Wat is het verschil tussen een diagonale en obligatoire bepaling in CAO?

Obligatoire verplichtingen gelden alleen tussen de partijen die een cao sluiten. Dat is aan de ene kant een werkgever of werkgeversorganisatie en aan de andere kant een of meer werknemersorganisaties (vakbonden).
Voorbeelden:
@ vredesplichtclausule (de verplichting om geen pressiemiddelen tegen de andere cao partij uit te oefenen)

@ onderhandelingsclausule (de verplichting om voor het einde van de cao met elkaar in onderhandeling te treden over de volgende cao)

@ openbreekclausule (het recht om voortijdig met elkaar in onderhandeling te treden).

Als individuele werknemer heb je hier niet mee van doen.

Diagonale bepalingen gelden tussen werknemers- en werkgeversorganisaties en gebonden werkgevers en werknemers.  
Bijvoorbeeld de bepaling dat de werkgever verplicht is om bij te dragen in een scholings- of vakbondsfonds.
Of de verplichting dat hij maatregelen neemt  om medezeggenschap of vakbondswerk te bevorderen of uit te breiden. 
Als de werkgever zo'n verplichting niet nakomt, kan de werknemersorganisatie nakoming en schadevergoeding vorderen. 

Daarnaast heb je nog de normatieve bepalingen. Dat zijn verplichtingen die gelden tussen een werkgever en medewerkers onderling, op dezelfde manier als bepalingen in een "gewone" arbeidsovereenkomst. Denk aan zaken als loon, werktijden, kostenvergoedingen, vakantieregeling, e.d.