Hoe kan je het beste aan een kind van zes jaar vertellen?

Zeggen dat opa naar een beter plekje is gegaan. Waar het heel mooi is enzo

Opa is verhuist
Waardan?
Naar een mooie verre plek
Wanneer gaan we daarheen?
Ik weet het niet.

Gewoon op eerlijke en volwassen manier. Ze begrijpen en snappen meer dan je denkt.

Leg uit wat de dood is, op een eerlijke, maar kind vriendelijke manier. Breng het positief: opa kan niet meer bij ons zijn, maar hij heeft geen pijn meer. Een kind moet leren wat dood is, je kan moeilijk verzwijgen wat dood is. Dan is het straks 12 jaar en weet nog steeds niet wat dood is. Leer het dus eerst wat het is en dan dat opa dood is. Leg uit dat je afscheid gaat nemen en dat hij dan niet meer bij jullie terug komt. Er zijn ook boekjes voor kinderen die met de dood van een familielid temaken hebben. Misschien kun je in de bieb kijken of bol.com. Heel veel sterkte en gecondoleerd.

Dat opa aan het slapen is, maar niet meer wakker word. Hij is in de hemel waar hij heel gelukkig is. (leg uit precies wat de hemel is) Verder lukt het 'slapen' wel vaak. Dood klinkt best hard, en kunnen er vaak niet van slapen. Leg goed uit wat het allemaal inhoud, en haal leuke herhinneringen op.

Sterkte, en gecondoleerd,

Dat opa zo heel erg ziek was dat hij niet meer kon genezen, wat de dokters ook probeerden. En dat hij hem nu enkel nog kan zien op een foto. Vertel er ook bij dat opa nu geen pijn meer heeft en het nooit meer koud kan hebben.

Ha, die Internet;

Of het de beste manier is weet ik niet, maar wij hebben onze kinderen toen ze op jonge leeftijd (een jaar of twee, drie) met overlijden in de familie te maken kregen gewoon de waarheid verteld. Wel met eenvoudige en vooral liefdevolle woorden, maar duidelijk. En wees niet bang om toe te geven dat je het zelf ook niet helemaal begrijpt en verdrietig bent.
Kinderen hebben een erg plooibare geest en accepteren heel makkelijk 'Waarom? Daarom!'-logica; verhaaltjes als 'opa slaapt en wordt niet meer wakker' kan ze angstig maken en 'opa is heel ver weg en komt nooit meer terug' kan ze wantrouwig maken.
Het zijn de moeilijkste dingen die je als opvoeder aan je kinderen meegeeft, maar het draagt bij aan de vorming van stabiele karakters en daar hebben ze hun hele leven iets aan. Meer dan aan een leuk verhaaltje.

het beste kun je het niet te lang uitstellen, hoe langer je het utisteld hoe moeilijker het wordt.

Vertel dat op een rustige manier wat er gebeurt is. Het handigst is denk ik een van de verhalen vertellen van mensen die mij voor waren.

gecondoleerd..

je kunt haar het beste vertellen dat opa naar een hele mooie plek is gegaan waar die al zn vriendjes en vriendinnetjes weer tegen komt en heel gelukkig is
toen ik hoorde op mn 8ste dat m oma was overleden was dat een hele klap die ik niet goed kon verwerken.
dus ik zou het subtiel brengen, later als het kind wat ouder is kan je vertellen dat opa was overleden

gecondoleerd btw

opa is helaas niet meer bij ons en daar zijn we heel verdrietig om en mogen we ook om huilen , maar voor opa is dit het beste (als hij ziek was en niet plotseling overleed) we gaan nog heel veel over opa praten en we kunnen ook een hele mooie fotocollage maken van opa dan is hij toch altijd bij ons maar op een andere manier

Dit zou ik denk ik vertellen , het is een lastig iets maar helaas hoort dit ook bij het leven , succes en gecondeleerd

Toen mijn vader overleed hebben we alle kinderen bij elkaar gehad en het met alle ouders erbij verteld dat opa was overleden en ze iets laten maken wat ze heel graag wilden dat hij mee zou nemen in zijn kist. Werkte prima, ook laten zien dat hij in een kist lag en niet meer leefde.

Niet een van de kinderen, in de leeftijd van 2 tot 12 heeft er ook maar 1 seconde aan getwijfeld of het wel waar was. Helaas het leven is hard maar ze hebben wel een mooie herinnering.

Dus het beste advies wat ik kan geven er gewoon mee omgaan, verdriet hebben en je kind erbij betrekken.

