Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

hoe lang duurt het voor wolk leeg is?

Als je naar buienradar kijkt zie je zware regenbuien tijdenlang opschuiven. Alsof de regen niet opraakt. Terwijl je zou denken dat als het hard regent een wolk steeds minder water zou moeten bevatten.

Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
7.9K
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Als je goed kijkt zie je dat de regengebieden steeds van vorm en grootte veranderen. Dus kennelijk bevat een wolk wisselende hoeveelheid water. En afhankelijk van hoe hard het regent zal hij eerder of later "leeg" zijn.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (2)

Kunnen wolken leeg regenen? Na regen komt uiteindelijk wel de zonneschijn, maar het is niet zo dat de regen al het water uit de wolken meeneemt. De druppels moeten groot en zwaar genoeg zijn om te kunnen vallen. Er zullen altijd kleine druppels achterblijven die, als dat er genoeg zijn, zichtbaar blijven als een wolk. Nu zal die wolk wel een keer verdwijnen, maar dat komt dan door de verdamping van die kleine druppeltjes. Ze veranderen dan weer in het waterdamp, waarmee de volgende wolk gevormd kan worden.

De wolk zal dus nooit leeg raken, er vindt een zich telkens herhalend proces plaats.
(Lees meer...)
Amadea
9 jaar geleden
Vraagsteller heeft het bij het rechte eind: wolken zouden inderdaad na betrekkelijk korte tijd leeggeregend kunnen zijn, dat wil zeggen dat alle grotere druppels eruit gevallen zijn, en er voor het oog nog slechts een restant van zeer kleine zwevende druppeltjes overblijft dat geleidelijk door verdamping en menging met iets drogere lucht oplost.

Wat er niet altijd bij verteld wordt, is dat het water in de wolk ook weer voortdurend aangevuld wordt. Laat staan dat er uitgelegd wordt hoe dat kan. Dat water uit een wolk kan vallen, is bekend, en dat voelt iedereen op zijn klompen (of laarzen) aan, maar dat een wolk intussen niet leger wordt, dat vereist wat meer uitleg.
Bij het proces van wolkenvorming komt veel energie vrij. Als lucht omhoog beweegt wordt die door uitzetting kouder, en vanaf een zekere hoogte beginnen zich hele kleine druppeltjes te vormen: condensatie.

Bij deze condensatie van het gas dat waterdamp heet komt de zgn. condensatiewarmte vrij.
Die condensatiewarmte is de energiebron die de nu (ten opzichte van de omringende lucht) relatief warmere en lichtere lucht verder en krachtiger omhoog doet stijgen, wat weer verse lucht aanzuigt waaruit bij afkoeling óók weer waterdruppeltjes afgescheiden worden, wat weer nieuwe condensatiewarmte oplevert, die de lucht krachtig omhoog stuwt: het proces houdt zichzelf in stand.
Er wordt dus gedurende lange tijd voortdurend nieuw water uit nieuwe lucht afgescheiden, water dat van kleine wolkendruppeltjes naar grote valdruppels gaat groeien en na enige tijd tussen de stijgende luchtstromen door uit de wolk valt.

Dit zichzelf voortdurend herhalend proces, dat uit de onzichtbare waterdamp in vochtige lucht nieuw water aanmaakt, kan bestaan dankzij het feit dat er bij condensatie warmte vrijkomt. Van dat feit kennen we in het algemeen vooral de fase-overgang in de andere richting: namelijk het feit dat verdamping warmte kost. Want dat kennen we: als je natgeregend of na het zwemmen in de wind gaat staan voelt dat relatief koud aan.
Maar het omgekeerde is dan ook waar; bij overgang van gasvorm naar druppeltjes komt juist warmte vrij. De versterkte luchtbewegingen die daar het gevolg van zijn, die heeft u wellicht al ervaren als turbulentie wanneer een vliegtuig door de wolken vliegt.

Nou, dit mechanisme zorgt ervoor dat het water van een wolk voortdurend aangevuld wordt.
Als het ná regen ergens droog wordt, is dat meestal doordat de bui wegdrijft. Niet doordat het regenen zelf ophoudt!

