Waarom krijg je zelf je rundvlees niet terug na een koudebehandeling die ze doen bij aanwezigheid van lintworm?

Helaas zijn de bronnen die ik heb geraadpleegd er niet duidelijk over, maar ik ben er inmiddels wel zeker van dat het de reden is.

Gortig vlees is na bevriezing (gedurende tien dagen op -18 graden celsius) geschikt voor menselijke consumptie. Echter, eenmaal bevroren vlees kun je niet opnieuw invriezen, vanwege het risico op bederf.

Dat je het vlees van de koe in kwestie niet terugkrijgt, heeft dus te maken met het feit dat je nooit zelf in een paar dagen die hele koe kunt wegwerken. In een instellingskeuken (of zelfs een bedrijf dat voor meerdere instellingskeukens werkt) kan dat wel. Het vlees wordt dus na de koudebehandeling meteen verwerkt en niet meer ingevroren.

Toegevoegd na 24 minuten:
Ik heb nog een bron gevonden waarin het volgende wordt gemeld :

‘In samenspraak met het slachthuis of de veehandelaar wordt beslist of die eigenaar blijft van het karkas danwel het eigendomsrecht
afstaat aan de verzekeringsmaatschappij’, legt Ron van Megen uit. ‘In het eerste geval dekt de maatschappij een waardeverlies
van 30 procent. In het tweede geval heeft de maatschappij opkopers van de behandelde karkassen. De verzekerde ontvangt dan een schadevergoeding zoals bij volledig afkeuren."

Op zich heb je zelf bijna het juiste antwoord op je vraag, maar het klopt niet helemaal wat je denkt: rauw vlees mag je namelijk wél meerdere malen invriezen!!!
Wat je niet opnieuw mag invriezen conform Verordening (EG) 853/2004 is gehakt vlees, vleesbereidingen (b.v. gemarineerd of gezouten vlees) en separatorvlees.
Een andere zaak is natuurlijk of het wenselijk is, en het antwoord is uiteraard "nee", maar in dit geval valt het reuze mee.
Het karkas wordt heel ingevroren en ontdooid, en na het uitbenen is het niet zo'n probleem om het vlees opnieuw in te vriezen. Het wordt dan geen A-kwaliteit vlees meer, maar dat was het sowieso niet vanwege de vinnen.

Conform de geldende wetgeving die regelt hoe de zogenaamde "koudebehandeling" moet plaats vinden (Verordening (EG) 854/2004), is het vlees na het toepassen van deze gewoon geschikt voor humane consumptie, en in beginsel mag de eigenaar over het vlees beschikken.
De échte reden waarom particulieren en kleine ondernemers die hun dieren laten slachten in een grote abatoir hun vlees niet terug krijgen is de verzekeringsregeling, en dat is (hoe gek het ook klinkt) ooit bedoeld om de ondernemer te beschermen, want dan krijgt hij in ieder geval een deel van het geld.
Grote handelaren die hun dieren laten slachten, krijgen zeker hun dieren (of beter gezegd: de karkassen) terug na de koudebehandeling.

Het is dus géén wettelijke kwestie dat je je vlees niet terug mag krijgen, maar een zuivere verzekeringstechnische reden.
Daarnaast, door het vlees gekanaliseerd te vermarkten, wordt het gegarandeerd dat het vlees voor de bereiding van door en door verhitte vleesproducten wordt gebruikt, en niet voor andere doeleinden, zoals b.v. carpaccio, tartaar, etc. Dat zou op zich geen gezondheidsrisico opleveren (de vinnen zijn toch dood), maar het is niet prettig als iemand een stuk vlees op zijn bord krijgt met zichtbare vinnen.