Kan iemand mij de deugdethiek van aristoteles uitleggen?

Aristoteles werkte zijn deugdethiek voornamelijk uit in de Ethica Nicomachea. De titel van dit werk, letterlijk vertaald 'ethiek van Nicomachus', verwijst naar zijn zoon die zijn aantekeningen over de ethiek redigeerde.

Aristoteles' deugdethiek is teleologisch. Dit betekent dat zij de logica van het doel (telos) volgt. Ze veronderstelt dat mensen handelen omwille van een doel, dat zij beoordelen als het goede. Mensen zijn in hun handelen dus altijd gericht op een goed. Het hoogste goed is het uiteindelijke doel van het handelen.

Aristoteles stelt dus dat al het menselijk handelen gericht is op een doel. Hij onderscheidt daarbij twee vormen van handelen: poietisch en praxis.
Een poietische handeling is gericht op een buiten de handeling liggend doel: zodra het doel bereikt is, houdt de handeling op. Bijvoorbeeld, zodra de tafel af is ben je klaar met timmeren.
Een praxis is echter een handeling waarvan het doel in het handelen zelf ligt. Een spel dient zijn doel enkel tijdens het spelen, het plezier dat het spel oplevert verdwijnt zodra het spelen stopt. Het type handelen waarover de deugdethiek gaat is handelen opgevat als praxis. Ze beschouwt het leven als de omvattende praxis.

Het hoogste doel van leven noemt Aristoteles geluk. Wanneer we iemand blijven vragen waarom hij een bepaalde handeling stelt, zal hij uiteindelijk antwoorden: omdat me dat gelukkig maakt. Aristoteles karakteriseert geluk - opgevat als hoogste doel in het leven zelf - op drie manieren:
1. als zoveel mogelijk plezier en zo min mogelijk pijn;
2. als erkend, of geëerd worden door anderen;
3. als het kennende begrijpen.
Voor Aristoteles zijn alle drie de vormen van geluk belangrijk. Hoewel het volgens hem het begrijpen de hoogste vorm van geluk is, is het niet de enige vorm van geluk die nagestreefd dient te worden.