Waarom werd de SGP op de vingers getikt i.v.m. het vrouwenkiesrecht?

De SGP is regelmatig op de vingers getikt aangezien deze partijen vrouwen uitsloot van het passief kiesrecht. Zij konden zich niet verkiesbaar te stellen bij gemeentelijke en landelijke verkiezingen of bij de samenstelling van ondernemingsraden.
De SGP neemt sinds haar oprichting in 1918 een duidelijk standpunt in op basis van Bijbelteksten. De partij stelt dat de rol van man en vrouw verschillend is en heeft de uitsluiting van het passieve kiesrecht van vrouwen geregeld in de statuten en regelementen. De Nederlandse samenleving was in tegenstelling tot de SGP van mening dat vrouwen dezelfde rechten hebben als mannen. Dus ook het passief kiesrecht.
Het Clara Wichmann Instituut, voortgezet in de Stichting Proefprocessenfonds Clara Wichmann en diverse vrouwenbewegingen hebben de SGP reeds vóór 1 april 2002 diverse malen hierover op de vingers getikt. Omdat de SGP bij haar standpunt bleef zijn er door de Stichting Proefprocessenfonds CW diverse rechtszaken opgestart om te bereiken dat bij de SGP de vrouwen dezelfde rechten zouden krijgen als mannen.
Een belangrijk argument, dat bevestigd werd door de Nederlandse rechtsprekende instanties, is dat de Staat der Nederlanden het VN Vrouwenverdrag - Het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen - heeft ondertekend.
Zij heeft zich daarmee gebonden aan de bepaling dat het verzekert dat het passief kiesrecht effectief kan worden uitgevoerd door vrouwen en mannen. Wettelijke beperkingen daargelaten. Dit verdrag laat geen ruimte voor tweeërlei uitleg.
Het EHRM (Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens) verklaarde tijdens het proces dat een beroep op vrijheid van godsdienst niet betekent dat daarmee elke willekeurige wet of verdragsbepaling kan worden gepasseerd. De einduitspraak was dat het uitsluiten van vrouwen van het passief kiesrecht onaanvaardbaar is. De Staat der Nederlanden kreeg de opdracht te zorgen dat de bestaande situatie veranderde.

Als een burger bepaalde gelegenheden door beperkende regels niet mag betreden dan is dat geen aantasting van een grondrecht. Een vrouwencafé is geen staatsinstelling maar een privé-onderneming, misschien zelfs een vereniging of stichting. Dan gelden andere argumenten.

Als de SGP een vereniging van mannen was dan was er geen enkel probleem, juist omdat de SGP een kiesvereniging is die mensen uitsloot voor het bekleden van openbare functies zijn zij ook door het EHRM flink op de vingers getikt.