Ouderschap & Opvoeding

Ik heb hier al tal van fora over doorgespit, ik ben er al achter dat dit probleem zeer veel voorkomt en uiteenlopende redenen kan hebben. Maar, de oplossingen zijn tegenstrijdig. Ik zal proberen de situatie zo duidelijk mogelijk uit een te zetten. Mijn zoontje is 2 jaar, 25 maanden om precies te zijn. Een vrolijk ventje die eigenlijk verder nooit ergens moeilijk over doet. Behalve dat haren wassen. Dat is gewoonweg een drama. Krijsen en gillen, huilen, trappelen en slaan. Gewoon douchen of in bad is geen enkel probleem, maar oh wee als je met de shampoo aan komt zetten (baby shampoo uiteraard!!!!!)
Daarbij maakt het niet uit wie het doet en hoe je doet. Spelenderwijs, geruststellend, streng of boos. En mijn vrouw is intussen zover dat ze het zolang mogelijk of wacht tot ik het op me neem, dat kan natuurlijk niet. Ik kan niet bedenken wat de oorzaak hiervan is, en hoe ik het op moet lossen. Hij kan in tussen 5-woords en soms 6-woords zinnen gebruiken, dus ik krijg de indruk dat hij veel begrijpt van wat wij zeggen. Ouders, therapeuten, help! Want ik kan me zo voorstellen dat deze situatie traumatisch kan zijn voor zo'n kleintje.

Dit is een vervolg op mijn verhaal .Maar geld geeft ze dus niet aan ons zoontje,maar elke week geld opsturen naar thailand,dat is geen probleem .Ze heeft in die 4 jaar bv nooit haar zoontje komen opzoeken hier bij mijn thuis.Als hij bv ziek was ,dan belde ik haar,en als ze al opnam,dan zij ze ocharme,dat was het,niet bv zeggen,ok, ik kom hem bezoeken ,neen dat ging niet,en ze woont maar 8 km van mijn thuis.Trouwens op schoolfeestjes komt ze ook niet .Nu heeft mijn advocaat een email gehad van haar advocaat,voor in kortgeding te moeten gaan omwille van ons zoontje.Zij eist nu hem te zien elke zondag tussen 12u en 18 u.Waarom op zondag,natuurlijk,dan is die bargesloten waar ze werkt,maar die is zaterdagochtend pas gesloten om 5 of 6 uur s'morgens,en dan moet ik mijn zoontje gaan brengen om 12u naar haar?Kan ik daar iets tegen doen ,verbieden dat hij naar daar toe gaat,want hij wilt zelf niet gaan naar haar ,hij is van haar vervreemd natuurlijk als je als moeder in die 4 jaar bijna nooit voor je kind zorgt.

Ik leef reeds 4 jaar feitelijk gescheiden van mijn vrouw.We hebben samen een zoontje van 11 jaar.In die 4 jaar dat ze weg is bij mij heeft ze nooit gevraagd voor bezoekrecht.Ik ben dan samen met mijn zoontje soms, zo een 2 keer per maand naar haar toe gegaan,en dan gingen we samen een paar uurtjes samen weg.Maar ik voelde wel dat zij veranderd was, ook tegen ons zoontje.Ze belde soms wel eens naar hem ,ook zo een keer of 3 per maand naar hem.Maar ze betaalt dus ook geen onderhoudsgeld voor hem,ik heb dat ook nooit gewild trouwens .Tot ik een paar maanden geleden ben te weten gekomen wat voor werk ze doet.Ze zij mij altijd dat ze ging poetsen bij mensen hun thuis,elke dag.Maar mijn zoontje en ik zelf trouwens ook hadden op zondag wanneer we haar dan eens zagen,ze had altijd een geur van alcohol op haar.Ik weet dat ze heel veel drinkt,want in haar frigo staat niets anders dan wijn.De laatste keer dat ik haar gezien heb bij haar thuis,stond daar ook een zak van de carrefour,een grote zak trouwens,daar zat niets anders in dan alleen maar pillen.Mijn zoontje vroeg haar toen waarom ze zoveel pillen had,ze zij dat is voor hoofdpijn.Toen heeft iemand mij gezegd dat ze al meer dan 3 jaar werkt al prostitutie ,ik geloofde dat eerst niet,tot ik op de site ben gaan kijken waar zij werkt,en ik tot mijn grote verbazing haar zag staan alleen in een slipje,de rest gewoon naakt.Haar gezicht is wel wat bedekt,maar je kan goed zien dat zij het is.Trouwens elke week stuurt ze geld naar thailand

Ik weet dat het aangeraden wordt een baby onder de 12 maanden max 24uur zonder zijn moeder te laten.
Maar ik kan niet vinden hoe dat zit met kinderen van 12-24maanden.
Nu wil ik graag een weekendje weg maar wil eerst weten hoe lang het ok is weg te gaan. Ik wil natuurlijk niet dat hij verlatingsangst creëert.

Ik zoek een manier om mijn moeder duidelijk te maken dat ze de toekomst van mijn jongere broertje naar de sodemieter helpt. Zelf sta ik allang op eigen benen en ben al jaren het huis uit. Mijn broer daarentegen is 22 en is onlangs gestopt met school met nog maar 1 maand te gaan (Ja, ECHT!) en wil niet werken. Hij denkt wel even het hbo te doorlopen. Ik dacht altijd dat het wel goed zou komen als hij een keer flink "op zijn bek" zou gaan, zichzelf tegenkomen. Maar dat gebeurd niet want mijn moeder houdt hem, financieel of met argumenten die nergens op slaan, de hand boven het hoofd. Dit is nog maar een voorbeeld. Hij komt zelden een afspraak na, formeel of informeel, als je hem een keer iets vraagt laat hij je zitten. Vaak zegt hij dat hij je helpt maar laat het altijd afweten. Maar verwacht altijd dat anderen hem helpen. Hoe breng ik mijn moeder aan haar verstand dat ze hem echt niet helpt. Ik heb al geprobeerd subtiel duidelijk te maken dat hij is moet leren voor zichzelf te zorgen. Dat pubertijd geen excuus meer is. Dat IEDEREEN dingen moet doen die hij niet leuk vindt. Dat hoort bij het leven. En aangegeven dat niemand perfect is, ik zeker niet, maar dat sommige dingen gewoon niet kunnen. Waarschijnlijk is dit typisch zoiets waar je niets aan kunt veranderen en maar hopen dat het goed komt, maar ik wilde toch nog kijken of de mensen hier nog met een oplossing komen. Waarvoor alvast mijn dank.