Waarom kan je lege batterijen terug brengen naar verkooppunten en spaarlampen niet?

Als spaarlampen stuk gaan (de glazen buis) komt er wat vloeibaar kwik vrij.
Zouden we spaarlampen op een punt in een winkel oid verzamelen, dan zal het niveau van de kwikdamp VEEL TE HOOG WORDEN, WEINIG GASSEN ZIJN ZO GIFTIG ALS KWIKDAMP.
Vadaar dat ook kwikthermometers en kwikbarometers met verdampend kwik en/of een hoog breukrisico niet meer verkocht mogen worden.
Kwikdamp ruik je niet en zie je niet, je voelt het niet eens onmiddelijk.
Het lichaam slaat het echter op (cumulatief gif) en dus blijft het lange tijd in je lichaam.
Komt het dan boven een bepaalde waarde, dan veroorzaakt het neurologische klachten die vaak niet met kwik in verband gebracht worden.
We weten vrij veel van kwikvergiftiging af omdat het massaal gebruikt wordt om GOUD te winnen, waarbij het kwik verbrand(=verdampt) wordt.
In Nederland komt het steeds sporadischer voor omdat het besef van kwik als sluipmoordenaar de laatste jaren goed is doorgedrongen.
Vreemd genoeg ontstaan zelden vergiftigingen in Nederland door kwikzouten als sublimaat (een kwikchloride) wat vroeger als desinfectans werd ingezet en kwikoxide.(schoolproefjes en verfkleurstof).
Die spaarlampen waaronder ook TLbuizen vallen bevatten
onderdelen van een gram kwik.
Verzamel je ze op een punt, dan moet dat buiten , afgedekt gebeuren en eigenlijk zouden gebroken lampen beter gelijk als chemisch afval behandeld moeten worden.
Zelf zou ik aanraden de consument te stimuleren de lamp zo te verpakken dat de buis HEEL blijft.
Dan is er immers geen sprake van vrij komende kwikdamp.
Pas in het afgesloten recycleproces zou de buis dan ontdaan kunnen worden van het kwik, zodat ook dit kwik herbruikt kan worden. Dat zou een hele flinke verbetering zijn.