Wat gebeurde er in de jaren '70 met stil geboren baby's?

Het kind waarvan een vrouw zwanger is wordt als reeds geboren aangemerkt, zo dikwijls zijn belang dit vordert. Komt het dood ter wereld, dan wordt het geacht nooit te hebben bestaan.
Artikel 2 Burgerlijk Wetboek, Boek1
http://wetten.overheid.nl/BWBR0002656/2016-08-01#Boek1_Titeldeel1_Artikel2

Een baby die na 24 weken zwangerschap dood ter wereld komt, valt onder de Wet van de lijkbezorging. Dat wil zeggen dat het overlijden van de baby, ook al is het levenloos geboren, dient te worden gemeld bij de Burgerlijke Stand. Deze geeft een ‘akte van een levenloos geboren kind’ af.

Als de zwangerschap korter dan 24 weken heeft geduurd en de baby dood geboren wordt, is de Wet op de Lijkbezorging niet van toepassing. Dit betekent dat ouders zelf kunnen kiezen of ze hun baby willen laten registreren, en of zij de baby willen begraven of cremeren.

Ondanks dat de wet geen kinderen erkent die levenloos geboren worden vanaf 16 weken tot 24 weken zwangerschap, is de momenteel de ambtenaar van de Burgerlijke Stand verplicht een ‘akte vaneen levenloos geboren kind’ af te geven wanneer de nabestaanden dat verlangen. Bij welk aantal weken deze verplichting ontstaat, is nog onduidelijk.

Wanneer een kind doodgeboren werd kon het (nu nog steeds) ‘naamloos’ worden begraven. Dit werd meestal snacht door de vader gedaan. Het graf kreeg geen steen en er hoefden geen grafrechten te worden betaald.

Vanaf de jaren zestig en zeventig ontstonden nieuwe inzichten. Doodgeboren baby’s werden niet langer bij de moeder weggehouden en de ziekenhuizen boden de mogelijkheid om op eigentijdse wijze afscheid te nemen. Het waren de uitvaartaanbieders die hier direct op aansloten.

De adoptiewet van 1956 schiep allang de mogelijkheid om afstand te doen van het kind als het een ongewenste geboorte was. Dit ging niet buiten de moeder om. Hiertoe moest de moeder weken van te voren een akte tekenen. De juridische banden tussen kind en biologische ouder konden pas na de geboorte officieel worden verbroken, waarbij de adoptie ouders direct het kind overhandigd kregen. Tegenwoordig gaat het kind eerst tijdelijk naar een pleeggezin en heeft de moeder drie maanden bedenktijd.