Schoolartsbezoek 5 jarige zonder ouders?

Is er een goede reden dat u bij het onderzoek wilt zijn? Dan mag u waarschijnlijk gewoon mee als u dit vraagt.

Ik ben geen deskundige maar het is jouw kind dus volgens mij heb jij alle reden om er bij te mogen zijn.

Waarschijnlijk vinden ze dat het dan sneller gaat dan wanneer de ouders erbij zijn, dus efficienter.
Als ik jou was zal ik vragen wat de reden is,
want ik vind het toch ook wat vreemd overkomen,
maar als je hun reden weet, geeft dat misschien wat rust.

Toegevoegd na 2 minuten:
Na je toevoeging...misschien kan je vragen of de onderwijzer even meekan

Dat lijkt me voldoende redenen om er bij te willen zijn en als je niet mag dan laat je je kind gewoon niet gaat. Zo belangrijk is het ook weer niet en ik neem aan dat je kind al onder controle is her en der vanwege het spraakprobleem.

Je zult wel een formulier moeten invullen dat je geen toestemming geeft voor onderzoek en als ze dat willen doorgeven aan je huisarts dan doen ze dat maar. Die kun je van tevoren inlichten.

De schoolarts is niet verplicht.
Het is een service, zij kunnen jouw niks verplichten maar jij hun ook niet.

Ik ben het met je eens dat het raar is dat de ouders er bij een 5 jarige niet meer bij mogen zijn. (om meerdere redenen)
Maar er is bezuinigd dus het moet gewoon sneller en ouders stellen nou eenmaal vragen en dat kost tijd.

Als de spraakachterstand het enige punt is, dan zou ik een briefje meegeven, van tevoren contact opnemen met de assistente en/of een leerkracht inzetten. Jouw kind zal niet de eerste zijn met een spraakachterstand die de schoolarts ziet.

Ik kan me voorstellen waarom ze het kind alleen willen zien. Maar ik kan me ook voorstellen dat je er graag bij wilt zijn.
Is er geen manier uit te denken om een middenweg te vinden, bijvoorbeeld: jij legt uit waarom je er graag bij wilt zijn, namelijk dat je bang bent dat je kind de vragen maar in het wilde weg allemaal met ja zal gaan beantwoorden, en geeft ook ruimte aan de GGD om een tijdje met je kind alleen te spreken.
Ik denk dat de GGD wel vaker te maken heeft met kinderen met spraakachterstanden, dus dat ze hier misschien wel mee om kunnen gaan, eventueel met tips van jou, waarna je ze even alleen kunt laten met je kind. Jij bent dan wel in de buurt, als het niet lukt kunnen ze je er zo weer bijhalen.

Ouders hebben bewust en onbewust een grote invloed op hun kinderen, wat ze doen en zeggen, hoe ze zicht gedragen bij vreemden in een vreemde omgeving, en dergelijke. Een onderzoek MET ouders geeft dan ook vaak een andere uitslag dan een onderzoek ZONDER ouders, waarbij overigens het een niet altijd waardevoller, beter of completer hoeft te zijn dan het andere.

Mijn dochter hing juist altijd ZO vreselijk aan mijn rokken als ik er bij was, dat ik haar bewust alleen met de arts liet, zodat ze zichzelf kon zijn en niet steeds aan haar 'kapstokje' ging hangen. Overigens gaf mevrouw op die leeftijd al allemaal 'politiek correcte wensantwoorden' om de juf / dokter / kinderarts / wijkverpleegkundige etc te plezieren, die ook niet echt een heel betrouwbaar beeld gaven. Maar daar prikken ze wel doorheen.

Ook zijn er ouders die wel degelijk iets te verbergen hebben en daarom per se bij het onderzoek willen zijn.

In jou geval zou het in je nadeel kunnen werken als je er NIET bij bent, maar ik denk dat je zorg onterecht is. Ze krijgen een vrij compleet beeld van het kind, inclusief de spraakachterstand, en het probleem dat je schetst zou je ook even op een briefje kunnen zetten dat je hem meegeeft, of tevoren doorgeeft aan de arts die hem gaat onderzoeken.

Mocht het kind toch verontrustende informatie geven of rare dingen laten zien, dan wordt er ook altijd eerst verder onderzocht voor er voorbarige conclusies getrokken worden. Maak je je echt zorgen, dan kun je inderdaad weigeren aan het onderzoek mee te doen, maar uiteraard is dat ook een reden voor nader onderzoek, al dan niet via de huisarts. Waarbij ze er overigens ook niet meteen vanuit gaan dat het wel 'foute boel' zal zijn.

(En sommige kinderen van die leeftijd kunnen er wat van hoor ; toen ze mijn jongste vroegen (ik weet niet meer of dat bij de schoolarts was) wat voor straf kindjes moeten krijgen voor een bepaald vergrijp, verzon ze de meest gruwelijke lijfstraffen, tot en met de doodstraf aantoe, terwijl ze nooit meer dan een tik op de pamper heeft gehad. Dat fascineerde haar blijkbaar).

De ouders van de kinderen die het ECHT niet fijn hebben thuis zouden dan ook bij het onderzoek mogen zijn. Dan kunnen die kinderen niets aangeven over hun thuissituatie. Ouders hebben tijdens zo een onderzoek ALTIJD invloed op het kind. Of ze nu iets zeggen of niet.

Tegenwoordig voelt elke ouder zicht "speciaal" en elk kind is een uitzondering. Sommige problemen los je bij kinderen gewoon niet op door altijd maar het handje vast te houden. Soms moet je het kind zijn eigen gang laten gaan.
Zo ging het vroeger en die mensen zijn voor het grootste deel ook goed terecht gekomen.

Ouders willen tegenwoordig steeds vaker vriendjes zijn met hun kinderen en vergeten zo hun kind op te voeden. Dat zijn de kinderen die later niet voor zichzelf kunnen zorgen en altijd afhankelijk blijven van hun ouders.

Dus mijn advies is: Laat je kind dat onderzoek alleen ondergaan. Als hij een spraakprobleem heeft en overal JA op zegt dat heeft de medewerker (arts?) van de GGD dat ook echt wel door. Die mensen zijn ervoor opgeleid en genoeg gekwalificeerd.