Bij mijn nichtjes van toen dezelfde leeftijd, heeft het 'sterretjes in de hemel' verhaal goed geholpen, zo hebben zij een plekje aan het verlies kunnen geven en vullen later zelf de 'gaten' in het verhaal in...

Gecondoleerd...

Wij hebben buurjongetjes van zes. Je kunt ze gewoon vertellen dat opa dood is gegaan en nu bij oma is, of bij iemand anders die ze kennen en dood is gegaan (een vriend, familielid of desnoods een huisdier).
Ze zullen misschien niet meteen snappen dat opa nooit meer terugkomt, dat kun je er het beste wel meteen bij zeggen.
Wanneer ze iets niet snappen vullen ze het namelijk zelf in en dan kunnen er grote misverstanden ontstaan: Opa is naar een beter plekje, en dan volgende week: "Wanneer gaan we nog eens naar opa?"

Het boekje "Kikker en het vogeltje" van Max Velthuijs voorlezen en samen de plaatjes kijken als inleiding op het vertellen dat opa er nu niet meer is.

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/kikker-en-het-vogeltje/666824748/index.html

Een kind van 6 kun je over het algemeen wel op een rustige manier uitleg geven van de situatie.
Hij of zij snapt op die leeftijd vaak al een hele boel en dit ook.
Als je het woord overleden of dood het liefst niet wilt gebruiken dan kun je het vervangen door " opa is naar de wolken gegaan en zal voortaan van daaruit naar je kijken,als je dat wilt. Of opa is naar de sterren gegaan. En hoe een kind daarop reageert dat zal dan afwachten worden,want dat verschilt per kind.

Ik denk dat het eerst belangrijk is om vanuit je eigen overtuiging te spreken gelovig of niet gelovig enz. Ikzelf ben een atheïst ik zal mijn kinderen dus geen hemel verhaal vertellen.

Maar ik denk dat het belangrijkste is dat je gewoon eerlijk bent over wat de dood nou is. En geen verhaal gaan verzinnen over 'slapen' en dergelijken. Ze zaaien verwarring en kunnen veel impact hebben.

En geef het kind ook de keuze om eventueel nog een keer naar opa te kijken bij de begravenis/crematie. Ze kunnen dan zelf kiezen want wanneer je voor hun kiest en ze bijvoorbeeld niet laat kijken kunnen ze je dit kwalijk gaan nemen.

Kortweg gewoon eerlijk zijn over de situatie want kinderen snappen meer dan je denkt.

Je kunt eens op onderstaande sites kijken, ik heb niet gelezen wat er staat.
Ik zou zelf een boekje kopen, er schijnen goede boekjes te zijn. En betrek het kind bij de begravenis, maak een leuke tekening en leg die in de kist. Het kind hoeft opa niet te zien. Je kunt zeggen dat opa naar een hele mooie plaats is gegaan, waar oude mensen later heen gaan. Maar dat opa eigenlijk ook heel graag hier wou blijven. Mocht ze gezien hebben dat opa pijn had en ziek was, dan kan je ook erbij zeggen: Opa had te veel pijn en nu heeft hij dat niet meer. Het is een moeilijk ding. Heel veel sterkte.

Ik vond onderstaand verhaal ook mooi:
Verschil tussen dood en levenloos
Als eerste is het belangrijk dat je kind het verschil leert tussen dood en levenloos. Een auto is levenloos, evenzo speelgoed, boeken, rotsblokken, straattegels, meubilair, huishoudelijke artikelen, ambulances, politieauto's, noem maar op. Dieren, bloemen, planten en mensen daarentegen leven, en kunnen daarom dood gaan.
Iets dat groeit, beweegt, verandert, adem haalt en eet, dat leeft en kan dus doodgaan. Levenloze dingen hebben nooit geleefd en kunnen daarom ook niet doodgaan. In het dagelijkse leven zijn er heel veel dode voorbeelden aan te wijzen. Let er maar eens op als je over straat loopt. Dode bloemen, een dode vogel, dode insecten en soms zelfs een dode eend of egel op de weg. Deze voorbeelden wekken nog weinig emotie op en zijn daarom goed om mee te beginnen.
De volgende stap is kinderen te vertellen dat dood veroorzaakt kan worden door ziekte, ouderdom of een ongeluk. Wanneer er een sterfgeval in de omgeving is, is het raadzaam hierover te praten met je kind. Maak het onderwerp gewoon bespreekbaar.

