wanneer is iets kindermishandeling?

Bij blauwe plekken over het lichaam, blauw oog en/of bloedneus zijn de grenzen wel ver overschreden in kindermishandeling. Ik vind persoonlijk zelfs corrigerende tikken al te ver gaan, je kunt alles verbaal duidelijk maken in deze wereld, waarom kun je de wereld dan niet verbaal uitleggen aan je kind? In mijn ogen schiet je dan te kort als ouder(s) als je het fysiek probeert te corrigeren met ferme tikken en slaan. Stevig aan de hand/nek vastpakken is de grens voor wat mij betreft.

In de Jeugdwet is de definitie van kindermishandeling als volgt omschreven:

"Elke vorm van voor een minderjarige bedreigende of gewelddadige interactie van fysieke, psychische of seksuele aard, die de ouders of andere personen ten opzichte van wie de minderjarige in een relatie van afhankelijkheid of van onvrijheid staat, actief of passief opdringen, waardoor ernstige schade wordt berokkend of dreigt te worden berokkend aan de minderjarige in de vorm van fysiek of psychisch letsel."

De kernwoorden zijn: ernstige schade, fysiek of psychisch letsel. Daar ligt de scheidslijn. Ouders verschillen in hun mening in hoeverre een corrigerende tik moreel toelaatbaar is. De ene ouder vindt van wel; de ander niet. Dit is vaak ook afhankelijk van wat ouders zelf hebben meegemaakt in hun jeugd en in wat voor cultuur/milieu ze zijn opgegroeid. Ouders die bijvoorbeeld in hun jeugd zijn mishandeld, zullen een corrigerende tik eerder als niet ernstig beschouwen, omdat zij in hun verleden erger zijn behandeld. Of ouders die zelf een corrigerende tik hebben gekregen als kind zeggen 'Ik ben er groot mee geworden, dus het maakt niet uit'. Hoewel uit onderzoek blijkt dat elke vorm van fysiek straffen - dus ook de corrigerende tik - nadelig is voor het emotionele welzijn van kinderen en de band tussen ouders en kind, wordt toegelaten dat ouders in dit land hun kind af en toe een milde tik geven. Het wordt pas problematisch wanneer de corrigerende tikken zo ernstig worden en zoveel schade/letsel teweegbrengen, dat deze vallen onder de wettelijke definitie van kindermishandeling. Een botsing tussen ouders en de overheid ontstaat als ouders niet inzien dat zij hun kind mishandelen of de mishandeling gerechtvaardigd vinden. Het komt regelmatig voor dat ouders de voogdij over hun kind verliezen omdat zij volgens hun normen corrigerende tikken uitdeelden, terwijl de ernst van deze behandeling toch als kindermishandeling wordt gezien door een kinderrechter of de Raad voor de Kinderbescherming.

Omdat iedereen andere normen heeft met betrekking tot fysiek straffen en zoiets al gauw uit de hand kan lopen en emotionele schade teweegbrengt, adviseren pedagogen en psychologen om GEEN corrigerende tik te geven aan kinderen. De scheidslijn is dan heel helder: geen fysieke straf, maar andere vormen van straf en opvoeding.