Waarom is wet 185 opgenomen in de wegen verkeerswet?

Deze wet is vooral bedoeld om "zwakke" verkeersdeelnemers te beschermen. Overigens gaat het daarbij niet zozeer om "schuld" maar om "aansprakelijkheid" voor de verzekering ; dat is net niet helemaal hetzelfde. Je kunt namelijk helemaal NIETS verkeerd gedaan hebben en TOCH een kind voor de wielen krijgen, bijvoorbeeld.
In de praktijk betekent het dat iemand zicht inderdaad ECHT opzettelijk en bewust "als een idioot moet gedragen" om (gedeeltelijk) schuld te hebben.

Het doel is natuurlijk ook voor "sterke" (lees : potentieel gevaarlijke) bestuurders om te allen tijde alert te zijn en verdacht te zijn op onverwachte gevaarlijke situaties, ook op te donker geklede voetgangers, beschonken fietsers, de weg op rennende kinderen, de straat op schietende honden, wat je maar kunt bedenken, omdat die ook door een kleine eigen fout kunnen moeten boeten met levenslange gevolgen. De materiële schade die daar uit voortvloeit, is dan gedekt door de verzekering van de "sterke" verkeersdeelnemer.

Je kunt alleen maar een beroep doen op overmacht (dus dat jij als bestuurder totaal geen deel hebt aan het ongeval) als je aantoonbaar foutloos hebt gereden, en op geen enkele manier rekening had kunnen houden met wat er gebeurde.

De hele wet is er uiteindelijk op gebaseerd dat je als bestuurder van een motorrijtuig hoe dan ook een levensgevaarlijk object / potentieel dodelijk wapen door de openbare ruimte beweegt. Soort "risico van het vak" zeg maar.

Er zijn in het verleden verschillende initiatieven ontplooid om de aansprakelijkheid voor motorrijtuigen evenwichtiger te regelen. In de discussie die reeds een aantal decennia gevoerd wordt, gaat het voornamelijk om de vraag hoe ongemotoriseerde verkeersslachtoffers beter beschermd kunnen worden. De aansprakelijkheid van de eigenaar of de houder van een motorrijtuig was in artikel 6.3.14 van het oorspronkelijk ontwerp Nieuw Burgerlijk Wetboek ondergebracht. In het gewijzigd ontwerp is de bepaling echter komen te vervallen, omdat het voornemen bestond deze materie te regelen in Boek 8 betreffende verkeersmiddelen en vervoer. Het wetsvoorstel tot vaststelling en invoering van afdeling 8.14.1 (verkeersongevallen) van het Burgerlijk Wetboek werd vervolgens ingetrokken wegens bezwaren tegen de verdeling van de aansprakelijkheid tussen de automobilist en de fietser of voetganger die zelf ook schuld heeft aan het ongeval.

Het is niet zo dat iedereen die geen motorrijtuig bestuurd zich als een idioot mag gedragen, en dat wandelen op de A12 valt denk ik onder bewuste roekeloosheid. Door rood rijden van een fietser inderdaad niet, maar in donker door rood rijden zonder licht vanaf de verkeerde kant van de weg zonder uit te kijken een 80-kilometerweg oversteken weer wél. Dat is behoorlijk idioot, en dan is er sprake van 'opzettelijke roekeloosheid'. De situatie is dan dusdanig dat de bestuurder daar op geen enkele manier rekening mee had kunnen houden.

De reden voor dit wetsartikel is denk ik zoals het al genoemd wordt in de formulering die vaak gebruikt wordt van 'zwakkere verkeersdeelnemers'. Voetgangers en fietsers zijn voorbeelden van zwakkere verkeersdeelnemers. Als ik die voor mijn auto heb, leggen ze het altijd af. Dat betekent dat ik een zwaardere verantwoordelijkheid te dragen heb dan die fietser. Met een kleine fout kan de bestuurder van een motorrijtuig grote schade aanrichten. En zelfs een door rood rijdende fietser heeft het niet verdiend dat ik hem aanrijd. Als bestuurder moet je er dus veel alerter op zijn en moet je bewust zijn van het feit dat je een potentieel moordwapen onder je kont hebt. Oók wanneer anderen fouten maken, moet je daar op in kunnen spelen door uit te wijken of bijvoorbeeld een noodstop te maken.

Maar ik vermoed dat naast deze ongelijke verdeling van kracht en macht er ook een praktische reden aan ten grondslag ligt. De bestuurder van een motorrijtuig is immers verplicht verzekerd voor die risico's die het besturen van zo'n voertuig met zich meebrengt: de WAM-verzekering. Ook die verplichte verzekering is er natuurlijk omdat die bestuurder nu eenmaal risico loopt om schade te maken, ook al is hij een goede chauffeur. Ik denk dat dit wetsartikel niet alleen de zwakkere verkeersdeelnemers beschermt, maar ook de afhandeling van schade een stuk gemakkelijker maakt. Het is natuurlijk heel erg zuur wanneer je in feite geen fouten hebt gemaakt en je raakt je no-claim korting kwijt, maar een fietser of voetganger die geen AVP heeft (en voor fietsers vermoed ik dat niet eens elke AVP dit zal dekken) die de - in materiële zin al gauw veel forsere - schade van een automobilist moet gaan betalen terwijl hij zelf in de ziektewet loopt na een aanrijding, zal daar ook financieel nog veel ernstiger onder lijden dan die automobilist die zijn no-claim kwijt is.