Mag ik in mijn biografie voornamen gebruiken van mensen die al gestorven zijn?

Ik werk aan een boek vol met avonturen die ik beleefd heb op de Canarische Eilanden, waar ik 7 jaar geleefd heb. Nu heb ik o.a. in een museum gewoond wat heel bekend was en schrijf dan ook over de toenmalige eigenaar. Nu is deze man zeer waarschijnlijk al overleden, mag ik hem met voornaam noemen in mijn boek? Geef ik hem een andere naam, is hij dan toch te gemakkelijk te herkennen, omdat het museum zo bekend was? Ik vind het nogal verwarrend hoe dat in elkaar zit.

Verwijderde gebruiker

4 jaar geleden

in: Wetgeving

2K keer bekeken

Pieterke

4 jaar geleden

Misschien heb je hier iets aan: https://blog.iusmentis.com/2011/09/09/geldt-de-privacywet-ook-voor-overleden-personen/

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (1)

Leuke vraag! Algemeen geldt de regel dat je andere personen niet herkenbaar in een biografie mag opnemen, tenzij ze je daarvoor uitdrukkelijk toestemming hebben gegeven. Dat is zo geregeld in de Wet Bescherming Persoonsgegevens. Hoewel die wet niet geldt voor mensen die overleden zijn, is het zeker niet ondenkbaar dat hun nabestaanden, om welke reden dan ook, helemaal niet blij zijn met jouw verhaal over hun broer, vader of neef. Je geeft immers vooral jóuw visie op gesprekken en gebeurtenissen, terwijl degene over wie je schrijft dat alles misschien heel anders heeft ervaren. Niet doen dus! Ook de betrokkenen andere namen geven is geen oplossing omdat ze dan herkenbaar blijven. Bovendien moet je extra voorzichtig zijn omdat je niet weet welke privacywetten en -regels er in Spanje gelden.
Om problemen te voorkomen kun je er het beste voor zorgen dat het boek niet meer ter herleiden is naar plaatsen en mensen. Het verhaal speelt zich dus af op een andere (fictieve?) plek op de wereld en met personages die fictieve namen hebben. Wat je in de praktijk ook vaak tegenkomt is een disclaimer (zie bron).

(Lees meer...)

Toegevoegd op 30 november 2019 23:13: bron

Bronnen:

https://www.boekscoutblog.nl/anonimiseren-...

Pieter2011

4 jaar geleden

SentWierda

4 jaar geleden

Dit antwoord is wel erg kort door de bocht.
Het is wel degelijk veel voorkomend dat personen herkenbaar in een boek voorkomen - zonder dat hen om toestemming is gevraagd. Veelal wordt hiervoor de stijlfiguur van de sleutelroman gebruikt: de personen een andere naam geven maar wel de situatie zo waarheidsgetrouw mogelijk weergeven. Voor iedere in de materie goed ingevoerde lezer is dan duidelijk wie de werkelijke personen zijn.
De betekenis van sleutelroman is (Van Dale): roman die onder gefingeerde namen werkelijk bestaande personen laat optreden.

Verwijderde gebruiker

4 jaar geleden

Onder Professoren van W.F. Hermans, Tjeempie of Liesje in Luiletterland van Remco Campert, Les mandarins van Simone de Beauvoir. De schrijver kan ontkennen, het is de lezer die denkt te weten wie wie is.
Voor een biografie gelden andere normen, naam en toenamen dienen genoemd te worden en omstandigheden die als feiten worden beschreven moeten waar zijn. Gegevens die uitsluitend betrekking hebben op overleden personen zijn echter geen persoonsgegevens zoals bedoeld in de Wet bescherming persoonsgegevens. Overledenen genieten daarom geen bescherming bescherming op basis van deze wet. Nabestaanden kunnen wel een recht op privacy inroepen als de gegevens over de overledenen iets zeggen over de nabestaanden zelf. Bijvoorbeeld informatie over erfelijke ziekten. Zij kunnen dan bezwaar maken tegen publicatie.

Verwijderde gebruiker

4 jaar geleden

+antwoord bevat goede adviezen

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000