Waarom maakt de wetgever niet gebruik van een "whitelist" ipv "blacklist" voor verboden middelen?

Question

Waarom maakt de wetgever gebruik van een verbodenlijst voor drugs?
En waarom niet een "whitelist" voor wat wel mag. Nu moet steeds als een nieuwe designerdrug op de markt komt men deze steeds verbieden (zoals ik het begrijp). Wat zou het probleem zijn als je het andersom aanpakt en enkel de stoffen die verhandeld mogen worden op een lijst zet? Is hier ooit over gedebatteerd in de tweede kamer? Of zijn er duidelijke uiteenzettingen waarom dit een slecht idee zijn?
---
Met drugs bedoel ik hier: bedwelmd en verslavend middel.

Op de whitelist zou komen (zodat de situatie ongeveer gelijk blijft aan de huidige):
-koffie
-alcohol
-suiker
-bakpoeder
-waspoeder
Een middel als heroïne zou niet op de whitelist komen, net als elke nieuwe drugs. Met als voordeel dat drugs die er nu weet ik hoe lang over doen om op de opiumlijst te komen altijd gelijk verboden zouden zijn.
---
Zijn er wellicht landen die dit wel al zo geregeld hebben?
---
De Nederlandse (minder bekende) term voor whitelist is positieve lijst/positieflijst;

Waarom werkt de wetgever niet met een positieflijst voor stoffen in plaats van een zwarte lijst(opiumlijst)?

 · Accepted Answer

Zoals haast alle wetten noemt ook de Opiumwet hetgeen verboden is.
De Opiumwet verbiedt het bezit van bepaalde middelen die staan vermeld op lijst l en ll van deze wet die primordiaal de bescherming van de  volksgezondheid beoogt en niet  om toegestane middelen te promoten.
Als een wet alle middelen opnoemt die zijn toegestaan (dat zou een lijst worden van hier tot gunter) zullen er zeer frequent aanpassingen en herzieningen moeten plaatsvinden bijvoorbeeld dmv  Algemene Maatregelen van Bestuur na een langdurige periode en een kostbaar traject van onderzoek.
Voor het toevoegen van de verboden middelen genoemd in lijst I bestaat een spoedprocedure.
Het noemen van verboden middelen is gerelateerd aan de strafmaat die voor de verboden middelen genoemd in lijst I en II,  zeer verschillend is.
Als de Opiumwet alleen de toegestane middelen noemt, moet er alsnog een wet komen waarin de verboden middelen worden genoemd om de strafmaat te bepalen. Dat is dus van de heul om naar de hal.

 · Answer

Als de overheid een drug/stof op de whitelist zou willen zetten, betekent dat dat ze garanderen dat het op geen enkele wijze schadelijke effecten heeft. 
Dus moet er dezelfde procedure worden gevolgd als voor alle medicijnen. 
Dat is een traject van vaak zo'n 12 jaar. 
En wie moet de kosten van zo'n onderzoek betalen? De overheid? 
Bij medicijnen is dat de fabrikant die er uiteindelijk geld mee hoopt te verdienen. 
Als de overheid die zeer hoge kosten betaalt worden alle burgers die niets met dat spul te maken willen hebben daarvoor belast. 
Iemand die in zijn schuurtje weer een nieuw stofje maakt gaat dat heus niet betalen. Die kan er alleen heel veel aan verdienen als dat stofje verboden, en dus illegaal is. 
Ziehier dus het dilemma.

Waarom maakt de wetgever niet gebruik van een "whitelist" ipv "blacklist" voor verboden middelen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (1)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: