Is er verschil in hoe snel een doof kind zijn eerste woord gebaard en een horend kind zijn eerste woord zegt?

Ja.

De meeste kinderen zijn tussen de 12 en de 18 maanden oud wanneer ze beginnen met spreken. Baby's kunnen vanaf zes maanden al gebaren onthouden en hebben dan ook al de motorische vaardigheden om zelf gebaren te maken. Het duurt dan nog wel enkele weken tot maanden voordat de baby in staat is om terug te gebaren.

Een gemiddeld kind van 18 maanden tot 2 jaar vormt zinnetjes die uit twee woorden bestaan, maar die zijn lang niet altijd verstaanbaar.
Een baby die gebaren heeft geleerd kan die wanneer hij of zij tussen de 11 en 14 maanden oud is daadwerkelijk toepassen, en degenen die gebarentaal kennen weten dan ook wat er bedoeld wordt.

Dus er zit inderdaad een verschil van een aantal maanden tussen het leren gebaren en het leren praten van een dreumes die niet en wel kan horen. Wel heeft een doof kind vaak een achterstand in de taalontwikkeling, maar heeft daar op school (waar het meestal eerder heen gaat dan een horend kind) geen problemen mee want het schakelt gemakkelijk over van het gebarensysteem van de ouders naar een formele gebarentaal.

Er zit trouwens ook nog verschil tussen een dove baby met horende ouders en een met dove ouders. Onderzoek heeft aangetoond dat een doof kind van dove ouders op dezelfde wijze een gebarentaal verwerft als een horend kind van horende ouders een
gesproken taal. Een doof kind doorloopt stadia die vergelijkbaar zijn met die
van een horend kind tijdens de verwerving van zijn of haar gesproken taal. Na
een eerste stadium van één-gebaar-uitingen volgt de combinatie van gebaren tot twee- en meergebaaruitingen.

Dove moeders praten veel minder tegen hun dove kinderen dan horende moeders tegen hun horende kinderen praten. Dit verschil kan worden verklaard doordat bij gebarentaal het kind het gebaar en het object of de handeling waarnaar deze verwijst tegelijk in beeld moet hebben. Het dove kind kan zijn moeder dus niet aankijken waardoor het voor de moeder weinig zin heeft iets te zeggen terwijl ze gebaart (in tegenstelling tot het horende kind). Doordat dove kinderen hierdoor minder in aanraking komen met taal, is hun woordenschat op tweejarige leeftijd veel kleiner dan die van een horend kind. Wanneer een doof kind geleerd heeft om zijn aandacht op zijn moeder te richten, zal deze aanzienlijk meer taal gaan gebruiken.