij letters en sprak ze fonetisch uit. Met 3 jaar en 3mnd ging hij voor het eerst hakken en plakken. Nu 3jr en 8mnd kan hij 15 woorden in een minuut lezen.
Hij begrijpt een hoop wat we zeggen en kan moeilijke begrippen toepassen. Hij is taal gevoelig en als hij verbeterd word, doet hij zijn best om zich echt te verbeteren.

Sociaal emotioneel:
Hij kan zichzelf vanaf heel jong al heel goed zelf vermaken. Hij kan makkelijk een uur met zijn duplo spelen, lang een stapel boeken doorbladeren, heerlijk met zijn autos spelen, enz
Hij heeft vanaf kleins af aan heel veel fantasie, maar raakt er niet in verdwaalt. Hij heeft denkbeeldige dieren soms voor een uur soms 5 min. Het is gezelschap, geen vervanging voor vriendje
Hij speelt graag samen met anderen en neemt graag de leiding in zijn spel.

Hij is net zindelijk

Dit is hoe wij hem thuis zien, hij gaat ook naar een gastouder en naar een dagopvang. Van hen krijgen wij altijd positieve dingen te horen. Hij heeft het bij beide enorm naar zijn zin. Hij speelt er soms graag even alleen, maar vaak ook samen.

De vriend van mijn moeder is mij gister komen bedreigen en uitschelden omdat hij het ergens niet mee eens was, wat tussen mijn moeder en mij aan de hand was. (niets ernstigs, maar omdat hij mij ondankbaar vondt, kwam hij zijn mening geven.

Een vriend van mij zat er gewoon bij en hij was tot schreeuwend toe aan het schelden.

Hij roepte namelijk dat hij mij met 1 vinger de grond in duwt, en dat als ik zijn zoon was dat ik het wel zou leren.

Het probleem is echter dat de toon waarop hij het zegt, mij ook boos maakt, en ik een situatie in de toekomst kan voorstellen waarin ik met hem de confrontatie aanga, i.p.v. netjes te zeggen dat hij normaal moet doen, en mijn kamer moet verlaten, en zich hier niet mee te bemoeien.

Dit is niet de eerste keer, dit gebeurd wel eens als hij het ergens niet mee eens is.

Zou ik aangifte doen? Ik weet 90% zeker dat het ooit nog eens zal voorkomen, dat hij zo gaat doen, en dan wil ik niet dat ik mezelf een gevangenisstraf bezorg omdat ik door mijn explosieve agressie disorder helemaal uitflip.

Daarintegen staat hij ook al geregistreerd als geweldpleger, hij is met carnaval door 5 agenten tegen de grond gewerkt omdat hij niet wou meewerken en agressief werdt, afgelopen oktoberfeest had hij ruzie gekregen met iemand, en is ie tegen de grond geslagen waar mijn moeder en tante gewoon bij waren.

Met hem praten is geen optie, hij weet alles beter. Want ik ben dun en klein dus ik kan niks volgens hem.

Toegevoegd na 2 minuten:
Ik ben 21 jaar oud, ben 1.75 en weeg 49 kilo.

Op internet kon ik wel een en ander vinden, echter niet duidelijk.

Ik zie de baby gemiddeld een keer per week maar dat kan heel soms twee wekelijks zijn en heel af en toe ook 2 keer per week.

Meestal zie ik de baby dan ook die ene dag gedurende de hele dag en zit ook veel bij me op schoot en dergelijke.

Toegevoegd na 2 minuten:
Het moet natuurlijk "wanneer' zijn, sorry.

De baby is nu bijna 4 maanden.