Ouderschap & Opvoeding

Mijn kinderen nu 2 en 4 zijn bij de geboorte afgenomen (OTS/UHP voor 24 uur per dag, 7 dagen per week). Ik heb ze niet erkend omdat BJZ zei dat ik toch geen kans maakte ze te mogen opvoeden. Moeder wilde het niet en we waren uit elkaar. Nu heb ik bij BJZ een bezoekregeling aangevraagd maar dan willen ze DNA bewijs hebben. Als ik hieraan meewerk zou dit dan tot consequentie kunnen hebben dat ik kinderalimentatie en / of ouderbijdrage pleegzorg zou moeten betalen. De moeder is ontheven van gezag. De voogdij-instelling van BJZ is benoemd tot voogdes (zo staat het in een brief). Kan zij mij dan nog om kinderalimentatie vragen? Zou BJZ dat kunnen doen? Als BJZ DNA bewijs heeft, kunnen ze dan "organiseren" dat ik bijdrage pleegzorg moet gaan betalen? Hoe zou dat dan kunnen? Kortom ik snap helemaal niets van het oerwoud aan regels en ook als ik het LBIO vraag, krijg ik geen duidelijk antwoord. Ik vind het erg onterecht dat als je kinderen zijn afgepakt, je er ook nog aan mee moet betalen. Ik wilde ze wel graag opvoeden. Nu overweeg ik de bezoekregeling geen doorgang te laten vinden omdat ik het meewerken aan DNA bewijs en de consequenties niet kan overzien.

Onze zoon van drie heeft met sinterklaas een DS gekregen. Hij heeft nu al Mario Land uitgespeeld tot het laatste level en bijna alle geheimen gevonden... Hij speelt best veel op het apparaat en word erg boos als we hem afpakken. Zelf zijn we niet zo goed als hij in spellen en vragen ons af of het normaal is voor een kind van drie om spellen binnen vijf dagen helemaal uit te spelen? Moeten we de DS afpakken? Of juist stimuleren omdat dat hij er zo goed in is?

Ik heb pas al een vraag gesteld rond het bijtgedrag van mijn jongste dochter, maar helaas is het niet verbeterd. Sterker nog: momenteel is mijn oudste dochter vrijwel dagelijks slachtoffer van het gebijt van haar zusje. Het bijtertje is 21 maanden en het slachtoffertje 3 jaar.
Standjes geven aan mijn jongste dochter helpt niet. Ze luistert niet, kijkt weg, doet alles om weg te komen als ik haar vast hou om haar toe te spreken, ze wíl gewoon niet luisteren.

Tot voor kort maakte ik me er niet zo veel zorgen over maar nu begint het, vooral voor mijn oudste dochter, uit de hand te lopen. De twee zijn beste maatjes, maar bij ruzie werpt de kleinste dus haar tanden in de strijd. Eergister heeft ze haar zuster zo hard gebeten dat deze nu een flinke bloeduitstorting op haar rug heeft. Sindsdien zit ik dus te twijfelen of ik tegen de oudste zal zeggen dat ze maar terug moet bijten als haar zusje bijt, misschien dat dát dan eens indruk maakt?!?
Mijn oudste dochter is een heel zachtaardig, timide meisje dat snel in de slachtofferrol kruipt. Ik denk dat ze het zou begrijpen als ik haar zou uitleggen dat ze haar zusje terug mag bijten (in de zin dat ze zou begrijpen dat het enkel bij haar zusje mag omdat zij zelf ook bijt).

Mijn vraag is dus: is dit een pedagogisch verantwoorde oplossing? Of heeft iemand misschien ervaring met een dergelijke situatie?

Ik heb een zoontje van 10 weken, hij ziet er supergoed uit, flinke kerel. Loopt gelukkig voor.. Mag ik hem bijvoorbeeld rond 14e weken mogen voeden met bijv.: potje Olvarit?

Een kindje van 11 komt elke dag bij ons aan de deur kloppen om te mogen komen spelen. Haar mama is bijna elke dag dronken, ze neemt het kind mee op café tot in de late uurtjes. Gisteren was de druppel, ze moest naar de kerk komen voor openingsviering van vormsel en haar dochter moest haar heel goed vasthouden van dronkenschap. Ze wou dan niet naar huis met als resultaat dat het kind zat te wenen in de kerk. Ze kan maar half praten en schrijven, en heeft zelfs nog een fopspeen 's nachts??? Ik zou willen dat er voor dat kind gekeken wordt, want ze wordt uitgelachen. Wat kan ik doen?