Hierna kan je kind leren wat er vervolgens gebeurt. Begraaf zijn dode hamster in een klein doosje in de tuin met een klein gedenkmonumentje (al is het maar een takje) op zijn grafje. Door het uitvoeren van dit ritueel raken kinderen vertrouwd met de dood. Uiteindelijk zullen kinderen zich realiseren dat ook zij sterfelijk zijn. ( http://www.peuteren.nl/afscheid/kinderen.php )

dat opa naar de hemel is en dat hij het daar heel goed heeft

Gecondoleerd met het verlies van jouw opa.
Uit jouw vorige vraag leid ik af dat dit kind van 6 jaar jouw broertje of zusje is.
Jouw ouders worstelen met de vraag :"hoe te vertellen". Jij kan daarbij ook een grote steun zijn omdat het jullie beider opa is.
Ik zou heb mijn kinderen destijds uitgelegd dat opa al oud was en zo ziek was, dat hij niet meer beter kon worden, en rustig is doodgegaan. Vooral OUD. Want dan heeft het kind geen angst om ziek te worden of om te slapen. Want doodgaan hoort bij oud-zijn. Op dat moment is dat genoeg. Als kinderen zelf ouder worden gaan ze meer begrijpen.
Het kind meenemen naar de begrafenis of crematie. Niet verstoppen. Dan zien ze dat het afscheid definitief is.
Daarna zullen ze verdrietig zijn, net als iedereen, maar daar is niets mis mee. En veel vragen, maar dat hoort er ook bij.

Je hebt eigenlijk 2 opties:
-liegen
-en niet liegen.

Het slimste is om die laatste te gebruiken,
maar het dan op een wat lievere manier te brengen.
Op zo'n manier dat je kind het ook snapt.
Ook zou ik het niet nog veel langer gaan uitstellen,
want hoe langer je wacht, hoe moeilijker het word!

Mijn opa is een jaar geleden overleden. Mijn ouders hebben het heel rustig vertelt, niet lang nadat hij overleden was. Ze hebben hun verdriet wel laten merken, maar ze hebben niet heel hard gehuild ofzo in zijn bijzijn, dat kon hem overstuur maken. Mij moeder heeft aan mijn broertje van 3 uitgelegd dat opa gestorven was. Dat hij niet meer kan ademen, dat hij niet meer leeft. Opa kan niets meer, zijn lichaam was op. Hij heeft de kist gezien en mijn ouders hebben uitgelegd dat opa daar nu in ligt. Dan komen er natuurlijk heel veel vragen die ze geprobeerd hebben te beantwoorden. Wij geloofden dat hij in de hemel was, en dus zeiden we dat opa nu op een plek is waar hij nooit meer pijn heeft en nooit meer ziek is. Mijn ouders hebben hem meegenomen naar de begrafenis en hij heeft het op die manier erg goed verwerkt. Hij praat er nu nog steeds weleens over, ik denk dat het heel goed is om heel veel te praten.

Toegevoegd na 1 minuut:
ik zou in ieder geval niet zeggen dat opa slaapt, want dan kan hij/zij bang worden om te gaan slapen.

'Opa's lichaam wilde niet meer omdat het oud was geworden. Maar opa zelf is niet verdwenen . Opa zelf is naar een plaats waar je aan kunt denken.
En jij mag zelf die plaats kiezen. Een ster misschien? En als je dan naar die ster kijkt ziet opa jou mischien ook. Altijd als je aan opa denkt dan is hij er al kun je hem niet meer zien. '

Gecondoleerd! Mijn ervaring is dat je eerlijk moet zijn tegen je kinderen.Het beste is om de dood gewoon al eens ter sprake te brengen .Het boekje: "kikker en het vogeltje "is een heel geschikt boekje. ook de dood van dieren kun je aangrijpen om er over te praten.
Ga geen dingen verzinnen waar je zelf niet achter staat of waar je kind angstig van kan worden (opa is overal :dus onder bed achter gordijn enz???) Ook zeggen dat jij niet alles weet is eerlijk!Ga samen met je kind het verdriet verwerken......Je kind wil ook jou graag troosten!Laat dit toe! sterkte !