Vervolg in reactie.
(Lees meer...)
Bordensteker
9 jaar geleden
Bordensteker
9 jaar geleden
Dit is meteen een mooie gelegenheid om uit te leggen hoe de enorme windstoten bij onweersbuien kunnen ontstaan.
In de wolk zijn bijna* evenveel dalende luchtstromingen als er stijgende luchtstromingen zijn. (*Tijdens een belangrijk deel van het verschijnsel neigt de wolk namelijk nog tot voortdurend hoger worden en omvangrijker, dus dan gaat er meer omhoog dan dat er naar beneden komt.) Maar met de zodoende ook voorkomende dalende luchtstromingen komen hagelsteentjes en -stenen mee, die onderweg (omdat het op lagere hoogte minder koud is dan hoog in de wolk) gedeeltelijk smelten (dat kost dan wél energie: de lucht waarin dat proces gebeurt wordt er nog kouder en dus zwaarder door). Verder zitten er in de dalende luchtstroom in én onder de wolk ook druppeltjes water, die waar mogelijk weer gedeeltelijk proberen te verdampen (wat óók al warmte kost). Er zijn dus twee vergelijkbare processen die de dalende lucht steeds koeler proberen te maken. En dus zwaar ten opzichte van de omgeving.
Dáár komen enorme valwinden door tot stand, die echter vlak boven de grond nergens heen kunnen en zich dan horizontaal gaan uitspreiden, waarbij enorm krachtige plaatselijke windstoten kunnen voorkomen. Deze koude en zware valwinden helpen op hun beurt een handje mee om voor de bui uit een heleboel warmere lucht van de grond los te woelen. Die wil dan graag mee gaan doen aan het opgezogen worden in de wolk, en zo houdt het hele circus zichzelf langere tijd in stand. Daarbij kan het verschijnsel “bui” zich trouwens soms flink tegen de wind in uitbreiden en verplaatsen. Of anders met de wind méé: veel sneller gaan dan die wind. Een bui is een soort oproer van de luchtdeeltjes, en die “gemoedsgesteldheid der luchtdeeltjes” kan zich net als onder mensen snel verplaatsen terwijl de luchtdeeltjes (c.q. de mensen) zelf niet echt van plek veranderen. Denk maar aan de zich uitbreidende paniek destijds van de “Damschreeuwer”. Paniek reist sneller dan de mensen. Nou, en dit kennen we allemaal wel van buien die soms met de snelheid van een vliegtuig zich in één middag vanuit de Golf van Biskaje naar Nederland kunnen verplaatsen. Dat wil zeggen dat de mate van oproer onder de luchtdeeltjes zich snel verplaatst; de lucht zelf verplaatst zich lang niet zo snel als de buienradar ons laat denken.
Zoiets is dezer dagen op een andere manier ook aan de orde geweest: regengebieden die zich uitbreiden vanuit het zuidwesten terwijl de heersende wind uit het noordoosten bleef komen.
Bordensteker
9 jaar geleden
Toevallig is er recent in Amerika een mooi filmpje gemaakt van een natte en koude valwind die zich vlak boven de grond ineens alle kanten op moet gaan uitspreiden. De zon stond er net mooi op, en er was een filmer in de buurt die hier oog voor heeft.
https://vimeo.com/135811823
U ziet het neerkomen van de zgn. ‘microburst’ in dit filmpje drie keer, steeds wat meer in close-up. Nu heeft u meteen een globaal idee van waarom een vliegtuig in bepaalde omstandigheden kort voor de landing ineens volgas geeft en het landen nog even uitstelt. En terwijl op de ene plek dit soort dingen gebeuren, gaat er dus bij de meeste buien (en buiencomplexen en hele regenfronten) op een andere plek ter compensatie lucht omhoog waaruit door condensatie nieuw water wordt afgescheiden, zodat een wolk véél langer regen blijft geven dan je op grond van de hoeveelheid vallend water zou denken.
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Ik dacht dat het gewoon regende als de LV meer dan 100% was. En dat het regende tot je terug onder die luchtvochtigheid kwam.
Te simplistisch kennelijk

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding