Waarom duurt bij onweer de donder soms seconden lang, terwijl de bliksem maar duizendsten van een seconde duurt?

Wikipedia zegt (bron):
'Doordat de voortplantingssnelheid van licht en geluid zeer verschillend zijn, wordt de bliksemflits op grotere afstand eerder gezien dan dat de donder wordt gehoord. Uit de tijd die verstrijkt tussen bliksem en donder kan worden afgeleid of het onweer nabij is. Het geluid legt in drie seconden een afstand van ongeveer één kilometer af, dat is dus 333,3 meter per seconde.

Omdat geluid zo relatief langzaam is en de bliksem soms kilometers lang, is niet één klap te horen, maar achter elkaar het geluid van steeds verder weggelegen punten van de bliksem. Dit verklaart het rommelen.'

Aan het antwoord van Caatpeeters wil ik nog toevoegen :
De bliksem (plasmapad) ontstaat in een fractie van een seconden en verdwijnt even snel na de ontlading. De donder ontstaat door verhitting en uitzetting van de lucht in de onmiddellijke omgeving van het plasmapad. Dat duurt allemaal wat langer.

Het heeft allemaal niets met voortplantingssnelheid te maken.
Door de hete bliksem zet de lucht uit, waardoor de lucht naar "buiten" wordt gedrukt. Door de traagheid (massa) van de lucht blijft dat naar buiten stromen doorgaan, zodat bij de bliksem juis een lage druk ontstaat. Daardoor remt de lucht af en gaat juist wer terugstromen. Maar door de traagheid ontstaat dan juist weer een hoge druk. De lucht blijft dus een tijdje heen en weer schommelen.
Dat is precies hetzelfde als wanneer je op een wateroppervlak een klap geeft. De klap duurt maar even (de bliksem), maar het water blijft lang schommelen (het gerommel).

Toegevoegd na 3 minuten:
Het is ook hetzelfde als het aanslaan van een gitaar- of pianosnaar.
Het aanslaan duurt zeer kort, maar de snaar blijft lang natrillen.