Op, gemiddeld, 7-jarige leeftijd weet een kind pas dat de dood onomkeerbaar is. Hij/zij gaat het dus vanzelf beseffen. Er zijn velen boekjes op de markt waarin een opa of oma overlijd. Misschien een idee? De link die ik heb bijgevoegd is een verhaaltje wat je kind misschien zelf al kan lezen, anders kunt u het eventueel voorlezen.

gewoon de waarheid vertellen, en als ie het niet begrijpt, wat duidelijker uitleggen

Dat opa een ster is aan de hemel

"Opa is dood" lijkt me het meest logisch

Ik zou er géén héél verhaal rond breien, zeker géén sprookjesachtig, vaag fantasieverhaal van maken,gewoon op een eenvoudige manier verwoorden dat mensen als ze gezond zijn lang leven, maar uiteindelijk sterven mensen aan ouderdom of ziekte.

allereerst gecondoleerd

ga er even voor zitten als je het verteld, misschien heeft je kindje een huisdier gehad wat overleden is.
dit kan je dan als soort van introductie gebruiken.
(weet je nog toen de...... dood ging? dat kan ook met mensen gebeuren)
vertel dat opa oud was, of ziek en dat opa ook overleden is. dat hij niet meer ziek en oud is nu.
tegen mijn kids heb ik verteld dat opa nu een sterretje is, en soms bij heldere hemel dan zwaaien ze naar opa zijn sterretje.

de vragen komen vanzelf, ik ben er open over geweest en heb mijn kinderen (1 ervan ook 6 jaar destijds) gevraagd of ze nog wat voor opa wilden maken. het is een tekening geworden met de woorden dat ze hem zullen gaan missen.

bij de uitvaartonderneming hadden ze voorleesboekjes waar alles op een kindvriendelijke manier uitgelegd word.
anders kan je in de bieb hier ook wel leesboekjes over vinden.

heb mijn kinderen ook gezegd dat het niet erg is om verdriet te hebben, en dat ze gewoon bij me kunnen huilen als ze zich verdrietig voelen. beiden hebben ze ook een aandenken van opa op hun kamertje.

kids van deze leeftijd staat er zeker wel bij stil en ze hebben op hun eigen manier afscheid kunnen nemen die voor hun prettig voelde. zo kozen ze ervoor om bij de crematie aanwezig te zijn en nog even naar opa te kijken in de kist. hier hebben ze dan ook hun werkje voor opa in gelegd. ik raad aan om je kindje ook zelf de keuze te laten. voor iedereen moet een afscheid goed voelen om zo makkelijker het verlies te kunnen verwerken, ook voor een kindje van 6.


wens jullie veel sterkte

Gewoon de waarheid vertellen.
Dat is echt belangrijk.
U kind komt er misschien toch ooit achter.
Het moet weten wat de dood is en er mee leren omgaan.
Dat laatste heb ik in februari ook moeten leren.

Hoi, ten eerste gecondoleerd met jullie verlies.
Ik heb zelf 4 kinderen en 11 kleinkinderen waarvan ik de jongste de eerste 6jaar heb opgevoed.Ik vindt dat je altijd eerlijk tegen een kind moet zijn,ik weet niet of jullie gelovig zijn,echter kinderen weten en begrijpen meer dan je denkt, en accepteren het overlijden veel makkelijker dan wij.Je moet er geen punt van maken maar eerlijk zijn,ook met tranen en misschien kan je later iets leuks met het graf doen,een mooie steen laten zoeken en daar iets op laten schrijven/tekenen.Het kan zijn dat het een overgevoelig kindje is echter mag die ook best huilen, ik heb vaak moeten vertellen dat er iemand overleden was en liet het aan henzelf over om mee te gaan naar de begrafenis,ook van overleden vrienden ( die zij goed kende) of naar de opbaring, echter blijf ik zeggen dat je altijd eerlijk moet zijn,want als jij verdrietig bent en het kind niets weet ,en dus niet je verdriet zal begrijpen,zal het in hun koppies gaan spoken.En waar is opa opeens gebleven? je kan niet liegen en 6 jaar is best een goede leeftijd om deze nare dingen mee te kunnen delen,je zal zien dat het kind er echt makkelijk mee omgaat, dat is het leven!
Veel sterkte,
1vlinder

Ik zou zeggen:
dat opa is gestorven en als ze vragen waarom dan leg je dat eerlijk uit,en daarna zou ik zeggen dat er nu een ster in de hemel staat voor opa

Eerlijk vertellen wat doodgaan inhoud en daarna vertellen dat dat met opa is gebeurd.
Absoluut niet achterhouden of zeggen dat opa 'slaapt'. Zelfs toen ik nog heel jong was kon ik er niet tegen wanneer mijn ouders tegen me aan het liegen waren.

je moet zesjarige kinderen niet onderschatten ;) dus ik zou gewoon de waarheid vertellen en uitleggen wat de dood allemaal is ,en nog gecondoleerd

Dat hangt af van het geloof binnen het gezin.
Waneer mensen in GOD geloven, dan is Opa naar de Hemel.
Als het gezin niet gelovig is dan kan dat ook gezegd worden, vind ik.
Als Opa en het gezin ongelovig zijn kun je zeggen dat opa voortleeft in onze gedachten.
Een kid van 6 heeft voldoende besefdat het lichaam van opa dood is en dat opa niet meer terug komt.

Het hangt dus van de inzichten van het kind op de eerste plaats , het gezin en/of opa's opvattingen op de tweede plaats af.

Zelf zou ik nooit zeggen , opa is dood. punt.
Daar gaat te weinig troost van uit, zeker als opa een warme band met zijn kleinkind (eren) had.
Ook een zesjarige een aandenken van opa geven helpt,
Dat zou dan bijvoorbeeld opa's zakhootrloge of iets anders specifieks van opa kunnen zijn.

Zo heeft het kind een tastbaar voorwerp wat opa belangrijk vond, een mens kan dat koesteren en daarmee de nagedachtenis aan opa.

Vergis je niet, de band met opa en oma kan zeker zo intens zijn als die met de eigen gezinsleden.

Dat opa al heel oud was is iets waar zulke jonge kinderen niet veel mee kunnen.

Het hangt ook van de situatie af waardoor/waaraan opa overleden is.
Dus een eenduidig antwoord kan ik moeilijk geven.

Daarom heb ik eea. uit eigen ervaring beschreven , het betreft hier een persoonlijke mening.
Soms kan het helpen het kind bij de begrafenis/crematie te betrekken, dit hangt ook sterk van de rijpheid van het kind af.

Houd wel in de gaten dat een kind bij het verlies van een dierbare grootouder zeer veel verdriet kan hebben maar dit weinig laat zien, omdat de ouders zelf vaak hun eigen verdriet hebben.
Ik vind het een goede vraag die een stukje bewustmaking uitlokt.
Dat is een goede zaak.

Gecondoleerd met uw verlies.

Zeggen dat opa is overleden...Wij zijn degene die er moeilijk over doen en daardoor maak je het juist moeilijk voor een kind. Begin met de vraag of hij zij weet wat dood is en wat mensen dan doen. Meestal kennen ze wel een overleden huisdier. En vanaf daar kun je verder. Bij mij aan tafel (kids 5 en 6) is dood een onderwerp als alle anderen. Zo kunnen ze altijd bij mij terecht als ze er vragen over hebben. Voor een kind is dood net zo logisch als het leven zelf. Abstract maar gewoon. Verdrietig zal het hoe dan ook toch zijn en huilen mag. Een kind heeft het recht te huilen en kan niet altijd lachen of blij zijn.(Niet tegen u bedoeld, maar in het algemeen)
Noem het bij de naam en ga 's avonds samen voor het raam staan en wijs een mooie (goed vindbare) ster aan voor opa. Huil samen en lach samen om de mooie herineringen. Kinderen leven heel erg in het nu. U zult zien dat het voor u uiteindelijk zwaarder zal zijn dan voor uw kindje.
Maak nog een mooie tekening en betrek het kind bij het afscheid van opa. Dat laatste is ook heel belangrijk, want je kunt ze niet beschermen tegen het verdriet, maar wel ondersteunen bij het nemen van afscheid. Vraag wat het nog voor opa wil doen.
Ik was negen toen de mijne overleed (dat is welliswaar iets ouder, maar toch) ik wou hem graag opgebaard zien liggen, eerder zijn mensen voor mij niet echt dood. Het is het beste wat ik voor mezelf gedaan heb toen. Ik heb toen nog een tekening gemaakt en een gedicht en die is meegegaan met zijn kist. Wat mij die dag het meeste is bijgebleven is dat iemand tegen mij zei: 'kijk hij slaapt'en ik dacht 'hij is gewoon dood hoor'. Dat geeft het grote verschil aan tussen een kind en een volwassene.
Ik wens u veel sterkte in deze tijd en hoop dat u in de toekomst samen met uw kindje nog vele mooie herinreingen mag herbeleven. Want hij is niet meer op aarde maar nog wel in jullie hart. En daar overlijd hij pas, als jullie gaan.

vertellen dat opa niet meer terug komt!

Dat opa nu ergens is waar hij het goed heeft en heel gelukkig is.

Opa is weg!
En later vertel je haar (3 jaar later) dat hij dood is!
"Opa is weg, hij is in de hemel, waar hij nog een heel mooi leven krijgt!

je moet zeggen dat opa heel diep aan het slapen is en niet meer wakker word en naar de hemel gaat

mijn tante vertelde dit aan een kind van 4 ofzo en het werkte

gecondoleerd